Canon EOS 40D Zwart

edit 15-04-08: klein stukje over Imatest software
edit 17-04-08: Focus intermezzo
edit 26-04-08: Piepkleine aanpassing, meer ervaring live-view
edit 01-05-08: Paar handige links ter aanvulling
edit 07-05-08: Verduidelijking schrijfsnelheid en gebruik CF cards
edit: 25-09-08: Linkje naar video Tweak voor de 40D

Vanwege een fout die na 3 jaar optrad in de sensor van mijn EOS 350D, besloot ik een geheel nieuwe camera aan te schaffen (het vervangen van de sensor zou al een paar honderd Euro gaan kosten). Aangezien ik gedurende mijn 350D tijd merkte dat fotograferen mij duidelijk lag, wilde ik meteen maar een stapje hoger op de ladder zetten en gaan voor een semi-professionele body, mede ook vanwege de Canon Cash-back actie die 150 Euro voordeel zou opleveren. Ik heb de camera via Foto Konijnenberg online gekocht, vanwege de vele goede berichten op Tweakers. De camera heb ik nu een tweetal weken in gebruik.

Ik zal deze review met enige regelmaat up-to-date houden, aangezien meer ervaring tot andere conclusies kan leiden.

Eerste indruk
Deze is goed te noemen. De camera wordt geleverd in een nette standaard doos met alle benodigdheden als software, kabels voor de connectie met de computer, oplader en nekband. Iets meer stevigheid van de doos had ik wel graag gezien.

Hands on
Na 3 jaar met de 350D te hebben geschoten, viel hier meteen de grootte en het gewicht van de body op. Voor mij duidelijke pluspunten, het geheel voelt een stuk degelijker aan en is beter vast te pakken. Dit is ook niet verwonderlijk, aangezien de body voornamelijk bestaat uit een magnesium-legering. Verder is een gedeelte van de camera afgesloten voor vochtigheid en stof, echter is het een beetje vreemd dat dit dus slechts een gedeelte betreft, de knopjes zijn bijv. niet afgedicht zoals in de 1D-series.
Op de voorzijde neemt het 3" LCD scherm een prominente plaats in. De indeling van de knoppen is hierdoor flink aangepast en een groot deel bevindt zich nu onder het scherm. Ernaast valt ook het grote wiel- en een "stick"-button op, bedoelt voor instellingen en navigatie. De buttons voelen degelijk aan, alleen dat stickje niet zo, ik heb hier het gevoel dat deze ooit stuk zou kunnen gaan en dat gevoel heb je liever niet bij een camera als deze, ik had liever een oplossing gezien waarbij de stick veel dieper had gezeten en sneller te bedienen zou zijn. Het LCD schermpje aan de bovenkant is zeer welkom, alle informatie die je tijdens het nemen van een foto zou willen zien (inclusief iso) zit zo op een veel betere plaats dan bij de 350D.

[img=620]5mG5eGfA[/img]

"On"
Via een draaiknopje zet je de camera aan. Persoonlijk vind ik dit een lastige positie, normaal zie ik deze knop bij de duim zitten en is dan veel makkelijker te bedienen. De camera start snel op, ik schat in een seconde, waarbij de LCD laat zien dat het schoonmaak-systeem voor de sensor geactiveerd wordt. Dit systeem probeert stofdeeltjes van de sensor te trillen. Een goede functie welke mogelijk een schoonmaakbeurt van de sensor kan voorkomen en dus een risico deze te beschadigen. Wanneer je echter de juiste spullen gebruikt is het schoonmaken geen groot probleem, de sensor zelf zal je nooit aanraken, enkel de beschermlaag hierboven. Wel oppassen voor krassen natuurlijk (bij twijfel, gewoon laten doen in een goede fotozaak). De 40D bevat uiteraard ook de optie om dit handmatig te doen. De schoonmaak-functie is ook uit te zetten, hetgeen een nog snellere opstarttijd oplevert.
Wanneer je op de menu-button drukt krijg je, het is ongelooflijk, het menu van de camera te zien op het LCD scherm. Hierbij is de indeling aangepast en lijkt deze nu op die van de professionele camera's als de 1D. Dit doet niet heel erg ter zake, maar de indeling is een stuk eenvoudiger en dus duidelijker. Zeer positief, want je wilt niet teveel tijd kwijt zijn aan navigeren terwijl je een foto wilt maken.
Er zijn ook de nodige uitgebreide custom-functies in te stellen. Hiermee kan je persoonlijke voorkeuren in hoe de camera reageert vastleggen. Ook is er de AF-On knop, welke behalve zijn standaard functie ook te programmeren is door de gebruiker. Als laatste is er een volledig tabblad met menu-items naar keuze te maken. Ik raad het zeker aan om eens goed in de handleiding te duiken en deze custom-functies te bekijken, ze kunnen zeer nuttig zijn en zijn een prettige uitbreiding op hetgeen ik gewend was. Hoe meer ik kan tweaken, hoe beter.

Live view
Een van de nieuwe snufjes in de 40D (maar ook in de 450D) is de zogenaamde live view. Hiermee wordt bedoelt dat je een live-opname op het LCD kan zien van wat de sensor via de lens waarneemt. Iets wat eerder niet mogelijk was op een spiegel-reflex. Aangezien het LCD-scherm niet te kantelen is en het stroom slurpt, dacht ik er geen gebruik van te maken. Ook moet worden opgepast dat er niet in fel licht word gekeken, aangezien de spiegel voor de sensor continue opgeklapt is en de boel in de camera gevaarlijk heet kan worden (in de zin dat er misschien wat stuk kan gaan). Echter, het bleek van belangrijk nut te zijn tijdens opnames op een tripod, het continue opgeklapt zijn van de spiegel is dan juist fijn, aangezien dit voor minder fibratie zorgt tijdens een opname (dit is ook zonder liveview in te stellen). Live-view laat dan het onderwerp real-time zien. Je kan live inzoomen (tot 10x) en zodoende heel nauwkeurig de focus manueel instellen (auto-focus werkt niet heel fijn in live-view aangezien tijdens AF de spiegel opgeklapt wordt en het beeld tijdelijk zwart wordt). Hierdoor kreeg ik achteraf veel meer succesvolle foto's te verwerken dan het instellen via de viewfinder. Ook kan gekeken worden wat het effect is van het veranderen van het F-getal en dus de scherpte-diepte, echter word het voor de live-view dan dusdanig donker, dat deze functie zijn nut een beetje verliest. Dit laatste is echter alleen een probleem tijdens opnames binnen of bij slecht licht, maar dan nog heb ik berichten gelezen dat dit een "probleem" is wat vrij goed op te lossen is door Canon.
Recent ben ik begonnen met macro-fotografie door het gebruik van tussenringen en een close-up lens. Een relatief goedkope manier om te kijken of het echt wat voor mij is. Hierbij heeft liveview zijn nut dubbel en dwars bewezen. Het is namelijk erg lastig om vanuit de losse hand te werken, met veel geduld lukt dit wel, maar liveview kan bij het benaderen van het object, de onhandige houding (geconcentreerd door de viewfinder kijken, met zwaar spul en heel stil zijn) wat makkelijker maken. Ook tijdens het fotograferen van een spin op het plafond, kon via liveview een mooie opname nog worden gemaakt, terwijl dit anders fysiek gewoon niet mogelijk was geweest.
Naast het gebruik bij macro-fotografie heb ik het vrij geregeld gebruikt tijdens de nodige boswandelingen (weinig licht) en dan is het duidelijk een voordeel boven scherp stellen via de viewfinder, op een gegeven moment had ik het gebruik in mijn "workflow" zitten, stelde ik met de autofocus of manueel scherp, checkte ik de focus met live-view en stelde eventueel snel bij en maakte dan de foto. Met een extra accu is het dus goed te doen, snel gebruik bespaart de accu dan nog enigzins.
Al met al, heel handig voor macro-opnames en ander tripod-werk. Echter zeker niet in alle situaties, vooral omdat er nog verbeteringen moeten worden doorgevoerd in energie-gebruik, autofocus en F-getal simulatie.

Een Neerlandsche Tweaker is het gelukt om LiveView te gebruiken voor het opnemen van video-materiaal. Nu is de kwaliteit van de opnames laag, maar gezien de toch wel indrukwekkende optie en het feit dat Canon zelf geen ster is in het toevoegen van extra features, wilde ik jullie deze niet onthouden: Link naar Tweakers.

De foto
En dan het maken van een foto. Dit kan op zoveel manieren, dat het te uitgebreidt wordt om dit hier uit te leggen, maar ik zal de "grove" manieren kort aanstippen. Ten eerste heb je via een draaiknop linksboven de keus uit volautomatische standen (portret, landschap, macro etc) en manuele standen. Nu heb je een dure, moderne camera die vanalles automatisch kan, maar ik ben lekker eigenwijs en zet al die mooie nieuwe zaken fijn uit. Ik doe liever zoveel mogelijk zelf, omdat het nog steeds zo is dat de fotograaf zelf precies weet wat deze met een foto wilt. Deze standen zorgen altijd voor een gemiddelde, dit kan hartstikke mooi uitpakken, maar levert tegelijkertijd ook altijd een beetje dezelfde foto's op. Een beetje saai dus. Bovendien zal je vrij vaak zien dat de foto verkeerd uitpakt, omdat de camera anders dacht dan jij. De automatische standen kunnen in bepaalde situaties nog wel handig zijn, wanneer je plots ergens een foto van moet maken, maar die situaties kom ik nooit tegen. Bovendien is dan een point-and-shoot camera veel handiger. Dus, de manuele standen Av (Aperture priority), Tv (shutter priority) en M (nee mamma, zelf doen-stand). Ik gebruik bijna altijd Av, omdat ik daarmee de scherpte-diepte van een foto kan bepalen voor een gewenst effect. Soms Tv, als er net niet voldoende licht is, ik de flitser niet gebruik, maar wel een scherpe foto wil en heel soms M, als ik niet tevreden ben met wat de camera wilt doen in de andere standen. Alles is verder naar wens prima in te stellen op de 40D, zeker ook via het menu. Je kan je creativiteit de vrije loop laten gaan, iets wat ik heerlijk vindt van de digitale camera. Teveel om op te noemen zoals gezegd.
De "viewfinder" is van een beter materiaal gemaakt dan de xxxD camera's, men noemt het een zogenaamde pentaprism. Dit levert een iets helderdere kijk op door de lens en dit is vooral fijn wanneer je een kleine scherpte-diepte hebt en goed wilt kijken waar de focus ongeveer ligt (tijdens manueel focussen). Verder heeft men nu ook informatie als de iso-waarde in de viewfinder geplaatst en zijn er speciale focus-assist screens te gebruiken, met bijv. een raster in de viewfinder.

Focus intermezzo
Je leest weleens dat de camera last heeft van front- danwel backfocussing. Eerlijk gezegd lees ik dit bij bijna elke introductie van een nieuwe camera. Het kan altijd zo zijn dat er exemplaren zijn die inderdaad deze problemen ervaren (en deze problemen zijn dan vaak zo groot dat het echt opvalt in de foto's), bij twijfel moet je altijd even terug gaan naar de goede fotozaak waar je de camera hebt gekocht, alwaar men dit kan testen. Echter heeft veel ook te maken met hoe men een foto wilt maken en de te hoge verwachtingen van het autofocus-systeem, deze kan altijd net even binnen een bepaalde tolerantie afwijken. Nu is de autofocus in de 40D snel en accuraat te noemen, echter, het is geen wondermiddel. Na "lab" tests te hebben uitgevoerd op het focussen van mijn camera, kan ik zeggen dat deze wellicht een tikkeltje front-focussed, maar dan hebben we het over zeer kleine effecten. Zo'n kleine afwijking kan bij bijvoorbeeld F2.8 close-up (met een zeer kleine scherpte-diepte) weldegelijk een groot effect hebben, van deze situatie maakte mijn test gebruik. Wat mij is opgevallen in mijn lab-setup, is dat een eerste focus niet meteen spot-on is, een tweede eigenlijk altijd. Ga je naar F4 en hoger, dan is een eerste focus al bijna perfect. Deze kennis geld natuurlijk alleen voor mijn camera en de lens die ik gebruikt heb, dit kan verschillen, maar het is handig om te weten als je in het veld aan het schieten bent en ik zal, wanneer mogelijk, de autofocus altijd een handje helpen door de focus met de hand een beetje te varieren om te zien of het goed zit (dit kan overigens alleen met bepaalde lenzen, zoals de USM lenzen van Canon). Al met al, het exemplaar wat ik heb is verder dik in orde. Waar ik in het bijzonder van onder de indruk ben, is de AI-servo setting, waarbij het focus-systeem continue in werking is. Wanneer je hierbij dan ook nog de 9 focus punten aan hebt staan en je volgt een snel object, merk je hoe snel en accuraat het systeem in de 40D is in vergelijking met mijn voorganger. Een tip hierbij is om met het centrale punt het object in focus te brengen en vervolgens te zorgen dat 1 van de 9 punten op het object gericht blijft, zo heb je wat speling tijdens het volgen.

Het drukken op de knop levert uiteindelijk de foto op. De techniek staat voor niets. Wat hierbij in het bijzonder nog opvalt is het geluid van de shutter, veel stiller dan zijn voorgangers, je zou het kunnen omschrijven als een "klak". Op zich is dit nog steeds zo luid, dat vogels van dichtbij nog zullen schrikken, maar de kans is al een stuk kleiner geworden. De camera heeft uiteraard ook de optie om meerdere foto's achter elkaar te schieten, echter is hier de snelheid echt ongelooflijk. Ik haal dan minimaal 6-7 frames per seconde, een zeer welkome verbetering ook dankzij de nieuwe Digic-III processor voor de actie-momenten. Hierbij is het buffer-geheugen ook dik in orde, ik kan namelijk seconden lang de knop ingedrukt houden en volgens meerdere berichten kan dit oplopen tot wel 100-200 foto's. Deze snelheid geldt overigens ook voor RAW bestanden van +/- 13 Mb per foto, hierbij is alleen de buffer een beperkende factor, dan houdt het na +/- 17 opnames op. Deze mogelijkheid brengt natuurlijk met zich mee dat het hebben van een aantal CompactFlash kaartjes geen overbodige luxe is, ik had altijd 3x 1 Gb kaartjes in gebruik, maar ik weet nu al dat ik deze ga aanvullen met een aantal 4 Gb exemplaren. Hierbij is het overigens niet nodig de allersnelste aan te schaffen, aangezien de camera ook maar een beperkte schrijfcapaciteit heeft, een Sandisk extreme-III kaart met de indicatie "133x", een variant welke al niet eens officieel meer te koop is, haalt ongeveer de snelheid waarmee de 40D (en zelfs de 1D-series) kunnen schrijven. Investeer hiervoor dus niet in duurdere kaarten, een 4Gb Sandisk Extreme-III kaart kost nu nog zo'n 40 Euro.

Histogrammen
Let op het histogram. Het is natuurlijk niet zo dat je continue een gemiddelde moet gaan zoeken, maar het kan een belangrijke hulp zijn voor het snel beoordelen van de foto. Veelal wordt er gekeken naar het "luminance" histogram, wat aangeeft in hoe verre de foto onder- danwel overbelicht is. Teveel is niet wenselijk, tenzij het niet anders kan of de foto nu eenmaal dat effect nodig heeft. Naast dit histogram heeft de 40D echter nog het zogenaamde RGB-histogram. Een mooie vooruitgang op mijn voormalige camera. Met deze histogrammen kan je bepalen of de kleuren in de foto verzadigd zijn, iets wat eerder kan voorkomen dan het overbelichten van de foto (en wat dus niet opvalt in het "luminance"-histogram). Je leert gaandeweg de situaties te herkennen waarop het echt nodig is hierop te kijken.

Onderbelichting
Ik lees vrij regelmatig dat de 40D last zou hebben van onderbelichting. Ik heb dit eigenlijk niet ondervonden, slechts bij 1 foto waarbij het onderwerp voor een raam stond met fel licht. Dit kan te maken hebben gehad met de instelling op welke punten de camera de belichting meet. Ik heb de camera eigenlijk altijd standaard op "spot-metering" staan, waarbij het centrale deel in de viewfinder het object meet. Het kan in bepaalde situaties echter voorkomen dat dit gebied ook net het felle gedeelte beslaat en dit kan soms een verkeerd resultaat opleveren. Ook dit leer je dmv oefenen, het kan makkelijk zijn dat de 40D bijv. anders meet dan de camera die je gewend was. Maar zoals gezegd, ik heb nu 1/100 foto's die dit ongewenste effect liet zien. Verder, zoals aangestipt in de reacties hieronder, lijkt het erop dat de gevoeligheid van de sensor van de 40D, anders is dan deze in de voorgaande modellen. Iso 100 op een 20D is bijvoorbeeld vergelijkbaar met iso 125 op de 40D.

Software
Standaard wordt een aantal programma's meegeleverd om foto's te kunnen beheren, exporteren en te bewerken. Prima op zich, maar ik zou alleen gebruik maken van Digital Photo Professional (DPP), aangezien ik Aperture en Photoshop al gebruik als krachtige alternatieven. Uiteraard moet je daar ook voor in de buidel tasten, dus standaard is DPP zeker prima. Op sommige foto-sites hoor ik vaak dat DPP iets scherpere resultaten aflevert wanneer deze RAW-bestanden verwerkt. Ik heb verschillende pixel-peep testen gedaan en zeer goed gekeken naar detail (zoals het patroon in de zwarte inkt van streepjescodes) en het behoudt hiervan tijdens bewerkingen. Ik moet zeggen dat ik geen enkel verschil kon ontdekken met Aperture (let bij deze testen er wel op dat je de settings min of meer gelijk hebt staan tussen de software-pakketten). En aangezien ik de instel-mogelijkheden in DPP te grof vindt en het beheer van de foto's (en de algehele workflow) toch veel liever in Aperture doe, heb ik DPP met een gerust hart aan de kant gezet. Goed product om er bij te krijgen, maar voor mij, niet goed genoeg.

Ruis intermezzo
Ruis is nog steeds een probleem van de huidige generatie sensoren. En nogmaals, dit is niet zeer storend wanneer je foto's klein afdrukt, maar wel wanneer je deze groots aan de wand wilt hangen. De 40D presteert op dit gebied beter dan de 350D (zie foto's op iso 3200) en ook beter dan de 400/450D, mede dankzij speciale lensjes die op de sensor zorgen voor geconcentreerder licht (als ik het goed heb begrepen), maar het blijft duidelijk aanwezig zeker in donkere gebieden. En dus is het gebruik van ruis-onderdrukkingstechnieken nodig wanneer je donkere gebieden achteraf wilt "ophalen" en verbeteren. Een tip is om tijdens het nemen van een foto, te proberen om deze iets over te belichten. Let hierbij op het histogram, je wilt niet dat er zoveel wordt overbelicht dat je details kwijt raakt. Achteraf is het aanpassen van je RAW-bestand dan op zeer mooie wijze te doen en is ruis hierbij tot een minimum gehouden, aangezien dit alleen optreedt bij te weinig licht. Overbelichten levert echter niet altijd wat op of is niet altijd mogelijk. Dan kan je gebruik maken van speciale software om het ruis-patroon te onderdrukken. DPP heeft dit in zich (de camera ook, maar dit geldt alleen wanneer je met JPG schiet, hetgeen ik niet doe). Photoshop kan dit ook en allebei zijn ze vrij goed, wanneer je erop let dat je de ruisonderdrukking niet overdrijft, kan dit heel aardige resultaten opleveren. Recent ben ik echter overgegaan op een speciale externe filter voor Photoshop en ben hiervan dusdanig onder de indruk, dat ik deze ook even wil noemen. Neat Image heet het, het kost ongeveer 40 Euro, maar levert veel betere resultaten af dan bijv. de standaard filter van Photoshop. Het kan je camera herkennen aan de hand van het ruis-patroon in de foto en het mooie van dit programma is dan ook dat het weet hoe de ruis van verschillende camera's eruit ziet. Op die manier weet het een veel betere onderdrukking te bewerkstelligen en meer detail te behouden dan de standaard filters. Een aanrader in ieder geval. Overigens is een pluspunt op dit gebied, dat de iso waarden in de 40D, met meer stappen in te stellen zijn. Dus bijv. geen overgang van iso 400 naar 800, maar 500, 640, e.d. Ook dit kan minder ruis opleveren als je eigenlijk niet die 800 waarde nodig hebt.

Het resultaat
De kwaliteit van de RAW bestanden vanuit de camera zijn uitstekend te noemen. 14-bits zorgen voor een iets beter bereik in kleurwaarden dan de voorgangers en de 10-MP voor een tikkeltje meer detail, hetgeen echter bijna verwaarloosbaar is. Jammer dus, dat deze extra MP zorgen voor meer ruis. Had men 8 MP aangehouden, dan was deze sensor duidelijk in staat om beter te presteren dan nu het geval is, het ruis-niveau ligt op een beter niveau dan zijn voorgangers, maar om nu te zeggen dat het zo groot is.... Beetje jammer, maar de prestaties zijn zelfs op ISO 1600 en ISO 3200 nog bijzonder goed te noemen, heb je voldoende licht dan kan je op deze manier ook bijzonder snelle sluitertijden halen, met de fijne gedachte dat de ruis nog reuze meevalt. Het is verre van ideaal in het donker, maar goed, daar moeten we dan maar ooit een full-frame sensor voor gaan aanschaffen. De lenzen zijn altijd nog het meest belangrijke element van de camera, deze heb je ook in alle soorten, maten, merken en prijsklassen, maar persoonlijk ben ik zo onder de indruk van mijn 70-200 F4L lens, dat ik flink blijf sparen voor L-lenzen in de rest van het bereik. Op dit moment volstaat mijn Tamron 28-75 lens echter ook al heel goed, zoals vaker, het gaat soms om kleine details die de een niet zal interesseren en waar de ander (ik) veel geld voor over heeft.
De details die de 40D sensor kan tonen zijn uitstekend. In sommige gevallen kan de 10 MP dan wel een klein voordeel halen boven 8 MP, echter zal je dit dus nauwelijks zien in gewone situaties. Ik wilde de body en mijn lenzen eens goed testen en heb opnames gemaakt van streepjes-codes op chipszakken. Tijdens het bekijken van deze foto's viel mij plots een patroon in de inkt op, iets wat ik maar met veel moeite kan zien met het blote oog. Mijn gevoel hierbij was dus "dat zit wel goed". De oplosbaarheid van de sensor is wat dat betreft zeer goed, de witte blokjes in de inkt en het patroon vertoonden geen artefacten.
Zeer recent ben ik ook begonnen aan tests m.b.v. speciale software (Imatest) welke de scherpte van lens en body kan berekenen, hieruit blijkt dat de 40D met mijn scherpe lenzen, tot uitstekende resultaten in staat is. Zodanig dat enige verschillen met voorgaande modellen niet met het oog waarneembaar zijn en dus functioneert mijn exemplaar in ieder geval volgens fabrieks-specificaties.

The money
Is de 40D nu zijn prijs van om en na bij 900 Euro waard? Ik vind dit een lastige vraag (ja en nee dus). Voor mij was het duidelijk, ik had een vervanging nodig en wilde mijn camera tot het uiterste gaan gebruiken. Dan is een upgrade naar een metalen body, een veel snellere fps, een betere AF, ietsjes betere kleurwaarden, ietsjes meer detail, live-view, instelmogelijkheden en ietsjes beter gebruiksgemak het geld waard. Ik ben ook wat betreft foto-bewerking achteraf een zogenaamde "pixel-peeper", ik probeer zaken te verfijnen die nauwelijks zichtbaar zijn wanneer je deze afdrukt. Dan zijn bovengenoemde zaken ook van belang en de resulterende foto's zijn toch net even wat mooier te bewerken. Met de 40D maak je in ieder geval niet zonder meer mooiere foto's dan met de 350D, zeker niet. Wanneer ik de 350D nog beter was gaan gebruiken en als fotograaf beter werd, had ik dezelfde resultaten kunnen krijgen. De 40D is eigenlijk vooral beter wanneer je de meer lastige situaties tegemoet treedt (actie-fotografie, werken met zware lenzen, , veel rondzeulen, lastige composities beoordelen, etc). Ook kan er met de 40D een betere "keepers-rate" gehaald worden, door de snellere AF en hogere FPS behoudt je uiteindelijk meer goed in focus zijnde foto's over tijdens actie-momenten.

Begin je met fotograferen dan zou ik, inclusief de cashback, zeker gaan voor de 40D, deze is namelijk dan op gelijke hoogte qua prijs met de nieuwe 450D. Heb je al een 350D/400D, dan zou ik pas een upgrade overwegen wanneer je tegen limieten van deze camera's aanloopt. En dit laatste zal voor 90% van de mensen niet gelden. Die 90% zou ik sterk aanraden een betere lens te kopen voor hun camera, aangezien dat een veel hogere impact heeft op de uiteindelijke kwaliteit van de foto. Ik lees vaak zeer enthousiaste mensen die de upgrade hebben gedaan van 350D naar 40D, maar ik kan zelf niet zeggen dat dit verschil nu dag en nacht is, tenzij je dus voornamelijk de bouwkwaliteit en snelheid als meest belangrijke punt in de camera ziet, die zou ik kunnen kwalificeren als dag en nacht.

Conclusie
Al met al een camera van top-kwaliteit met slechts een paar zaken die nog verbeterd kunnen worden. Geef jezelf de tijd om de camera te leren kennen en te leren hoe deze op bepaalde situaties reageert. Je hebt hiermee een instrument in handen, waar je nog jaren plezier aan kan beleven, het is echter zonde wanneer je zoveel uitgeeft en niet serieus alle mogelijkheden wilt gaan benutten (zoals ik een andere reviewer heb zien doen). Uiteindelijk gaat het er om, dat je die speciale momenten op de beste manier kan vastleggen, de juiste sfeer kan pakken, dat kan ik lang niet altijd met een point-en-shoot, maar na flink oefenen wel met een camera als de 40D. Ik geef het een 9/10. Het cijfer is hierbij al omhoog gegaan van de 8.5 die ik eerder gaf, mede vanwege het feit dat bij het krijgen van meer ervaring op is gevallen dat de soms kleine verbeteringen toch belangrijk worden naar mate je verder komt en meer leert (en studeert) over het gebruik van de functies.

Foto's (omgezet naar jpg, lage resolutie en geven niet de juiste kwaliteit weer op niet gecalibreerde schermen):

1. Een barcode-test foto
3. Espresso bij F2.8, iso 3200(!) voldoende licht, onbewerkt
4. Espresso bij F2.8, iso 3200(!) voldoende licht, zeer milde noise reduction, let bijv. op het patroon in het rode gedeelte en de ruis om het lepeltje en in het zwarte gedeelte.

Link naar mijn site voor wat voorbeeld-foto's (kopje photo's monthly, allen met de 40D): http://web.mac.com/supernov ook hier staan geen full-size foto's op, dus het blijft lastig aan de hand hiervan een echt goede indruk te krijgen. Eigenlijk zou ik dan een ieder die het wilt een enorme print thuis moeten laten bezorgen. Ga er maar van uit dat foto's op een formaat van 50x50 cm (ongeveer) er nog prima uit zien.

Voor meer technische details en uitgebreide tests, raad ik aan te kijken op http://www.dpreview.com. Voor meer informatie en hulp bij het kiezen van de juiste lenzen, neem eens een kijkje op http://www.photozone.de en/of http://www.fredmiranda.com. Voor het hoe en wat van het maken van foto's, zou je deze site eens moeten lezen; http://www.juzaphoto.com/eng/articles_photography.htm

Andere tips of wil je meer zien? Laat het mij even weten via de reacties hieronder.