Mass Effect 3, Windows

Mass Effect 3 is tot nu toe een waardige opvolger van Mass Effect 2. Het verhaal zit goed in elkaar, maar in het spel zitten hier en daar kleine oneffenheden die in mijn ogen beter konden. Het zijn geen showstoppers, desondanks zit ME3 briljant in elkaar. Over het verhaal zal ik niks prijsgeven, behalve dan dat de Reapers eindelijk gearriveerd zijn en alles dat leeft letterlijk vernietigen. Aan jou de taak om deze allesvernietigende vijand te stoppen met een galactische oorlog.

Sfeer
Over de gameplay kan ik kort en krachtig zijn: wat een geweldige sfeer zet Mass Effect 3 neer! De toon werd in deel 1 al gezet, met deel 2 die daar een ware belevenis van wist te maken. Het 3e deel is voor mij niet zo overtreffend zoals deel 2 van deel 1 was - Mass Effect 2 steekt daar met kop en schouder boven uit.

Het indrukwekkendste van Mass Effect 3 is de manier waarop de galactische oorlog met de Reapers wordt weergegeven. Een groot deel van de missies spelen zich af op planeten en manen met aan de horizon de allesverwoestende Reapers. De Reapers hebben zo'n immense omvang dat ze zelfs nog aan de horizon je de schrik aanjagen. Tijdens de missies krijg je ook genoeg mee van de oorlog: gebouwen die om je heen instorten en ruimteschepen die ontploffen. Kortom, Mass Effect 3 laat je genoeg van de oorlog meemaken.

Tijdsdruk?
Dit is ook meteen een nadeel van het spel: de Aarde wordt door de Reapers aangevallen, maar omdat jij op pad wordt gestuurd om de Reapers te verslaan, mis ik het gevoel dat ik de Aarde moet redden. In het spel krijg je af en toe het besef van tijd te horen, terwijl je verwacht dat de Aarde binnen enkele uren verwoest is omdat de Reapers als onverslaanbaar en allesvernietigend worden neergezet. Goed, dat drukt de pret verder niet om het heelal te verkennen

Muziek
Een ander belangrijk punt van Mass Effect 3 is de muziek. Ik herken genoeg muziek uit de voorgaande delen en er is ook genoeg nieuwe (sfeer)muziek te horen. Hoe vaak ik het ook krijg te horen, het gaat mij nooit vervelen. De muziek zit nooit in de weg en voelt ook niet overdone aan. Al moet ik wel zeggen dat ik duidelijk hoor waar ze de grote lijnen van de muziek vandaan hebben gehaald: van de film Blade Runner, om precies te zijn van Vangelis. Heerlijk!

Oneffenheden
Mass Effect 3 kent - helaas - ook zijn oneffenheden. Het spel is groot. Je kan ruimtestations, planeten en ruimteschepen bezoeken, maar sommige omgevingen zijn zo groot dat ze aankleding nodig hebben. Zo kan je bijvoorbeeld The Citadel bezoeken. Veel mensen waar je mee kan praten in de gebieden waar je toegang toe hebt, maar de mensen die gebruikt worden voor de 'aankleding' van The Citadel (en waar je dus niet kan komen) staan voor zich uit te staren. Als je door het raam naar een naastgelegen kamer kijkt dan staat daar bijvoorbeeld een dokter aan een bed. De dokter staat er. Doet niks. Geen interactie met iets en geen beweging om aan te geven dat hij iets doet.

Een minpunt in de besturing is dat de spatiebalk voor te veel acties wordt gebruikt. Een item oppakken? Spatiebalk. Met iemand praten? Spatiebalk. Rennen? Spatiebalk. Deur openen? Spatiebalk. Als ik wil rennen dan vind ik shift daar veel beter voor geschikt, maar shift wordt exclusief gebruikt voor het powermenu. Een toetsenbord heeft meer toetsen dan alleen spatiebalk.

Conclusie
Zoals gezegd is Mass Effect 3 een waardige afsluiter van de trilogie. Ik heb het spel nog niet uitgespeeld, ondanks dat ik al 14 uur gameplay achter de rug heb. Ik ben veel oude bekenden tegengekomen, heb flink genoten van de actie tot nu toe en kan niet wachten om echt elke missie te doen om niks te missen.