Final Fantasy XIII-2, PS3

Final Fantasy XIII-2, Het vervolg op Final Fantasy XIII, onderdeel van Fabula Nova Crystallis.



Voorwoord

Is Final Fantasy XIII-2 een waardige opvolger geworden ? Heeft Square Enix gehoor gegeven
aan de trouwe fan base ? Is het weer vanouds moeilijk ? Alles zal hier uitgebreid worden toegelicht.
Op moment van schrijven wil ik aangeven, de game reeds uit te hebben gespeeld, alle sidequest heb behaald, en derhalve ook de platina trofee in de wacht heb weten te slepen, zodat elk aspect goed kan worden beargumenteerd.

Traditiegetrouw schaf ik naast de game zelf ook altijd de prachtige officiële stategy guide aan. Uiteraard weer een mooie hardcover edition, zodat hij mooi op de serie aansluit in de boekenkast.





Gameplay

Waar Final Fantasy XIII veel kritiek kreeg op het lineaire verhaal, en gebrek aan side quests heeft zijn opvolger er een noemenswaardig circus van gemaakt. Voor de trouwe fans die teruggaan tot het Final Fantasy VII tijdperk is er een Gold Saucer achtig themapark genoemd Serendipity waar sub minigames als Chocobo Races en Slot Machines kunnen worden gespeeld om speciale items en gil te winnen.

Voor de fans van het puzzle element zijn er 3 variaties, die zowel verhaal gebonden als optioneel zijn. De moeilijkheidsfactor ontwerpt zich hierin van simpel tot frustrerend. Voor de hardcore Final Fantasy gamer mag een handje vol aan optionele monsters niet ontbreken maar daarover later meer.









Final Fantasy gamers zijn meestal loyale gamers, dit heeft zich mede ontwikkeld door de origineelheid waarin Square Enix zich keer op keer heeft weten te overtreffen. Door dit gebeuren zijn we daarom tegelijkertijd ook veeleisende gamers. De kern demonstreert zich in een meeslepende verhaallijn met referenties naar verscheidene mythologieën. Prachtige muziek en cutscenes, gameplay van zo'n 40 ~ 60 uur, met optioneel nog eens zo'n 40 ~ 60+ uur voor Ultimate weapons, Bosses en mini games.

Dit keer moet ik oprecht bekennen, dat Final Fantasy XIII-2 zich hierin niet heeft weten te kenmerken. Het lineaire gedeelte van zijn voorganger heeft plaats gemaakt voor vele optionele plaatsen die je al vroegtijdig kan bezoeken. Zo kan je na het behalen van een level meestal 2 richtingen op. De eerste is verhaal gebonden, en de 2de kan je bezoeken om wat sterkere tegenstanders te benaderen of vroegtijdig items op te pikken.

Het thema tijdreizen is van toepassing op Final Fantasy XIII-2, hiermee wordt het mogelijk gemaakt om via een "portal" gebieden opnieuw te bezoeken in een ander jaartal. Dit schept werkelijk een leuk concept van veranderingen. Zo zie je bijvoorbeeld gebieden in de zon, regen, storm en sneeuw, maar ook totale chaos.

De game speelt lekker weg, en zonder dat je het in de gaten hebt ben je een aantal uren van je dag verder. In verhouding tot FF XIII is de gameplay zelf weinig veranderd. Je beschikt over voor ingestelde paradigms die bepalen welke strategie je toepast in combat. In active battle kan je hiermee switchen waardoor je charachters verschillende speelstijlen toepassen. Net zoals in het vorige deel werkt dit uitstekend en is het een fijne vorm van vechten. Gamers die reeds bekend zijn met FF XIII zullen de game dus makkelijk eigen maken.

Naast de standaard spreuken zoals: Fire, Ice , Lightning etc, ben je ook gewend om een superkrachtig monster op te roepen. De zogenaamde Summons, Eidolons, Aeons, Espers enz. Volgens de verhaallijn van FF XIII zijn deze krachten ontnomen, en hebben dus plaats moeten maken voor iets nieuws. Naarmate je wat verder in het verhaal komt, wordt je geïntroduceerd aan het vangen van monsters. Willekeurig na een battle verschijnt een Monster Crystal, wanneer je deze bezit kan je dit monster als partijgenoot aannemen, en zelfs upgraden en mixen.

Dit heeft een unieke wending, aangezien elk monster een standaard rol speelt met vaste abilities.
Naast de standaard upgrades door middel van items die je ontvangt aan het einde van een battle, kan je op een later stadium zelfs verschillende monsters met elkaar infuseren, wat er toe leid dat je dus werkelijk ongelooflijk sterke bondgenoten kan creëren. Denk aan abilities als Auto-Bravery / Strength + X % / Resist Status Effects etc.









Conclusie

Gezien het feit dat Square Enix mij altijd heeft gecharmeerd met zijn Final Fantasy reeks, heeft dit deel me een beetje een nare smaak in de mond nagelaten.

Qua presentatie zit het allemaal wel goed. Zo ben ik zeer tevreden over de grafisch visuele presentatie, met name het einde is weer verbluffend goed gerealiseerd, het uiteen springen van neerstortende kristallen, waar lichtstralen doorheen schitteren als reflectie van de zon, werkelijk adembenemend.

Prachtige sprookjes en opera symfonieën dat men weer heeft weten te implementeren. Ook de voice acting van Caius was zeer sterk, zelden heb ik zo'n gepassioneerd personage gezien. Wel was het even schrikken toen ik ineens schreeuwend harde hard rock muziek kreeg voorgeschoteld, het voelde niet juist aan op moment van toepassing. Een goed verhaal is belangrijk, maar doordravende dialogen zijn soms vermoeiend.

Als er iets waar ik geen zin in heb tijdens het gamen, zijn het laadtijden. En die waren er ongenoemd veel en langdurig. Ik heb werkelijk een broodje pindakaas kunnen smeren op sommige periode's wanneer ik vanuit het Historia Crux een andere bestemming wilde bezoeken. In het voorgaande deel was dit zeer goed uitgewerkt dus jammer dat ze hiervan zijn afgeweken.

Waar dit deel waarschijnlijk het meest heeft gefaald is de moeilijkheidsgraad, of beter gezegd het ontbreken eraan. Hiermee wordt niet de easy of normal mode bedoeld. Als ervaren Final Fantasy gamer spelen we natuurlijk gewoon op normal mode.

Nooit eerder in mijn Final Fantasy geschiedenis keek ik niet uit naar een shop. Je kent dat gevoel van ellenlange stukken te hebben gewandeld en monsters te hebben verslagen, met in de hoop op een krachtige wapen of accessoire omdat het erg stevige battles waren. Dit hele voorval ontbreekt, niet alleen waren de battles belachelijk eenvoudig, maar het hele arsenaal dat te koop was in de shops was daarom tegelijkertijd ook overbodig.

De wapens die je nodig hebt zijn simpelweg een treassure of (rare) drop item van een monster. Uit nieuwsgierigheid heb ik ten tijde van het verhaal 2 wapens en 2 accessoires gekocht, die invloed hadden op strength en / of magic. Het gehele aspect van accessoires based HP en status effecten heb ik achter me gelaten omdat ik simpelweg vlekkeloos door alle battles heen kwam.

Uren lange charachter developement en het zogeheten grinden / farmen om optionele eindbazen te verslaan, zat er voor mij ook niet in. Met de meest basic strategy kan je de game uitspelen, en zelfs de sterkste vijanden overwinnen.

Het behalen van alle trophies was makkelijk te noemen in verhouding tot Final Fantasy XIII .
Voor degene die het een lineaire deel noemde, ik stoorde me er niet aan, en ondervond genoeg uitdaging in de echt sterke vijanden.

Het hoogstaande niveau van een Final Fantasy titel is helaas niet bereikt, de verhaallijn is zowat gehalveerd naar een kleine 30 uur, de monsters zijn niet uitdagend sterk te noemen, en shops zijn bijna overbodig.

Al met al is het een leuke game, het verhaal steekt goed in elkaar, het ziet er goed uit, en het werkt.