Apple iPod Classic 80GB Zilver

Inleiding
Na bijna 3 jaar een 4e generatie iPod te hebben (dat is zo'n monochrome, 20GB, de eerste iPod met het befaamde 'Click Wheel'), was het tijd om een nieuwe mp3-speler te kopen. De accu van mijn oude iPod werd minder, en 20GB is te weinig voor mijn collectie en te weinig draagbaar voor eentje waar ik muziek voor uit moet zoeken. Goed, een nieuwe mp3-speler kopen dus. Maar waarom dan de (bijna) duurste mp3-speler die op dit moment op de markt is kopen? Ik werk in bekend elektronica concern (rijmend op Lixons ), dus ik ken de rest van de markt wel aardig.

Natuurlijk zijn er al genoeg iPod reviews, maar ik moet toch wachten totdat 'dd' van een harde schijf van 320GB klaar is...

Bediening
Het sleutelwoord bij de bediening van een iPod is het Click Wheel. Een aanraak gevoelig circeltje waarvan de vier windrichtingen knoppen zijn en het midden. Deze bediening is uniek en niet bij de concurrent te vinden. Er is in mijn ogen ook geen enkele mp3-speler die een betere bediening heeft. Je kan heel snel door je muziek heen gaan. Knoppen zijn lang zo prettig niet en aanraakgebaseerde oplossing zoals Creative en Philips gebruiken met een rechte strip zijn lang niet zo prettig (wederom, ik heb het allemaal geprobeerd).

Het blijkt overigens dat de bediening t.o.v. de 3e generatie iPod iets veranderd is. Als je door lange lijsten bladert krijg je de begin letter te zien, zodat je makkelijker ziet waar je bent en nog sneller en doeltreffender je muziek kan vinden. Geen overbodige luxe bij zo veel ruimte. Wat jammer is dat de speler wat last heeft van 'lag'. Zodra je een paar GB hebt, is de framerate lager en heb je wat meer laadtijd.

Hardware (Acuuduur, accessoires, design, bouwkwaliteit, geluid, etc)
De iPod is kwalitatief gebouwd, voelt solide aan, en is zeer minimalistisch ontworpen. Dat spreekt me aan. Een groot voordeel van de iPod t.o.v. de concurrentie is dat accessoires goed verkrijgbaar zijn (en ik had al wat natuurlijk). Qua accessoires heeft Apple de iPod gestript tot een minimum van een oortelefoontje en een USB-kabel. Dat is echter ook wat je bij de meeste andere MP3-spelers kan vinden. Wat accuduur betreft kan de iPod tegenwoordig aardig meekomen (20 uur, maar niet getest) met de rest, met uitzondering van Sony, die makkelijk 30 tot 38 uur haalt. Een iPod is gevoelig voor krassen, meer nog dan de rest, maar dat heb ik reed geaccepteerd.

Over de geluidskwaliteit ga ik niet zoveel zeggen. Ik ben niet zo kritisch. Naar wat ik begrepen heb is de iPod vrij goed, maar niet de beste. Ik gebruik goedkope in-ear dopjes van Creative bij mijn iPod, maar voornamelijk om het comfort.

In vergelijking met mijn oude iPod is het model ietsjes verbeterd. Het scherm is groot en on-ge-loof-lijk scherp. Een langere lijst geeft ook meer overzicht. Het enige nadeel wat ik hier kan ontdekken is dat het Click Wheel wat kleiner is geworden. Daardoor maak je wat sneller een stap van 2. Wellicht is dat gewenning. Verder is de 80GB iPod video exact even groot als mijn oude 20GB.

Software
Heel ongenuanceerd ga ik nu zeggen dat iTunes een KLOTE programma is. Op het gebied van software hekel ik het gebrek aan instellingen en overzicht. Ik wil niet alles met sleur-en-pleur doen, ik wil wil shortcuts, makkelijk en snel mijn mp3-collectie kunnen beheren. iTunes geeft je amper inzicht in wat hij aan het doen is en doet dingen zonder dat je er om vraagt (zoals het bepalen van de gapless liedjes). Ik wilde de directory veranderen van mijn collectie, maar ik heb het niet kunnen vinden. Verder heeft iTunes de neiging om de volgorde van mijn nummers door de war te halen (wat in strijd is met het eindeloos analyseren van tracks op gapless playback). Ik wordt er een beetje ziek van. Na wat zoeken ben ik terecht gekomen bij MediaMonkey en die doet precies wat ik wil (alleen kan hij niet overweg met films en foto's). Een echte aanrader dus.

Omdat de iPod zo populair is, zijn er gelukkig alternatieve applicaties. Dat kan niet over de andere merken gezegd worden. En t.o.v. de goedkope usb-stick-achtige mp3-spelers ben ik een groot voorstander van een bibliotheek in je mp3-speler. Het is natuurlijk heel handig dat je gewoon je muziek naar je mp3-speler zou kunnen kopiëren, maar dat houdt bijna automatisch in dat je niet zomaar op tags kan zoeken (bijvoorbeeld op genre of componist (ja ik sla die informatie ook allemaal in mijn id3-tags op)).

Vroeger gebruikte ik voor mijn iPod WinAmp. Een hele fijne bibliotheek en heel makkelijk om liedjes over te zetten. Echter wil ik nu volledig gebruik maken van de mogelijk om Album Art weer te geven, en dat kan WinAmp niet. Plus dat ik mijn mp3 collectie eens wat verder moest organiseren. Vandaar de overstap naar MediaMonkey.

Conclusie
Dat een iPod superieur is t.o.v. de concurrentie mag ondertussen duidelijk zijn. (ja, dat is mijn eigen mening, niet zozeer bedoeld als flamebait). Maar nu de vraag of ik een iPod video of een iPod nano zou moeten nemen ben ik niet geheel uit. Ik heb uiteindelijk gekozen voor de iPod video en zelfs de 80GB versie omdat ik deze voor een aantrekkelijke prijs kon krijgen. De vraag is of je behoeft hebt om regelmatig van muziek te wisselen. Die vraag kan ik niet voor je beantwoorden, maar ik ben te lui om zoiets te doen.

Nee inderdaad, ik heb het niet over de films gehad. Ik ben niet zo'n mobiele filmkijker. Ik zit meestal op de fiets of in de metro (waar ik hem liever niet uit mijn zak haal). Ik heb natuurlijk wel even gekeken naar de kwaliteit. Deze is buitengewoon hoog. Ik heb afleveringen van House M.D. gekeken en dat is prima te volgen. Zelfs ondertitels zijn te lezen, met name omdat het scherm zo ongelooflijk scherp is. Wat dat betreft is de iPod, ondanks zijn kleinere scherm, ook aan te raden als film-speler t.ov. de Archos en Creative film-spelers.