Nikon D5100 Zwart

Toen Nikon met de D700 FX camera op de markt kwam keek ik als Canon user en eigenaar van een Canon EOS 40D al jaloers naar het Nikon kamp en speelde met de gedachte over te stappen. Toen kwam de Canon 5DmkII uit en na een paar maanden deze camera te hebben gebruikt, kwam ik tot de conclusie dat dit toch niet de camera was voor mij, vooral vanwege de matige AF. Het onderbuik gevoel bleef dat het bij Nikon toch wel beter toeven was. En dat werd versterkt door een aantal camera's dat Nikon daarna nog uitbracht. Deze camera's waren echter zo duur dat het niet 'even uitproberen' zou worden, maar meteen een volledige overstap en dat vond ik niet zo'n goed idee aangezien ik een aantal L-lenzen van Canon bezit.

Toen Nikon uitkwam met de D5100 was dat voor mij een mooie gelegenheid om toch eens te proberen. Ik zocht een DSLR waarmee je kon filmen en ook nog redelijk goede foto's kon maken. De keuze tussen de D5100 en de 600D van Canon viel ten gunste van de Nikon uit, met name door de film mogelijkheden (AF tijdens filmen wat niet totaal crap was) en de beeldkwaliteit.

Dus aangeschaft werd een D5100 met de 35mm f18. DX lens van Nikon. Ik had nog een paar Nikkor lenzen uit het Ai tijdperk die ik ook wou gebruiken. Ik kwam er ook meteen achter dat lenzen op het Nikon platform een factor duurder waren dan bij Canon. Zo kost de hele goede 17-55f2.8 van Nikon meteen 1250,- tegen de (net zo goede) Canon 17-55f2.8 IS die rond de 850,- kost en ook meteen beeldstabilisatie heeft. Dus voor het normale bereik heb ik een Sigma 17-50 f2.8 OS gekocht. Deze lens is niet totaal crap en heeft beeldstabilisatie. De tamron tegenhanger is veel minder qua optische kwaliteiten (volgens reviews). Om geluid op te nemen had ik een Rode videomic gekocht die je op de flitser hot-shoe kon schroeven.

Over de beeldkwaliteit is al veel geschreven, dus ik hou het kort op dat vlak. Deze is gewoon goed, zeker op hetzelfde niveau als de Canon 600D.

Ergonomie:
De ergonomie op de D5100 is wat minder als ik verwacht had. Dat komt ook omdat het een middenklasser is en niet alle knoppen van de grotere camera's gekregen heeft. Maar dat je om gewoon je ISO te veranderen een hele reeks van knoppen moet indrukken is toch wel cru. Nu kun je dit ook aan de Fn toets hangen (wat ik ook gedaan heb), maar dat blijft een work-around. Zo is er wel een knop voor de exposure aanpassing, maar dus niet voor de ISO. En er is een info knop waar ik het nut van mis. Een eigen opname knop voor film is wel weer handig. Als Canon user mis ik de zoom knopjes bij je duim, deze zitten op de D5100 onderaan. Dat vergt wat gewenning. Ook is het onhandig dat je met 2 drukken op de knop foto's kunt weggooien. Zo zijn er al een aantal foto's per ongeluk gedelete. Dat zou ik toch liever anders zien.

De ergonomie met een dikke lens zoals de Sigma 17-50 erop is toch minder. Je moet bijna wel de lens ondersteunen, want alleen de body vasthouden maakt dat het geheel erg veel gewicht vooraan heeft en dus de neiging heeft omlaag te wijzen. Dit zal met de Nikon 17-55 nog erger zijn (nog zwaarder en groter), al heeft deze geen meedraaiende focus ring wat het vasthouden makkelijker maakt. Met de 35mm f1.8 erop is het een heel handzaam geheel en super te bedienen.

Menu:
Het menu van de D5100 is heel overzichtelijk en logisch. Ook als je van een Canon komt. Alles is te vinden en als je iets niet snapt druk je op de ? knop en je krijgt uitleg. Handig voor beginners. De ? knop wordt gedeeld met de zoom knop, dus het is niet een knop die de meeste tijd niet gebruikt wordt. Verder ziet het instellingen menu er gelikt uit. Als je aan de grote mode knop draait, draait deze mooi mee op het schermpje. Leuk, maar niet noodzakelijk.

Auto focus:
Dit is het punt waarom ik voor de Nikon gekozen had. AF tijdens filmen. En heel eerlijk gezegd valt het een beetje tegen. Ok, ik wist dat het niet super zou zijn, maar dat je 's avonds er geen gebruik van kunt maken omdat het te donker zou zijn valt mij heel erg tegen. Dus filmen in een zaaltje zonder direct zonlicht is alleen mogelijk met serieus wat lampen. Dit in tegenstelling tot de normale AF en de AF tijdens liveview, die telkens weer vlekkeloos hun werk deden. Ik zeg vlekkeloos, maar eerlijkheid gebied mij te vermelden dat de lenzen die ik kocht niet helemaal goed afgesteld staan, dus de AF er elke keer een klein beetje naast zit (front/back focus). Normaal niet zo'n probleem, maar op f2.8 of f1.8 ga je dat wel zien. Of het user error is moet ik nog afwachten, ik heb de Sigma terug gestuurd voor calibratie. Over de Nikon lens ben ik nog niet zeker.

De mogelijkheden van 3D focus (in phase AF) en gezichtsherkenning (in contrast AF) heb ik nog niet uitvoerig getest. Eerste testjes tonen aan dat het bruikbaar kan zijn, maar het is ook vooral heel erg afhankelijk van de situatie.

Accu:
Over de accu kan ik kort zijn. Die gaat niet heel erg lang mee. Een 2de accu is aan te raden. Nu moet ik wel zeggen dat ik in het begin heel veel met de camera gespeeld heb en niet zo veel foto's gemaakt, dus het zal wel beter worden met het aantal foto's per accu lading.

Viewfinder:
De viewfinder is, typisch voor een crop camera, niet al te groot. Ook heeft Nikon bij de D5100 gekozen voor het Canon style AF punt belichten. Dus een klein puntje wat even oplicht. Dit in tegen stelling tot de duurdere Nikon's die een soort doorzichtig LCD schermpje hebben waar de AF punten op getoond worden.

Leuke features:
Range finder optie - in plaats van de exposure balk, krijg je een indicatie van de focus op het gekozen AF punt. Ook met manual focus lenzen. Dit zorgt ervoor dat je best nauwkeurig scherp kunt stellen met lenzen waar geen AF motor in zit.
Auto ISO - Zeer bruikbaar met een instelbare minimale sluitertijd en maximale ISO instelling.
Interval shooting - Instelbaar foto's maken in een interval. Bij Canon moet je daarvoor een 180,- dure afstandsbediening voor kopen.
Vervorming aanpassing in de camera - De camera past automatisch vervorming aan gebaseerd op de lens die je erop hebt, mits de lens het ondersteund. Volgens mij wordt alleen vigetting aangepast. Het zou handig zijn als ook lens vervorming aangepast zou worden.
HDR - High Dynamic Range vanuit de camera. Er worden 2 foto's gemaakt en samengevoegd tot 1 foto met hogere dynamisch bereik. Het effect is niet over the top, dus best goed bruikbaar.
AF hulp licht - een lamp die bij schijnt als het te donker is om scherp te stellen. Het is wel erg scherp licht (mensen knijpen hun ogen dicht) en soms blokkeert de lens een deel van dit licht.
Retouch menu - Vanuit de camera een aantal aanpassingen kunnen doen zoals het rechtzetten van je foto en perspective control.

Minder handige features:
Self timer - elke keer als je van de self timer gebruik wil maken, moet je dit in het menu aanzetten. Je kunt het ook voor 1-9 foto's vast zetten, maar niet 'for evah'. Ik moet zeggen dat ik me bij Canon wel eens erger aan het feit dat ie nog in self timer mode staat, dus ik weet niet hoe je dat makkelijk oplost. Standaard hangt dit aan de Fn knop, maar ik vond ISO wel handiger voor deze knop.
Mic ingang - deze ruist nogal. Als je een externe microfoon aansluit heb je snel last van white noise in je video. Dit in tegenstelling tot de interne microfoon, met dezelfde microfoon versterking in de camera. Dit maakt het gebruik van een externe mic toch wel een minpuntje. De versterking op de camera op minimum en op de mic op maximum gaf het beste resultaat, maar nog niet denderend. Je kunt beter een voice recorder gebruiken en tijdens bewerken van de video je geluid synchroniseren.
Oude lenzen - Ik wist dat oude lenzen niet helemaal ondersteund werden. Maar dat je alles handmatig (zelfs exposure) zou moeten doen had ik niet verwacht. Ik had deze Nikkor Ai lenzen gekocht omdat je op de EOS 5DmkII geen handmatige controle had over diafragma tijdens filmen (dit is later aan de firmware toegevoegd), dus lenzen met een handmatige diafragma ring waren de oplossing. Op de Canon kon je gewoon je diafragma instellen en de exposure meter in de camera rekende uit wat de sluitertijd moest worden bij de ingestelde ISO. Bij Nikon dus niet. Daar klaagt de camera in A, S of P mode dat er geen lens op zit en vertikt het om iets te doen. Pas in M mode kun je foto's nemen, maar die zijn dan vaak over- of onder belicht. Bovendien werkt de range finder optie niet in M mode, erg lastig! Ik heb dit opgelost door een chip op de lens te plakken die aan de camera doorgeeft welke lens erop zit, dan werkt het wel in A, S of P mode. Maar voor elke lens 30,- uit te geven voor ondersteuning is ook wat.

Conclusie:
Voor de minder veeleisende fotograaf is dit een super mooi cameratje. Zeker als je geen ervaring hebt met andere merken en geen oude lenzen gaat gebruiken. Voor mij is het het net niet. Ik denk dat ik beter af geweest was met een D7000, maar dan mis je de compactheid van de D5100 en het uitklap schermpje. Voor de rest viel me de hoeveelheid lenzen die je kunt gebruiken erg tegen. Op de 2de hands markt kom je veelal oudere lenzen tegen die een AF motor in de body verwachten. Deze kun je gebruiken, maar dan zonder AF. En Nikon lenzen bleken erg duur, daar had ik als Canon gebruiker niet op gerekend. Ok, er zijn andere merken zoals Tamron, Sigma en Tokina (om de grootsten maar even te noemen), maar vaak zijn deze lenzen het net niet. Geen snelle AF motor, of niet zo'n denderende beeldkwaliteit wide-open, of mee draaiende focus ringen. Voor snelle lenzen moet je bij Nikon gelijk een godsvermogen uitgeven. Zo kost de 24mm f1.4 rond de 1800,- en er is geen f1.8 variant. Voor de 35mm f1.4 betaal je ongeveer 1500,-, terwijl de f1.8 versie 190,- kost. Maar daar tegenover staat wel dat Nikon een 16-85mm heeft die super is en de 18-200 van Nikon is ook redelijk goed. Alleen heb je dan geen constant diafragma meer.

Verder heb ik gemerkt dat er een groot verschil zit in SD kaartjes. Ik heb een Kingston class 10 en een Sandisk Video class 4 gebruikt. Wonder boven wonder is het terug kijken en wegschrijven van foto's op de Sandisk sneller (ongeveer factor 2) dan de Kingston. Let bij het kopen van een SD kaart dus heel erg op wat de nominale snelheid is die de kaart aan kan en let niet op de class ratings. Die class getallen geven de minimale snelheid aan, maar een kaartje kan natuurlijk sneller zijn. Bij Kingston was het schijnbaar genoeg om aan het minimum te voldoen, terwijl de Sandisk ver boven zijn rating scoort.

Hier nog wat foto's (met de Sigma lens, klikbaar voor 100%):

In-camera HDR:


ISO 125 buiten:


ISO6400 binnen:


Voldoende licht:


Landschap:


In-camera Active D lighting:



Filmpjes die het ruis niveau illustreren:
http://www.vimeo.com/28233252
http://www.vimeo.com/28233232
http://www.vimeo.com/28233215