WD Velociraptor WD3000HLFS, 300GB

Inleiding

Mijn Samsung HD103UJ harddisk kreeg last van bad blocks, dus moest er een vervanging komen. Ik wilde wel wat meer snelheid en heb lang zitten wikken en wegen om voor een SSD te gaan. Toch werd het geen SSD, omdat die gewoon nog steeds te duur zijn. Desondanks heb ik me ook al jaren zitten vergapen aan de prestatiemonsters als de Raptor van Western Digital. En nu de opvolger Velociraptor al een hele tijd uit is, heb ik de knoop doorgehakt en de 300 GB variant gekocht.

Even voorstellen

De WD Velociraptor is wel een harde schijf, maar belooft veel betere prestaties dan een conventionele harddisk. Een gewone harddisk is 3,5 inch groot en draait 7200 toeren per minuut (tpm), en alle "groene" varianten draaien 5400 tpm. De Velociraptor is 2,5 inch groot (laptopformaat) en draait 10.000 tpm. Dit heeft twee voordelen: door de hogere draaisnelheid zijn er kortere toegangstijden mogelijk, en door het kleinere oppervlak heb je meer gigabytes per vierkante centimeter dan een gewone harddisk heeft. Dit geeft een hogere continue doorvoersnelheid.


De Velociraptor


De Velociraptor (r) naast een WD10EARS conventionele harddisk (l).

De harddisk zit in een stalen omhulsel met koelvinnen, om het ding om te vormen naar een 3,5 inch-harddisk. Gek genoeg vervalt de garantie als je dat omhulsel verwijdert. Die garantie is overigens 5 jaar, in plaats van de gebruikelijke drie jaar.

Warmte en geluid

Ik had verwacht dat het hogere toerental er wel voor zou zorgen dat er een hard gierend geluid uit mijn kast zou komen. Zeker sinds ik alleen maar stille fans in mijn kast heb zitten, maken de harddisks het meeste lawaai. Het geluid van de Velociraptor valt me enorm mee. Je hoort hem niet gieren, je moet met je oor er naast gaan zitten om wel wat lucht te horen verplaatsen. Ook het opstartgeluid is minimaal (de Samsung HD103UJ maakt meer lawaai bij opstarten). Het "ratelen" bij diskactiviteit klinkt als dat van een laptopschijf, dat valt dus ook mee.

De warmteproductie is een ander verhaal. De schijf wordt gekoeld door een 12 cm ventilator die voorin de kast zit. Desondanks is de temperatuur 30 graden, bij een omgevingstemperatuur van 21 graden. Ik heb de schijf ongekoeld op de computerkast gehad, toen werd 'ie 38 graden. En dat is gewoon heet voor een harddisk. Het is dus noodzakelijk om de disk te koelen, om hem lang heel te houden.

Vergelijkingsmateriaal

Ik heb nog twee schijven in de kast hangen: een twee jaar oude Samsung EcoGreen F2 HD103SI, en een gloednieuwe Western Digital Caviar Green WD10EARS. Beide schijven zijn 1 terabyte groot en draaien 5400 tpm. Beide schijven zijn stil (vooral de Samsung), de temperatuur verschilt enorm. De WD wordt 28 graden, terwijl de Samsung maar 23 graden is.

Voor de aardigheid: zo zit de boel in de kast:


De Velociraptor zit in het midden, waardoor deze net als de onderste disk gekoeld wordt.

Prestaties: kunstmatige benchmark

De prestaties zijn natuurlijk het belangrijkst bij de Velociraptor: je koopt hem vanwege de snelheid. Ik heb kunstmatige benchmarks gemaakt met HD Tune, van zowel de Velociraptor als de WD10EARS. Zie hieronder:


Velociraptor


WD10EARS

Hieraan zie je dat de doorvoersnelheid van de Velociraptor bijna een rechte lijn vormt, terwijl die van de WD10EARS sterk afloopt naarmate je verder naar de buitenkant van de schijf gaat. De doorvoersnelheid is met 119 MB/s netjes, maar niet schrikbarend snel. Ik heb helaas geen benchmarks meer van de HD103UJ, aangezien je de Velociraptor eigenlijk met een 7200 tpm-schijf moet vergelijken. De HD103UJ heeft een maximale doorvoersnelheid van 128 MB/s, maar ook die loopt snel af naar 70 MB/s. De minimale doorvoersnelheid van de Velociraptor is op de kop af 100 MB/s, dus gemiddeld is deze veel sneller dan een conventionele harddisk.

De toegangstijd is vooral van belang. HD Tune meet gemiddelde toegangstijden. De Velociraptor heeft een gemiddelde toegangstijd van 6,2 ms. Ter vergelijking: de WD10EARS haalt 14,9 ms, de HD103SI haalt 18,3 en de HD103UJ haalt ook ongeveer 18 ms. De Velociraptor heeft dus een 2-3 keer snellere toegangstijd.

De combinatie toegangstijd en continue data-doorvoersnelheid bepaalt de snelheidsbeleving. Tot nu toe merk ik dat Windows 7 sneller opstart en vooral afsluit (je kunt twijfelen over het nut daarvan). En programma's werken iets soepeler, maar het is geen wereld van verschil.

Prestaties: alledaagse benchmark

Ik heb Windows met grote en kleine bestanden laten slepen, en het aantal MB/s wat Windows ervan maakt gemeten. Er is zowel data binnen de Velociraptor versleept van plek naar plek, en ook van de Velociraptor naar de WD10EARS en andersom. Resultaten:


Velociraptor naar Velociraptor: grote bestanden


Velociraptor naar Velociraptor: kleine bestanden


Velociraptor naar WD10EARS: grote bestanden


WD10EARS naar Velociraptor: grote bestanden


Velociraptor naar WD10EARS: kleine bestanden


WD10EARS naar Velociraptor: kleine bestanden

In deze tests is wel duidelijk dat je eigenlijk overal tegen de limiet van de WD10EARS aan loopt, niet de limiet van de Velociraptor. In de dagelijkse praktijk zul je niet vaak twee Velociraptors tegenkomen, en als je ze al tegenkomt dan staan ze in RAID. Ik denk dat deze test dus toch wel zinvol is geweest.

Kopieren van bestanden binnen de Velociraptor is vragen om snelheidsverlies: bestanden moeten heen en weer over dezelfde bus. De echte snelheid is dus de helft van de theoretische snelheid bij grote bestanden, en bij kleine bestanden is de echte snelheid nog veel lager.

Conclusie

Voor wie een SSD nog te duur is, is de Velociraptor een aardig alternatief. De prestaties zijn goed voor een harddisk, maar ze halen de prestaties van een SSD bij lange na niet. Toch is de Velociraptor per gigabyte een stuk goedkoper dan een SSD, en presteert stukken beter dan een gewone harddisk.

Je moet er wel rekening mee houden dat je de disk goed koelt, want hij wordt vrij warm. Geluidsproductie valt wel enorm mee, dus er is niets op tegen om hem in een gewone pc te gebruiken.