Hypershell Pro X

Via Tweakers kreeg ik de kans om dit exoskelet te reviewen. Wie wil dat nou niet?

Setup en eerste indruk

Zoals het een echte Tweaker betaamd ben ik het ding éérst gaan uitproberen voordat ik de handleiding las. De Hypershell X Pro komt uit een niet zo bijzondere doos met een koffer van een soort grijs piepschuim waar ook meteen de tweede accu in zit. Verder zit er een USB-kabel en wat papierwerk in. De grijze koffer heb ik in de praktijk niet gebruikt, omdat hij vele malen lomper is dan als je het skelet los in je tas doet, maar het beschermt wel mooi.

De eerste ingebruikname werkt soepel. Behalve dat de app mijn >18 karakters aan wachtwoord te lang vond, loodst de app je prettig door de eerste stappen heen. Op basis van je gewicht en lengte krijg je een schatting voor op welke maat je de Hypershell instelt en de app geeft aan hoe het moet zitten. Ik ben bijna twee meter lang, maar dat was geen probleem voor de pasvorm. De rest van de interface is no-nonsense en je krijgt meteen uitgelegd hoe je de verschillende standen ook zonder app bedient. In de praktijk heb ik de app nauwelijks gebruikt, wat ik heel positief vind.

Maar dan het lopen. De eerste stappen voelen ronduit hilarisch. Wat de motoren doen, is dat ze als het ware je stap anticiperen en meedoen met de op-en-neer beweging van je bovenbeen. Dit voel je het duidelijkst bij het naar voren/omhoog bewegen van je been, waardoor je het gevoel krijgt dat het apparaat je been subtiel voor je optilt. Als je een stukje loopt werkt dit prima en wordt je beweging en tempo feilloos herkend. Bij korte stukjes in huis rondloopt voelt het echter als of je op afstand bedient wordt. Nadat je een stap gezet hebt maakt het apparaat aanstalten voor de volgende stap, hoewel dit niet storend sterk is. Dit alles was in de standaard ‘eco’ modus. Lopen in hyper modus tilt bij korte stukjes je benen zo fanatiek op dat het al snel een soort militaire parade wordt. Dat het skelet je beweging anticipeert laat het in eerste instantie voelen als of je móet rennen. Maar goed, voor binnenshuis de gang op en neer lopen is het natuurlijk niet echt bedoeld, dus later meer over serieuze tests...

Het apparaat ziet er trouwens futuristisch uit. De motoren zitten parallel aan je heupen en de beenstangen zijn mooi gevormd. De heupband zit heel comfortabel, hoewel de banden die je moet aantrekken en het verstellen van de breedte wat stroef gaat. Ook de banden om je been heen zitten goed en zijn vrij breed. Dat moet ook wel, want als je wil dat de bewegingen van de motoren goed worden overgedragen op je been moet het vrij strak zitten. De accu zit op je rug, op een plek waar je het gewicht nauwelijks werkt. Helaas krijg je door de positionering van de motoren en beenstangen krijg je nauwelijks iets in je broekzak gefrommeld. Ook je eventuele jaszak zit vast onder de heupband, je jas over de heupband heen dragen kan maar zit niet lekker. Waar je je handen laat tijdens het lopen is mij ook een raadsel, want in een natuurlijke houding zwaai je ze de hele tijd tegen de motoren aan.

Bediening

De Hypershell X Pro heeft vier standen: transparant (uit), eco, hyper en fitness, die allen van 0% tot 100% in te stellen zijn. In fitness mode geven de motoren juist extra weerstand bij het lopen, die modus heb ik verder niet echt getest maar het is grappig dat het kan. Eco voelt als een lichte aanmoediging bij het lopen en dit is ook de stand waarin de accu het ruim drie uur vol zou moeten houden. Door het slechte weer is het daar bij mij helaas niet van gekomen. Het langste wat ik er aaneengesloten mee liep was een uur op 30% eco, waarna de batterij 86% aangaf. Daarmee zou de schatting van de fabrikant dus heel realistisch zijn. En kan je elke goede dagtocht met twee accu’s lopen.

Met ingedrukt houden van de enkele knop wissel je tussen eco en hyper. Eén keer drukken is transparant en met twee of drie keer drukken zet je de ondersteuning harder of zachter. Superfijn dat je tijdens het lopen niks met de app hoeft. In de standaardmodus herkent de software automatisch wat je doet (traplopen, lopen, fietsen, etc.) en hoef je dus verder niks in te stellen.

Een fietstocht

De eerste paar dagen dat ik de Hypershell X Pro in huis had was het bijzonder herfstig en regenachtig. Na (te) lang zoeken op de website van de fabrikant kon ik vinden dat het apparaat alleen lichte regen aankan, dus ben ik maar binnen gebleven. Dat gaf meteen nog wat tijd om de twee accu’s te laden. Die kan je alleen laden terwijl ze in het apparaat zitten want de USB-C poort zit in het frame. Onbegrijpelijke ontwerp-keuze, want zo kan je dus niet de ene accu laden terwijl je de andere gebruikt.

Tijdens het fietsen zit het frame een stuk minder natuurlijk dan tijdens het wandelen. Al lopend houd de zwaartekracht het namelijk netjes op je heupen. Tijdens het fietsen roteert al snel los om je taille, zelfs als je de boel extra aansnoert. Elke ondersteuning boven 50% in ‘eco' stand was daardoor ronduit irritant omdat het geheel een boel aan je lichaam schud en voor je gevoel weinig bijdraagt aan het trappen. Daarbij komt dat het apparaat gericht is om de primaire beweging van de bovenbenen. Bewegingen opzij (zoals schaatsen, maar ook op je fiets stappen) zijn daardoor lastiger.

Sowieso vind ik het erg moeilijk in te schatten hoeveel van de ‘1PK’ kracht er nou op je pedalen terecht komt. Sowieso is de beweging naar beneden op de fiets vrij krachtig, en ik heb niet het gevoel dat het het apparaat lukt om daar significant aan bij te dragen. Als je minder doet dan voor je gevoel normaal fietsen kom je toch echt tot stilstand. Als je hem uit zet na er een stukje mee gefietst te hebben merk je wel dat je iets meer moet doen (en dat die banden eigenlijk best strak om je bovenbeen zitten). Een paard voor m’n fiets binden zou een stuk meer zoden aan de dijk zetten. Wat het apparaat wel echt doet is zorgen dat je niet langzamer gaat fietsen. Jammer dat je geen gewenste cadans in de app in kan stellen, want je merkt dat de beweging van het apparaat heel erg kan helpen om je tempo hoog te houden. Remmen is irritant, omdat het apparaat nog even door wil bewegen als je stil houdt. Dat doet het zeker niet gevaarlijk hard, maar een beetje storend is het bij een tochtje door de stad wel.

Een wandeltocht

Toen het begin november eindelijk weer een beetje opklaarde kon ik de Hypershell testen met een fatsoenlijke wandeling. Ik loop zelf graag langere tochten met bepakking e.d., maar dat paste in de twee weken dat ik het apparaat mocht reviewen helaas niet. Dat is maar goed ook, want de bepakking voor zo’n tocht had er fysiek niet bij gepast. Als je het ‘exoskelet’ draagt past er door de plek waar de accu zit niet meer dan een lichte rugzak zonder heupband op je rug. Leuk dus dat marketingmateriaal met mensen in de bergen, maar het dragen van een serieuze tas (die op je heupen rust) is uitgesloten. Sowieso zou ik in verband met het moeten opladen van accu’s al geen huttentocht overwegen. Een wandeling vanaf een huis of een hotel zie ik meer voor me.

De ondersteuning tijdens het wandelen is prettig. Ik kan me voorstellen dat dit energie bespaart en het eerdergenoemde effect waarbij de ondersteuning aanmoedigt om een beetje te versnellen zorgt er voor dat je ook in de ecomodus lekker doorstapt. De hypermodus heb ik wederom nauwelijks gebruikt omdat je nogal vreemd wordt aangekeken als je in ganzenpas door de straten loopt. Ik zou denken dat de beweging omhoog wat minder kan, en dat je die kracht liever omlaag in je stap krijgt. Wat ik me wel afvraag is in hoeverre het ’skelet’ voor mij daadwerkelijk beperkingen wegneemt. Aan het einde van een goede tocht zijn het bij mij vaak pijnlijke voeten of gewrichten die de limiet bepalen. Hoewel op de website staat dat het apparaat je knieën ontlast, zou ik niet weten waarom; het haalt geen gewicht of impact van je gewrichten af en de motoren kunnen beweging maar in twee richtingen ondersteunen. Eigenlijk is ‘exoskelet’ sowieso een rare term voor het apparaat. Het geeft namelijk geen structuur of steun, zoals een skelet, maar doet mee met de beweging van je bovenbeen. Exospier zou dus een betere benaming zijn, maar daarvoor is het nu te laat.

Conclusie

Tijdens het testen van dit ‘exoskelet’ is het voornaamste wat ik me heb afgevraagd: voor wie is dit eigenlijk? Laat ik voordat ik mijn twijfels deel een ding eerst zeggen: het is echt een heel cool apparaat. Dat dit bestaat is vet, het voelt futuristisch, en ik vermoed dat het ontwikkelen van dit soort apparatuur zeker ook in de zorg mensen écht kan helpen. Maar daarbuiten?

Voor outdoor-fanatiekelingen is het feit dat je er geen serieuze rugzak op kan dragen en je handen niet langs je lijf kan zwaaien tijdens het lopen en te grote beperking. Het 'skelet' zou vooral moeheid tegen kunnen gaan en niet zozeer de belastbaarheid van je gewrichten of voeten. In de berghut je exoskelet opladen en dan niet eens je reserveaccu tegelijk kunnen opladen maakt het onhandig voor meerdaagse avonturen. Als je met de trein naar een mooie plek gaat om te wandelen zit je er (heel ongemakkelijk) mee op een treinstoel, óf met een grote tas. Als je er mee naar je werk zou willen fietsen zit je daarna ook met het apparaat en als je dat vaker doet koop je qua effectiviteit van ondersteuning écht beter een elektrische fiets.

Dan blijft over als doelgroep: mensen wiens hoeveelheid energie er voor zorgt dat ze niet zo ver kunnen wandelen. Mensen voor wie het met deze ondersteuning mogelijk wordt om een rondje om te lopen waar eerder de hoeveelheid energie een probleem zou zijn. Ouderen vallen wat mij betreft af als doelgroep, doordat het ding je soms net uit balans brengt als het nog een stap anticipeert terwijl jij plots stil gaat staan.

Wat mij betreft is de Hypershell Pro X voor nu dus een oplossing op zoek naar een probleem, maar wel een oplossing met veel potentie. Ik ben benieuwd waar dit soort technologie in de toekomst heen gaat en wens de andere Tweakers die het product na mij mogen reviewen veel plezier