Silent Hill f, PS5

Silent Hill is terug met een nieuwe, ijzingwekkende game, maar is het ditmaal geworteld in de grimmige schoonheid van de Japanse folklore. Silent Hill f ruilt de nevelige straten van het gelijknamige Amerikaanse stadje in voor het fictieve, traditionele Japanse dorp Ebisugaoka uit de jaren '60. Is dit een goede keuze en is het nog echt een Silent Hill-game? Dat vertel ik jullie allemaal graag in deze review.

Laat ik het maar meteen zeggen: Silent Hill F is een gedurfde en volwassen toevoeging aan de serie, die de psychologische horror naar een nieuw, beklemmend cultureel niveau tilt. Het is niet de eerste keer dat Silent Hill zich niet in Silent Hill zelf afspeelt, want games als The Short Message, Silent Hill 4: The Room en Silent Hill: Homecoming speelden zich ook al elders af. De reden dat Silent Hill F anders aanvoelt, komt omdat het de eerste keer is dat een mainline game zich volledig in een ander land afspeelt, met een compleet andere culturele setting. In dit geval in een Japans plattelandsdorp uit de jaren '60. Ik vond dit best een hele leuke setting, en het voelde voor mij ook verfrissend aan, maar laat ik beginnen met het verhaal een beetje in beeld te brengen.






Wat begint als een verstikkende maatschappelijke druk, ontaardt al snel in een bloederige, psychologische nachtmerrie. De kern van het verhaal draait om Hinako Shimizu, een middelbare scholier die gevangen zit in een leven van strikte tradities en hoge verwachtingen. Hinako is een terughoudend meisje, verpletterd door de patriarchale structuur van haar tijd en het vooruitzicht van een gear-rangeerd huwelijk. Hinako moet namelijk verplicht trouwen met de erfgenaam van de duistere Tsuneki-clan; een gebeurtenis die vermomd is als een bruiloft, maar feitelijk een offer is. Haar innerlijke strijd en het verlies van haar individuele identiteit vormen de katalysator voor de horror die volgt.

Het verhaal van Silent Hill f heeft een diep tragische verkenning van opoffering, verval en het verlies van Hinako als kern. Hinako's reis is er één van waanzin, waarin de grens tussen realiteit en hallucinatie vervaagt door de invloed van haar omgeving en mogelijk zelfs verdovende middelen. De gruwelijke gebeurtenissen culmineren in een bloedbad, waarbij de politie de realiteit van de moorden bevestigt, maar de diepere waarheid alleen wordt onthuld door de symboliek van de game. Met meerdere eindes die verschillende aspecten van Hinako's tragedie en de vloek van de Tsuneki-clan belichten, vereist Silent Hill f van de speler dat de nachtmerrie laag voor laag wordt afgepeld. De game vaker spelen is dus zeker wel een aanrader, en gelukkig geeft het spel aan welke eindes je gehad hebt en wat je eventueel moet doen om een ander einde te krijgen. De game is ongeveer 12 uur lang, dus het opnieuw spelen is dan ook wel goed te doen.






Wanneer een dichte, rode mist Ebisugaoka overspoelt, verandert het dorp in een verwrongen spiegel van Hinako's psychische nood. Je speelt door de iconische 'Fog World' en de sadistische 'Otherworld', die is geïnspireerd op Japanse horror. In plaats van roestig metaal en vochtige gangen, wordt de horror nu gekenmerkt door traditionele Japanse architectuur, overwoekerd door gruwelijke, bloeiende rode ranken en paddenstoelen. Hierdoor wijkt Silent Hill F af van wat we eerder kennen en heeft het niks meer met het Amerikaanse stadje te maken.

De monsters en omgevingen zijn symbolische uitdrukkingen van Hinako's trauma, haar schuldgevoelens en de wrok en jaloezie van de mensen om haar heen, zoals haar jeugdvrienden Shu, Rinko en Sakuko, die allemaal hun eigen duistere rol spelen in Hinako's neergang. Net als bij de vorige games, is de gameplay een mix van exploratie, complexe, symbolische puzzels die de mentale toestand van Hinako weerspiegelen, en natuurlijk de gevechten. De game neemt afscheid van vuurwapens en focust op close combat met geïmproviseerde wapens, waardoor elk gevecht met de afschuwelijke wezens persoonlijker en beklemmender wordt. Ik moest hier wel even aan wennen, zeker omdat ik ook recent nog Silent Hill 2 Remake gespeeld had.




De balans tussen nieuwkomers en veteranen is heel goed uitgewerkt. Zo heeft het spel geen standaard Easy, Normal of Hard mode, maar twee keuzes die je kunt beantwoorden. Je kunt namelijk kiezen of de gevechten makkelijk, medium of pittig zijn. Maar je hebt ook dezelfde keuzes met betrekking tot de puzzels, en die combinatie vond ik erg tof gedaan. Het mooie hieraan is ook nog eens dat je dit kunt doen tijdens het spelen, dus als je vastzit en je wilt wisselen naar wat makkelijker, dan kan dat gewoon. Wel moet je er rekening mee houden dat je alleen kunt wisselen op het moment dat je het spel opgeslagen hebt, want tijdens het wisselen gaat het wel terug naar je laatste save point. Het opslaan van een spel kan niet op elk moment, maar je krijgt wel vaak genoeg mogelijkheden om op te slaan. Het opslaan van het spel doe je op een save point, dat altijd een Shrine is. Deze locaties kom je meer dan genoeg tegen, dus kans genoeg om regelmatig je game op te slaan.

In totaal kun je een vast aantal items dragen, dat zijn meestal medicijnen, tijdelijke boosters en reparatiesets voor je slagwapens. Je kunt ook Shrine offers meenemen, die je weer kunt gebruiken om extra punten te krijgen. Je krijgt zeg maar een soort van Shrine points voor elke offer die je maakt; je kunt ook verschillende boosters als een offer indienen. Met de punten die je verzamelt, kun je eventueel upgrades of extra skills vrijkopen. Extra skills kunnen zijn dat je bijvoorbeeld meer schade kunt verdragen, maar welke je krijgt, blijft soms een gok, want je koopt een willekeurig zakje en het is dus een verrassing wat je krijgt.

In totaal kun je drie verschillende slagwapens meedragen, en deze kun je tussendoor wisselen. Echter zijn slagwapens niet onverwoestbaar, dus deze kunnen kapotgaan. De kracht van een wapen en ook de snelheid hiervan is afhankelijk van het type wapen dat je hebt. Zo is bijvoorbeeld een mes heel sterk, maar deze gaat ook snel kapot. De manier hoe je het wapen gebruikt heeft natuurlijk ook impact, want je kunt namelijk normaal slaan, of een sterkere slag uitvoeren. Mocht je wapen bijna kapot zijn, dan kun je deze met een toolkit repareren. Kort samengevat: ik heb zeker niet alles opgenoemd, maar ik kan je verzekeren, de gameplay zit prima in elkaar.






Op grafisch gebied vind ik het een hele bijzondere game, en het oogt erg mooi. Het Japan uit de jaren '60 komt echt heel mooi naar voren, en ook de duistere sfeer die de game moet weergeven, is erg goed gedaan. De personages en ook de monsters zien er erg mooi uit en passen heel goed in de setting van het verhaal. Ik heb op momenten dat het kon eens rustig naar bijvoorbeeld het water en de huizen gekeken, en ik moet zeggen dat ik het er niet verkeerd vond uitzien. De kleuren kwamen mooi tot leven op mijn OLED-tv, dus dat zijn allemaal pluspunten.

Ik heb zelf in de grafische modus gespeeld, en ik kan niet zeggen dat ik niets van framedrops heb gemerkt. De game zelf draait op 60 fps, maar heel af en toe bij veel monsters tegelijk zag je dat hij iets inzakte, maar niet op een manier dat het storend was. De filmpjes zijn door de ontwikkelaars vastgezet op 30 FPS als een artistieke keuze om een meer "filmische" uitstraling te creëren. Dit kan niet via de standaardinstellingen worden gewijzigd, en persoonlijk vond ik dat ook niet erg, want het oogde gewoon mooi.

De game kan op zowel Engelse als Japanse taal gezet worden, en dat vind ik wel mooi dat dit zo gedaan is. Ik heb de game zelf in het Japans gespeeld met Engelse ondertiteling aan, en ik vond dat de game zo mooier tot zijn recht kwam. De emotie werd voor mijn gevoel goed geuit en je merkte ook dat de stemacteurs veel moeite hebben gedaan om de rol goed tot leven te brengen.






Ik moet zeggen, de muziek en geluidseffecten passen perfect in de game, en daar heb ik zeker ook van genoten. De Japanse horrorsfeer zit er goed in en de muziek is goed afgestemd op de momenten die nodig zijn. Hoewel de bekende Silent Hill-soundtrack helaas ontbreekt, vond ik de geluidseffecten en griezelige afwerkingen daarvan erg goed. Muziek is natuurlijk voor iedereen anders en is iets dat je gewoon even moet horen. Daarom wil ik graag een stukje muziek uit het spel met jullie delen; ik heb gekozen voor een liedje dat je bij de aftiteling hoort, mede omdat ik dat wel een uitblinker vond.



Ikzelf heb de fysieke versie van deze game op release gekocht, en het leek mij daarom ook leuk om hiervan een soort mini-unboxing te maken. Deze wil ik graag met jullie delen, want zeker in een tijd waarin fysieke games steeds zeldzamer beginnen te worden, is het toch leuk om te zien hoe een fysiek exemplaar eruitziet.



Dan de leukste vraag van elke review: heeft deze game een hoge replay value? Dat antwoord is een volmondig "ja", zeker omdat ik ook graag de andere eindes wil zien. Ik vond de game goed wegspelen en ik heb me er goed mee vermaakt. Voor mij kan dit wel eens de Game van het Jaar zijn, zo goed vond ik deze game. Alles beviel me gewoon aan de game, van de sfeer tot de manier hoe het verhaal verteld werd.






Silent Hill F is eindelijk, na zo veel jaren van afwezigheid, weer een geweldige Silent Hill-game. Ja, we hebben de Remake van deel 2 gehad, en ook de gratis game The Short Message, maar echt een compleet nieuwe game met een uniek verhaal hebben we lang niet meer gehad. Konami heeft een risico genomen door flink af te wijken van het origineel, en voor mijn gevoel heeft dit heel goed uitgepakt. Of je nu naar de gameplay, het grafische of de sfeer kijkt, op alle punten doet Silent Hill F het gewoon goed. Van alle games die ik momenteel gespeeld heb, is dit voor mij de beste van 2025, echt een aanrader.