Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon, Switch

Als je aan Bayonetta denkt, dan denk je aan een pittige heks met schuine opmerkingen, demonenkrachten en pistolen aan haar schoenen. Maar Bayonetta is niet altijd zo geweest. Om daarachter te komen, moeten we in haar verleden duiken. In Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon duiken we in haar verleden, en in deze review vertel ik je daar meer over.

In Bayonetta Origins gaan we dus terug naar haar jeugd, want ook Bayonetta is ooit een tiener geweest. Wat direct opvalt, is dat Bayonetta hier anders wordt genoemd: Cereza. Waarom Cereza uiteindelijk de naam Bayonetta krijgt, wordt niet echt uitgelegd. Ik heb ernaar gezocht, maar geen duidelijk antwoord kunnen vinden. Er zijn fans die speculeren dat Bayonetta voor “Brave Cereza” zou staan, maar dit kan ik helaas niet bevestigen. In deze review zal ik het dan ook verder over Cereza hebben, omdat ze zo in de game wordt genoemd.






Het verhaal speelt zich af in de jeugdjaren van Cereza, zo'n zeshonderd jaar vóór de gebeurtenissen van de eerste Bayonetta. Cereza woont bij haar strenge leraar, genaamd Morgana. Cereza is een wees, omdat de liefde tussen haar ouders niet was toegestaan. Haar moeder was namelijk een Umbra Witch en haar vader een Lumen Sage. Haar vader werd verbannen en haar moeder zit gevangen. Cereza wil graag sterker worden om uiteindelijk haar moeder te kunnen bevrijden.

Op een nacht voelt Cereza zich ondergewaardeerd door Morgana, ondanks haar harde werk om haar krachten onder de knie te krijgen. Ze droomde vaker over een mysterieuze jongen die aangaf dat hij haar kon helpen sterker te worden. Cereza besluit zich in het verboden Avalon-woud te wagen, op zoek naar antwoorden. Op een gegeven moment wordt Cereza aangevallen en omdat er geen andere optie is, voert ze een ritueel uit en roept een demon op. De demon neemt bezit van Cereza's opgezette kat, omdat hij anders niet kan overleven in de mensenwereld. Dit moet hij doen omdat Cereza niet weet hoe ze hem terug naar Inferno kan sturen. Cereza belooft er alles aan te doen om hem uiteindelijk terug te sturen, en de demon besluit haar te helpen.

Dit gaat natuurlijk niet zonder slag of stoot, en ze komen genoeg gevaren tegen. De mysterieuze jongen vertelt Cereza een witte wolf te volgen; deze zal haar begeleiden en helpen haar doel te bereiken. Natuurlijk zit er veel meer achter en gaat het verhaal ook veel dieper, maar als ik dat ga uitleggen, verraad ik te veel. Het hele verhaal wordt verteld door een vertelster en de hele opzet ziet eruit als een kinderboek, wat heel leuk is gedaan als je het mij vraagt.






De gameplay is compleet anders dan wat je van een Bayonetta-game gewend bent. Sterker nog, de gameplay is iets dat je bijna nooit tegenkomt. Normaal gesproken bestuur je in een spel één personage. Bij Bayonetta Origins bestuur je niet alleen Cereza, maar ook Cheshire (de demon in het knuffelkatje). Er zijn momenten dat je Cheshire gewoon als een knuffel mee kunt dragen en dus maar één personage bestuurt. Maar bij gevechten en bepaalde puzzels moet je echt beide personages tegelijk besturen. Het is niet heel moeilijk, maar het vraagt soms wel even wat oefening.

Mocht je doodgaan, dan biedt het spel je de mogelijkheid om het niveau te verlagen. Ook op het moment dat je iets voor de eerste keer moet doen, vraagt het spel of je het liever makkelijk of normaal wilt doen. Laat ik een voorbeeld noemen: er zijn momenten waarop Cereza haar krachten moet gebruiken. Deze kan ze alleen gebruiken door te dansen, en om te dansen moet je de linkerstick gebruiken. Je kunt ervoor kiezen de moves zelf uit te voeren zoals ze bedoeld zijn, of dit automatisch te laten doen. Dit soort keuzes zorgen ervoor dat je de game kunt spelen zoals jij dat wilt.

Ik vind het tof dat ze dit aanbieden, maar om de moeilijkheidsgraad al bij de eerste keer doodgaan te verlagen, vind ik wel een beetje snel. Dat de optie er is, is natuurlijk wel heel netjes. Wat je voornamelijk in het spel doet, is dingen ontdekken en gevechten aangaan. Soms moet je ook wat puzzels oplossen, maar die zijn niet heel moeilijk. De gevechten zelf zijn ook niet heel lastig, wat voor mijn gevoel goed werkt. Beide personages gebruiken andere knoppen, waardoor het vechten best goed aanvoelt. Cheshire kan naast zijn eigen vorm ook vier andere vormen aannemen. Deze krachten speel je vrij door het verhaal te volgen. Cheshire kan op een bepaald moment plant-, steen-, vuur- en waterkrachten krijgen, die ook weer op bepaalde momenten tegen specifieke vijanden ingezet kunnen worden.






Grafisch is de game kleurrijk en heeft hij een heel aparte tekenstijl. Ik zei al eerder in de review dat de game iets wegheeft van een kinderboek, en op grafisch vlak zie je dit terug. Niet alleen in de kleuren, maar ook in de opbouw van de filmpjes. Zo worden sommige scènes door middel van een kwast tot leven gebracht en zie je vaker dat er een bladzijde wordt omgeslagen. Deze stijl zie je in de hele game terug, soms op net wat verschillende manieren. Ik vond dit persoonlijk best mooi en het had wel wat.

Doordat je met twee personages speelt, zou je verwachten dat het beeld soms te klein wordt. Dit is gelukkig niet het geval, want als Cheshire te ver wegloopt, wordt hij automatisch als knuffel teruggestuurd. Deze speelstijl zorgt er wel voor dat de camera niet gedraaid kan worden, dus je speelt de hele game vanuit een vaste hoek. Als door middel van een filmpje in een bepaald gebied toch iets aangepast moet worden, dan past het spel dit zelf netjes aan.

Ten slotte wil ik het nog kort hebben over de spraak in het spel, want alles is natuurlijk ingesproken. Zowel de verteller als de acteurs die Cereza, Cheshire en Morgana inspreken, doen het allemaal prima. Omdat het een vrij simpel spel is, is het geen hoogstandje, maar de manier waarop het gebracht wordt, is erg goed en past prima bij deze game.






De muziek in Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon is erg goed. Het is voornamelijk rustige muziek, die zich tijdens gevechten aanpast aan het moment. Ik vond de muziek best apart en niet verkeerd klinken. Nergens in de game had ik zoiets van: "deze muziek past niet", en alleen daarom is het al de moeite waard om hem eens te beluisteren. Muziek is natuurlijk een kwestie van smaak en daarom wil ik toch een muziekstuk uit het spel met jullie delen.





Van deze game heb ik een fysiek exemplaar ontvangen, en bij mijn exemplaar kreeg ik ook een steelcase. Hiervan heb ik natuurlijk een unboxingvideo gemaakt, in de stijl van een short, die ik met jullie wilde delen. Zeker in een tijd waarin digitale games veel vaker voorkomen, is dit wel leuk om te delen.





Dan de leukste vraag van elke review: heeft deze game een replaywaarde? Ik vind van wel! De game is heel anders dan de andere Bayonetta-games, maar de manier waarop deze game tot leven wordt gebracht en hoe je hem moet spelen, is gewoon tof. Ik zou hem misschien niet op de korte termijn weer gaan spelen, maar dit is zeker zo'n game die ik nog een keer ga spelen en waarvan ik blij ben dat ik een fysiek exemplaar heb.






Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon laat een deel van de jeugd van Bayonetta zien. De game speelt zich 600 jaar voor de eerste game af en staat dus helemaal vooraan in de tijdlijn. De game is heel anders en niet zo over-the-top als wat je van een Bayonetta-game zou verwachten. De manier waarop de game gespeeld moet worden is heel apart, en zelf vond ik dit erg uitdagend. Grafisch oogt en voelt de game een beetje als een kinderboek, zonder dat het een kinderachtig spel wordt. Ik vind het een goede game en een mooie aanvulling op het verhaal van Bayonetta. Een dikke aanrader!