Gigabyte Radeon RX 9070 XT GAMING OC

Na 15 jaar ben ik opnieuw overgestapt naar ATI—of beter gezegd, AMD.

De afgelopen 6,5 jaar heb ik trouw mijn 2080 Ti gebruikt. Eén keer de koelpasta vervangen was voldoende om dit beestje draaiende te houden. Maar met de aankondiging van Monster Hunter Wilds begon het duidelijk te worden: 60 fps halen werd een uitdaging. Tijd dus voor een volledige upgrade. Weg met de delidded 8700K + 2080 Ti, en welkom aan de 7950X3D + 9070 XT.

Aanvankelijk draaide ik nog met de 7950X3D gecombineerd met de 2080 Ti. Tot mijn verbazing merkte ik nauwelijks verschil in prestaties—een bewijs dat mijn overgeklokte 8700K z'n werk jarenlang uitstekend heeft gedaan. Maar zodra de 9070 XT werd geïnstalleerd, zag ik een verdubbeling, soms zelfs verdrievoudiging in framerates. Wat een verademing.

De AMD-driverervaring verraste me in positieve zin: overzichtelijk, veel instelmogelijkheden per game en tuning via de Adrenalin-software werkt vlot. Mijn specifieke kaart liet zich stabiel undervolten op -60 mV, met +200 MHz op het geheugen. Door de power limit op -20% te zetten, ging het verbruik van een stevige 330 W naar een veel acceptabelere 264 W—met slechts minimale prestatie-impact.

Een punt van kritiek: zowel de VRAM als de hotspottemperaturen lopen hoog op. Tijdens zware loads tikken deze regelmatig de 90°C aan. Hoewel dit binnen de limieten valt, is het toch iets om in de gaten te houden—zeker in minder goed geventileerde behuizingen.

De kaart zelf is degelijk gebouwd en komt met dual BIOS: Performance en Silent mode. Persoonlijk vind ik de Performance mode al stil genoeg, maar voor anderen kan die extra optie handig zijn. Qua formaat is de kaart compact genoeg om in de meeste cases te passen, inclusief SFF-behuizingen. Er is beperkte RGB aanwezig: enkel het Gigabyte-logo licht op, wat je zelfs kunt verwijderen om het te vervangen door een eenvoudige lichtstrip—een subtiele, maar stijlvolle toevoeging.