Final Fantasy XVI, PS5

In de loop der jaren zijn er zo veel Final Fantasy Games uitgekomen, dat het voor een leek niet meer duidelijk is welk deel nu bij welk deel hoort. Ikzelf had tot voor kort nog nooit een Final Fantasy game uitgespeeld, maar Final Fantasy XVI is de eerste die ik uitgespeeld heb. Hoe goed deze game is en of je hem zelf moet gaan spelen, vertel ik jullie graag in deze review.

Ik zei al net dat Final Fantasy XVI de eerste Final Fantasy game was die ik uitgespeeld had, maar het is niet de eerste game die ik gespeeld heb. Ik heb onder andere 10 en 13 gespeeld, maar om een of andere reden kwam ik in die tijd er niet helemaal in. Ik heb 14 online gespeeld, die vond ik leuk, maar omdat je ervoor per maand moest betalen, ben ik daarmee gestopt. Deel 15 heb ik even gespeeld, maar ik heb toen een lange tijd niet kunnen gamen, en was toen een beetje de draad kwijt.

Maar goed, Deel 16, ook wel bekend is XVI had ik bij het winkelen voor €15,00 used gescoord, en dus vond ik het hoogtijd dat ik toch een keer een Final Fantasy Game ging spelen. Wat ik meteen kan zeggen, is dat de game is erg lang en vrij uitgebreid is, maar daar kom ik later in de review nog op terug. Laat ik beginnen met wat te vertellen over het verhaal.






Ik kan je alvast vertellen dat het verhaal vrij uitgebreid is en best diepgaat, en dat is bij een JRPG game misschien niet zo gek. De game heeft heel veel filmpjes, en alleen daarin wordt al heel veel verteld. Je zou denken met een game als Final Fantasy dat het een verhaal is waarin van alles mogelijk is en niks heftigs gebeuren kan. Nou dat er van alles gebeuren kan, dat klopt helemaal. Echter zaten er ook wel wat heftige scenes in de game die ik niet zag aankomen, tenminste ik had dit niet verwacht in een Final Fantasy game. Het leek daarom soms wel een wat duisterende game, iets wat ik niet uit de naam zou halen.

Maar goed, zoals gezegd is het verhaal vrij uitgebreid, en ik zal daarom proberen deze een beetje samen te vatten. Het verhaal speelt zich af in de wereld van “Valisthea”, een land dat gezegend is door de Mothercrystals. Het verhaal begint in het plaatsje Rosaria, met de twee zonen van de aartshertog, genaamd “Clive en Joshua Rosfield”. Het is in eerste instantie onduidelijk waar deze kristallen vandaan komen, en wat hun doel is. Er wordt over een legende gesproken, waarin ze zeggen dat de bron van ether zijn, die uiteindelijk de gave van magie schenkt. Mensen die met de kracht van de magie zijn geboren, worden echter als vuil behandeld. Ze worden direct bij de geboorte gebrandmerkt, en tot hun dood als slaven gebruikt. Dit wordt bijna over de hele wereld gedaan, behalve in het plaatsje “Rosaria”. Het land zelf begint langzaam te sterven en men weet in eerste instantie niet hoe dit kan. Het land wordt droog en zwart, en niks wilt meer groeien.

Om niet al te veel te verraden, maar tijdens de gebeurtenissen in Phoenix Gate, veranderen er dingen voor altijd in Valisthea. Rosaria wordt binnengevallen en een tweede Eikon of Fire verschijnt. Er gaan 15 jaar verloren voordat Clive en Joshua dingen beginnen mee te maken. Beide broers hebben elkaar al die jaren niet meer gezien, en weten van elkaar ook niet of ze nog leven. Clive vindt op een gegeven moment zijn jeugdvriendin “Jill”, en maakt tevens ook kennis met Cid. Cid is een persoon die probeert om de mensen met speciale krachten te redden en deze veilig te houden.

Op een gegeven moment ontdekt Clive dat hij van Ultima de kracht van Ifrit heeft gekregen, en dat ze hem Mythos noemen. Clive Rosfield heeft de kracht om alle krachten van de Eikons in bedwang te houden en deze ook te gebruiken. Ultima wil hem namelijk gebruiken om de wereld te vernietigen, en uiteindelijk Clive als wapen gebruiken. Clive moet er samen met zijn vrienden alles aan doem om hem te stoppen. Zoals gezegd gaat dit verhaal velen malen dieper, met ook nog eens behoorlijk wat submissie, die het verhaal nog uitgebreider doet aanvullen, maar dit is een beetje in het kort hoe het verhaal in elkaar zit.






De gameplay zit op veel punten goed in elkaar, maar kan zich soms ook heel lang trekken. Laat ik beginnen met de gameplay in het algemeen, want dit is een game die eigenlijk iedereen kan oppakken. Als je hem namelijk op Story zet, dan regelt het spel bijna automatisch alle aanvallen voor je. Je hoeft dan bijna alleen maar op de slaan toets te drukken, en alle extra moves worden bijna allemaal automatisch voor je gedaan. Dit klinkt misschien wel heel simpel, maar het ligt er ook nog eens aan welke skills je aangezet hebt. Maar mocht je het uitdagend willen, dan kun je de game tussendoor gewoon aanpassen.

Over skills gesproken, bij het uitvoeren van missies en het verslaan van vijanden, krijg je XP-punten. Met deze XP-punten kun je jouw krachten versterken. In de loop van het verhaal krijg je meerdere krachten, waarvan je telkens 3 soorten kunt kiezen. Je moet hierbij denken aan soorten als vuur of ijs. Elke soort heeft verschillende soorten aanvallen, hiervan kun je er 2 kiezen. Mocht je het zelf te lastig vinden om te kiezen, dan kun je in het spel aangeven een keuze voor je te maken. Het spel kiest dan op je manier van spelen wat het beste bij je past. Naast dat alles kun je ook 3 soort sierraden dragen, deze je weer voorzien van speciale krachten.




Naast allemaal krachten, heb je ook nog je uitrusting die je kunt aanpassen. Je hebt altijd een zwaard, en nog 2 kleding onderdelen die je kunt veranderen. Deze kun je bij een Smit met de juiste grondstoffen laten maken, maar ook bij verschillende handelaren kopen. Via een vergelijkingsoverzicht zie je hoeveel sterker of zwakker hij is dan het item dat je draagt. Dit geld alleen voor jezelf, en niet voor je gezelschap dat vaak met je meereist. Op bepaalde gevechten na heb je ook altijd een trouwe viervoeter bij je, echter kun je ook bij hem niks aanpassen. Wel kun je aan hem zien hoe trouw hij je is, maar ik heb niet het idee dat je hier veel invloed op kunt uitoefenen.

De besturing is erg goed en makkelijk in gebruik, ook het aansturen van je trouwe viervoeter gaat heel makkelijk. Afhankelijk van je items sierraden die je gekozen hebt, kunnen bepaalde krachten automatisch voor je geactiveerd worden. Dit is handig voor als je gewoon lekker wilt spelen en niet al te veel wilt nadenken tijdens een gevecht. Dus op besturing en speelgemak zit het allemaal goed bij Final Fantasy XVI.

Dan wil ik nog even wat in de gameplay noemen dat ik minder vond, en dat is de aantal onderbrekingen en gesprekken die plaats vonden. Vooral bij baas gevechten, die soms al lang konden duren, werd het gevecht vaker onderbroken voor gesprekken. Dit was niet een keer, maar in meerdere gevechten. Bij veel submissie, had je vaak meer gesprekken dan wat anders. Zo had ik een missie die ongeveer 25 minuten duurde, maar 20 ervan was filmpje en gesprek, en dat was voor mijn gevoel te veel.

Ik heb nog lang niet alles opgenoemd, en als ik dat allemaal weg moet typen, dan wordt de review wel extreem lang. Ik heb er zelf maar liefst 87 uur over gedaan om de game uit te spelen, en dan heb ik alle submissie en opdrachten ook gedaan. Op de velen dialogen en gesprekken na, is het een geslaagde gameplay waarin genoeg te ontdekken en doen is.






Grafisch is Final Fantasy altijd al een bom van een game geweest, en dat is bij deze game niet anders. De game ziet er grafisch gewoon zo mooi uit, dat het soms lijkt alsof je een animatiefilm aan het kijken bent. Er zit zeker verschil tussen de gameplay en de filmpjes, dat is normaal, maar ook op Gameplay gebied alleen ziet de game er al geweldig uit.

Er zijn echt momenten en plaatsen geweest, waar ik gewoon even ben blijven stilstaan, om van de omgeving te genieten. Er is een scene in de game waarin je een hele grote waterwal ziet, en net als de personages in de game, stond ook ik hiervan te genieten. Er is echt veel aandacht aan details gestoken in de game, en dat merk je gewoon aan alles terug.

Als ik nog even kijk naar het acteerwerk, daar is niks op aan te merken. De acteurs doen erg hun best, en dat merk je ook de gehele game. Of het nu gesprekken in de filmpjes zijn, of kleine losse opmerkingen, er is genoeg moeite aan gedaan. Ik kan me voorstellen dat met het aantal gesprekken die ze moesten doen, ze er op een gegeven moment er wel klaar mee zouden zijn. Maar om heel eerlijk te zijn, heb ik dat nergens gemerkt.






Net als het grafische is ook de muziek echt een uitblinker in de game, en ook hier merk je gewoon hoeveel moeite ze erin gestoken hebben. Bij bepaalde gevechten wordt de muziek zo aangepast, dat de spanning en adrenaline gewoon meestijgt, zo mooi is de muziek. Naast de muziek zijn ook de geluidseffecten heel erg mooi, en ook deze verschijnen op het juiste moment bij de juiste scene.

Het enige dat me wel opviel, was dat de muziek om een of andere reden niet goed tot zijn recht kwam als het over een Soundbar moest komen. Ik heb de game met zowel mijn Soundbar, tv-geluid en Headset gespeeld, en ik merkte dat de muziek via de TV en headset veel mooier door kwam dan als ik hem op de Soundbar afspeelde. Ik heb in de instellingen gekeken, maar ik kon geen instelling vinden waarin ik dat eventueel kon aanpassen. Ik heb een ander game geprobeerd, waarvan ik wist dat het ook goede muziek had, en daar klonk het wel goed over de Soundbar. Maar goed, muziek is zoals altijd iets dat je gewoon moet horen, en daarom deel ik graag een muziek stuk met jullie, waarvan ik vind dat je hem eens moet hebben gehoord.





Ik moet heel eerlijk zijn, ik heb wat momenten gedeeld op mijn Instagram, maar verder ook eigenlijk niks. Ik heb bij ongeveer 80% van het spel de livestream een keer aangezet, zodat ik een stukje hiervan aan deze review kon toevoegen. LET OP, er kunnen spoilers in de gameplay video aanwezig zijn.





Ik heb zelf de game fysiek gescoord in een 2de hans winkel voor €15, en dat is de game meer dan waard. Omdat fysieke games steeds zeldzamer aan het worden zijn, maak ik wel eens filmpjes van boxart, om deze met mensen die het leuk vindt te kunnen delen. Ik heb van Final Fantasy XVI ook een boxart filmpje gemaakt, en deze wil ik graag met jullie hier delen.





Ik heb heel veel in deze review opgenoemd, maar de belangrijkste vraag heb ik nog niet beantwoord. De vraag blijft natuurlijk, heeft deze game een replay waarde voor mij? Op moment van schrijven vind ik dat moeilijk te beantwoorden. De game heeft hele mooie momenten, grafisch is hij top en de gameplay voelt prima. Maar als ik dan weer kijk naar de aantal filmpjes en onderbrekingen, dan heb ik echt zoiets van, moest dit nu zo veel? Ik wil zo wie zo ooit nog de DLC aanschaffen en die ook spelen, maar of ik de main game nog eens ga spelen weet ik op dit moment nog niet.






Ik heb na het uitspelen van deze game, naar mijn trophies gekeken. Ik bezit op moment van schrijven 35 van de 50 trophies van de main game, dat uitkomt op 64%. Mocht ik ooit de game nog eens gaan spelen, dan kijk ik van tevoren welke trophies ik nog mis, in hoop dat ik de ontbrekende trophies ook kan halen. Of ik de game ooit 100% krijg, weet ik niet, maar ik wil het zeker proberen.






Final Fantasy is een game serie die al heel wat jaren meegaat, en zelfs na al die jaren nog altijd een hele sterke franchise is. Om de grafisch pracht staat Final Fantasy enorm bekend, en deel XVI is ook heel mooi. Voor mij is deze game de eerste Final Fantasy die ik heb uitgespeeld, en ik vond het een hele mooie beleving. De muziek is prachtig, de gameplay zit super in elkaar, en grafisch is het een plaatje. Maar helaas komt bij al dat pracht ook een minpunt om de hoek kijken, en dat is toch de aantal filmpjes. Voor mijn gevoel werd het spel te vaak en soms te lang onderbroken met gesprekken en filmpjes, en dat vond ik wel heel jammer. Je kon de filmpjes wel overslaan, maar het gevaar dat je iets van het verhaal mist zit er dan wel in. Hoe dan ook, het was een hele mooie game waar ik best wel van genoten hebt.