Contra: Rogue Corps, PS4

Contra is een game die vooral in de jaren 80 een erg populaire game serie was. Naast een arcade versie was hij ook op de Nintendo NES, de Super Nintendo en Sega Mega Drive erg populair. De laatste jaren is erg stil geweest rondom deze serie, en score de games die uitgekomen zijn niet meer goed. In 2019 bracht Konami de Contra Rogue Corps uit, met de hoop Contra weer groot te maken. De vraag natuurlijk maakt deze game het allemaal waar? In deze review vertel ik daar van alles over.

Contra is tegenwoordig de naam die wereldwijd gebruikt wordt, echter waren de games in de jaren 80 en begin jaren 90 bij ons in Europa bekend als Probotector. Tevens hadden wij geen soldaten maar robots ervoor in de plaats. De reden hiervoor zou zijn geweest omdat Konami bang was dat de Contra games te gewelddadig voor Europa zou zijn geweest, vooral Duitsland zou in die periode daar kritisch naar hebben gekeken. Maar goed, dat is een beetje achtergrondverhaal en er zijn de aflopen jaren wel eens wat Contra games verschenen, echter zit tussen Contra Rogue Corps en het vorige deel 8 jaar. Dat er genoeg tijd tussen delen zit vind ik persoonlijk niet erg, echter moet dan wel de uitwerking goed zijn, en helaas is dat bij Contra Rogue Corps niet het geval.






Het verhaal speelt zich af in 2638, twee jaar nadat de buitenaardse oorlogen waren beëindigd. Er verscheen iets mysterieus in het gebied genaamd de Verdomde Stad, dat was het terrein waar de laatste veldslagen plaatsvonden hadden. Meedogenloze duivels zwierven door het gebied en brachten een wereld vol waanzin met zich mee. Om deze Chaos tegen te gaan komen vijf schurken naar voren, zij noemen zich het Rogue Corps. Deze schurken lijken helemaal niet op helden van gerechtigheid, maar ze zijn wel gekomen om de mensheid te redden. Het is niet helemaal bekend of dat hun werkelijke doel is, maar hun zijn wel de enige hoop voor de mensheid, die nog aan het herstellen zijn van de eerdere buitenaardse oorlog. Dit is een beetje in het kort het verhaal, niet heel spannend. Het verhaal wordt in een soort van tekenfilmachtige filmpjes, plaatjes en tekst verteld, echter voelt het niet alsof dit met passie gedaan is, en dat is best jammer.






Nu neem ik een wat minder verhaal wel voorlief, als de gameplay verder goed is. Helaas kan ik nu al verraden dat ik deze vond tegenvallen, zo erg dat ik de game ook niet uitgespeeld heb. De game wordt voornamelijk gepresenteerd in een isometrisch perspectief van bovenaf in een grafische 3D-omgeving, waarbij de camerahoeken in bepaalde secties veranderen om een zijwaarts scrollend of een Third-person view weer te geven tijdens het spelen. Dit klinkt op papier leuk, maar om een of andere manier voelt de game in de isometrisch perspectief niet goed aan. Ook de manier hoe de knoppen indeling zat voelde niet erg vertrouwd. Ik drukte te vaak op de special combo knop, terwijl ik wilde ontwijken, dit kan natuurlijk aan mij liggen, maar het gebeurde voor mijn gevoel iets te vaak.

Ik zal even proberen de manier waarop je de game speelt uit te leggen. Met de linker stick loop je, en met de rechter stick mik je, dat is in theorie niks nieuws. Echter moet je dit van boven af zien, en dat wil dus zeggen dat je heel anders moet mikken. Ik heb vaker z'n game gespeeld, waaronder bijvoorbeeld ook Halo: Spartan Assault, die precies dezelfde soort gameplay heeft, en die vond ik erg fijn om te spelen en daarom dacht ik dat ik deze game ook wel fijn zou vinden. Het is niet per se de manier waarop je deze game moet spelen, maar gewoon alles eromheen dat gewoon niet past en aanslaat bij deze game.




Je hebt altijd een hoofdwapen en een subwapen tot je beschikking, deze kan je via de wapenhandelaar upgraden of veranderen. Deze wapens hebben onbeperkte munitie, maar zijn wel voorzien van een warmtemeter, dus alleen maar blijven schieten is niet mogelijk. Ik zei al eerder dat ik vaker de speciale combo gebruikte, maar ik heb niet verteld wat dit precies is. Je kunt namelijk een deel van het gebied leeg maken met een enorme bom, maar er zijn ook andere opties. De monsters in het spel zijn verschillend en de ene heeft meer kogels nodig dat de ander, en je hebt op het einde altijd een baas gevecht. Normaal gesproken krijg je bij het verslaan van een baas een soort van beloning, helaas was dit niet aanwezig in de game en hierdoor voelde het niet als een voldoening om een baas te verslaan. Als ik het zo na ga, voelt de hele game niet als een voldoening, en dat is wel jammer.

Iets dat ik nog wil noemen en ik persoonlijk wel een groot minpunt vind aan het spel, is dat je de game niet op pauze kunt zetten. De hele game is eigenlijk gemaakt om samen met vrienden te spelen, en daar is op zich niks mis mee. Maar wat ik jammer vind is dat je de game gewoon niet op pauze kunt zetten als je hem alleen speelt, een aparte keuze als je het mij vraagt. De game is verder ook opgebouwd als een soort van Multiplayer game, waarin je telkens een level moet kiezen om te spelen, en helaas worden bepaalde gebieden vaak herhaalt.






Op grafisch gebied doet deze game ook erg teleurstellen, buiten het geval dat de personages allemaal wel heel vreemd uitzien, en eentje ook scheel kijkt, ziet de game er ook erg verouderd uit. De kleuren zijn erg dof, de levels zien er te basic uit, en niks heeft iets van details. De hele game oogt niet als een game die in 2019 voor een Playstation 4 of Xbox One is uitgekomen, maar eerder als een game die eind Playstation 2 of begin Playstation 3 zou zijn uitgekomen. Ik weet niet of dit bewust zo gedaan is, maar je kunt me niet vertellen dat hier veel moeite in gestoken is. Niks, maar ook echt niks aan de game oogt of klinkt goed, en dat vind ik zo jammer dat Konami dit zo heeft uitgebracht.

Ook op het gebied van presentatie en gesprekken voelt het alsof de acteurs er gewoon geen zin in hadden om iets van moeite te steken in de game. Vanaf het openingsfilmpje tot alles tussendoor voelt gewoon gehaast en goedkoop aan.






De muziek is ook niet wat ik van een Contra game gewend ben, de vroegere Contra Games stonden bekend om de goede muziek, maar helaas hebben ze dat in deze game niet door kunnen zetten. De levels hebben vaak maar een bepaald saai achtergrondgeluid, en als er op bepaalde moment muziek in voor komt, dan wil dit niet echt doorpakken. Muziek is vaak dat wat een game beter kan maken, maar helaas weten ze dit niet door te pakken bij deze game, echt zonde. Om jullie toch een idee te geven hoe de muziek in deze game klinkt, deel ik een stukje muziek met jullie.





Ik ben heel eerlijk, ik heb meerdere momenten over verschillende dagen geprobeerd om deze game online te spelen, echter heb ik nooit andere spelers kunnen vinden. Hoewel de game met 4 man Co-Up gespeeld kan worden, is het gebaseerd op een speler versus omgeving (PvE) gameplay. Omdat ik de Multiplayer niet heb kunnen testen, moet ik jullie deze ervaring schuldig blijven.






Ik heb 2 keer de livestream aangezet tijdens het spelen van deze game, ik wil er graag eentje van met jullie delen, om jullie zo toch een idee te geven hoe de gameplay is. Ik heb extra gekozen voor mijn 2de gameplay, om zo minder spoilers te delen. Zoals altijd kunnen er in deze gameplay video spoilers aanwezig zijn, houd hier aub rekening mee mocht je deze gameplay video willen kijken.





Dan de leukste vraag, en ik denk niet dat ik deze nog hoef te beantwoorden, heeft deze game een replay waarde? Voor mij is dat een dikke nee, daar kan ik kort en krachtig over zijn. De game heeft me op geen enkel punt weten te vermaken, en dat heeft er ook voor gezorgd dat ik na 5 uur spelen ermee gestopt ben. Ik had echt gehoopt toen ik deze game in de Playstation Store zag staan dat ik verrast zou worden, helaas was dit een grote teleurstelling.






Ik noemde het in de review al op dat bijvoorbeeld het verslaan van een baas geen voldoening bracht, en dat merkte ik ook aan de trophies terug. Want ik heb na 5 uur spelen slechts 1 trofee behaald, en dat is wel heel erg weinig. In totaal zouden er 36 stuks te verzamelen zijn, echter heb ik er maar 1 verdiend. Nu zijn trophies nooit dingen geweest waar ik me op focus, echter is dit wel heel erg jammer.






Contra is een game die al heel wat jaren meegaat, hoewel wij hem in het verleden als Probotector konden, is het toch een game serie die al meer dan 30 jaar meegaat. Contra: Rogue Corps kwam ik per toeval in de Playstation Store tegen, en leek me juist vanwege de herinneringen van de NES tijdperk, me erg leuk om weer eens te spelen. Contra: Rogue Corps weet het verleden niet te evenaren en weet mij op geen enkel punt te verrassen. De presentatie van het spel is slordig, de gameplay voelt allesbehalve prettig, en grafisch lijkt de game 15 jaar verouderd. Ik kan dit spel helaas niemand aanraden want op geen enkel punt is het een leuk spel.