Dragon Age: The Veilguard, Xbox series S|X

Dragon Age: The Veilguard

Dragon Age: The Veilguard is toch wel 1 van de grootste, maar mogelijk ook meest controversiële RPG releases van dit jaar. Na 10 jaar wachten op een vervolg waar al naar opgebouwd werd in de laatste DLC van Inquisition, zijn er hoge verwachtingen en anticipation voor het spel. Maar in de tussentijd zijn er ook aardig wat veranderingen bij Bioware.

De overall vibe

Voor mij is dit toch wel 1 van de meest opvallende punten aan het spel. Of het een goed punt is, of een dikke afknapper, is echter enorm persoonlijk. Maar de vibe van de game is wel echt enorm veranderd in vergelijking met eerdere games uit de franchise, en vaak voelt het spel niet als "een Dragon Age spel" aan. Iets waar, ondanks alle verschillen, de voorgaande drie spellen geen "last" van hadden.

Dat zegt echter niet dat het spel niet goed is. Alleen wel heel anders dan wat fans waarschijnlijk verwachten. In plaats van de serieuze dark fantasy, wordt er een lichter gevoel gekweekt wat op sommige momenten terug doet denken aan spellen als Fable. Dit komt niet enkel door de artstyle, welke meer cartoony is geworden, maar door eigenlijk alles. Van de writing tot de Persoonlijk kan ik dit erg waarderen, soms voelt het alsof moderne games te druk zijn met serieus zijn en alle simpele lol die er vroeger was eruit verdwenen is.

Daarbij valt wel te zeggen, dat hoe verder je in de game komt, hoe meer er ook serieuze momenten komen. Er ontstaan met regelmaat momenten die kwa gevoel doen denken aan Dragon Age: Inquisition. Het spel is er zeker een die beter wordt naar mate je verder speelt.

Dan is er nog 1 punt over, en meteen de meest controversiële. Dat het spel te "woke" zou zijn. Nou is Dragon Age altijd al een franchise geweest dat bezig was met inclusiviteit, ver voordat het "cool" was. Maar dat heeft het altijd gedaan op een manier die niet geforceerd voelde, en juist natuurlijk. Dragon Age: The Veilguard is daar eigenlijk geen uitzondering op. Topics van inclusiviteit bestaan in het spel, maar nemen niet de boventoon noch is het zo groots als sommige beweren. Als je eerdere spellen kon waarderen, zal dat voor deze ook gelden.

Het verhaal en worldbuilding

Ik wil hier niet te veel op in gaan ivm spoilers. Maar eerlijk is eerlijk, het verhaal is niet super diep of onverwachts, en ik ben nog geen grote plottwists of complexe vraagstukken waar zelfs jij als speler niet een absolute waarheid weet wie gelijk heeft of waar het antwoord afhangt van je eigen interpretatie tegengekomen. Ook heeft het verhaal echt wat tijd nodig. In het begin voelt het spel aardig simpel en jolig, maar hoe verder je in het verhaal komt hoe meer er ook serieuze momenten komen en de boel echt verder uitgewerkt wordt. Desalniettemin is het een leuk verhaal om te spelen, en ik beleef zeker veel lol aan het spel.

Tevens is het erg jammer dat er er weinig keuzes van eerdere spelen worden meegenomen. In feite, je kan enkel 3 dingen instellen tijdens character creation en dat is het. Gezien je niet terug komt in plekken van voorheen valt de schade mee, maar het is in sommige gevallen wel merkbaar en erg jammer.

Dat ter zijde is het wel super tof om eens in het westen van Thedas rond te kunnen lopen. Sinds Inquisition kijk ik al echt uit om Tevinter (en een hoop andere landen) te ontdekken. Door naar nieuwe plekken te gaan is het niet mogelijk om op nostalgie van de locaties in te werken, maar daar in tegen krijg je wel een enorm vette kijk in hoe deze kant van de wereld eruit ziet. Ook zijn de mappen mooi en enorm diverse, geen enkele plek lijkt op elkaar.

Wel vind ik het een gemiste kans dat, na alle complexiteit en nuances omtrent Tevinter die in Inquisition ontdekt kon worden door middel van de gesprekken met onder andere Dorian, het toch wel weer erg lijkt terug gevallen op het "evil ruling mages with slaves" stereotype. Daar lagen echt heel veel kansen om diepgang te creëren die naar mijn idee zijn laten liggen. Ook de andere maps missen die diepgang, maar Tevinter was na alle info uit Inqisition toch wel een "makkelijke" geweest die ze hebben laten liggen.

Al met al blijft het een enorm tof spel om te spelen, en vrij zeker mijn GOTY van 2024. Maar om dit punt (samen met de gameplay, kom ik nu op) moet ik toch wel een sterretje aftrekken.

Gameplay

Wat mij tijdens het spelen persoonlijk het meeste stoort, is dat de controls voor mij erg onnatuurlijk aanvoelen. Ik ben echt een RPG-fanaat, het is 80% van wat ik speel en de meeste westerse action- of hack&slash RPG heb ik wel gespeeld. Maar iets aan de controls van dit spel voelt onnatuurlijk. Wat knoppen verwisselen helpt, maar het wordt nooit helemaal "normaal". Uiteindelijk went het wel, en het spel is prima te spelen. Maar ik merk dat ook als ik een tijdje niet heb gespeeld, omdat het leven soms gewoon wat druk is, ik wel echt weer even in de controls moet komen.

Verder is het tactische compleet uit de combat gehaald. Zoals ik wellicht al liet schemeren, is dat niet de gameplay die ik zelf veel deed. Eerdere Dragon Age titels speelde ik ook terwijl ik het tactische negeerde. Maar voor de spelers die dat wel een belangrijk aspect vinden zal dat een grote tegenvaller zijn. Wel wil ik benoemen dat, dat hoewel het tactische vervangen is voor compleet action-based combat, het niet te vergelijken is met Dragon Age II. Hoewel beide spelen voor action-based combat gaan, is de uitwerking in Dragon Age: The Veilguard naar mijn mening vele maten beter gedaan, maar ook is het veel uitgebreider.

Performance & Graphics

Het spel draait eigenlijk best wel heel goed. Dat is, in deze tijden waar optimalisatie een ondergeschoven kindje is geworden, een fijne verrassing. In feite, ik speel het spel zelf op 9 jaar oude hardware (i5-6600K, GTX1080, 16GB DDR4) en het draait nog steeds goed.

Dat brengt me ook op de graphics. Ik speel gezien mijn hardware op low. Maar ondanks dat ziet het spel er alsnog heel mooi uit. Wat opvallend is, is dat het niet voelt alsof ik op gedowngrade graphics draai, zoals vaak het geval is bij spellen. Dan voelt het alsof ze eerst ultra hebben gemaakt, en daarna hebben gekeken wat ze kunnen verlagen en uitzetten om het lichter te maken. Echter voelt het bij deze game alsof het spel op deze manier ontworpen is. Ook de cartoony artstyle helpt hier mee. Goed cartoony is over het algemeen mooier dan slecht realistisch, en om cartoony goed te doen is vaak minder nodig dan voor goed realistisch.

Enige wat ik verder mis, is een optie om te kiezen wat voor buttons je wil als je met controller speelt. Hoewel support voor een PlayStation5 controller is ingebouwd, is het niet mogelijk om die knoppen te tonen wanneer je met een andere controller speelt, zoals een DS4 (deze wordt niet native ondersteund, maar kan met andere drivers gebruikt worden). Tussen alle settings, was een knop om te switchen tussen Xbox en PS knoppen toch wel een mooie geweest, gezien de textures er al in zitten voor de PS5 controller support.

Maar goed: "a picture says a thousand words". Dus bijgevoegd screenshots van het spel op low.