Never Alone (Kisima Ingitchuna), macOS, Windows

Is het een spel, of is het een documentaire? Dat is een vraag die ik me in het begin afvroeg bij Never Alone (Kisima Ingitchuna), maar het is eigenlijk beide. Je speelt het spel en tijdens het spelen speel je telkens een stukje van de documentaire vrij. Maar hoe goed is het verhaal en het spel zelf? In deze review vertel ik daar wat over!

Soms heb je wel eens spellen die je gewoon gemist hebt, en voor mij was dit met Never Alone, een game die ik gewoon gemist had. Ik heb de game zelf een keer gratis geclaimd met “Games With Gold” toen dat nog bestond. Ik had die game toen gedownload omdat deze me wel aansprak, maar heeft sinds dien al die tijd op mijn harde schijft gestaan. Toen ik met de vrouw een spel samen wilde spelen, kwamen we deze weer tegen en hebben deze een kans gegeven. Ik moet zeggen dat ik aardig verrast was met deze game, en ook mijn vrouw vond dit een prachtige game.






Het verhaal heeft alles te maken met de Inupiaq, dit is een stam die in Alaska en rond de Beringstraat leven. In dit spel vertellen hun wat over hun leven en cultuur, dit wordt in een soort van documenteren verteld. Tevens wordt een van hun verhalen, een soort van kampvuur verhaal, door een man verteld. Hij vertelt dit in de Inupiaq taal, en dit wordt met een Nederlandse ondertiteling vertaald. Dit soort kampvuur verhaal speel jij zelf, en tijdens het spelen unlock je stukjes van de documenteren vrij.

Het verhaal dat verteld wordt gaat over een Iñupiaq-meisje genaamd Nuna en haar poolvos-metgezel, deze is gebaseerd op de intergenerationele overdracht van wijsheid. Ze hebben het verhaal in verschillende hoofdstukken onderverdeeld, en ieder hoofdstuk verteld iets over het verhaal van Nuna. Kort samengevat, het centrale plot speelt zich af in de barre fysieke omgeving van de besneeuwde vlakten van Alaska, en draait om het ontdekken van de bron van de sneeuwstorm die het Nuna's dorp heeft geteisterd, en het herstellen van het evenwicht in de natuur. Dit klinkt misschien heel eenvoudig, maar de manier hoe het verteld wordt en de hele sfeer eromheen maken het verhaal goed. Dit is een game waarbij je het spel gewoon moet spelen om het verhaal te voelen, want het verhaal omschrijven brengt dit niet tot leven.






De gameplay is een combinatie van een platformer en een puzzel game, en deze combinatie is best goed uitgewerkt. Jij krijgt naderhand ook een soort wapen in een vorm van een slinger, deze je kunt gebruiken bij het oplossen van puzzels. Nu moet ik wel zeggen de manier hoe je deze slinger moet gooien, dat dit minder goed uitgewerkt is. Je moet deze namelijk met de rechter stick bedienen, en dat wilt soms niet helemaal meewerken. Gelukkig is de rest van de gameplay wel goed uitgewerkt en is dit slechts een klein onderdeel van de gameplay.

Je speelt het spel zoals ik het verhaal al omschreef met het meisje Nuna en haar poolvos-metgezel. Je bestuurt alle 2 de personages als je spel alleen speelt, dit doe je door te wisselen tussen beide personages. Hoewel ik zelf het meeste met Nuna speelde en de vos mij automatisch volgde, moest ik bij het oplossen van sommige puzzel wel wisselen. Mocht je het spel met een vriend willen samen spelen, dan kan dit gewoon en dan bediend ieder een personage. De manier waarop de puzzel bedacht en gemaakt zijn is erg leuk, de puzzels zijn niet moeilijk en het is in 9 van de 10 gevallen direct duidelijk met wie je de puzzel moet oplossen.



De puzzels worden steeds verder uitgewerkt, en op een gegeven moment moet je het ook een beetje snel doen. De manier van de puzzels zijn soms gewoon een bepaalde route lopen, maar soms ook iets met het vosje ontdekken, waardoor je ook met Nuna verder komt. In de puzzels hebben ze ook de soort geesten, waar in het verhaal over verteld wordt, goed naar voren gebracht.

Het is geen moeilijke gameplay, maar er zijn wel momenten in het spel dat je vaak doodgaat. Gelukkig is het respawnen goed uitgewerkt met zowel snelheid als met de keuze waar je opnieuw begint. Wat ook goed uitgewerkt vindt, is dat je niet elke keer weer hetzelfde verhaal moet horen op moment dat je doodgaat, iets wat bepaalde games een handje aan hebben. Op gameplay gebied is het geen verkeerde game, alleen het gebruik maken van de slinger is soms een ramp. De game is best kort, en kan in 3 uurtjes uitgespeeld worden, maar dit zijn wel uurtjes die erg bijzonder waren, tenminste als je het mij vraagt.






Grafisch bestaat de game uit 3 gedeeltes, je hebt een soort van tekening die beweegt, je hebt het grafische van de gameplay, en dan nog wat gefilmd is met echte mensen voor de documentaire. Ik moet zeggen ik vind de combinatie van deze 3 erg leuk uitgewerkt en het past heel goed in dit spel. Het documentaire gedeelte is niet heel spannend, maar geeft wel een heel goed beeld weer van wat de Inupiaq proberen te vertellen. De gameplay heeft wat weg van een tekenfilm, maar het is toch net iets meer. Ik vond deze stijl bijzonder mooi uitgewerkt, en ook dit paste gewoon de stijl van wat dit spel wil laten zien.

Dan hebben we nog de tekenstijl, dit is gewoon een simpele tekening in een stijl dat hun gebruikte. Deze werd voornamelijk gebruikt als tussen scènes om zo het verhaal mooier te vertellen. Ik zei al dat er veel verteld werd in de taal van de Inupiaq, en ondanks dat ik het niet kon verstaan, vond ik het niet verkeerd klinken. De verteller had best een goede stem wat het verhaal op een bijzondere manier deed vertellen.





De muziek is misschien meer op de achtergrond weggeduwd, maar wat je hoort klinkt heel erg mooi, en ook dit heeft weer te maken met het verhaal achter de Inupiaq stam. Het is muziek die ik misschien niet zou draaien op Spotify, maar het is wel muziek die gewoon perfect is voor deze game. Zoals altijd is muziek gewoon iets dat je moet horen en daarom deel ik graag een stukje muziek met jullie.





Ik heb behoorlijk wat opgenoemd van deze geweldige game, maar beeld geeft meer weer dan woorden. Ik heb een keer bij het spelen de livestream aangezet, zodat ik een stukje gameplay had die ik aan deze review kon toevoegen. Ik wil er wel even bij zeggen dat deze video spoilers kan bevatten, houd er aub rekening mee als je deze video zou bekijken.





Dan de leukste vraag van elke review, heeft deze game een replay waarde voor mij? Dat antwoord is een dikke ja! Deze game scoort op bijna alles gewoon goed, en heeft daarnaast gewoon een hele mooie sfeer. Het is een hele aparte game waarbij het een combinatie is van een hele interessante documentaire. Ik zou hem zo weer opstarten, al is het maar van de sfeer.






Ik heb zonder te kijken door gewoon te spelen 15 van de 19 achievements behaald van het spel, dat uitkomt op 85% van alle achievements. Ik heb eens gekeken wat ik voor die andere precies moet doen, en het zijn wel wat achievements waarbij je echt iets heel aparts moet doen. Het is zeker te doen en wie weet ga ik die de volgende keer als ik het spel speel nog proberen te halen.






Soms heb je wel eens een game die door een kleine studio gemaakt is worden, en hierdoor een beetje aan je voorbijgaat. Never Alone (Kisima Ingitchuna) is z'n game waarbij ik me afvraag, hoe kan ik deze game gemist hebben. Het is een hele bijzondere game waarin het een letterlijk een combinatie is tussen een game en een documentaire. De gameplay zelf kent zowel puzzel en platform elementen, en dat is een mooie combinatie. De game heeft een bijzonder verhaal en laat tevens een stuk zien van het leven van de Inupiaq. Alles is met zorg gemaakt en dat merk je ook aan de hele game terug. Dit is een game die ik zeker aan iedereen kan aanraden om eens te spelen.