Iron Meat, Windows

In de tijd van de Nintendo Entertainment system, was er een Konami game die erg populair was. De game die ik bedoel is Contra, of Probotector zoals wij hem in Nederland kennen. Deze game was naast de Nintendo-versies, ook erg populair in de Arcade. Hoewel er recent nog een nieuwe Contra game is uitgekomen, is er ook een kleine indie studio bezig geweest met een game die heel veel weg heeft van Contra. Dat spel heet Iron Meat en in deze review vertel ik daar van alles over.

De game zelf komt officieel pas uit op 26 september 2024, echter had ik al een review exemplaar ontvangen, waardoor ik 1 maand eerder al met deze game aan de slag kon gaan. De game is gemaakt worden door Ivan Valeryevich en Retroware, tevens is Retroware ook de uitgever van deze game. Ik heb zelf de Steam versie gespeeld, maar voor de liefhebbers van fysieke games komt er ook een fysieke versie uit voor de Playstation en Switch. Maar goed, wat is het nu precies voor een game en heeft het spel ook een verhaal?






Ja de game heeft een verhaal en het is een 2D-Shooter, maar de kracht van deze game ligt hem echt in de gameplay en niet zo in het verhaal. Maar laat ik beginnen met toch iets te vertellen over het verhaal, ook al is dat maar een heel klein onderdeel van het spel. De game speelt zich af in een post-apocalyptische wereld in een verre toekomst, in de nasleep van een mutatie-uitbraak. Het vlees, een ijzer-vraatzuchtige massa vlees, dat ontwikkeld is in een maanlaboratorium, is helemaal uit de hand gelopen. Het vlees is een portaal naar de aarde binnengegaan, consumeerde alles op zijn pad en brengt gemuteerde monsters voort, van zowel organische als mechanische wezens die het heeft geconsumeerd. Het concept van deze game doet mij een beetje aan Doom denken, echter alleen dan niet op Mars en zonder demonen.

Jij speelt als Vadim, een lid van de Special Forces en een van de laatste overlevenden van deze vleesuitbraak. Het is aan jou om de verspreiding te stoppen door het bio-lab op de maan te onderzoeken, daar waar de bron van de mutatie vandaan komt. Dit is echter makkelijker gezegd dan gedaan, want het vlees probeert jou, terwijl je je een weg baant door hordes en hordes gemuteerde gruwelen, tegen te houden. Dat is eigenlijk een beetje het verhaal, heel simpel misschien, maar voor een game waarbij de focus op Gameplay ligt, zeker niet verkeerd.






De kracht van deze game ligt voor mij gevoel dan ook helemaal in de gameplay, en op dat punt doet de game ook alles goed. Als ik alleen al even naar de besturing kijk, dan merk je gewoon dat deze erg vloeiend is. Als je doodgaat, dan ga je dood omdat je gewoon niet goed genoeg je best hebt gedaan, en niet om dat de besturing niet goed zou zijn. De game geeft bij het opstarten ook aan dat je hem het beste met een controller kunt spelen, en ik merkte ook dat dit heel erg goed werkte. Ik heb zelf de 8 bitdo pro 2 voor pc-games, en dat werkt gewoon goed. Je kunt de game ook met een toetsenbord spelen, echter is dit z'n game die gewoon beter met een controller kunt spelen.

Zoals ik al eerder in de review aangaf, lijkt deze game heel erg op Contra, en de makers geven ook eerlijk aan dat hun inspiratie voor deze game afkomt van Contra. De manier van spelen, bij een keer geraakt worden dood en de wapens lijken allemaal sprekend op Contra. Toen ik de game aan het spelen was, kreeg ik echt het klassieke Contra van de NES gevoel naar voren, en dat was gewoon geweldig. Het krijgen van extra levens naar het verzamelen van een X aantal punten, is ook bij Iron Meat gewoon aanwezig. Bij 20.000 punten krijg je een extra leven, en een extra leven is altijd handig. Gelukkig hebben ze er ook wat dingen aan veranderd, en deze veranderingen vond ik goed gedaan. Ze kun je kiezen of je bijvoorbeeld de game op Easy, normaal of hard wilt spelen. Hierdoor kunnen zowel hardcore gamers, maar ook nieuwkomers genieten van deze game.

Een andere leuke verbetering is dat je nu 2 wapens kunt vasthouden, en deze tussendoor kunt wisselen. Mocht je nu doodgaan, dan verlies je alleen dat wapen wat je vast had, het andere wapen houd je gewoon. Je hebt ook de optie om een wapen dubbel te dragen, of te upgraden. Mocht je bijvoorbeeld wapen B vast hebben, en je vindt nog een wapen B, dan wordt deze een keer versterkt met een soort van upgrade, deze is meestal sterker en sneller. Ook bepaalde power-ups zijn aanwezig, en deze komen vaak op het juiste moment tot je beschikking. Je kunt de game binnen 1 uur uitspelen, en dat is misschien anno 2024 wel wat kort, maar op Gameplay gebied is deze game ijzersterk, en heeft daarom voor mijn gevoel al een goede replay waarde.

Deze game heb ik gespeeld met de Steam Client op een Gaming laptop met Windows 11 Home erop. In de laptop is een AMD Ryzen 5 3550H met een Nividia GeForce GTX 1650 en 16gb werkgeheugen aanwezig. Ik heb de game ook getest op de Steam Deck, hoewel deze aangeeft nog niet getest te zijn, kan ik jullie zeggen dat deze er perfect op draait.






Grafisch gezien zou je niet denken dat dit een game uit 2024 is, maar eerder een game uit de jaren 80. Echter is deze game bewust zo gemaakt, vooral omdat het als klassieke contra games moet voelen. De game oogt erg pixelachtig, maar alles is wel duidelijk te herkennen. De monsters zien er heel apart uit, en de ontploffingen zijn zo retro! Na het behalen van een level krijg je een soort van XP-punten, hiermee ga je levels omhoog en speel je nieuwe skins vrij. Meer dan het vrijspelen van skins doe je helaas niet met deze punten, maar het is een hele leuke toevoeging. Sommige skins veranderen alleen de kleur van je personage, andere veranderen je volledige uiterlijk. Hoe je personage eruitziet, bepaalt je helemaal zelf, want buiten hem volledig aan te passen, kun je er ook voor kiezen om bijvoorbeeld alleen de helm aan te passen. De game loopt vloeiend op mijn laptop en heb tijdens het spelen nergens iets van een framedrop gemerkt.

Nu wil ik het wel nog even hebben over de intro, hoewel de hele game een 8-bit stijl heeft, lijkt de intro bijna op een tekenfilm. Deze is erg leuk gemaakt en hiervan had voor mijn gevoel rustig meer in de game aanwezig mogen zijn geweest. Deze intro zie je ook een beetje terug in hun trailers, zeker de moeite waard om deze eens te kijken.






Een van de dingen waar Retroware onder andere wel bekend om staat, is de muziek in hun games. Bij Iron Meat is dat niet anders, want ook hier is de muziek gewoon geweldig. Ze hebben voor een hardrock in combinatie met metal stijl gekozen, en ik moet zeggen dat past erg goed in deze game. Elk level heeft zijn eigen muziek en dat zorgt voor genoeg afwisseling in de game. Ook bij baas gevechten krijg je een ander stukje muziek te horen, en dat maakt de gevechten nog net iets uitdagender. Muziek is wel iets dat je gewoon moet horen, en daarom deel ik graag een stukje met jullie.





Op moment van schrijven is de game nog een 4 weken van release verwijderd, echter zit er op dit moment nog geen onlinemode in de game. Maar je kunt de game wel samen met een vriend spelen, en ook dat lijkt weer een beetje op de klassieke contra. Je kunt elkaar niet doden, maar je moet wel met elkaar rekeninghouden. Ik hoop dat de game naderhand ook een update krijgt om online samen te spelen, maar voor nu is alleen lokaal spelen mogelijk, en voor wat ik nu heb kunnen testen werkt dat snel en vlekkeloos.






Ik heb natuurlijk veel opgenoemd, maar een stukje gameplay geeft toch altijd nog iets meer zien dan alleen tekst. Ik heb daarom om ook zo min mogelijk te spoilen alleen het eerste level opgenomen, dit met hulp van de Xbox Game Bar recorder. Ik hoop dat deze video jullie een beetje de indruk geeft van wat je van deze game kunt verwachten.





Dan de leukste vraag van elke review, heeft deze game een replay waarde? Dat is voor mij een dikke ja, en dat wil ik best even toelichten. De game heeft goede muziek, een vloeiende gameplay en je kunt na het spelen elk level random nog eens overspelen. Bijna elk level kun je binnen 5 minuten uitspelen, dus als je slecht een paar minuten tijd hebt, dan kun je even lekker snel een level spelen. Maar ook als je gewoon een uurtje iets wilt spelen, dan zou je deze game gewoon volledig kunnen uitspelen. Voor mij doet deze game ook gewoon erg denken aan Probotector, een game die ik als kind vaak heb gespeeld, en ook voor die reden zou ik deze game regelmatig opstarten.






Ik heb zelf de Steam versie en sommige games bieden ook achievements aan, Iron Meat is daar eentje van en op moment van schrijven bezit ik 16 van de 35 achievements. Ik heb van tevoren niet gekeken wat ik daarvoor moest doen, mede ook omdat achievements voor mij slechts een bijzaak zijn. Doordat ik de game nog vaker zal gaan spelen, ga ik zeker proberen richting de 100% van alle achievements te gaan.






Iron Meat is een game die mij direct deed denken aan de klassieke Contra games, of ze als wij hem in Europa kenden als Probotector. De makers van deze game gaven aan dat hun inspiratie van deze games afkomstig waren, en hebben op hun manier een nieuwe game neergezet. Hoewel het verhaal vrij simpel en meer een bijzaak is, heeft de game een ijzersterke gameplay. De besturing is vloeiend en nergens in de game heb ik een framedrop gehad. De muziek is echt een hoogstandje en dat maakt de game alleen maar beter, en combineer dat met een klassiek uiterlijk, en dan krijg je gewoon een superleuke game. Iron Meat is de Contra game waar ik de laatste jaren op het wachten was.