Spirit of the North - Enhanced Edition

Games waarbij de kracht voornamelijk in de muziek zit, zien we niet zo vaak. Spirit of the North is een game waarbij je in het diepte word gegooid en waarbij je de kracht van het spel direct aan de muziek hoort. Maar hoe is de game in het geheel? Dat vertel ik jullie graag in deze review.

Ik heb de Enhanced Edition op de Playstation 5 gespeeld, en daar is mijn review dan ook op gebaseerd. Deze versie is een 4K upgrade die op 60fps draait, meer verschil is er helaas niet, buiten dat je nog 2 exclusieve skins krijgt. Voor de rest zou de game identiek moeten zijn, en omdat ik de normale versie zelf niet gespeeld heb, zal ik daarom ook geen vergelijkingen doen in deze review.






Ik zij het al, het verhaal word niet verteld. Je begint letterlijk zonder uitleg in een berg vol met sneeuw als een vos, zonder aanwijzingen of wat dan ook. Dus, wat is het voor spel en wat is het doel erachter. Nou je speelt dus met een gewone rode vos wiens verhaal verstrengeld raakt met de bewaker van het noorderlicht, dat een vrouwelijke geestvos blijkt te zijn. Terwijl je over de bergen reist en onder een roodgekleurde hemel, zul je meer ontdekken over je metgezel en het land dat nu nog slechts een ruïne is. Tijdens je reis kom je ook menselijke resten tegen, een soort van heilige mannen. Sommige van deze helpen je met je reis, echter moet je ze wel eerst helpen de wereld te kunnen verlaten, en dat doe je door hun staf terug te brengen.

Tijdens je reis word je helaas zelf ook ziek en raak je zelfs ook nog gewond, maar de vrouwelijke geestvos zal jou zo veel mogelijk helpen en beschermen. Het uiteindelijke doel is het eind punt te bereiken, daar waar de roden gloed vandaan komt. Het spel stopt op moment dat jij dit punt bereikt. Het verhaal is vrij simpel, en zoals gezegd komt het helaas niet echt naar voren.






De gameplay zit best aardig in elkaar, maar hij is zeker niet perfect. Je merkt dat de makers van dit spel nog niet heel lang games maken, en dat is zeker niet erg, vooral als ik soms games zie van grote studio’s die het velen malen slechter doen. De game is eigenlijk gewoon een reis die je maakt, en dat zie je ook echt aan alles een beetje terug. Bepaalde krachten die je leert worden uitgelegd, maar buiten dat moet je het echt van de omgeving hebben en zelf zoeken waar je een beetje naar toe moet. Voor 90 procent van het geval is het heel duidelijk en volg je gewoon het pad, maar er zijn ook momenten waarbij je toch echt even moet kijken waar je precies heen moet, vooral als je toch ook graag alles wilt vinden en ontdekken.

Een van de dingen die je kunt ontdekken, zijn de staf van de gesneuvelde heilige. Er zijn een paar die je moet doen om verder te komen in de game, maar er zijn er meer dan genoeg die slechts als optie dienen. Natuurlijk wil je het liefst deze mensen ook vinden, dus mocht je dat leuk vinden, dan heb je zeker nog een leuke uitdaging.



Ik noemde het al op dat de game niet perfect is, en dat merk je soms aan de besturing wel terug, want het springen wil soms niet helemaal lukken en je ziet ook dat hij grafisch soms een houding aanneemt dat niet helemaal klopt. Op bepaalde punten moet je zeg maar een kracht oppakken en deze elders gebruiken, dat oppakken wilt soms niet lukken, en dat is wel jammer. Je ziet bijvoorbeeld dat de knop aangegeven word, maar als je dan drukt, dan wilt hij soms gewoon niet pakken, en dit merk je vaak pas na een paar seconden, omdat er altijd al iets van vertraging in zit. Normaal zou ik zeggen het zijn maar kleine dingen, maar aangezien het een groot onderdeel van het spel is, vind ik het wel een beetje irritant op bepaalde momenten. Ik zou bijna zeggen dat de gameplay wat te verouderd aanvoelen doet, en dat is wel iets dat ze nog eventueel zouden kunnen fixen met een update.

Bij Chapter 4 heb ik een bepaalde bug gehad met de controller, er kwam namelijk een moment dat de Rumble geactiveerd werd, maar de controller wilde niet meer stoppen met trillen. In het menu was het goed, maar zodra ik weer ging spelen begon het trillen ook alweer. Ik had de game uitgezet en opnieuw opgestart, en helaas had ik er nog last van. De game weer afgesloten, console uitgezet en hem 10 minuten uit de stroom gehaald, toen weer alles opgestart en toen was het gelukkig weg. Ik weet niet of dit een fout in het spel is of dat er iets mis ging met mijn Playstation 5, maar leuk is anders. Omdat ik het niet zeker weet, neem ik deze fout ook niet mee in de beoordeling, maar wilde het wel genoemd hebben.






Grafisch gezien heeft de game een hele aparte stijl van uitzien, en dat vind ik wel wat hebben. De stijl is een beetje soort van schilder stijl, en misschien moet ik dat even uitleggen. Je ziet dat het geen realistische stijl heeft, maar het heeft ook geen cartoon stijl zoals bijvoorbeeld een Super Mario game. Ik vind het heel lastig om deze stijl echt te omschrijven, buiten een schilder stijl, iets dat ik bijvoorbeeld voor het eerst bij het spel Okami heb gezien. Ik vind het best mooi uitzien en dat mag wel gezegd worden. Ik weet niet of iedereen deze stijl kan waarderen, maar ik vind het wel wat hebben.






Ik zij het al, de hele kracht van deze game zit hem toch echt in de muziek. De muziek is prachtig en past erg goed bij deze game. Wel moet ik zeggen dat er iets meer afwisseling in de muziek mocht zitten, want bepaalde liedjes werden voor mijn gevoel iets te vaak herhaalt, en dat stimuleert niet als je aan het zoeken bent. Maar hoe dan ook, de muziek is prachtig en deze moet je eigenlijk gewoon horen, ik heb daarom hieronder een liedje toegevoegd waarvan ik denk dat jullie hem wel mooi vinden.





Voor de liefhebbers die graag willen weten hoe het hoesje uitziet, heb ik een soort van mini unboxing gemaakt, dit als een short. Ik deel deze daarom ook graag met jullie hier in deze review.
video





Ik heb heel veel opgenoemd van dit spel, en ik heb de game 3x lopen streamen, echter heb ik 1 stream niet kunnen gebruiken, mede door dat rumble probleem die ik bij Gameplay noemde. Gelukkig heb ik er toch 2 over kunnen zetten naar Youtube, en wil er graag eentje met jullie delen, in hoop dat jullie op deze manier een beetje een beeld van het spel krijgen.
video





Ja, dan de bekende vraag, heeft de game een replay waarde? En dat moet ik antwoorden met een nee. Voor mij heeft de game helaas geen replay waarde, ondanks dat er wel van genoten heb. Begrijp me niet verkeerd, de game is zeker leuk en kijk ook uit naar deel 2, maar als je me nu vraagt of ik hem nog een keer zou oppakken, dan zeg ik op dit moment nee. Dat ik nu nee zeg wil niet zeggen dat ik hem misschien over een jaar of 5 alsnog een keer zou spelen, maar voor nu zeg ik van, leuk dat ik hem gespeeld heb, was zeker de moeite waard, maar niet om nog eens te spelen.






Ik heb in totaal 21 van de 25 trofeeën verdient, dat neer komt op 73%. Voor die laatste 4 moet ik de game helaas nog eens spelen, omdat ik het begin wat gemist heb, en ook niet alle heilige mannen gevonden heb. Maar voor een playthrough zonder van te voren te kijken vind ik het niet slecht gedaan.






Spirit of the North is een game van Infuse Studio, een studio die best wel potentie heeft. Je ziet en hoort dat er heel wat liefde in Spirit of the North zit. De muziek is misschien wel het hoogte punt van dit spel, maar ook de soort van schilder stijl die ze gebruikt hebben vind ik wel wat hebben. Helaas maakt het op gameplay gebied het helaas wat minder, en ook het verhaal komt helaas niet mooi naar voren. De gameplay voelt soms te verouderd en eentonig aan, en dat is wel jammer bij een game die mooie muziek en een aparte grafische stijl heeft. Ondanks dat vond ik het leuk dat ik deze game ontdekt heb, en eens heb mogen spelen. Mocht je van dit soort games houden, dan is deze game zeker een aanrader.