Ik werk in de privacy en vertel je hier graag meer over, maar vind zo'n commentaarveld niet de juiste plaats daarvoor. Bovendien gaat het niet alleen om de privacy, maar ook het gevoel dat deze telefoon *van jou* is ipv voorlopig uitgeleend aan je door iemand die graag meekijkt.
Privacywetgeving en idealen kunnen er nooit voor zorgen dat onze persoonlijke levenssfeer niet wordt gekrenkt. Het is onmogelijk om een datalek te voorkomen, gegeven voldoende tijd. Maar dat is ook hun doelstelling niet. Net zo min als het 't doel van het strafrecht is om misdaad uit te bannen. Privacywetgeving geeft je een rechtsmiddel om je op te beroepen op het moment dat jouw rechten worden gekrenkt.
Privacy is politieke macht. Google verdient 80 procent van haar geld met advertenties - gebaseerd op jouw verkochte data. Het is in het belang van deze bedrijven om jou het gevoel te geven dat je er alleen voor staat, dat je geen redelijke verwachting zou mogen hebben van een persoonlijke levenssfeer, dat er geen alternatief is.
Daar worden zij rijk mee. Met die rijkdom breiden ze hun macht uit, zodat die van jou krimpt. Als individu begin je weinig tegen dit soort grootmachten. Maar alternatieven zijn er wél, en samen hebben we mogelijkheden om daarvoor te strijden.
Je kunt zowel een goede telefoon krijgen, als je recht op privacy behouden. Denk dat mensen dat niet graag horen, want het confronteert ze met een gat tussen hun redelijke wensen en hun koopgedrag. Dat leidt dan weer tot cognitieve dissonantie, die we het liefst niet voelen. Het hele argument van "het maakt mij niet uit" is mijns inziens een copingstrategie daartegen. Wat totaal niet nodig is: je consumptiegedrag hoeft niet perfect te zijn.
Ik zou zeggen: een betere wereld is mogelijk. Niets weerhoudt ons ervan te vragen om beter, en daaraan te werken.
[Reactie gewijzigd door maxstate op 23 juli 2024 04:29]