WD Red Pro (2020) (512MB cache), 16TB

Het begint goed, tot...

Mijn homeserver dient als compact en energiezuinig platform voor development, home automation, mediaserver en storage. Voor dat laatste zaten er drie 4TB WD Reds in, bedoeld voor opslag van niet-kritische data. Omdat twee er van volliepen en ik uit plaatsgebrek (compacte case) en energie-overwegingen niet nog een extra schijf wou installeren besloot ik ze te vervangen door deze 16TB WD Red Pro. Die heb ik in december 2022 besteld bij Megekko.

Wat bij het uitpakken van de schijf meteen opvalt is zijn gewicht. Best een zware jongen. Maar ja, er moeten dan ook voldoende platters in zitten om 16TB op kwijt te kunnen. Tijdens de eerste power-on doet de schijf zijn vermoeden van zware jongen meteen eer aan. Het klinkt alsof een zwaar vliegwiel zich langzaamaan op gang trekt, en dat is wellicht niet ver van de waarheid.

Eens op toeren valt de geluidsproductie op zich wel mee. Niet fluisterstil, maar ook niet super storend. Het bizarre is echter dat de schijf lijkt te resoneren. Eenmaal de zijplaten terug op mijn micro-ATX case zaten ontstond een gigantische klankkast die een gebrom produceerde die ik een verdieping lager nog kon horen. Als ook nog een andere schijf draaide was het hek helemaal van de dam.

Slaap schijfje, slaap?

Normaal zou ik daar niet zo heel veel om geven, want ik laat mijn schijven het gros van de tijd slapen. Data die ik frequent nodig heb staan op de SSD van de server, de schijven zelf heb ik hoogstens een tweetal keer per week nodig. Zonde van de energie om die continu te laten draaien. De WD Pro schijven implementeren de Linux hdparm energiebesparingsfuncties echter niet correct omdat ze bedoeld zijn voor 24/7 gebruik, zou ik later leren. Waar mijn Ubuntu OS de andere schijven na 15 minuutjes idle time lekker laat indutten blijft deze WD Red Pro vrolijk voort te spinnen brommen. Enkel met een manueel hdparm -y commando kon ik de schijf in stand-by krijgen. Prullen met de APM settings had geen effect.

De firmware van de schijf reageert ook bijzonder nerveus op I/O. Het inloggen via SSH, een dagelijkse SMART test, een controle op updates van Ubuntu, ... het is voldoende om de schijf weer te doen ontwaken, terwijl de andere WD Reds (geen Pro's) zalig onbewust blijven slapen. Het gevolg was dat ik 's nachts soms wakker werd omdat in de aangrenzende hobbykamer een kleine subwoofer begon te blazen.

Failure imminent

Veel tijd om een echte oplossing te zoeken had ik ook niet. Zo'n vijf maand na aanschaf weigerde mijn server na een update nog op te starten. De SMART raw read error rate parameter van de schijf, die normaal 0 moet zijn, stond op 7871, wat een BIOS waarschuwing "drive failure imminent" gaf. Mits manuele bevestiging kon ik toch nog opstarten. Raw read error rate is een indicatie van kritieke fouten op enerzijds de platter of met de lees/schrijf-arm van de schijf. Best serieus dus. Nochtans had de schijf niet excessief (her)opgestart, de start/stop count stond slechts op 203, terwijl de WD Red Pro ~10.000 start/stop cycles moet aankunnen.

Ik heb de schijf dan ook onmiddellijk afgekoppeld en een RMA bij WD ingediend. Ondertussen had ik een klassieke WD Red Plus (niet Pro) 14TB besteld om de data naartoe te transfereren.

Toen de WD Red Plus na een verlengd weekend toekwam besloot ik beide drives aan te koppelen om (hopelijk) data te kunnen transfereren. Wonder boven wonder was de raw read error rate parameter nu terug nul, alhoewel de uncorrectable sector count nu in de duizenden liep. Dit is ook een redelijk essentiële SMART indicator. Maaar de WD Red Pro leek vooralsnog te werken, dus ik besloot al mijn data naar de nieuwe WD Red Plus over te zetten. Tijdens het transferen begon de WD Red Pro de kenmerkende click of death te ontwikkelen, dus fingers crossed dat de volledige transfer zou lukken.

De afloop

Uiteindelijk kon ik de volledige inhoud van de WD Red Pro naar de WD Red Plus transfereren, waardoor ik met een gerust hart de Pro kon wissen vooraleer ze op RMA te sturen. Dit bleek slechts aan een tergend traag tempo van 83MB/s te lukken, waardoor de volledige 16TB wissen maar liefst 3 dagen duurde. Voor een of andere reden leek dit ook het aantal uncorrectable sector count te reduceren. Na de format rapporteerde Ubuntu de schijf terug "OK", mits sterke veroudering. Wat voor een schijf van 5 maand oud eigenlijk niet zou mogen.

Ondertussen is de Pro op RMA en presteert de vervangende Plus minstens even goed. Die is dan wel 2TB kleiner, maar scoort beter op geluidsproductie en conformiteit met hdparm, met in de praktijk dezelfde transfersnelheden (120-240MB/s).

Achteraf gezien had ik misschien beter direct voor de Plus moeten gaan, gezien de Pro bedoeld is voor 24/7 werking en stand-by states dus niet volledig correct implementeert. Maar met "slechts" een 200-tal start/stop cycles zou een schijf van (toen) €400 toch niet zo kwetsbaar mogen zijn. Ook de geluidsproductie kan imo beter. Misschien had ik een slecht exemplaar, maar over dit exemplaar kan ik helaas niet zeer positief oordelen.