Sandisk Extreme Portable SSD V2 1TB Zwart

Introductie

Het bericht dat ik mee mocht doen met het testen van de Sandisk Extreme Portable V2 was echt een enorm leuke om te ontvangen. Een snelle externe opslag is iets wat ik wel kan gebruiken en al heb jij het niet zo vaak nodig (helemaal niet nu in Coronatijd) is het toch een hebbedingetje die altijd handig is om bij te hebben. In mijn tas heb ik enkele USB sticks. Mijn laatste aankoop was een Sandisk Ultra Dual 128GB. Deze is een goed geprijsd stickje met een redelijke snelheid en een USB-C aansluiting voor gebruik op de telefoon.

Wat echter wel duidelijk is, is dat steeds grotere bestanden ook vaak betekent dat snelheid een blijvende wens is en het eigenlijk nooit snel genoeg kan. Hierin is de Extreme Portable V2 een mooie stap vooruit met een snelheid die anno 2020 zorgt voor prestaties die niet teleurstelt.

Unboxing

Op vrijdag ontving ik een bericht dat er een pakketje mijn kant op werd gestuurd van een Duits bedrijf. Na wat zoeken was het mij snel duidelijk geworden dat het ging om de externe opslag. Dat kwam goed uit aangezien ik al de maandag thuis zouden werken om de bezetting op kantoor te verlichten. Bij aankomst van het pakketje heb ik gelijk het uitgepakt. het compacte bouwformaat was gelijk een prettige ervaring. Het is ook een vrij lichte apparaat.

Hierbij enkele foto's

Eerste ervaringen

De Sandisk Extreme Portable V2 heeft een fijne afwerking die goede grip en een fijn gevoel heeft. De siliconen afwerking geeft een fijn gevoel in je hand met veel grip. De afwerking met een lusje is een leuke feature die bij geen van de alternatieven zo prominent en makkelijk in te zetten is. Indien deze dus met een touwtje of een carabinerhaak ergens aan vastzit is de kans klein dat het los zouden komen. Alternatieven hebben geen van allen zo een degelijke bevestiging ingebouwd.

De eerste aansluiting werd gedaan aan mijn Linux laptop. Deze kon de default filesysteem makkelijk detecteren en een eerste lijs/schrijftest liet zien dat alles "out of the box" werkte.

Even het varkentje op zijn staart trappen

De primaire focus van een externe SSD is natuurlijk de snelheid. De Sandisk Extreme Portable V2 belooft flitsende snelheden van rond de 1GB/s lees en schrijfsnelheden. Dat is natuurlijk geen onaardige cijfers maar kan het apparaatje het ook waarmaken? Hiervoor is het toch nodig om haar aan de tand te voelen.

Testsysteem (relevante info genoemd):

• Dell Inspiron 7590
• OS 1: Gentoo Linux op Samsung 970 1TB NVME
• OS 2: Windows 10 op SK Hynix BC501 512GB
• Processor Intel I5 9300H
• RAM: 32GB
• USB-C: Thunderbolt 3
• USB-A: 3.1 5Gb/s

Windows testen met CrystalDisk

Gelukkig is mijn laptop dual boot, dus kon ik de schijf onder Windows ook booten. Voor de tests zijn CrystalDisk ingezet. Geen aangepaste settings werd gebruikt en in de eerste test is de instellingen geplaatst tbv vergelijking met andere testen.

Test 1: Unencrypted snelheidstest op de USB-C thunderbolt poort

Uit deze test is het duidelijk dat de beloofde snelheden aardig in de buurt komt. Dat de schrijf en leessnelheden elkaar weinig ontlopen kan alleen maar erop duiden dat de interne opslag toch nog een stukje sneller is dan de controller. Het lijkt dus echt alsof de bottleneck in de USB-C zit. Dat is niet mis, De maximum snelheid van de hardware wordt dus goed benut.

Test 2: Encrypted snelheidstest op de USB-C thunderbolt

Versleuteling van bestanden gebeurt met behulp van Sandisk zijn Vault software. Hierdoor is een map op de schijf te maken die versleuteld is. Het is een tool die alleen onder Windows en Mac werkt. De schijf wordt niet als een Opal compliant schijf gezien onder Linux, dus de hardware versleuteling is niet op een vergelijkbare wijze in te zetten onder Liunux.

De beloofde hardware encryptie lijkt goed te werken. De snelheid is zo goed als gelijk aan de niet versleutelde snelheid. De CPU verbruik is wel bekeken en geen CPU belasting was terug te vinden die met de versleuteling gepaard gaat. de hardware van het apparaat werd dus geheel ingezet.

Test 3: Unencrypted snelheden op de USB-A 3.1 aansluiting

Het is geen verrassing wat hier werd gevonden. Als de schijf de volle bandbreedte weet te benutten op de USB-C, dan moet het heus wel lukken op de USB-A 3.1 aansluiting.

Linux met fio

De testmogelijkheden onder Linux zijn legio. Veel online hulpjes stellen tools als dd of hdparm voor. Gewoon een schrijfactie met bestanden zou ook kunnen, maar veel van deze testen zijn niet bewust van buffers en andere OS trucjes. Wel fijn dat ik deze mag testen, want het bracht mij op een interessante tool die fio heet. Zo kort als de naam is, zo lang is de manpage! Het is dus ook geen triviale klus om deze goed onder de knie te krijgen en het is ook een tool die niet zonder de nodige risico's zijn. Zo heb ik mijn eerste testen direkt op /dev/sda gedaan wat netjes voor een vernachelde filesystem heeft gezorgd . Voor de daaropvolgende testen heb ik ext4 op de schijf gezet. Hierdoor wijkt de snelheidstesten wel af van de Windows testen. Testen zijn op de USB-C aansluiting.

fio testen zijn gedaan met soortgelijke settings als Crystaldisk en zijn allemaal voor een duur van 30 seconden gedaaid.Alleen latency en bandbreedte wordt vermeld. Indien meer info verzocht wordt of andere filesystemen verzocht wordt kan ik dat beoordelen voor de liefhebber.De config files voor fio zijn ook te leveren voor wie dat interessant vindt.

Test 1: Seq read 1MB block size 8 io queues 1 thread

lat (usec) : 2=0.01%, 50=0.01%, 100=0.01%, 250=0.01%, 500=30.10%
lat (usec) : 750=0.44%, 1000=0.17%
lat (msec) : 2=0.59%, 4=0.01%, 10=2.62%, 20=66.05%
Run status group 0 (all jobs):
READ: bw=869MiB/s (911MB/s), 869MiB/s-869MiB/s (911MB/s-911MB/s), io=25.5GiB (27.3GB), run=30001-30001msec

Test 2: Seq write 1MB block size 8 io queues 1 thread

lat (msec) : 4=0.01%, 10=66.80%, 20=33.19%
cpu : usr=7.21%, sys=6.16%, ctx=21682, majf=0, minf=10
Run status group 0 (all jobs):
WRITE: bw=720MiB/s (755MB/s), 720MiB/s-720MiB/s (755MB/s-755MB/s), io=21.1GiB (22.6GB), run=30004-30004msec

Test 3: Seq read 1MB block size 1 io queue 1 thread

lat (msec) : 2=90.17%, 4=9.83%, 10=0.01%
Run status group 0 (all jobs):
READ: bw=558MiB/s (585MB/s), 558MiB/s-558MiB/s (585MB/s-585MB/s), io=16.4GiB (17.6GB), run=30002-30002msec

Test 4: Seq write 1MB block size 1 io queue 1 thread

lat (msec) : 2=99.04%, 4=0.45%, 10=0.51%
Run status group 0 (all jobs):
WRITE: bw=557MiB/s (584MB/s), 557MiB/s-557MiB/s (584MB/s-584MB/s), io=16.3GiB (17.5GB), run=30001-30001msec

Conclusie testresultaten

De schijf is onder beide Windows en Linux behoorlijk rap, zelfs razendsnel te noemen. Gezien hoe externe schijfen gebruikt worden is de access bijna altijd sequentieel. Ga jij een externe schijf inzetten als een swap device, dan doe jij dat op eigen risico. Hiervoor is de schijf echt niet bedoeld. Gebruik jij echter de schijf waarvoor hij bedoeld is, is de latency en snelheid uitstekend. Warmteproductie verdient ook hier een opmerking. Het viel op dat de schijf wel warmte produceert, maar het niet bijster veel was. Ook was geen hotspots te ontdekken. Helaas heb ik geen FLIR in huis, maar het was duidelijk te voelen dat de temperatuur goed verspreid is over het apparaat.

Teardown

You don't own it if you can't open it... Het is misschien niet iets wat ieder persoon zo zouden toeeigenen, maar wij willen natuurlijk allemaal zien hoe de schijf van binnen uitziet. Dus bij deze laat ik even het tipje van de sluier omhoog en mogen jullie de inhoud van het schijfje bewonderen.


In bovenstaande plaatjes zijn goed te zien dat een groot plak warmtegeleidend materiaal geplaatst is aan de onder en bovenkant. De binnenkant van het dekseltje heeft ook een type materiaal aanwezig die warmte lijkt te geleiden. De onderkant van de NVME schijf heeft ook een plak warmtegeleidend materiaal en de onderkant van de behuizing is van aluminium om de warmte te spreiden en af te voeren. De behuizing heeft dus niet een uitgebreide aluminium behuizing als wat bij Samsung of de duurdere Pro versie het geval is, maar er is duidelijk wel wat aluminium aanwezig voor koelingsdoeleinden.

Wat ook opvallend is van bovenstaande foto's is dat het dekseltje links boven een beschadiging heeft opgelopen bij openen. Openen is niet moeilijk, maar duidelijk niet geheel de bedoeling.

Een goede teardown is natuurlijk niets zonder een paar close-ups. Laat ik nou net thuis een mooie stereomicroscoop hebben staan . Dus laten wij eea van wat dichterbij bekijken... Als eerst een foto van de USB controller. Deze is de gene die zorgt voor de bandbreedte tussen de USB-c en de controller. De liefhebber mag rustig in meer details op het internet afstruinen over dit beestje.


Naast de controller treffen wij een interessante component aan. Het lijkt op een condensator oid. Die is ook aan de koeling gekoppeld, dus de precieze doel is niet duidelijk. Wellicht is het om laatste schrijfacties uit de buffers te flushen indien de unit vroegtijdig wordt verwijderd.


De siliconen behuizing dient ook voor de afdichting/waterafdichting. In de foto is duidelijk hoe de siliconen doorloopt in de afdichting. Naast siliconen zijn zachte eigenschappen is de diëlektrische eigenschappen van siliconen heel gunstig. Dit bevordert ook druppelvorming en bevordert waterafstotende eigenschappen. Dus al is de uitvoering met clipjes van het deksel heel eenvoudig zult het zeer doeltreffend zijn als water met niet al te hoge druk erop wordt aangebracht.


De NVME controller zelf is een Sandisk exemplaar. Hierover kon ik niet veel vinden op het internet. Het is ook niet gek, want de kans is groot dat het een chip voor interne gebruik is.


De opslag wordt door 2 stuks IC's gedaan. Deze zijn back to back op de PCB gezet en de bovenste exemplaar is in beeld gebracht. In beeld is ook duidelijk te zien (alsmede bij de NVME controller) dat het warmtegeleidende materiaal zeer zacht en vervormbaar is. Dit kan alleen warmtegeleiding ten goede komen.


Op Reddit is een teardown van de vorige generatie. De koeling is duidelijk iets minder, maar voor de rest heeft de behuizing veel overeenkomsten. Knoopje op de moederbord is hier bijvoorbeeld zonder een koelaansluiting.

Lifehack

Het verloopje en het kabeltje is bij meerdere van mijn medereviewers genoemd als een pijnpunt. Als men echter kijkt naar de concurrentie dan is het niet eens zo slecht. Bij sommige wordt 2 kabeltjes geleverd. Dat is pas handig. Nadat mijn eerste review goedgekeurd werd en het duidelijker was dat het toestel nu van mij was durfde ik te hacken. Het probleem met het verloopje heb ik al eerder aangepakt en ook voor deze heb ik dus mijn geteste oplossing toegepast. Het werkt zeker voor mij. Ook een stukje dubbelzijdig klittenband is ingezet om alles een geheel te maken.

Alternatieven

Als er op de specificaties worden gezocht van de Sandisk Extreme Portable V2 dan zijn er een select aantal apparaten die mee kunnen komen. Externe SSDs zijn er genoeg, maar met USB-C 3.2 of hoger en lees/schrijfsnelheden van rond de 1GB/s voor onder 250 euro blijft er maar weinig over om van te kiezen.

• Het zustermerk Western Digital heeft een soortgelijke apparaat. Vergelijkbare prijzen, iets chicker uitstraling, maar geen spraken van IP55 rating.
• De T7 van Samsung is voor minder te krijgen, maar mist ook weer de IP55 rating
• De Samsung T7 Touch is ook een interessante alternatief. Voor hetzelfde bedrag als de Sandisk met vingerafdruk scanner voor eenvoudige ontgrendeling. Hoe stootgevoelig is zo'n scanner? Die vraag mag uitblijven voor een andere tester
• Het zusje in de Sandisk Extreme Pro V1 zou ook kunnen. Deze heeft geen hardware encryptie, maar wel de iets steviger (en groter/zwaarder) aluminium behuizing.

De keuzes zijn dus enorm beperkt. Voor een pure prijsvechter is de Samsung wel goedkoper, maar de Sandisk is geen misser, gezien de specificaties.

Conclusie

Deze Sandisk is een enorm fijne apparaat. Alle onderzoek duidt erop dat het een unieke set features aanbied voor de prijsklasse. Mijn eerste oordeel was om het apparaat 4 sterren te geven, maar in de loop van alle testen en het vergelijken met de concurrentie kies ik toch voor 5 sterren. Dat is met name omdat de IP55 rating voor mij een zeer fijne bijkomstigheid is. Bij een portable/mobiele apparaat mag een regenbuitje niet het leven verzuren. Nat worden is al vervelend genoeg. Dat je apparaten het begeven onder die omstandigheden wil ik liever niet.

Als aankoopadvies zie ik de volgende: Wil jij minder geld uitgeven voor de snelheid, koop de Samsung T7. Heb jij niet een PC die de snelheid aankan, koop een van de legio alternatieven die 500MB/s doet. Heb jij liever een Vingerafdrukscanner dan IP55, koop de Samsung T7 touch. Wil jij een snelle jongen met IP55 rating... De Sandisk is je mannetje.

De bouwkwaliteit is goed al merk ik dat V1 exemplaren op YouTube filmpjes aardig slijtage vertonen. Het is echter niet duidelijk of dat toe te schrijven is aan slechte bouwkwaliteit of dat een iets meer rugged apparaat minder in de watten wordt gelegd. Mijn vermoede is toch het laatst. Aan het eind van de dag heb ik liever een apparaat die het doet dan een die nog enorm glimmend eruit ziet. Mijn gok is dat de Sandisk hierin zijn mannetje zult staan.

Updates

• 7 december 2020: Link naar Reddit teardown van de versie 1 toegevoegd.
• 8 december 2020: kabelhack toegevoegd