Red Dead Redemption 2

Ik wil beginnen met te zeggen dat het tegenwoordig moeilijk is om spelrecensenten serieus te nemen. Wie zijn deze mensen? Een game met een score van 9,5 zou zo baanbrekend en indrukwekkend moeten zijn dat het bijna perfect is. Het zou een meesterwerk moeten zijn, ongeacht wie het gemaakt heeft. Een beoordeling van 9,5 betekent dat we praten over een wereldwonder – iets dat alleen de goden zouden kunnen overtreffen – een gebeurtenis van historische proporties.

Maar laten we eerlijk zijn: Red Dead Redemption 2 haalt die kwaliteit niet. Het is niet baanbrekend, foutloos of perfect gepolijst. Hoewel bepaalde aspecten ervan briljant zijn en soms de grens van wat als fantastisch wordt beschouwd overschrijden, zijn er genoeg andere delen die jammerlijk tekortschieten.

De graphics zijn verbluffend. De wereld is rijk gevuld met details, en de algemene sfeer zuigt je echt in het spel. De aandacht voor detail is bijna ongeëvenaard. Toch ben ik een aantal glitches tegengekomen, zoals zwevende objecten en gras dat door slaapmatten heen steekt, evenals andere storende foutjes. Het verhaal zelf is helaas voorspelbaar en voelt soms geforceerd aan. Sommige gebeurtenissen in het verhaal hebben weinig logica, en de personages lijken ofwel dom of buitengewoon slim te handelen, afhankelijk van wat nodig is om de verhaallijn voort te stuwen. Daarnaast is het verhaal vrij statisch, waardoor het vaak aanvoelt alsof de speler niet echt op een diepgaande manier betrokken wordt.

Hoewel het verhaal je op momenten meesleept, mist het diepgang en blijft het te vaak achter om je volledig in de wereld onder te dompelen. Toch, ondanks dat het niet het toppunt van schrijfkunst is en ook niet diepgaand wordt beïnvloed door de beslissingen van de speler, heeft het me wel vermaakt. Het verlies van bepaalde personages liet me zelfs enig verdriet voelen.

Rockstar is briljant in het creëren van een groots, geïnspireerd kader voor een spel. Maar, zoals altijd, komt Rockstar ook tekort op andere vlakken. De gameplay lijdt aanzienlijk. De besturing is traag en vaak onhandig; het navigeren is onnodig moeilijk en reageert soms slecht. Zowel de bewegingen als de gevechten voelen klungelig en fantasieloos aan – iets dat je zou verwachten van een spel dat tien jaar geleden is gemaakt, niet van een moderne AAA-titel.

Het mist ook elke vorm van vloeiende gameplay, en de gebruiksvriendelijkheid is ver te zoeken. Het schietgedeelte vertrouwt te veel op auto-aim, wat het gemakkelijk maakt om instant headshots te maken. De melee-gevechten zijn gereduceerd tot het indrukken van twee knoppen op het juiste moment. De vismechanica was ronduit vervelend en maakte mijn handen gevoelloos van de repetitie.

Hoewel het verhaal op zichzelf prima is (al is het niet zo briljant als velen beweren), voelen de missies als eentonige taken. Je hebt nauwelijks invloed op hoe ze verlopen, want het spel stuurt je voortdurend in een bepaalde richting en neemt de meeste beslissingen voor je. Je opties zijn zo beperkt dat het soms voelt alsof je net zo goed de controller neer kunt leggen en een film kunt kijken. Vaak is het gewoon een kwestie van een personage volgen van punt A naar Z, op objecten klikken wanneer ze dat zeggen, en vervolgens vijanden uitschakelen voordat je een cutscene krijgt.

Het spel dicteert zelfs waar je mag lopen en of je wapens klaarstaan. Heb je zorgvuldig je wapens uitgekozen en voorbereid? Pech, want zodra de cutscene begint, kiest het spel zelf welke wapens je mag gebruiken. Dit resulteerde er vaak in dat ik zonder mijn gekozen uitrusting aan een missie begon, omdat mijn wapens op het paard bleven liggen.

Dit was voor mij het grootste irritatiepunt: het gevoel dat het spel je als een onwetende speler behandelt die niet weet wat hij doet. Het lijkt constant te zeggen: "Zwijg en laat me mijn geweldige verhaal vertellen. Nee, ik laat je het niet beïnvloeden. Ik ben de baas over deze ervaring, niet jij!"

Wat betreft activiteiten zoals vissen, jagen en het doen van bounties, evenals het ervaren van willekeurige wereldgebeurtenissen: hoewel deze functies leuk zijn, worden ze na een tijdje repetitief. Het verliest al snel zijn charme wanneer je voor de dertigste keer iemand een emmer water over zich heen ziet krijgen. De overvloed aan dieren maakt het jagen ook minder uitdagend; je hoeft maar lukraak te schieten om iets te raken. Ook vissen verliest zijn betekenis als je elke keer dat je je hengel uitgooit, een vis vangt. De wildernis zou beter beloond moeten worden, maar dat gevoel van beloning ontbreekt.

Samenvattend: Red Dead Redemption 2 heeft alle ingrediënten om de epische ervaring te zijn die recensenten beloven, maar in de praktijk komt het daar niet bij in de buurt. De gameplay voelt verouderd en onhandig aan, mist zowel glans als innovatie, en het spel slaagt er niet in om je als speler echt in het verhaal te betrekken. De missies en het verhaal zijn bijna in steen gebeiteld en laten je nauwelijks invloed uitoefenen op de uitkomst.

Kortom, je speelt dit spel niet echt – je kijkt vooral naar wat de ontwikkelaars voor ogen hadden, zonder dat je zelf veel invloed hebt op de gebeurtenissen. Het behandelt je meer als een toeschouwer dan een deelnemer. Ik zou het spel een 7 geven, maar gezien het systeem van Tweakers, rond ik het af naar 3 sterren.