Ik ga in deze review iets meer in op de geluidskwaliteit dan op de bouwkwaliteit omdat ik dat zelf belangrijk vind.
Zo uit de doos is de eerste indruk die ik had robuust. De bouwkwaliteit valt weinig op af te dingen. Hij is ook zeer makkelijk te bedienen, Dit kun je in elke review lezen ik wil wat meer ingaan op de technische kan van de koptelefoon.
ESS Sabre 9018
Weet je wat een DAC doet dan kan je deze alinea overslaan. DAC staat voor
Digital to
Analog
Conversion. In gewoon Nederlands, digitaal naar analoge omzetting. De computer geeft muziek door in een stroom van nullen en enen. De koptelefoon kan helemaal niets met een digitaal formaat en dus hebben we een apparaat nodig die het digitale signaal vanuit de computer om kan zetten naar een analoog signaal. Daar komt de DAC dus om de hoek kijken. Vaak noemen we het hele kastje een DAC maar het is eigenlijk een enkele chip (soms twee, één voor elk kanaal) die de omzetting doet.
De koptelefoon komt dus met een DAC. In dit geval is dat de ESS Sabre 9018. Ik denk dat dit op dit moment de meest gebruikte DAC is. Sommige roemen de Sabre 9018 DAC als misschien wel de beste DAC van de afgelopen zeven jaar. Daar is ook wel wat op af te dingen maar het is zeker geen slechte DAC. Nu maakt of breekt een DAC niet meteen de geluidskwaliteit, net zo belangrijk of misschien wel belangrijker is wat er om de DAC heen gebouwd is. En dat blijkt later in de review ook.
Okay DAC aangesloten op de computer en dat was geen probleem want elk denkbaar snoertje was bijgesloten. Het snoertje van de DAC naar de computer had wel iets langer dan de 1.10 meter gemogen overigens. Het koppelen van de hoofdtelefoon met de DAC was een fluitje van een cent. Hoewel je on the fly van alles kan aanpassen raad ik je aan om ook de Steelseries engine te downloaden. Voor ik het vergeet, Ik heb een setje Bose companion 2 speakers op het bureau staan. Die kan je direct op de DAC aansluiten en als je de hoofdtelefoon uitzet gaat het geluid meteen over op de speakers. Die meteen 10 maal beter klinken over de Steelseries DAC dan de het geluid dat ze produceren direct vanaf het moederbord (Gigabyte Aorus Master)
High Resolution VS Lossless
High Resolution is niet gedefinieerde standaard maar over het algemeen is High resolution alles dat een hogere sample frequentie heeft en/of een hogere bit diepte heeft dan een standaard CD, 16-bit/44.1kHz..
Lossless is een begrip waar audiofielen 's nachts in hun bed badend in het zweet wakker van kunnen worden. Lossless komt er op neer dat je een kwaliteits CD zonder verlies aan geluidskwaliteit kan omzetten naar bijvoorbeeld het FLAC formaat. Ga er van uit dat, mits professioneel gedaan FLAC inderdaad net zo goed klinkt als een CD. Dit is anders dan bijvoorbeeld MP3 waar je hoorbaar kwaliteit verlies hebt. MP3 kan nog steeds goed klinken maar het is echt minder dan lossless.
Weer terug naar de Arctis Pro's. Grappig is dat er op de doos doos "Hi-Res speakers" staat en even verderop kom je het woord "lossless" tegen. Ja de koptelefoon is strikt genomen High Resolution, want hij is analoog Een speaker High resolution te noemen is onzin. Ik denk dat ze het berijk van de koptelefoon willen duiden en volgens Steelseries loopt de Arctis Pro Wireless van 5 tot 40.000Hz. Dat is indrukwekkend. De DAC is wel High resolution alleen zend het kastje naar de de koptelefoon toe uit op 2.4G en dat is niet genoeg voor 96 kHz/24 bit dat Tidal als High Resolution gebruikt. Zijn bedraade broertje is helemaal High Resolution. De Wireless versie blijft dus steken op CD kwaliteit. Nou ja steken, als je muziek streamed op Spotify of geen gebruik maakt van Tidal Master kom je die limiet nergens tegen.
Hoofdtelefoon op en Tidal opgestart. Eerste indruk is wow... dit klinkt echt goed maar al snel mis je toch iets. Zeker als het ingewikkelder word. Het word al snel duidelijk waar het geluid te kort schiet als ik "Spem in Alium" opzet. Dit is een moeilijk stuk om goed neer te zetten. Het koor moet gelaagd klinken en alle koren moet je kunnen onderscheiden. Daar schiet de Arctis Pro echt te kort. Het begint een beetje een brei te worden. Een leuk stukje om te luisteren met een hoofdtelefoon is "Bubbles" van Yosi Horikawa. Wie het stuk niet kent, het zijn kraaltjes of knikkers die overal om je heen vallen. Een hele goede hoofdtelefoon geeft de muntjes, kraaltjes en ballen heel natuurgetrouw weer. De Arctis pro doet zijn best en het is acceptabel. Dan het laag in "Limit to your love" van James Blake, het is er maar het kan allemaal niet overtuigen. Instellingen aanpassen in Tidal help een beetje maar ik kan hier geen uren naar muziek luisteren. Hij is gewoon niet muzikaal genoeg om er van te kunnen genieten. Te vlak en niet overtuigend. Ook qua definitie is er wat te wensen over. Joni Mitchells gitaar in "California" klinkt niet precies genoeg. Perfectie is elke snaar kunnen horen. De Arctis is niet slecht maar goed genoeg.
Dan Hell let Loose spelen. De Arctis word een ander beest. Al snel het volume even terug schroeven naast een machine geweer. Een tank is oorverdovend in het laag, voetstappen zijn goed te horen. Stelde de Acrtis wat teleur qua muziek, gamen is helemaal zijn ding. On the fly de EQ ingesteld op immersive en het is allemaal indrukwekkend. Volgens de medespelers is de microfoon luid en duidelijk en klinkt niet heel nasaal. Wat ook heel fijn is is dat je je eigen stem terug hoort in de hoofdtelefoon. Moet zeggen een beetje een opluchting want het is toch niet een goedkope hoofdtelefoon.
Bluetooth
De Arctis Pro kent geen aptX HD maar maakt gebruik van de SBC codec en dat vind ik een gemiste kans. SBC is, als ik het heel algemeen zeg de mindere Codec. De Arctis Pro aan de Samsung S10 verbonden via bluetooth en je hebt in een keer een andere koptelefoon. Hij klinkt veel en veel beter. Weg is het vlakke karakter van de Arctis en hij laat zich van zijn muzikale kant horen. Met een schuin oog kijk ik naar de Bluesound Node 2i. Kan het nog beter vraag ik me af. Ja het kan nog beter. Via de Node 2i komt hij echt tot leven. Veel gedetailleerder. "Hotline Bling" van Drake komt goed in balans door. Ik kan me voorstellen dat sommige graag wat extra bas hadden gehad, maar dat is niet het karakter van de Arctis, dat is geen tekortkoming van de Arctis Pro maar een keuze van Steelseries.
Conclusie
Dit is natuurlijk allemaal heel persoonlijk maar qua gamen denk ik dat je niet snel een gelijke tegen komt in het wireless segment maar ik moet de Arctis vergelijken met mijn oude Logitech G35. Qua muziek kan ik de de Arctis vergelijken met de Sony wh-1000xm3. Dan moet ik zeggen dat de Sony een heel ander karakter heeft dan de Steelseries maar de Sony is toch net wat beter maar ook niet zoveel beter dat ik nu de Sony van mijn vrouw steel om muziek te luisteren.
De Arctis kostte mij €280,- en dan moet je wel met iets komen om die prijs te rechtvaardigen. Voor muziek, mits je het niet via de Steelseries eigen DAC streamed is zeer goed te noemen. Ik ben een zeur als het om muziek gaat en ik kan er goed naar luisteren. Dat de hoofdtelefoon minder klinkt over de Steelseries DAC is overigens niet zo raar. Een Bluesound Node 2i is tweemaal de prijs van de Arctis Pro en dan heb je alleen een DAC. Qua gamen is het fantastisch. Ga zo nog even Red dead spelen maar ik neem aan dat het de Arctis pro daar ook niet teleur gaat stellen.
Ik heb geprobeerd om een beetje een ander pad in te slaan met deze review. Steelseries hebben echt een kwaliteit hoofdtelefoon neer willen zetten en dat is te merken het leek me dan ook niet zo veel zin te hebben om nog maar eens te schrijven over hoe degelijk de hoofdtelefoon in elkaar gezet is. Vandaar deze invalshoek.