Huawei P40 Pro Wit

Inleiding

Vroeger was ik een die hard Android gebruiker; van de HTC Hero, HTC Diamond, HTC Desire (S), Samsung Galaxy’s en meer. Uiteindelijk– met een kleine tussenstap naar Windows Phone – de overstap gemaakt naar de “dark side” (of eindelijk een goede keuze gemaakt, afhankelijk van wie je het vraagt) en vol ingezet op het Apple universum en al jaren trouw gebruiker van de iPhone en ondergedoken in de wereld van het Apple ecosysteem, met hier en daar een herinnering aan een ander verleden; automatische backup van mijn foto’s in Google Drive, contacten en e-mail via Gmail en in de auto geen reis zonder Google Maps.

Sinds een jaar weer aan het rondkijken naar een nieuw toestel, de prijzen van de laatste serie iPhones (m.u.v. de iPhone SE) lopen te hoog op. Android was weer in de picture. Met dank aan Tweakers en Huawei werd het toch een high end toestel. De Huawei P40 Pro. Deze telefoon is mijn eerste stap terug naar de wereld van Android. Door de handelsbeperkingen tussen China en de VS wel een stap zonder Google (Play Services).

Specificaties

De Huawei P40 Pro is een high end telefoon en is dan ook voorzien van alle techniek die je mag verwachten, alles zit er eigenlijk wel op. De telefoon, die water en stof dicht is (IP68-classificering), heeft aan de achterkant 3 lenzen met resolutie van max. 50 Mp (4 lenzen als je de dieptesensor meetelt), de camera voorop is voorzien van 32 Mp. De camera hebben duidelijk de meeste aandacht gekregen, maar de rest van de specificaties mogen er ook zijn, zo is het werkgeheugen met 8GB ruim bemeten, evenals de opslag van 256GB. De processor is het krachtigste werkpaard tot nu toe in een Huawei telefoon en op het gebied van ontgrendelen voorzien van gezichtsherkenning en vingerafdrukherkenning (onder het scherm)! Qua specs niets te klagen dus.

Overzicht specificaties

De belangrijkste specificaties op een rijtje:

• Mobiel besturingssysteem: Google Android 10.0
• Schermdiagonaal: 6,58"
• Resolutie: 2640x1200
• Refreshrate: 90Hz
• Schermtype: Oled
• Cpu/soc: Hisilicon Kirin 990 5G
• Aantal cores: 8
• Processorsnelheid: 2,86GHz
• Werkgeheugen: 8GB
• Opslagcapaciteit: 256GB
• Aantal sims: Dual
• camera's (achter): 50Mp-ultravisioncamera (wide angle, f/1.9 aperture, OIS), 40Mp-cinecamera (ultrawide angle, f/1.8 aperture), 12Mp-supersensing-telephotocamera (f/3.4 aperture, OIS) en 3d-depth sensing camera
• Optische zoom: 5x

Alle specs: https://tweakers.net/pricewatch/1540198/huawei-p40-pro-wit/specificaties/

Eerste indruk en uiterlijk

Huawei heeft mij voorzien van een witte P40 Pro. Deze arriveert in een – tegenwoordig haast standaard voor high end-telefoons – strak ontworpen wit doosje. Naast de naam van de telefoon voorzien van de opmerking “co-engineerd with Leica”, meer daarover later. Ook op de doos, een eerste verwijzing naar de AppGallery, de app-store van Huawei.

Naast de telefoon tref ik in het doosje een doorzichtig case (pluspuntje), de lader (een sterke 40 watt) en koptelefoon, voorzien van USB-c aansluiting, want zoals haast standaard ontbreekt de 3.5mm aansluiting op deze telefoon. Overigens is de case, als ik andere reviews lees, niet standaard. In tegenstelling tot andere reviews, had mijn telefoon dan weer geen screenprotector geïnstalleerd. Mogelijk dat hierin de reviewexemplaren verschillen.




Op het eerste gezicht maakt de telefoon een goede indruk, prima bouwkwaliteit, ligt prettig in de hand en voelt gewoon aan als een high end telefoon. Het scherm (en achterkant) is wel een magneet voor vingerafdrukken. Hoewel je daar weinig van ziet als het scherm aan staat, is het wel goed te zien als het scherm uit staat. Mogelijk dat dit te maken heeft met het feit dat het scherm geen gebruik maakt van Gorilla Glass, maar een ander soort glas. In meerdere reviews lees ik terug dat het glas ook sneller beschadigd, maar dat heb ik zelf niet ondervonden.



Zelf ben ik minder fan van de erg spiegelende achterkant, de witte (soort van metalic-look) glanst aan alle kanten. Uiteraard is dit smaak, maar van mij mag het iets minder. Het is in ieder geval wel verfrissend in vergelijking met veel andere telefoons. Opvallend is ook het grote zwarte camera-eiland, met daarop de naam van Leica preikend. Het past in de trend die alle high end telefoons hebben, meer en betere camera’s, maar helaas doet het 'enorme' eiland wel afbreuk aan het ontwerp.




Al met al een gedegen ontwerp, waarbij je over smaak kan twisten. Wat daar ook van zij, het is wel echt een high end model, zowel qua uiterlijk als bouwkwaliteit.

Eerste gebruik & installatie

Na het installeren van de simkaart (waarvan er twee in dit toestel passen), ging de telefoon voor het eerste gebruik aan. Na de taalinstellingen moest ik een Huawei ID aanmaken, zonder ging niet. Andere opties waren ook niet mogelijk, Huawei verplicht je om jezelf bij hen te registreren. De apps van Huawei (o.a. cloud) vragen vervolgens meteen om allerlei toestemmingen, ook hier is weigeren eigenlijk geen optie. Bij diverse Huawei apps kom ik dit ook tegen, er worden vrij veel toestemmingen gevraagd, terwijl afgevraagd kan worden of een app het allemaal wel nodig heeft. Waarom zou de Cloud-app zonder meer toegang moeten hebben tot mijn agenda of contacten?

Phone Clone

Mijn contacten en agenda beheer ik nog volledig via mijn Google-account, foto’s staan in mijn Drive en ook WhatsApp sla ik in de cloud op. Normaal is het overzetten van data dan ook geen probleem. Echter, vanwege het ontbreken van Google Services, is dit bij de Huawei P40 Pro lastiger. Om dit te ondervangen heeft Huawei echter de Phone Clone app, waarmee je diverse gegevens overzetten naar je nieuwe telefoon.

Komend van een iPhone is deze mogelijkheid heel beperkt, het gaat over contacten, foto’s en de agenda. Weinig spectaculairs, waarbij je ook niet kan instellen welke accounts worden overgezet (het is alles of niets). Apps worden niet overgezet. Als je van een Android telefoon overgaat naar de P40, dan schijnbaar wel. Helaas is voor mij de Phone Clone app een magere toevoeging. Bij eerdere overgangen van diverse telefoons kon ik eigenlijk alles snel en makkelijk overzetten, Phone Clone optie het hier echt enorm liggen.

App suggesties

Komend van een iPhone worden apps dus niet automatisch overgezet. Om toch de nodige apps te serveren komt Huawei tijdens het installatieproces met suggesties om een aantal apps te installeren. De voorgestelde apps zijn (in Nederland) niet perse populaire apps (Lufthansa, wetter.com, stocard). Ik vraag mij dan ook af of gebruikers hier daadwerkelijk op zitten te wachten. Vervelend vond ik ook dat deze apps, welke ik dus allemaal niet gebruik, standaard waren aangevinkt (op foto heb ik er al een aantal uitgezet) en je ze stuk voor stuk moet uitvinken. Ik kan vraag mij stiekem eigenlijk af of het geen reclame is in plaats van daadwerkelijk nuttige suggesties.

Standaard apps

Bij het eerste gebruik moest ik het dus doen met de standaard apps op het toestel. Er wordt het nodige aangeboden: browser, muziek, mail, foto’s, etc. Daarnaast staan er diverse mappen op het scherm, zoals Zakelijk, Social en Lifestyle. Klik je hierop, dan is het de bedoeling dat je suggesties voor de apps krijgt, echter bij mij leverde het keer op keer een foutmelding op. Een gemiste kans. Nog een gemiste kans is overigens Huawei Drive, het door Huawei gepresenteerde alternatief voor iCloud of Google Drive. Bij gebruik (bijv. als je foto's wilt delen) ontving ik de melding "Huawei Drive is nog niet beschikbaar in uw land/regio". Daar ging dus mijn eerste optie voor automatisch synchroniseren van foto's.

Het dagelijks gebruik

Snel, sneller, snelst

Heel simpel, de telefoon is loeisnel. Apps starten verbazingwekkend snel op, nergens hoef je te wachten, de camera opent vliegensvlug en meer. De processor en het werkgeheugen doen hun werk goed. Het bereik is goed (de telefoon is 5G-ready, maar dat is nog niet te testen). Ook de vingerafdrukscanner, onder het scherm, werkt snel en goed. Wel zorgde bij mij de plaatsing voor een ‘hit or miss’. Je moet je vinger namelijk hoger neerleggen dan wat je zou verwachten. Het ging mij met enige regelmaat dan ook mis en ik moest nog verrassend vaak de toegangscode intypen, echter met wat gewenning is dit vast geen probleem meer. De gezichtsherkenning werkt overigens gewoon prima.

Een klein minpuntje is de trilfunctie. Ik heb mijn telefoon vaak op stil staan, ik hoef niet elke melding te horen. Helaas heb ik met enige regelmaat de telefoon gemist, omdat de trilfunctie niet heel krachtig is. Het mag voor mij echt wel een tikje meer. Een andere minpunt is de luidspreker, er zit er maar een in deze telefoon en dus geen stereogeluid. Overigens klinkt het geluid ook wat blikkerig naar mijn mening.

Het scherm

De eerste indrukken van het licht gebogen scherm, bovenaan voorzien van een hoekje waarin de camera, infraroodsensors en nabijheidssensor zijn verwerkt, zijn ronduit goed. Het OLED-scherm heeft een diagonaal van ruim 6,5 inch en een resolutie van 2640 x 1200. Resulterend in een goed scherp beeld. Het scherm heeft ook een verversingssnelheid van 90Hz en dat ziet er vloeiend uit. Komend van een scherm met 60Hz is dit echt een best verschil, het scrollen en dergelijke gaat echt een stuk vloeiender.



De helderheid lijkt mij op het oog gelijk aan mijn vorige telefoon, de iPhone Xs. In vergelijking met enkele andere telefoons (van o.a. collega’s) viel mij op dat de helderheid van de nieuwste iPhone en Samsung Galaxy S20 wel een stuk hoger lag. Echter in dagelijks gebruik heb ik het niet gemist, ook in helder zonlicht is het scherm prima af te lezen.

Het bovenste deel van het scherm (in het verlengde van de balk met daarin de camera’s) wordt door Huawei in video’s niet gebruikt. Daardoor heb je bij video’s (afhankelijk van verhouding) in het algemeen best brede zwarte randen. Nog een klein puntje, sommige elementen van de interface verschijnen dicht bij de gebogen randen, bijvoorbeeld delen van het toetsenbord. Het was mooier en prettiger in de bediening geweest, als in de interface meer rekening was gehouden met de gebogen randen.

Accuduur

Bij dagelijks gebruik hield de Huawei P40 Pro het prima een dag uit. Opladen, als dat tussentijds nodig was, gaat door de meegeleverde SuperCharger ook dermate snel dat even “bijtanken” echt zo gebeurd is. Door mij is de accu niet alleen in normaal gebruik getest, maar ik heb ook een hele dag lang een Netflix-serie afgespeeld op de telefoon (helderheid op zo’n 70%). Na een goede (werk)dag heb ik dit voorgezien gehouden, maar was de batterij nog voor zo’n 20% vol. Kortom, ook bij wat intensiever gebruik is de accu goed.

Draadloos laden behoort bij dit flagship uiteraard ook tot de mogelijkheden, evenals het opladen via je telefoon van bijvoorbeeld je oordopjes. Aangezien er geen draadloze lader werd meegeleverd, heb ik dit verder niet uitgetest.

Apps, Huawei AppGallery en Browser apps: we missen de Google Services!

Om maar meteen de knuppel het hoenderhok in gooien, de app store van Huawei is beperkt, te beperkt. Zoals in de inleiding al geschreven, kan Huawei door de Amerikaanse handelsbeperking geen gebruik meer maken van de Google Services, waaronder ook de enorm goed gevulde Play Store. Huawei heeft dit ondervangen door zijn eigen AppGallery op te zetten, waarin best een aardig aantal apps zijn te vinden. Echter, kijkend naar mijn eigen gebruik, mis ik WhatsApp, Facebook, Netflix, Facebook, Spotify, uiteraard diverse Google Apps (Chrome, Drive, Maps, Gmail), NU.nl, NOS, diverse andere nieuwsapps en nog veel meer.

Echter, Huawei geeft voor diverse apps in de appstore een link waar je de APK van het programma kunt downloaden. Zonder al te veel moeite krijg je bijvoorbeeld WhatsApp en Facebook geïnstalleerd. Voor WhatsApp nog een waarschuwing, het is niet mogelijk om je gespreksgeschiedenis terug te zetten (als je vanaf een iPhone komt, of je backup in Google Drive opslaat). Als je van een ander Androidtoestel komt kan je via een omweg wel je backup terugzetten.



Met behulp van diverse alternatieve app stores (APKMirror, Aptoide, Aurora Store of bijv. Amazon-appstore) kan je veel apps alsnog vinden. Echter, het blijft omslachtig, je krijgt lang niet altijd automatische updates, moet zelf echt opletten (er zit veel rotzooi tussen of nagemaakte apps/malware) en nog steeds moet je het doen zonder de Google Services. Het is opvallend hoeveel apps daar eigenlijk gebruik van maken. Ook zijn veel apps gemankeerd, zo krijg je geen HD meer in Netflix (als je de app al geinstalleerd krijgt), alleen maar SD content, wat bij het scherm van de P40 toch een gemis is.

Naast de apps kan je voor veel missende apps ook gebruik maken van de mobiele website van de betreffende dienst. Met een snelkoppeling op het beginscherm kan je dan alsnog snel de dienst benaderen. Echter veel mobiele sites kennen beperkingen ten opzichte van de normale app of werken minder snel/prettig.

Het is uiteindelijk wel te doen om het gros van de apps, dan wel een alternatief, op de P40 geïnstalleerd te krijgen of via de browser te draaien. Zo zijn er alternatieven voor YouTube-spelers, zijn er andere routeplanners dan Google Maps en kan je Droobox gebruiken in plaats van Google Drive. Echter, het is omslachtig, je bent niet verzekerd van de laatste versie en in veel gevallen is het alternatief toch minder goed. Kortom, de Huawei AppGallery bewijst maar eens hoe ontwikkeld Android met de Google Services eigenlijk wel is.

Privacy

Dan nog een klein punt met betrekking tot privacy, bij Huawei toch wel een gevoelig punt na alle aandacht die hiervoor is geweest. Laat ik vooropstellen dat ik geen aanwijzing heb dat het fout gaat. Huawei belooft ook bij best te doen om je privacy te waarborgen. Echter, de kleine lettertjes lezende van de vele voorwaarden die je moet accepteren kwam ik wel de nodige opmerkelijkheden tegen. Zo verbaasde ik mij erover dat in de voorwaarden voor het nieuwsoverzicht (zowel in de browser als bij de widgets) expliciet staat dat deze reclame bevatten. En over reclame gesproken, bij het openen van de AppGallery wordt er regelmatig een paar seconden lang fullscreen reclame getoond.



Ook wordt er nogal ruimhartig omgesprongen met de toestemmingen die gevraagd worden.De Huawei Cloud heb ik al genoemd, die wil eigenlijk toestemming voor alles. Je kunt hier niet selectief toestemmingen verlenen. Terwijl ik mij afvraag waarom de cloud-app perse toegang moet hebben tot mijn agenda of adresboek als ik dit niet in de cloud wil opslaan (maar mijn foto's wel). Zo eisen meer standaardapps nogal ruimhartig toestemming voor van alles en nog wat. Helemaal opmerkelijk vind ik dat bij de eerste keer openen van de AppGallery een aantal apps als suggestie worden getoond. Deze zijn standaard geselecteerd (je moet ze 1 voor 1 uitzetten). Opmerkelijk echter is nog dat je bij installeren meteen alle apps alle vereiste toestemmingen geeft, zonder dat je kunt zien welke toestemmingen je weggeeft.



Al met al toch kanttekeningen die ik niet passend vind op het moment dat je aangeeft privacy hoog in het vaandel te hebben staan. De reclame in de AppGallery vind ik storend, de terloopse toestemmingen die vereist worden zijn ronduit onnodig. Indien je privacy werkelijk van belang vindt - zoals Huawei in het begin stelt - is het zorgvuldig omgaan met toestemmingen die je voor apps eist wel een punt om mee te nemen.

De camera

De troef van de Huawei P40 Pro is de camera. Waar bijvoorbeeld de AppGallery zichtbaar steken laat vallen, kon ik deze bij de camera niet ontdekken. Zoals blijkt uit de specificaties kent de telefoon meerdere camera's, de primaire 50 Megapixel camera, een ultragroothoekcamera met 40 Mp en een telelens met 12 Mp. Op de voorkant kan de camera plaatjes schieten met een 32 Mp-sensor.

Voor foto's kan je gebruik maken van diverse zoom-standen. Op de setting breed in de camera app wordt de ultragroothoekcamera gebruikt. Bij normale stand schakel je over naar primaire 50 Mp camera en vervolgens kan je met behulp van de telelens 5x inzoomen. Daarna ga je over naar digitale zoom, tot maar liefst 50 keer. Voor mijn review laat ik de digitale zoom buiten beschouwing.


^{Breed, 1x, 2x en 5x}

Voor alle foto's geldt dat deze relatief kleurecht zijn, voor mij een pluspunt ten opzichte van de verzadigde kleuren van veel andere smartphones (ja, Samsung, ik heb het over jou ;-)). De foto's zien er natuurlijk uit en komen dichtbij het echte beeld.

Zowel de ultragroothoek, als de primaire lens laten door het hoge aantal Mp van de sensor veel detail zien. Meer dan mijn vorige telefoon, de iPhone en meer dan enkele andere telefoons waarmee ik heb vergeleken. Bij de telelens komen de details iets minder uit de verf, door het lagere aantal Mp, maar zijn zonder meer nog steeds goed te noemen.



De nachtmodus doet het ook goed, erg goed! Hoewel het lastige omstandigheden blijven, weet de camera details en kleur ook in donkere omstandigheden goed vast te leggen. Met name foto's met de primaire sensor zijn dik in orde. De ultrazoom mag er ook wezen. Bij zoomen gaat de kwaliteit achteruit en worden de details snel minder. Af en toe, met name bij de donkerste omstandigheden, schieten kleuren de verkeerde kant op en ontstaat een kleurzweem langs foto's. Echter al met al, ook nachtfoto's zijn goed bruikbaar.


^{Breed en 1x}
Video's kunnen geschoten worden in max. 4K en alle gebruikelijkere lagere resoluties. By far de beste modus om video's te schieten is op 4K met 30 fps. Heldere en duidelijke beelden, haarscherp en kleurecht. Andere resoluties leveren (weinig verrassend) in op scherpte, maar leveren alsnog mooie beelden op.

Samengevat, de camera is zo op het oog een van de betere in smartphones op dit moment en steekt met kop en schouders boven het maaiveld uit.

Overdracht foto's/video's

Kleine opmerking over de overdacht van de foto's/video's. Bij het schrijven van deze review kwam ik er achter dat overzetten van de foto's naar mijn MacBook een en ander niet echt soepel ging. Normaal gebruik ik daarvoor AirDrop of synchronisatie via Google Drive. Opties die bij de Huawei P40 Pro niet voorhanden zijn. Bluetooth leverde daarnaast structureel foutmeldingen op, e-mail ging vanwege de omvang van de bestanden niet echt, Huawei Drive werkt niet in Nederland en via USB moet je eerst een .exe-installatiebestand openen (wat 'm ook niet wordt op een Mac). Er zijn ook hier weer omwegen te vinden, maar Huawei zoekt zijn publiek blijkbaar niet bij de Apple gebruiker. Eerlijk is eerlijk, op mijn Windows-laptop werd de Huawei P40 Pro gewoon herkent en kon ik de opslag prima via verkenner benaderen.

Conclusie

Een mooie, loeisnelle telefoon, die qua uiterlijk, looks en feel en camera zich kan meten met de top in het veld, zo niet er nog een stapje bovenop doet. Zonder de Google Play Services is er te leven en eigenlijk kan je de meeste apps wel vinden. De eigen app store van Huawei is echter te beperkt en je kan lang niet alle populaire apps terugvinden. Er zijn omwegen, zals bijvoorbeeld via de browser, of via andere app stores, maar het is en blijft omslachtiger; je loopt tegen beperkingen aan (Netflix in SD of verouderde apps), krijgt geen (automatisch) updates, moet het doen met verouderde apps en loop je tegen malware aan als je niet oplet.

Al met al een hele goede en mooie telefoon, maar je levert flink in op gebruiksvriendelijkheid. Je kunt apps in de meeste gevallen niet even snel installeren, maar bent veel bezig met omwegen te zoeken. Daarbij komt ook nog andere kleine minpunten, zoals geen stereogeluid, matige trilmotor, de genoemde punten m.b.t. reclame en privacy. Bij dit alles komt ook nog de niet werkbare Phone Clone app (voor iPhone). Dit alles terwijl de telefoon bijna duizend euro moet kosten.

Al met al is de Huawei P40 Pro dan ook geen aanrader. De prijs is echt te hoog voor wat je inlevert op gebruiksgemak. Voor de duizend euro die Huawei voor dit topmodel vraagt wil ik een ongestoorde topbeleving en dat biedt dit toestel simpelweg niet. De goede punten, zoals de uitstekende camera, snelle processor en het goede scherm maken het onder de streep ook niet goed.