Huawei P10 Zwart

Huawei P10 review

- Inleiding
- Uitpakken
- Specificaties
- Prestaties
- Scherm
- Accu
- Software
- Camera
- Conclusie



Soms heb je een beetje de wind mee en mag je niet alleen komen opdraven op de Tweakers.net Huawei P10 testavond, maar rij je ook nog eens uiteindelijk dolgelukkig met een gloednieuwe telefoon naast je naar huis toe. In de gordel uiteraard, safety first.

We gaan het natuurlijk over die Huawei P10 hebben, maar allereerst even complimenten voor de organisatie van de avond omdat het echt heel goed in elkaar stak; gezellig, inhoudelijk heel erg interessant, en echt lekker hands-on met het product in plaats van vertrouwen op het mooie marketing gebeuren. Want laten we eerlijk zijn: interesseert mij wat als er twee camera’s op zitten met huppeldenogwat, als ie maar mooie foto’s schiet! Spoiler: Dat doet ‘ie

Hoewel de P10 het vlaggenschip van Huawei is valt de prijs nog alleszins mee, tenminste als ik kijk naar Apple en Samsung: Ca 580 euro ben je kwijt, plus min een beetje als je graag shopt of heel trouw bent aan een specifieke webshop. Positief is een breed aantal kleur opties naast de zwarte variant die we vandaag bekijken.



Ok, even patsen natuurlijk. Meet Henk en Henk, de P10, en de lekkerste sokken van heel Nederland om je tweak hart mee te verwarmen.



Wat verpakking betreft geen klagen, een net doosje, mooi afgewerkt, en het open klappen is toch leuker dan een deksel er af tillen.





Intern wat boekwerk waar vast wat interessants in staat maar gezien je je testpanel product binnen twee weken moet reviewen negeren we die ongetwijfeld interessante informatie. Ik heb de Tweakers dungeon gezien voor users die zich niet aan de afspraak houden, en daar zit ik niet op te wachten.





De Supercharger, de USB kabel met paarse detail, en een standaard in-ear headsetje. Ik weet overigens niet voor welke oren die kit ontworpen is, want hoewel ik geen fanatieke in-ear user ben krijg ik ze met geen geweld in mijn oren zonder dat ze er spontaan uit vallen.







Een prettige extra die we niet vaak zien is een eenvoudige cover. Veel bescherming biedt het niet, 1 a 2 dollar kostende TPU covers van Aliexpress bieden ongeveer even veel bescherming, maar je hebt wel direct uit de doos een stukje bescherming tegen krassen terwijl je (vermoedelijk) de tijd neemt om een beter hoesje uit te zoeken.





Het beestje zelf in de zwarte uitvoering is lekker mat zwart, redelijk glad afgewerkt met uiteraard de opvallende dual camera met dual-LED flash setup aan de bovenkant voorzien van Lyca branding. Hoewel niet van metaal oogt het toch net wat netter dan de gemiddelde glimmert, maar hou er ook rekening mee dat een matte afwerking best graag vingerafdrukken voor je bewaard. Een regelmatige shirt-veeg werd dan ook snel gewoonte. Onderop de oude vertrouwde 3,5mm jack, wat mij betreft nog altijd een welkome toevoeging, en de moderne USB Type-C connector.











De schermzijde oogt ook netjes, met een iets verzonken vingerafdrukscanner. De randjes van de Huawei P10 zijn net afgerond. De vergelijking met de iPhone is al door genoeg anderen gemaakt, maar als je het mij vraagt lijkt de helft van de actuele modellen op de markt op elkaar, dus ik krijg er geen relevante mening over gevormd anders dan dat ik de P10 subjectief gewoon een heel chic toestel vind om te zien. Opvallend hier is de standaard aanwezige screenprotector, dat scheelt weer gepruts, al blijf ik zelf geen grote fan van en zie je hem straks ook niet langer zitten.









Opvallend, althans voor mij, is de keuze om alle knoppen aan de rechter kant te bouwen. Dat vereist even gewenning, maar toch viel snel op dat het goed werkbaar is voor zowel linker- als rechterhand gebruik.



Eenmaal aan zien we dat de Huawei P10 redelijk dunne randjes heeft aan de zijkanten, maar dat aan de boven en onderkant wel enige marge beschikbaar is, maar de totale schermgrootte is toch keurig. Mijn voornaamste ‘gripe’ voor een topmodel is dat ze de features onderin het scherm (Back button, etc) niet naast de vingerafdrukscanner hebben geïmplementeerd in de vorm van fysieke (touch) knoppen. Je kan de on-screen knoppen wel weghalen, maar dan vervang je die drie features met verschillende acties op de enkele knop; drie losse knoppen had mijn voorkeur gehad.







Voor de leuk even de S7 ernaast, en dan zien we toch redelijk wat overeenkomsten –en- verschillen. Zo is de P10 wat dunner, m.i. ook wat strakker, en zijn die iets compactere hoeken (subjectief) ook aantrekkelijk. Ik blijf uitermate positief over onze originele keuze, maar vanuit een design perspectief lijkt de P10 toch net wat luxer en moderner. Achterop wordt het verschil tussen glossy en matt goed duidelijk. Wat formaat betreft voel je nauwelijks verschil, hooguit de iets geringere dikte van de Huawei, maar los in de hand laat de P10 toch de iets luxere indruk achter. Al staat Samsung eerder bekend om de goede prestaties dan de luxe behuizing waarmee ze concurreren, voor dat laatste leggen zij de nadruk op de duurdere Edge modellen.

















En wat zit er allemaal in? De specs:





Huawei maakt gebruik van hun eigen Kirin socs, in dit geval een acht-core processor bestaande uit snellere en langzamere cores zoals inmiddels de standaard lijkt te worden, en het geheel is ondersteund met 4GB werkgeheugen. De prestaties zullen straks voor zich moeten spreken.

Met 1080p op een 5,1” lcd is de P10 geen uitslover wat betreft resolutie of paneeltype, maar die resolutie is in mijn optiek meer dan genoeg, zelfs voor een luxe model.

64 GB opslag is natuurlijk keurig, en kan worden uitgebreid met een micro-sd kaartje. Je moet het wel doen met een enkele (nano)sim. Verder zien we een nette featureset met o.a. Wifi –ac voor die vlotte thuisnetwerken, NFC, Bluetooth 4,2 en niet onhandig: 4G

De primaire 20 MegaPixel f2,2 camera wordt ondersteund door een tweede camera welke met monochrome opname als primaire taak heeft de camera snellere en betere resultaten te geven. Optische stabilisatie is van de partij zoals je mag verwachten voor een luxe model, en de 4K video opnamefeature zal vast worden gewaardeerd. F2,2 an sich is overigens niet heel extreem, de Samsung S7 heeft tenslotte f1,7 en hoewel dat verschil niet gek groot klinkt is het toch een flinke stap lichtopname, maar met zijn tweede camera en het werk van Lyca gaat Huawei de strijd kennelijk vol vertrouwen in; de hele productpagina draait in elk geval op de foto kunsten.





Benchmarks! Want hoe objectiever hoe beter. Als je van SSD’s, grafische kaarten en processoren komt is het concept telefoon benchmarks wel even wennen, ze schommelen namelijk aanzienlijk meer tussen verschillende runs in en zijn in mijn optiek dan ook meer indicatief voor grote krachtverschillen dan dat je waarde moet hechten aan eventuele kleine verschillen.

We hebben gekozen voor een brede selectie benchmarks. Geekbench 4 voor single core en multi core prestatie onderscheid, PC Mark Worx 2.0, ANDe Bench en RL Bench voor algemene en CPU indrukken, PC Mark Storage voor wel, storage prestaties, en vervolgens Performance Test voor een aantal scores van specifieke elementen.



















Geen misselijke scores toch? Op de single core Geekbench benchmark na laat de Huawei P10 de S7 achter zich op gebied van CPU prestaties. Soms een beetje, maar soms is het gat echt flink te noemen. Vooral de Java en opslag gerelateerde benchmarks maken een verschil, en die zijn praktisch zeer relevant. Helaas weigerde PC Mark – Storage benchmark te draaien (geen tijd gehad om de oorzaak te achterhalen), maar de scores in Androbench spreken voor zich: de opslag loopt als een tierelier. Het is ook die combinatie snelle storage en java prestaties die ervoor zorgen dat bijvoorbeeld de RL Bench zo gigantisch scheef loopt.



Hoe dan ook: Aan brute kracht heeft deze P10 en de Kirin 960 soc geen gebrek. Wat GPU power betreft zit het dichter op elkaar, maar praktisch gezien mag er geen game of grafische applicatie zijn die een telefoon met deze scores niet aan kan.













De subjectieve indrukken van de eerste dagen lieten weinig te wensen over. Helderheid leek prima hoog voor gebruik in de zon (al was het niet echt denderend weer de laatste dagen), kijkhoeken maken een goede indruk wat ook een focuspuntje is van het IPS-NEO scherm waarvan Huawei gebruik maakt, en ook de kleurcapaciteit van het scherm gaf niet de indruk iets tekort te komen.

De resultaten onderstreepten de ervaring eigenlijk prima, zo zagen we bijvoorbeeld een helderheid van iets over de 600 cd/m2, lekker hoog dus, en het contrast van 1367:1 is ook niks mis mee. De witbalans is wat richting de koude kant van het spectrum, maar dat zien we telefoons vrij structureel doen en is subjectief ook niet onaangenaam. Overigens kan je de witbalans tunen in de software als je wilt, maar nu testen we enkel op de standaard instelling.



Een kijkje naar de grijswaardes en kleuren:





Helaas geen mogelijkheid om de uiterst strikte voorwaarden van Dispcal aan te passen, die software richt zich op het echt kalibreren van schermen, en noemt alles wat niet perfect is ‘not ok’ en kleurt dan de balken rood. De scores zijn echter ‘heel erg ok’; een gemiddelde kleurafwijking van 3 Delta E is netjes, de maximale van 7 is wat hoog maar in de grafiek zien we dat die extreme afwijking in de extreme einden van het spectrum zitten. We zien dus een oververzadiging van het vol rood en groen.





Grijsbalans / RGB balans en gamma zijn redelijk in orde. We zien de gamma iets lager uitvallen waardoor alles net wat lichter lijkt dan eigenlijk het geval moet zijn, maar het verloop van het grijs is best netjes zoals we hierboven zagen. Dit hebben we overigens ook getest bij lagere helderheid, en dan blijft het beeld gelijk; het is dus geen gevolg van het maximaal open zetten van je helderheid. Een lagere helderheid heeft wel positieve gevolgen voor het contrast, die gaat dan richting de 1500:1, maar de rest van het beeld blijft grofweg gelijk. Hoe dan ook, gewoon meer dan redelijke scores.

Nog één interessante kanttekening, en dat is dat het scherm extreem goed dimbaar is. Op de laagste setting kon ik niet eens degelijk testen zo donker dat het werd. Op 50% helderheid zakt de lichtopbrengst al onder de 150 cd/m2, op minimale is daar nog maar een fractie van over.





Met een 3200mAh accu zit Huawei net aan de bovenkant van gemiddeld (laten we 3000 gemiddeld noemen). In deze redelijk korte testperiode was het lastig om echt de vinger op de pols te kunnen leggen, zeker wanneer je de telefoon dagelijks wel actief gebruikt maar nooit op exact dezelfde manier, maar subjectief kan ik niet zeggen dat ik heel veel verschil merk tussen de S7 en de P10. De laatste voelt nipt beter met de batterij, maar er spelen te veel variabelen om bewijs te tonen voor meer dan een subtiele boost. Zo is de eigen telefoon natuurlijk al weer een jaartje oud, maar met een nieuwe telefoon heb je natuurlijk ook wat meer screentime om eea te ontdekken.

De Futuremark Work 2.0 benchmark accutest, dit is een ‘actief gebruik’ scenario met schermtijd wat wij op een redelijk hoge helderheid (ca 350 cd/m2) uitvoeren, toont gewoon een mooie score.





Gewoon keurig lijkt mij, en wat je mag verwachten van een dergelijke accu inhoud. De S7 komt tegenwoordig net iets boven de 6 uur op dit moment, maar nogmaals: daar zit ook al een jaar actief gebruik in dus een hele strakke vergelijking gaan we niet maken.

Het opladen van de Huawei is zowel een plus- als minpunt. Pluspunt is dat de Supercharger methode, feitelijk een buttload Amps over 5V naar je telefoon, de telefoon echt vlot bijtanked, zeker wanneer je hem niet helemaal leeg laat lopen of wacht tot hij daadwerkelijk de 100% bereikt. Het is letterlijk ‘even superchargen’ om weer door te kunnen, al is er ook niets mis met de totale oplaadtijd van ca 2 uur.

Echter: Quickcharge is de grotere standaard, en vind je ook op tal van 3rd party laders zoals de paar USB multi chargers die ik de laatste jaren heb bekeken. De P10 op die QC poorten aansluiten geeft soms bizar trage resultaten, soms slechts 0,5A op 5V (insert wiskunde -> rete traag). En waar de Supercharger de 2,4 A ruim voorbij schiet is dat wel de gangbare limiet van het gros van die multi-charge poorten. Dat is nog niet verkeerd, maar het steekt altijd een beetje wanneer je niet op de maximale snelheid laden kan.





Hoewel Huawei hun eigen EMUI laagje over Android draaien valt het effect in de praktijk best mee, dusdanig zo dat ik er eigenlijk niets van heb gemerkt. Aan de andere kant kom ik van Cyanogenmod, stock androids, en momenteel dus Samsung-Android, en zelden dat ik heel warm wordt van onderlinge verschillen en van een beetje Tweaker verwacht ik niet dat het enige moeite zal vergen de kleine nuanceverschillen op te pakken. Gewenning is in elk geval geen sprake van in mijn ervaring, wat positief is. Aan de andere kant, het is Juli, en zowel de Samsung S7, de Wileyfox Swift 2X als de Kodak Ektra (en die draait nog op Android 6...) hebben een recentere security patch dan de aanwezige maart patch op de P10. Android 7.0 is op zich een prima basis, maar die security patches mogen echt sneller.



Er is wel sprake van enige 'handige extra software', maar de schade valt mee. Niets om over te klagen.



Wat primair opvalt bij de camera zijn de mogelijkheden, en vooral ook de toegankelijkheid ervan. Zelfs op de test-avond zonder uitgebreide uitleg liepen de meeste medetweakers er zo mee weg, dus de gebruiksvriendelijkheid lijkt gewoon keurig, ik laat het bij wat screenshots:





En toen zijn we gewoon wat willekeurig gaan schieten. Je ziet hier verschillende modi en opties door elkaar heen, maar het wordt duidelijk dat de P10 buiten toch hele goede foto's schiet.











De ene appel is 'vivid', de andere 'au naturel'.





Duidelijk bokeh in actie. Het succes van die modus hangt wel af van de situatie, soms slaat het wat door of klopt het niet echt met een SLR bokeh, maar soms (Zoals het rechter plaatje) krijg je toch hele mooie resultaten



Selfie time! Ook daar totaal geen klagen, behalve door de kleine die dacht opgegeten te worden. Uiteraard even de lieftallige dame het werk laten doen want niemand zit op mijn mugshots te wachten natuurlijk, en hoewel ik natuurlijk 100% subjectief ben over dit bloedmooie onderwerp denk ik dat menig social media fanaat toch lekker uit de voeten gaat kunnen met de plaatjes die hij neerzet.





En dan de beelden van de testavond. Yours truly is graag tegendraads, dus in plaats van het model op de foto te zetten (ok, die foto's hadden we ook) de bokeh modus getest op de filmcrew. Ja heren, camera in mijn face, krijg je er één terug ook.



Zwart-wit modus zorgt ook voor hele mooie plaatjes, de monochrome tweede sensor zal daar vast een rol in spelen.



Even wat tekst toegevoegd, want als 3e groep die aankwam bij de dame in kwestie was zij al zwaar gehavend van de ene na de andere geek die natuurlijk de nerf gun als prop wilde inzetten. Ook hier weer even tegendraads, want hoewel de bedoeling was om de 'lelijke' elementen te vermijden (plafond, vloer, etc) vond ik die resultaten niet heel denderend, maar het shotje met wat je normaliter niet in beeld ziet des te leuker.



Wordt het donker, dan krijgt de P10 wel wat te verduren. Zo merken we aardig wat ruis, en ook meer onscherpe foto's waar je in goed licht geen slecht plaatje lijkt te kunnen schieten. Nu is de S7 ook geen wondermiddel, maar in echt donkere omgevingen zien we daar door de bank genomen toch wat prettiger resultaat. Een klein beetje licht, al is het maar een kaarsje, maakt echter al veel goed.

Ook leuk, zij het wel wat arbeidsintensief en meer gimmick dan dagelijkse kost: Light paint modus. Mn trotse icoontje lightified!



Uiteindelijk telt er één ding voor mij, en dat is dat vrouwlief zei dat haar S7 wel weg mocht en dat zij de P10 wilt houden. Voor haar dient de telefoon primair als dagelijkse camera, en als zij tevreden is ben ik dat. Low light blijft wel een puntje, maar 'ok light' doet het prima en in ons geval lijkt het dan de betere keuze.







Inmiddels twee weken na de eerste ervaringen met de Huawei P10 probeer ik te bedenken of er iets extreem significants is in de dagelijks ervaring om door te spreken wat een 'in de praktijk' header goed zou praten. Als telefoon, denk aan zaken als geluid en microfoon, is het gewoon een goed model zonder dat we daar al te veel op in hoeven te gaan. Elk merk heeft natuurlijk tal van argumenten waarom hun topmodel de aller aller beste ooit is, maar laten we eerlijk zijn: in de praktijk wil je gewoon geen tekortkomingen zien. Oftewel geen punten laten liggen op de primaire features: behuizing, snelheid, features, scherm, camera.

Komende van de toch universeel uitstekend beoordeelde Samsung Galaxy S7 weet de Huawei P10 ook een vergelijkbaar meer dan uitstekende all-round telefoon ervaring neer te zetten. Eigenlijk is het feit dat je, lekker droog bekeken, weinig praktisch verschil merkt is dan een compliment op zich. De P10 is dan wel een recenter topmode, en we zien mooie benchmark upgrades, de prijsstelling zet hem meer tegen de top van vorig jaar, of de subtop van vandaag. Wat features betreft zien we in elk geval een modern model met zaken zoals USB Type-C, NFC, Bluetooth 4.2, Wi-Fi -ac, een vingerafdrukscanner en dergelijke, dus dat zit wel goed met hooguit de opmerking dat al die zaken een beetje de bekende weg zijn in 2017. Wel duidelijk positief is de keuze voor 64 GB aan standaard opslag plus de optie dat nog uit te breiden, waarmee het eerste pluspunt boven de 32 GB standaard is gevonden.

Huawei gooit verder bijna alle aandacht op de camera en de dikke Lyca saus zoals een goede klodder mayonaise op je favoriete friet (of patat als we lastig gaan doen). En dan niet die teleurstellende halfzoete frietsaus, maar gewoon dat goede Vlaamse spul waar je vaak op hoopt maar in de praktijk maar zelden krijgt, but i digress: de telefoon nodigt goed uit lekker foto's te schieten met zijn features en het resultaat, zeker in goede omstandigheden, is veelal echt om te smullen. Feit is dat de Huawei P10 een uitstekende camera ervaring biedt op gebied van snelheid, stabilisatie, goede resultaten en aangevuld met een breed scala aan praktische opties en instellingen, dus die aandacht vanuit de fabrikant is niet onterecht. Met enige regelmaat wekt de dual camera setup de indruk dat het toch wat beter uitpakt dan de enkele sensor van de Samsung, zeker in gunstige omstandigheden krijg je de indrukken van een mooi natuurlijk beeld met vooral mooie wit- en grijsbalans. Toch gaat er weer weinig boven een lichtsterkere sensor in slechte omstandigheden. Het blijft goed bruikbaar, of zeg maar gerust goed zolang er een beetje licht is, maar pixel peeping in mindere omstandigheden worden we gewoon niet heel warm van.

Andere positieve uitschieters zijn de bouw en de prestaties. De Huawei P10 voelt lekker stevig, heeft mooie vormen en ook de mat zwarte afwerking kan ik wel waarderen, maar mat zwart houdt je af en toe wel even aan het poetsen en vereist wat intensiever poetswerk dan zijn glossy broers. De telefoon loopt verder als de brandweer, met een heerlijk snelle reactie op de vingerafdrukscanner, die is zowel sneller als nauwkeuriger dan die uit de S7, en in het uitvoeren van de dagelijkse taken op de telefoon valt er geen kwaad woord over dit model te zeggen. Een mobiele gamer ben ik niet, maar de benchmark scores op gebied van grafische prestaties zijn goed en ik zie geen reden om aan te nemen waarom je voor intensief media gebruik ook maar iets tekort komt. Niet wereldschokkend, maar wel erg goed, zijn de prestaties wat de accu betreft. Ook het opladen gaat vlot, maar de keuze voor hun eigen Supercharger oplader boven de Quickcharge standaard houdt wel weer in dat je met tal van 3rd party laders de maximale laadsnelheid niet gaat halen.

Het scherm is verder keurig in orde, maar ook niet een onderwerp waarop Huawei zich echt gaat onderscheiden van de rest. Er is niks mis met 1080p op 5,1”, je moet goed gaan kijken om het verschil met 1440p te zien en zelfs Samsung lijkt dat te realiseren en pusht de S7’s naar 1080p met een recente update om batterij te besparen, maar het type paneel is een leuke IPS evolutie en geen Super AMOLED. Kleurweergave, grijsweergave, contrast, maximale helderheid e.d. scores zijn echter netjes, kijkhoeken zijn zoals geclaimd ook goed en subjectief is het een keurig scherm om van je foto's te genieten.

Er zijn voor mij twee punten die de Huawei P10 praktisch perfect hadden gemaakt en ik graag beter zou zien. Één is het feit dat je moet kiezen tussen de drie bekende Android on-screen knoppen of dat je die drie functies in de scannerknop verwerkt afhankelijk van hoe je hem aanraakt. Dat werkt wel, maar twee weken is te kort om te oordelen of ik daar echt aan ga wennen boven de drie losse knoppen geimplementeerd in het frame. Had Huawei de 'back' knop bijvoorbeeld gewoon als touch element naast de vingerafdrukscanner geïmplementeerd dan had het het high-end gevoel vanaf dag één geholpen, want on-screen knoppen voelt voor mij mid-range, niet top of sub-top. Het andere is het feit dat de Huawei P10 niet waterdicht is. Hoewel menig geek vast denkt “gewoon niet in de toilet laten vallen” kan ik als vader van twee kleine Duracell-powered ukkies wel stellen dat er momenten zijn waarop een IP rating je telefoon kan redden van een langzame vochtige dood. Natuurlijk doe je voorzichtig maar een telefoon is niet uit je nabije omgeving weg te denken en een mooie IP rating geeft daarbij een stukje zekerheid. Nog een enkel ander puntje: de Android security patches moet een groot bedrijf als Huawei sneller doorvoeren dan nu het geval is.

Het zijn vermoedelijk vooral die eerste twee punten waarom de Huawei P10 voor een vlaggenschip net wat aan de betaalbare kant zit van de iPhone 7's en S8’s van deze wereld, dat prijsvoordeel dient dan als wat nodig contragewicht tegen die kritische kanttekeningen. Er valt genoeg te zeggen voor de mega focus op de camera, de bijbehorende featureset en de resulterende prestaties, maar afhankelijk van de omstandigheden zijn die niet concurrentie-verpletterend. Dat laatste lijkt echter ook de realiteit voor elke moderne telefoon, zelfs aan de absolute top zien we tegenwoordig meer bescheiden evolutie of vorig model dan een revolutie.

Als gevolg denk ik dat er niet veel meer is dat we van een model dat de subtop aanvalt kunnen verwachten dan we de Huawei P10 zien bieden: vlotte prestaties, nette accu, chique bouw, en dus een fijne camera met extra focus features. De concessies (IP rating) zijn duidelijk, maar daar staat een toegankelijkere prijs tegenover. Al met al een prettige gebalanceerde telefoon in het sub-top segment.

Feedback op de review of vragen? Laat gerust een reactie achter!


Enkele hogere res fotos voor de liefhebber, klikken voor de volledige versie:


Tijd over? Hier vind je nog 'een paar' andere reviews om je door je werkdag te slepen!

Terug naar boven