RHA MA750i (RVS)

Specificaties
Inleiding
RHA
Verpakking
Oordopjes
Vormgeving & Bouwkwaliteit
Noise-Isolation
Geluidskwaliteit
Rha vs Sansa
RHA vs Sennheiser
Conclusie

Gewicht	36 gr
Kabellengte	135cm
Plug	3,5mm Jack (verguld)
Drivers)	Handmade Dynamic (model 560.1)
Impedantie	16 Ohm
Frequentie-bereik	16Hz - 40kHz
Gevoeligheid	100db
Rated/max power	1/5mW
Garantie	3 Jaar

Terug naar index




Het doel van deze review is om jullie kennis te laten maken met de RHA MA750i IEM's (In Ear Monitors). Een reactie is altijd leuk, ook hoor ik graag of jullie informatie missen.

Enkele maanden geleden kwam ik tot het besluit om mijn vrije tijd eens anders te gaan benutten. In plaats van de vrije uren te verslijten voor de pc of tv heb ik mezelf ingeschreven bij een fitness-centre en heb ik een hometrainer aangeschaft. Aangezien intensief sporten en slechte (kwaliteit) muziek geen gouden combinatie zijn, heb ik gauw genoeg de Sandisk Sansa Clip gekocht om mij te begeleiden bij mijn inspanningen. De meegeleverde oortjes zijn muzikaal gezien niet van slechte kwaliteit, maar de pasvorm laat sterk te wensen over. Na maximaal 20 minuten resulteerde dit in een pijnlijke gehoorgang. Reden genoeg dus om naar een vervanging op zoek te gaan.

Zoals bijna altijd start en eindigt mijn zoektocht op internet. Hoe ik uiteindelijk precies bij de RHA MA750i kwam, moet ik jullie helaas schuldig blijven. Wel weet ik nog dat deze IEM's het op moesten nemen tegen de Shure SE215 en Sony MDR EX650AP. Dit drietal wordt over het algemeen goed gereviewd. Uiteindelijk is mijn keuze toch gevallen op de RHA, zowel om uiterlijk als om de zuivere geluidsweergave zonder verkleuring. Althans, dat beweert het gros van de reviewers.

Iedereen stelt andere eisen aan de geluidsweergave van speakers/IEM's. Aangezien ik ook deze set gekocht heb, zonder ze te beluisteren, was het een redelijke gok of ze uiteindelijk zouden bevallen. Nu ik de oortjes inmiddels 2 maanden in gebruik heb, kan ik hier een redelijk goed antwoord op geven. Wat dat antwoord is, dat lees je verderop in deze review.

Terug naar index




RHA staat voor Reid Heath Acoustics en is een jong Brits bedrijfje wat zich richt op kwalitatief hoogwaardige in-ear hoofdtelefoons. Op dit moment bestaat hun line-up uit 7 modellen, waarvan de meesten ook worden uitgevoerd met bedieningsknoppen (i-modellen).
Enkele van deze hoofdtelefoons wordt verkocht via de apple-store, men kan echter ook via de RHA website bestellen, zonder bijkomende verzendskosten.

Model	Prijs
MA350	€29,95,-
S500	€39,95
MA450i	€49,95
S500i	€49,95
MA600	€59,95
MA600i	€69,95
MA750	€89,95
MA750i	€99,95
T10	€169,95
T10i	€179,95
T20	€229,95,-
T20i	€239,95,-

Terug naar index




De verpakking bestaat uit een strak gevormde zwarte doos met een klep aan de voorzijde. Achter de klep (met magneetsluiting) bevind zich een kijkvenster wat zicht geeft op de zeer strak geordende inhoud. Aan de achterzijde van de klep staat wat beknopte informatie/promotie-tekst over de accessoires en de gebruikte driver. Rondom de doos vind men nog meer beknopte informatie en specificaties over de oortjes, alsook informatie over de fabrikant RHA. Alles staat er zowel in Engels als Frans geschreven. De onderzijde van de doos laat zich gemakkelijk openen, waarna je de binnendoos er makkelijk uit kan schuiven middels het stoffen lipje.





In de binnendoos vinden we de IEM's zelf, een rvs kaartje met 9 paar oordopjes (in totaal zijn het er 10), een etui en een beknopte handleiding in Engels, Duits, Frans, Spaans, Italiaans en 2x Chinees (voor als je het de eerste keer niet had begrepen).




Terug naar index




De oordopjes zijn er in verschillende maten en soorten, zodat er voor nagenoeg iedereen een geschikte maat/type moet zijn;

Materiaal	Type	Maat	Aantal
Siliconen	Single Flange	Small	2x
Siliconen	Single Flange	Medium	2x
Siliconen	Single Flange	Large	2x
Traagschuim	-	Medium	2x
Siliconen	Double Flange	Small	1x
Siliconen	Double Flange	Large	1x

Ik heb ze allen eens geprobeerd, maar voor mij zijn de medium single flange siliconen oordopjes de meest geschikte. De double flange oordopjes krijg ik niet ver genoeg in mijn gehoorgang en de traagschuim oordopjes zijn alleen geschikt voor lange luistersessies, omdat je ze even moet samenknijpen om ze in de gehoorgang te krijgen. Mijn persoonlijke ervaring met de traagschuim dopjes is dat deze langzaam maar zeker uit het oor lijken schuiven.


Terug naar index




De IEM's zijn vervaardigd van geborsteld RVS met her en der gegraveerde tekst, wat ze een solide en luxe uitstraling geeft. De kabel is antracietkleurig en lijkt van een degelijke kunststof variant gemaakt te zijn. RHA heeft de kabel t.p.v. de 35mm plug voorzien van een veer. Waarschijnlijk om te voorkomen dat de kabel hier haakse hoeken gaat maken, wat de interne koperdraad zou kunnen beschadigen.




De IEM's zijn voorzien van een (naar mijn mening) vrij lange kabel. Van de 35mm plug tot aan daar waar de kabel zich splitst, meet deze 92cm. Vanaf de splitsing is er nog eens 43,5cm kabel beschikbaar tot daar waar het gedeelte begint wat over je oor valt. Dit gedeelte wat over je oor valt is voorgevormd en wat stugger dan de rest van de kabel. De kabel is in zijn geheel wat stroef, hierdoor komt het weleens voor dat deze aan kleding blijft "plakken", waardoor er wat krachten op de oordopjes komen. Er bestaat echter wel de mogelijkheid gebruik te maken van een klemmetje wat dit weer deels teniet doet.



De "i-variant" van deze IEM's heeft verder een microfoon en bedieningsknoppen zo halverwege de kabel voor het rechteroor. De bedieningsknoppen bestaan uit volume-regeling en een pauze/hervat/aannemen gesprek knop. Hierbij moet wel vermeld worden dat de 750i alleen volledig geschikt is voor Apple-producten. Bij niet-apple producten (zoals mijn Android HTC one), zijn de volumeknoppen niet functioneel.


Terug naar index




Ik heb geen ervaring met andere geluidsisolerende IEM's, dus ik heb helaas geen vergelijkingsmateriaal. Wel kan ik zeggen dat de RHA MA750i naar mijn mening, het omgevingsgeluid goed lijken te dempen. Als test heb ik gebruik gemaakt van mijn HTC One m7 icm het rustige nummer "Am I Losing You" van Jan Akkerman. Ik heb geluisterd of enkele geluidsbronnen hoorbaar zijn en vanaf welk volumeniveau dit niet meer het geval is.



Wanneer ik muziek luister op een normaal volume, is nagenoeg geen enkel omgevingsgeluid meer hoorbaar. Een normaal volume zal voor iedereen anders zijn, zelf heb ik het volume meestal op 7 staan. Een volume hoger dan 10 komt voor mij nooit voor, daar ik dan geen plezier meer heb in het beluisteren van muziek. Ik kan qua volume helaas geen betere leidraad gebruiken.
Terug naar index




We zijn dan eindelijk aangekomen bij het belangrijkste aspect van deze speakers (in deze prijsklasse). Laat ik beginnen te zeggen dat deze IEM's een lange burn-in periode kennen. Ik heb nu zeker 100 uur muziek geluisterd en kan met zekerheid zeggen dat ze nu aanzienlijk voller klinken dan tijdens mijn eerste luistersessie. Gelukkig was ik hiervan op de hoogte voordat ik ze kocht, anders had ik ze zeer waarschijnlijk voortijdig teruggestuurd. Een zeer belangrijk aspect in de geluidsweergave is het gebruik van de juiste oordopjes. Wanneer deze niet goed passen of niet goed in het oor zijn geplaatst, hoor je niet alleen meer omgevingsgeluid, maar mis je ook een aanzienlijk deel van het frequentiebereik. Dit is het duidelijkst merkbaar in de lage tonen.

Ik zal proberen enkele kenmerken van deze IEM's te omschrijven om zo een beeld te schetsen van de geluidskwaliteit/-weergave. Daarna ga ik een vergelijking maken met de Sansa-oortjes en mijn (al wat oudere) Sennheiser PC161. Ik maak gebruik van enkele hoge kwaliteit geluidsbestanden welke ik afspeel via Poweramp op mijn HTC One (M7). Ik heb deze manier ook toegepast bij mijn review over de Ruark Audio MR1.

Als bronmateriaal zal ik gebruik maken van de volgende hoge kwaliteit muziek-bestanden.
- Prince - Purple Rain 24bit/192khz 4812 kbps
- The Eagles - Hotel California 24bit/192khz 5153 kbps
- Daft Punk - Giorgio By Moroder 24bit/88.2khz 2782 kbps
- Solar Fields - Sol 16bit/44.1khz 812 kbps
- Alexander Boynton - Movie Bass Song 16bit/44.1khz 734 kbps
- Jan Akkerman - Am I Losing You 16bit/44.1khz 1411 kbps
- Norah Jones - Don't Know Why 24bit/88.2khz 2729 kbps
- Solar Fields - The Road To Nothingness 16bit/44.1khz 820 kbps
- Clint Mansell - Death Is The Road To Awe 16bit/44.1khz 752 kbps
- Genesis - Firth of Fifth 24bit/96khz 3063 kbps
- Queen - Bohemian Rhapsody 16bit/44.1khz 320 kbps
- Gary Moore 16bit/44.1khz 320 kbps

Het eerste wat opvalt is dat de bass-tonen lekker vol klinken. O.a. Alexander Boynton's Movie Bass Song en Solar Field's Sol en Road To Nothingness hebben een flinke dreun in zich, zonder overheersend te zijn. Het is een vreemde gewaarwording om deze mate van bass te horen, zonder dat dit gepaard gaat met trillende kopjes en ramen. Aangezien ik zo verrast ben door de bass-tonen heb ik als test ook maar eens Barenhvrd's Senshi opgezet. O_O bij dit nummer mag het volume een paar stapjes omlaag om geen gehoorbeschadiging te veroorzaken. Ondanks de zeer luide bass is er geen sprake van vervorming. Ook lijken de IEM's de controle niet te verliezen waardoor de lage tonen zeer zuiver, neutraal en kordaat klinken.

De zang in o.a. The Eagles' Hotel California, Queen's Bohemian Rapsody en Prince's Purple Rain komt goed naar voren. Het klinkt helder, zuiver en staat veelal op de voorgrond zonder de begeleidende instrumenten te verdrukken.

De hoge tonen uit Clint Mansell's Death Is The Road To Awe lijken goed uit de verf te komen. Dit liedje, samen met Norah Jones' Don't Know Why, heeft nog wel eens de neiging erg schel te klinken. Ook het zeer drukke stuk tegen het einde (waar veel instrumenten door elkaar heen spelen), klinkt niet ongecontroleerd. De dwarsfluit uit Genesis' Firth of Fifth klinkt rustig en emotioneel.

Ik heb een grote waardering voor bepaalde gitaarsolo's. Ik kan alleen maar zeggen dat het een lust voor het oor is om te luisteren naar de solo's van Steven Hackett (Genesis - Firth of Fifth), Jan Akkerman (Am I Losing You) en Gary Moore (Still Got The Blues).
Terug naar index




Het eerste wat opvalt is dat de Sansa oortjes de muziek aanzienlijk luider weergeven. Wanneer het telefoonvolume bij de RHA's op 8 staat (0-15), moet ik deze bij de Sansa op 5 zetten voor een vergelijkbaar volume.

Het tweede wat opvalt is dat de Sansa oortjes minder zuiver/helder klinken. Er lijkt een soort waas over de muziek te zitten, waardoor alles wat doffer klinkt. Verder zijn de bass-tonen wat minder uitgesproken. Een belangrijke oorzaak hiervoor is waarschijnlijk dat de zachte schuim oordopjes geen goede afsluiting en contact met de gehoorgang maken.

Een lied waarbij de kwaliteitsverschillen duidelijk naar voren komen is Clint Mansell's Death Is The Road To Awe. Het drukke stuk tegen het einde klinkt ongecontroleerd en daardoor zeer rommelig.

Aanvankelijk leek er weinig verschil tussen beide te zijn, maar de burn-in periode van de RHA's heeft dus duidelijk voor een aanzienlijke verbetering gezorgd. De Sansa oortjes zijn zeker niet slecht, maar wanneer je beide na elkaar hoort, hoor je duidelijke verschillen.
Terug naar index




Beide hoofdtelefoons zitten/zaten in een vergelijkbare prijscategorie. De verschillen tussen beiden zijn dan ook minder uitgesproken dan bij de Sansa-oortjes. Het feit dat de Sennheiser een on-ear model is en de RHA een in-ear model, vormt uiteraard wel een belangrijk verschil.

Ook hier is de bass-weergave minder uitgesproken, maar het verschil is kleiner dan bij de Sansa oortjes.

Het drukke stuk bij Clint Mansell's Death Is The Road To Awe wordt netjes weergegeven door de Sennheiser; vergelijkbaar met de RHA IEMs. Ook de zang van Norah Jones klinkt niet schel door de Sennheiser.

Al met al presteren de Sennheiser en RHA redelijk gelijkwaardig. De RHA heeft her en der een streepje voor, zo is de bass niet alleen meer uitgesproken, maar klinken ze ook wat voller/warmer. Ik moet hierbij wel vermelden dat mijn waarnemingen misschien niet geheel objectief zijn.
Terug naar index




Naar mijn idee heb ik met de RHA MA750i een zeer goede IEM in handen. De geluidsweergave vond ik al goed, maar werd nog eens duidelijker gemaakt door de vergelijking met de Sansa-oortjes en Sennheiser PC161. Een zeer sterk punt waar veel andere hoofdtelefoons tekort schieten is het draagcomfort. Ik heb de RHA's regelmatig uren na elkaar in gebruik, zonder ook maar een moment een vermoeide gehoorgang te krijgen.

Helaas zijn deze IEMs wat lastig te verkrijgen. De MA750i is eigenlijk bedoeld voor Apple-hardware en is minder compatibel met niet-apple hardware (lees; de volumeknoppen werken dan niet). Er bestaat ook een MA750 (zonder "i"), maar deze is praktisch niet te koop in Nederland. Het verschil hierbij is dat deze geen bedieningsknoppen heeft.

Een ander minpunt is de kabel; voor mij (met mijn beperkte lengte van 1.70m) is deze wat aan de lange kant. De kabellengte i.c.m. de stroefheid ervan zorgt er regelmatig voor dat deze achter kleding blijft hangen waardoor de oordopjes weleens uitvallen. Aan de andere kant kan ik er ook een gewoonte van maken de kabel goed weg te stoppen tussen de broekriem.

De minpunten wegen echter lang niet op tegen de pluspunten en zullen voor een aantal mensen niet eens minpunten zijn. Al met al zou ik de RHA MA750i een score van 9/10 geven. Dit rond ik af naar boven, omdat ik vindt dat 4 sterren geen recht doet aan de kwaliteit van deze IEM's.
Terug naar index






Terug naar index


26-07-15 - Review geplaatst
28-07-15 - Prijzen overige RHA producten aangepast
21-11-15 - Prijzen en modellen tabel aangepast
19-12-15 - Foto url's aangepast
Terug naar index