Life Is Strange, Windows

Adventure games zijn een van de oudste categorieën games. Van de tekstadventures tot de bekende Sierra Quests en Lucasfilm series waren ze een van de belangrijkste genres games op de markt, en zeker de eerste soort waarbij het verhaal een belangrijke rol speelde. Maar sinds de opkomst van de sandbox en FPS actiegames zijn de adventures van de troon gestoten. Een paar jaar geleden werd er zelf geroepen dat het genre zijn langste tijd heeft gehad, het zou niet meer met het online geweld mee kunnen en bood niet genoeg replaywaarde.

Gelukkig bleek dat te vroeg geroepen, en verschillende remakes van grote studio's zijn weer op de markt, zoals The Longest Journey/Dreamfall serie, de Telltale games die verschillende oude franchises weer tot leven roepen, en diverse kickstarter acties voor de retro fans. Zo komen er ook weer nieuwe games in de Larry en Space Quest werelden. Daarom is dit genre weer springlevend.

Sinds enkele dagen is Life is Strange een verse game op adventure gebied, de eerste episode kwam op 30 Januari uit. De studio Dontnod entertainment is eerder al bekend van het spel Remember Me, dat qua sfeer en verhaal overtuigde maar steken liet vallen met saaie en herhalende actie onderdelen. Gelukkig maakt Life is Strange niet dezelfde fout, het is puur een adventuregame.

De setting

Let op: Wat hieronder wordt verteld wordt duidelijk in de eerste minuten van het spel, maar het kan strikt gezien toch als spoiler gezien worden.



De speler neemt de rol aan van Maxine ("Max") Caulfield, die opgegroeid is in het kleine dorpje Arcadia Bay in het noordwesten van Amerika. 5 jaar voor het begin van het verhaal verhuisde ze naar Seattle met haar ouders, daarbij haar hartsvriendin Chloe achterlatend. Met Chloe heeft ze sindsdien geen contact meer gehad en ze voelt zich hier erg schuldig over. Een maand voor het begin van het verhaal verhuist ze terug naar Arcadia Bay, om plaats te nemen op de dure priveschool voor fotografie, Blackwell Academy. Omdat haar ouders dit niet konden betalen heeft ze een speciale studiebeurs van de school gekregen en tijdens het spel wordt constant duidelijk dat dit een zware druk op haar legt omdat ze deze kwijt kan raken.

Dit hele achtergrondverhaal wordt duidelijk als je haar dagboek leest, en dit is ook wat mij betreft gelijk het eerste kritiekpuntje: Het spel valt vrijwel gelijk in de gebeurtenissen die haar dagelijks leven verstoren. Ik had liever wat meer ontwikkeling van het achtergrond verhaal gezien door bijvoorbeeld een aantal korte scenes die wat meer inleving geven in wat er vooraf ging. Niettemin is het dagboek wel mooi vormgegeven, er wordt dus niet zomaar een lap tekst neergedumpt zoals sommige andere games het wel doen.

Max is nogal verlegen en wordt daardoor nogal gepest door met name de rijkere medescholieren op de school. Ze leeft een teruggetrokken bestaan met vooral de de vrienden Katie en Wallace, en isoleert zich door haar iPod in te doen. Meteen aan het begin van het spel wordt duidelijk dat Max ook een speciale gave krijgt: Ze kan de tijd terugdraaien.



Dit is ongeveer alles wat ik kan verklappen zonder meer te spoilen dan in de eerste minuten gameplay duidelijk wordt.

Graphics en geluid



De grafische stijl van het spel vind ik erg goed getroffen, het dromerige karakter van Max wordt hierdoor erg versterkt. Het spel is gemaakt in een 3D wereld, maar de graphics zijn een soort tussenvorm van realisme en abstractie, waardoor het lijkt alsof het getekend is, maar toch weer niet zo onrealistisch als een tekenfilm. De ontspannen maar dramatische muziek en de 'getekende' interface draagt hier ook aan bij. Ik vond het een erg mooie en goed uitgedachte stijl.

Gameplay

De gameplay van het spel is vrij simpel, aangezien er maar een beperkt aantal handelingen mogelijk zijn. De voor een adventure game gebruikelijke 'inventory' is er niet, er wordt hooguit één object tegelijk meegedragen, dat dan groot rechtsboven in het scherm getoond wordt.



Dit betekent ook dat de gebruikelijke adventure-puzzels met betrekking tot het verzamelen en gebruiken (en vaak zelfs combineren) van bepaalde inventory items hier nauwelijks een rol spelen. Als je als speler al iets moet gebruiken dan is het vrijwel meteen duidelijk, en een voorwerp dat je nodig hebt ligt in de onmiddelijke omgeving van de plaats waar je het moet gebruiken.

Wat me wel een beetje tegenviel is dat het niet altijd duidelijk is wat je moet doen. Het spel vraagt je om tijdens de episode een aantal foto's te maken van bepaalde punten, maar bij sommige van die plaatsen zag ik geen knop om daadwerkelijk een foto te maken en heb ik die dus gemist. Dat is wel jammer want dat levert een achievement op.

Tijd terugdraaien

De puzzels baseren zich hierdoor wat meer op de speciale vaardigheid van Max om de tijd terug te kunnen draaien. Hierdoor kan je inspelen op bepaalde gebeurtenissen waarvan je weet dat ze later gaan gebeuren. Wat wel enigszins anachronistisch overkomt is dat Max door dit terugdraaien zelf niet beïnvloedt wordt, en bovendien voorwerpen die ze heeft opgepakt ook niet. Maar bepaalde puzzels hebben deze eigenschap nodig om ze op te kunnen lossen.



Het voordeel van deze vaardigheid is ook dat je bepaalde dingen kan uitproberen. Zo kan je rondsnuffelen in de kamers van je klasgenoten, en als je ontdekt wordt gewoon de tijd terugdraaien, waarmee je niet vergeet wat je gezien hebt, maar je klasgenoten wel. Hier kan je dan weer gebruik van maken. Het is een originele vondst die unieke puzzels mogelijk maakt.

Helaas zijn de meeste puzzels wel vrij makkelijk, en dat is dan ook een van mijn kritiekpunten. Het spel doet er zelfs alles aan om het duidelijk te maken, als je iets niet opmerkt dan wordt de camera duidelijk gefocused op het item dat je had moeten zien, met bijbehorend 'gedachtencommentaar' van Max. Je wordt hierdoor wel erg aan de hand geleid.

Ook de vrij 'harde' overgangen tussen de verschillende gebieden halen je een beetje uit het spel, soms moet je expliciet klikken om een trapje af te lopen en een nieuw gebied binnen te gaan. Ik denk dat dit komt doordat de gebruikte Unreal engine geen oneindig grote maps toestaat, maar het breekt de ervaring een beetje.

Geweten

Doordat de game je op cruciale punten laat kiezen, ontstaat er spel van mogelijke keuzes die later mogelijke gevolgen hebben voor Max en haar vrienden. Deze keuzes zijn nooit echt 'goed/fout', het zijn meestal pittige keuzes die allemaal niet ideaal zijn en vaak ook met ingrijpende gevolgen. Het is duidelijk dat de dromige wereld van Max grote gevaren bevat die in de komende episodes duidelijk worden, en het geeft constant een gevoel van onduidelijkheid over deze keuzes.



Door de mogelijkheid de tijd terug te draaien kan je de verschillende keuzes uitproberen en de onmiddelijke effecten zien. Maar zodra je naar een nieuw gebied loopt kan je niet meer terug en de gevolgen voor de toekomst zijn niet meteen te overzien. Dit was een goede keuze, zonder deze onduidelijkheid was het spel te statisch geworden, alleen maar een 'klik door de film' verhaal. Het betekent ook dat het spel de moeite waard is om enige keren opnieuw te spelen, zeker als alle 5 episodes uit zijn. Doordat de gevolgen vaak vrij hard zijn voor Max en haar vrienden geeft het ook een goede betrokkenheid bij de personages. Wanneer deze keuzes plaatsvinden geeft het spel dit duidelijk aan met een waarschuwing 'Deze keuze heeft consequenties!'

Online

Bij deze keuzes komt ook het enige online-aspect kijken. Het spel geeft percentages aan waarvoor alle andere spelers gekozen hebben, en je kan het eventueel ook specifiek voor je Steam-vrienden zien. Dit is een feature die niet echt uniek is, je ziet het ook bij bijvoorbeeld Dreamfall Chapters en de twee features lijken zelfs zo op elkaar dat ze bijna 'afgekeken' lijken, inclusief de waarschuwingen en de gevolgen voor het verhaal. Ook vond ik het erg opvallend dat 'Arcadia' ook de naam is van de magische wereldhelft uit Dreamfall/The longest journey en ook op dat opzicht hebben de spellen dus wat gemeen. Maar aangezien het om twee totaal verschillende studio's gaat, is dat waarschijnlijk toeval.

Conclusie



Wat ik gespeeld heb is natuurlijk nog maar Episode 1 van de 5. Maar als liefhebber van adventure games ben ik al erg blij met wat ik tot nu gezien heb, het verhaal, wat toch de drijvende kracht is van het adventure genre, is dik in orde. Ook is de sfeer en keuzevrijheid in orde, alhoewel de gameplay hier en daar een steekje laat vallen. Hopelijk wordt dit in de volgende episodes verbeterd.

Ik kijk al uit naar de volgende episode die begin maart uit gaat komen!