Bekijk alle reviews
Philips SHE9850 (Grijs, Zwart) Review
30 maart 2010, laatste update op 1 mei 2010, 1.651 views
Rapporteer
+1
Een warrige indruk: Het zijn zeer gelikt ogende oortjes - nog net geen q-jays - maar voor mij klein en strak zat. Daarnaast zijn ze niet extreem organisch ogend op het moment dat ze in je oren zitten en zijn duidelijk niet ontworpen om ondersteboven in het gehoorkanaal te steken, zodat de kabel boven je oren langs kan (dit werkt in veel gevallen sterk 'cable noise' verminderend). Het geluid van de hoofdtelefoon zou ik analytisch noemen, met een wat onderbelicht onderste deel van het geluidsspectrum. Mocht het voor sommigen iets zeggen; het doet me denken aan NAD-versterkers geluid. Zoals het in mijn ogen niet aan te raden is om NAD versterkers te combineren met heldere luidsprekers, zo lijkt het mij ook niet optimaal om deze IEM's te...
Pluspunten
- Zeer sterk in details van de muziek weergeven. Instrumenten goed te plaatsen en individueel te onderscheiden (m.u.v. basgitaar), net als stemmen.
Minpunten
- Analytisch tot op het botte af; steriel geluid en daardoor enig gebrek aan muzikaliteit. Daarbij zou je kunnen opmerken dat als er muziek in je muziek zit, de Philips dit je enkel, zonder poeha, op een dienblaadje presenteert.
Eindoordeel
4 van 5 sterren (Goed)
Een warrige indruk:
Het zijn zeer gelikt ogende oortjes - nog net geen q-jays - maar voor mij klein en strak zat. Daarnaast zijn ze niet extreem organisch ogend op het moment dat ze in je oren zitten en zijn duidelijk niet ontworpen om ondersteboven in het gehoorkanaal te steken, zodat de kabel boven je oren langs kan (dit werkt in veel gevallen sterk 'cable noise' verminderend).
Het geluid van de hoofdtelefoon zou ik analytisch noemen, met een wat onderbelicht onderste deel van het geluidsspectrum. Mocht het voor sommigen iets zeggen; het doet me denken aan NAD-versterkers geluid. Zoals het in mijn ogen niet aan te raden is om NAD versterkers te combineren met heldere luidsprekers, zo lijkt het mij ook niet optimaal om deze IEM's te gebruiken i.c.m. 'schrille' DAP's als de 6g iPod Classic (in bezit) en 4e generatie Nano's.
Muziek!
Beluisterde tracks zijn o.a. Knocked Up van Kings of Leon (punchy bas, veel echo/gesimuleerde diepte), Dynamite van Jamiroquai (veel stem, midden en lage tonen) en een live opname van Gravedigger van Dave Matthews Band (heel veel publiek en podium).
Op een geampte/gedempte line-out van een Zen Vision:M komen de IEM's aardig tot leven en laten bij "Knocked Up" relatief veel 'soundstage' horen. Kickdrum is hoorbaar, maar dreunt niet de diepte in. Stem is gedetailleerd.
Op een Rio Karma krijgt de set iets meer warmte voor z'n kiezen en weet dat vervolgens net zo analytisch opzij te schuiven als bij de unamped ZVM. Die klinkt zelfs op dat moment nog warmer. Absurd is het vooral om Jamiroquai aan te zetten waarna blijkt dat van de zwoele bassen die het nummer Dynamite normaal domineren echt helemaal niks overblijft; vergelijk het met de std. iPod oortjes sound. Stemmen zijn goed, maar wederom niet echt muzikaal.
Tot slot op dezelfde Rio Karma nog de genoemde track Gravedigger van Dave. Soundstage in de breedte is wederom redelijk aanwezig, maar wat betreft de diepte zit je wel - net als de rest van het publiek - bij de zanger op schoot en niet van afstand te luisteren naar de opvoering.
Dit klinkt allemaal redelijk negatief, maar daar tegenover staat dat door de afwezigheid van warmte ontstaat wel een klankbeeld waarin ontzettend veel detail is terug te vinden in alle tonen. 's Avonds in bed naar de Sansa Clip met het volume op 1 (uit 30) is een plezier, omdat de ears op laag volume niets aan detail inleveren.
Nieuwe standaarden
Ik was enige tijd geleden nog diep gelukkig met de Creative EP630, maar na het horen van deze Philips oortjes was daar niks meer van over. Nu zijn ze onderhand ook wel enigszins versleten, maar de ontzettend modderige Creative bas gecombineerd met feitelijk geen detail in welke toonhoogte dan ook deed mij al snel besluiten dat ondanks de gebreken van de Philips in het laag, er geen twijfel over mogelijk was wie er voortaan thuis blijft.
Ik klink allicht enigszins negatief over de 9850, en weet zeker dat dit stuk binnenkort nog een keer herzien wordt, maar voor het geld (momenteel e65?) zijn het ontzettend gedetailleerde In Ear Monitors die prima een plaatsje hebben weten te veroveren naast mijn PMX100 voor de momenten dat ik iedere fret wil horen kraken bij een MTV Unplugged cdtje of gewoon absolute afsluiting zoek van alles aan omgevingsgeluid. Uiteindelijk luister ik liever naar muziek dan naar m'n hoofdtelefoons en daarbij is de 9850 een goede partner.
wordt vervolgd/genuanceerd...
[29-03-2010]
Nu, achter een werkbureau luisterend naar deze zelfde hoofdtelefoon blijft mijn oordeel overeind dat het een uitstekende keuze is voor iedereen die analytisch wil luisteren. Neem het album "Berlin Calling" door Paul Kalkbrenner - met daarin zeer basrijke deep house, minimal techno muziek - waar je heerlijk ieder individueel lijntje kunt onderscheiden en je hoort hoe geniaal het gecomponeerd is. Echter, zoals ook hierboven al opgemerkt, is het laag - in mijn oren - nog steeds niet iets waar deze hoofdtelefoon op uitgezocht moet worden. Werkelijke bas is geen sprake van, bij geen enkel nummer van het genoemde album, wat overigens het luisteren niet vervelend maakt. Je hoort gewoon waar de grond zou moeten schudden als je op een dansvloer staat, zonder dat dit je hersens in je schedel doet stuiteren.
Ik durf met zekerheid te stellen dat ik een uitstekende 'seal' heb, en ondersteboven in het gehoor plaatsen doet ook het geluid niet veel goed. door knip-en-plakwerk moet niet nodig zijn lijkt me zo.
Tot zover de nuancering: nog altijd een uitstekende hoofdtelefoon!