11 juli 2014, laatste update op 16 oktober 2014, 16.296 views
Rapporteer
+1
Ik zocht een "gemakslens" voor weinig geld. Op vakantie wil ik geen lenzen wisselen.
In het bereik 18-50mm en 150-200mm scoort deze lens voldoende; bij 18-50 is de kitlens minstens zo goed.
Echter, in het bereik 50-150mm scoort deze lens gewoon goed. Voor zijn prijs een aanrader!
Pluspunten
- Goedkoop, goede prijs/kwaliteitsverhouding
- Hele goede resultaten in het "portretbereik" (70-150mm)
- Voelt degelijk aan, ziet er niet goedkoop uit
- Qua gewicht goede balans met compacte body (A58)
Minpunten
- AF is niet snel vergeleken met een objectief met eigen focus motor
- Vertekening op 18mm: niet geschikt voor architectuur
- Verlies van detail op 200mm: bij macro moet je diafragmeren
- Update: "Zoom draait zwaar" mag van de lijst met minpunten af.
Eindoordeel
4 van 5 sterren (Goed)
Wat zocht ik
Voor de vakantie zocht ik een simpel alles-in-een objectief. Het eerste objectief waar je dan aan denkt, is de referentielens onder de superzooms, en dat is de Tamron AF 18-270mm f/3.5-6.3 Di II VC LD Aspherical (IF) MACRO.
Er zijn nog meer superzooms, Tamron en Sigma hebben er verschillende in hun assortiment, van 18-200mm tot 16-300mm, en ook Sony heeft er een paar.
Ik zocht geen lens voor op safari, maar een lens voor het gemak. Portretten, landschappen, vergezichten en close ups zonder de noodzaak om van lens te wisselen. Een lens die vast op mijn camera kan in plaats van de kitlens is leuk, maar geen must. De kitlens voor binnen en de superzoom voor buiten is goed werkbaar.
Belangrijk voor mij zijn portretten. Huidskleur moet goed zijn, het bereik tussen 70 en 135 mm moet goed zijn. Als dat niet goed is, erger je je bij elke foto.
Een eigen focus motor is een pluspunt (elektronische koppelingen zijn betrouwbaarder dan mechanische koppelingen), maar geen must.
Wat zocht ik niet
Het hoeft geen toplens te zijn. Carl Zeiss kwaliteit is niet noodzakelijk. Er mag ook bezuinigd worden op stabilisatie: Sony heeft dat al in de body.
Zoals gezegd zocht ik geen safarilens; meer dan 200mm is leuk, maar geen must.
De shortlist
Na wat zoekwerk (oa via Tweakers, DPReview en fotowinkels) had ik deze lenzen gevonden:
* Tamron 18-270 VC (de referentielens in deze klasse);
* Tamron 18-250
* Tamron 18-200 VC
* Tamron 18-200
* Sigma 18-250 OS
* Sigma 18-250
* Sigma 18-200
* Sony 18-250
* Sony 18-200
De Tamron 18-270 VC kost tegenwoordig 400 euro, met zelfs nog 30 euro cash back. Dat is niet duur, maar het kan goedkoper. Ik verwacht het bereik boven de 200mm niet te gebruiken (dat deed ik ook niet met mijn Sigma 100-300 UC).
De Tamron 18-270 VC is iets beter dan de Tamron 18-250 en de bijna identieke (iets snellere) Sony 18-250 en een stuk beter dan de Sigma 18-250 varianten. Alle 18-250 lenzen vielen daardoor af.
De Tamron 18-200 VC is een "dik" en zwaar kwaliteitsobjectief. Alles boven de 400 euro valt af, dus deze ook. De overige 18-200 objectieven verschillen voornamelijk in wel of geen stabilisatie.
De test
Ik kwam uiteindelijk uit bij de goedkoopste lens van het stel, de Tamron 18-200. Gewapend met een SD kaart ben ik naar een fotograaf gegaan, en heb daar een paar foto's gemaakt met de Tamron 18-200 en, voor de vergelijking, met de Tamron 18-270 VC. Lens op 18mm en een rechte lijn aan de rand fotograferen, een portret op 100mm, en een close up op 200mm. Op advies van de fotograaf heb ik ook een paar foto's met de Sony 18-135 gemaakt.
Beide Tamron lenzen zijn niet geschikt voor architectuurfoto's op 18mm. De 18-270 is hier iets beter in. Maar een landschap zal een landschap zijn, en op f/8 heb je geen vignettering.
Op 100mm doen beide lenzen het gewoon goed. Geen nadelen (of het moet het maximum diafragma van rond de 5,6 zijn), mooie portretten, met een mooie achtergrondonscherpte.
Op 200mm wint de 18-270 het van de 18-200, maar ook hier is het allemaal acceptabel. In het centrum is alles goed scherm, aan de randen neemt de scherpte af. Geen enkel probleem bij portretten, maar lastig als alles van rand tot rand scherp moet zijn.
Overigens is diafragmeren tot minimaal f/8 ook hier de oplossing.
De keuze
Op het bereik na, was de Sony 18-135 de beste. Er bestaat een verschil tussen beide Tamrons, echter, het verschil was kleiner dan ik zelf had verwacht. De 18-270 focust wat sneller en stiller, en de resultaten zijn marginaal beter, maar niet een factor 2 beter.
Daarom heb ik voor de Tamron AF 18-200mm f/3.5-6.3 XR Di-II LD ASP IF Macro gekozen: niet de beste alleskunner, wel de goedkoopste, en voor mijn doel (vakantie) goed genoeg!
Update 22-07-2014
"Zoom draait zwaar" mag van de lijst met minpunten af. Na wat meer te zijn gebruikt, draait de zoom precies goed, niet zwaar, maar (gelukkig) ook niet te licht. Hopelijk blijft dit zo, en schiet het niet door naar een veel te licht draaiende zoom.
Update 15-08-2014
Na de vakantie heb ik veel ervaring met deze lens. De resultaten op 18mm zijn zoals verwacht, op 200mm beter dan verwacht. Focus is beduidend langzamer dan de 18-55mm kitlens, maar dat komt (natuurlijk) door de (mechanische) schroevendraaier aansluiting; deze lens heeft geen eigen focus motor. Geef de lens tijd om scherp te stellen op je hoofdonderwerp, te vroeg doordrukken kan betekenen dat er gefocust wordt op een andere focus sensor, wat een onscherp hoofdonderwerp oplevert.
Dit is een prima lens voor buitenshuis met goed licht. Binnenshuis (waar je zelden 200mm nodig hebt) is de kitlens beter, en die zit daarom met feesten en partijen dan ook standaard op mijn camera.
Update 16-10-2014
Minpunt verbeterd, oud:
AF is niet snel voor een objectief met eigen focus motor
Nieuw:
AF is niet snel vergeleken met een objectief met eigen focus motor
Deze lens heeft namelijk geen eigen focus motor, hij wordt middels de "schroevendraaier" aangedreven.