Poll

Klopt. De financiers hebben hier goed gebruik/misbruik van gemaakt. Kopen op afbetaling (in welke vorm dan ook, of het een lening is, of anderzijds) is per definitie geen goed idee voor 'luxe-producten'. (bij een auto of een huis ontkom je er veelal niet aan.)

Mensen gingen in de jaren 60 in de VS, luxeproducten kopen op afbetaling. Denk aan televisies, radios, enz. Mensen gingen zich 'te rijk' voelen, en gingen creditcards, met creditcards afbetalen. Die creditcards betaalde ze niet aan het eind van de maand terug, maar in termijnen tegen achterlijk hoge rentes. Dit was een hele harde marketingcampagne van de creditcardmaatschappijen (Waarom wachten totdat je hebt gespaard, voor maar 20 dollar per maand heb je 'nu een nieuwe televisie van 400 dollar!!'). Daarnaast ontstaat er ook een soort groepsdruk. (Alle buren hebben een (kleuren)televisie, grote barbecue (lekker zichtbaar) en wij niet.) Dit kan eventjes goed gaan, maar ook heel snel, heel erg niet.

Betalen met een creditcard op zich, is geen probleem. Je moet het alleen niet gebruiken als lening. Je kunt zelfs beter een doorlopend krediet nemen, dan een creditcard op afbetaling gebruiken. De meeste creditcards in Nederland moet je 'gewoon aan het eind van de maand' (of halverwege de maand, net hoe het loopt) 'terugbetalen', zonder rente. Als je een creditcard hebt die je in termijnen kunt terugbetalen heb je wezenlijk een te duur doorlopend krediet. Dit kan praktisch zijn voor bepaalde doeleinden, maar je moet dan wel heel erg oppassen.

En even een geschiedenislesje:

In Nederland is de creditcard ook nooit heel populair geworden. Toen de grote creditcardmaatschappijen Europa als nieuwe inkomstenbron gingen zien, gingen de Nederlandse banken samenwerken met het PIN-systeem van BEANet (later Currence) (dat blauwe logo van vroeger.) (Dit was in 1988, dat in 2012 is uitgefaseerd ten faveure van Maestro/V-pay, wat als voordeel had dat onze bankpassen vrijwel wereldwijd bruikbaar werden.) Banken hadden tot die tijd allemaal een eigen systeem. (Je kon vroeger niet bij een andere bank geld opnemen, dat kon je alleen in je eigen bank, en je kon lang niet overal met iedere bankpas betalen. (je had wel betaalcheques)).

Voor de betalende partij was een creditcard superpraktisch. Je kon er overal mee betalen. En voor de ontvanger was er ook een groot voordeel. Een creditcard bood garantie van het geld voor de ontvangende kant (die kon telefonisch een reservering doen op de creditcard.) en ze hadden maar één systeem dat ze moesten ondersteunen. Tot het PIN-systeem, kon dit niet met een betaal-pas.
(Er waren wel betaalcheques/eurocheques, en die waren boven de 300 gulden niet verzekerd van uitbetaling, en je moest met de papiertjes naar je bank brengen (of per post) om het geld te verzilveren. Niet optimaal.)

Ofwel: Doordat we vanaf die tijd effectief overal met onze eigen bankpas konden betalen, was een essentieel voordeel van de creditcard voor zowel de consument en de ontvangende partij weggenomen voordat de marketingmolen van Mastercard/VISA hier kwamen.

Dit heeft doorgesijpeld tot nu aan toe. Nederland is één van de weinige landen, waar je niet (vrijwel) overal met een creditcard kunt betalen (al wordt dit al wel beter). We zijn het dus ook niet gewend.