Reacties (107)
Ik heb mijn smartphone afgeserveerd en ben terug gegaan naar een Nokia C2. echter is het hebben van de functionaliteiten van internet wel handig. Denk aan adressen op zoeken onderweg of toch toegang kunnen hebben tot het mail archief/dropbox.
Nu in het bezit van een Blackberry die precies dit kan maar voor de rest zeer slecht is qua apps. Voor mij echt de uitkomst om niet mee te gaan in de mobiele gekte waarbij iedereen de god ganse dag naar zijn 5~6" schermpje zit te staren.
Ik denk wel eens; wat als ik de deur uit zou gaan in alleen een boxershort, hoeveel mensen zouden het zien? Ik denk heel weinig, daar iedereen alleen nog maar bezig is met zijn of haar digitale wereld.
Nu in het bezit van een Blackberry die precies dit kan maar voor de rest zeer slecht is qua apps. Voor mij echt de uitkomst om niet mee te gaan in de mobiele gekte waarbij iedereen de god ganse dag naar zijn 5~6" schermpje zit te staren.
Ik denk wel eens; wat als ik de deur uit zou gaan in alleen een boxershort, hoeveel mensen zouden het zien? Ik denk heel weinig, daar iedereen alleen nog maar bezig is met zijn of haar digitale wereld.
Wat een rare opmerkingen 
Ik hou net als jij ook niet van al die hippe apps. Ik heb een Samsung S3 en kijk er nooit op als andere mensen sociaal aanwezig zijn. Lijkt mij dat je niet de machine hoeft aan te passen, maar gewoon jezelf.
Over de boxershort slaat helemaal nergens op. Het zal overdreven bedoeld zijn, maar mensen zullen heel snel zien dat je geen broek hebt.
In New York is soms een broekloze dag trouwens. Valt op blijkbaar, anders had ik het niet op het nieuws gezien.
Ik hou net als jij ook niet van al die hippe apps. Ik heb een Samsung S3 en kijk er nooit op als andere mensen sociaal aanwezig zijn. Lijkt mij dat je niet de machine hoeft aan te passen, maar gewoon jezelf.
Over de boxershort slaat helemaal nergens op. Het zal overdreven bedoeld zijn, maar mensen zullen heel snel zien dat je geen broek hebt.
In New York is soms een broekloze dag trouwens. Valt op blijkbaar, anders had ik het niet op het nieuws gezien.
/u/332944/googol2.png?f=community){kind=small}
Hij chargeert uiteraard, maar ik snap 'm wel. Ik loop regelmatig met een boog om mensen op het station heen omdat ze naar hun smartphone kijkend in een rechte lijn lopen
en niet kijken waar ze heen gaan. Zag er laatst eentje op een roltrap staan en aan het einde struikelen omdat 'ie zat te Pokémonnen of zo. Doet me altijd een beetje zombie aan; lichaam functioneert nog maar hersenpan is even compleet ergens anders.
en niet kijken waar ze heen gaan. Zag er laatst eentje op een roltrap staan en aan het einde struikelen omdat 'ie zat te Pokémonnen of zo. Doet me altijd een beetje zombie aan; lichaam functioneert nog maar hersenpan is even compleet ergens anders.
/u/475916/Globalstripe%2520Avatar%252060x60.png?f=community){kind=avatar}
Oh, ik ben dan die klootzak die voor die mensen blijft staan zodat ze tegen me op lopen. Om vervolgens verschrikt te verontschuldigen, of gewoon straal door te lopen.
Van ervaringen leer je. Hoop ik dan weer
Van ervaringen leer je. Hoop ik dan weer
[Reactie gewijzigd door Vayra op 22 juli 2024 15:11]
:strip_exif()/u/481554/crop5a9ffc5d3aef6_cropped.gif?f=community){kind=small}
het is niet omdat je een wagen hebt met xxx pk dat je persé 300km/u moet rijden, het is dus ook niet omdat je een smartphone hebt dat je er persé een godganse dag moet zitten op staren...Voor mij echt de uitkomst om niet mee te gaan in de mobiele gekte waarbij iedereen de god ganse dag naar zijn 5~6" schermpje zit te staren.
Maar dat is het juist wel. Je hoeft misschien niet de hele dag naar het scherm te kijken maar er wordt van de huidige maatschappij uit verwacht dat je 24-7 "connected" bent.
Vroegáh hadden mensen een thuistelefoon en was je alleen daarop bereikbaar. Het leven was simpeler maar veel minder gestrest. Nu met Whatsapp en Facebook is de sociale controle heel erg aanwezig, Zie de "laatst online/online/aan het typen" welke in bijna elke applicatie ingebakken zit tegenwoordig. Daar wil ik niet meer aan mee doen. Mensen mogen mij bellen of sms'en. Die tekst werd letterlijk mijn whatsapp profielfoto voordat ik mijn smartphone de deur uit deed. Ik zie gebeld worden niet als een inbreuk in privé. Altijd maar online moeten zijn wel.
En dat ik daardoor contacten verlies, Dat is niet mijn verlies. Maar het is wel degelijk een feit. Door op de sociale ladder old school te gaan zet je je zelf buiten spel in deze maatschappij. Maar ik houdt deze hele ontwikkeling voor als een tijdelijke rage. Mensen zullen hopelijk in gaan zien dat de kwaliteit van het leven achteruit holt en vooral met sociale media, geluksmomentjes inhoudsloos worden. Neem als voorbeeld mensen die uit eten zijn en zodra het eten geserveerd wordt er foodsies gemaakt van moet worden en elkaar "moet" taggen in die foto in plaats van met je gezelschap van het moment te genieten. Dit samen met veel andere eigenaardigheden heeft mij persoonlijk de ogen geopend dat dit een hele slechte en nare ontwikkeling is.
Vroegáh hadden mensen een thuistelefoon en was je alleen daarop bereikbaar. Het leven was simpeler maar veel minder gestrest. Nu met Whatsapp en Facebook is de sociale controle heel erg aanwezig, Zie de "laatst online/online/aan het typen" welke in bijna elke applicatie ingebakken zit tegenwoordig. Daar wil ik niet meer aan mee doen. Mensen mogen mij bellen of sms'en. Die tekst werd letterlijk mijn whatsapp profielfoto voordat ik mijn smartphone de deur uit deed. Ik zie gebeld worden niet als een inbreuk in privé. Altijd maar online moeten zijn wel.
En dat ik daardoor contacten verlies, Dat is niet mijn verlies. Maar het is wel degelijk een feit. Door op de sociale ladder old school te gaan zet je je zelf buiten spel in deze maatschappij. Maar ik houdt deze hele ontwikkeling voor als een tijdelijke rage. Mensen zullen hopelijk in gaan zien dat de kwaliteit van het leven achteruit holt en vooral met sociale media, geluksmomentjes inhoudsloos worden. Neem als voorbeeld mensen die uit eten zijn en zodra het eten geserveerd wordt er foodsies gemaakt van moet worden en elkaar "moet" taggen in die foto in plaats van met je gezelschap van het moment te genieten. Dit samen met veel andere eigenaardigheden heeft mij persoonlijk de ogen geopend dat dit een hele slechte en nare ontwikkeling is.
:strip_icc():strip_exif()/u/224593/crop6421939f109ac_cropped.jpg?f=community){kind=small}
Dat heb ik dus precies andersom. Zit je net lekker te eten, gaat de telefoon. Voel je je toch weer verplicht om op te nemen. En daar gaat je rustmomentje tijdens het eten. Had je me een berichtje via WhatsApp (o.i.d.) gestuurd, dan had ik die kunnen lezen en antwoorden wanneer ik daar tijd en zin in heb.Ik zie gebeld worden niet als een inbreuk in privé. Altijd maar online moeten zijn wel.
/u/316174/crop5b26bc86bda66_cropped.png?f=community){kind=small}
Dit dus! Dat eeuwige gebel wanneer ik er net even geen tijd voor heb... Nee stuur maar een appje. Ik reageer wanneer ik tijd heb.
ik begrijp je standpunt wel, en ben er wel mee akkoord dat de maatschappij verandert... maar dat is ook logisch... ik denk niet dat het een tijdelijke rage is, ik denk dat technologie en al-dan-niet-sociale media meer en meer ingeburgerd zullen worden, nóg meer dan dat ze nu al zijn, naadloos, denk aan dingen zoals Google Glass... het begin van een andere manier van 'connected zijn'... ik denk dat het op termijn een deel van de mens en mensheid zal worden. Ik heb daar op zich niks tegen, zolang dat we als individu de keuze blijven hebben.
Ik heb helemaal niet het gevoel dat de huidige maatschappij van mij verwacht dat ik 24/24, 7/7 connected ben want... dat ben ik helemaal niet en ik heb daar nog nooit hinder of problemen mee gehad; ik heb nl. de keuze.
Ik heb een FB-profiel maar dat belet me niet om het 2 maand links te laten liggen tijdens het zomerverlof. De dag dat "de maatschappij" zou verwachten dat ik 'eender wat', dat de regering dit dan maar eerst in een wet giet, zo niet: m'n rug op met hun verwachtingen. Ik heb geen Twitter, geen Linkedin, geen Instagram, geen Snapchat, zelfs (nog ) geen smart-TV, mijn smartphone gaat 's avonds steevast uit en ik heb geen vaste lijn waarop men me kan bereiken. Het gebrek aan al die dingen maakt mij in geen geval minder gelukkig, wat de verwachtingen ook mogen zijn.
Ik heb helemaal niet het gevoel dat de huidige maatschappij van mij verwacht dat ik 24/24, 7/7 connected ben want... dat ben ik helemaal niet en ik heb daar nog nooit hinder of problemen mee gehad; ik heb nl. de keuze.
Ik heb een FB-profiel maar dat belet me niet om het 2 maand links te laten liggen tijdens het zomerverlof. De dag dat "de maatschappij" zou verwachten dat ik 'eender wat', dat de regering dit dan maar eerst in een wet giet, zo niet: m'n rug op met hun verwachtingen. Ik heb geen Twitter, geen Linkedin, geen Instagram, geen Snapchat, zelfs (nog
) geen smart-TV, mijn smartphone gaat 's avonds steevast uit en ik heb geen vaste lijn waarop men me kan bereiken. Het gebrek aan al die dingen maakt mij in geen geval minder gelukkig, wat de verwachtingen ook mogen zijn.
[Reactie gewijzigd door PinusRigida op 22 juli 2024 15:11]
Ik herken me er ook wel in ja, althans ik heb ook een smartphone, maar ik kan gerust zonder op gelegenheden. Ik ga niet elk uur op mijn telefoon kijken of ik een bericht heb.
Zo had ik laatst met mijn schoonzus en een aantal andere familieleden een uitje, we hadden een helikopter vlucht geboekt voor de jarige, schoonzus mocht mee.
Hoe hebben ze de vlucht meegemaakt? Met hun smartphone, het mooiste is, niemand zat om zich heen te kijken (zaten 5 man in de helikopter) iedereen heeft het via het beeld van hun smartphone meegemaakt.
Heel dat Facebook heeft voor mij dan ook alleen maar een 'kijk-mij-gehalte'.
Zo kan ik nog wel een aantal voorbeelden opnoemen met verjaardagen, vrijwel overal waar ik kom is wel 1 iemand redelijk afwezig, weinig lachen of iets anders. Wel maakt die gene de verjaardag in volle glorie mee, via facebook..
Nu is dat niet met iedereen zo, maar wel veel facebook gebruikers die zo leven..
Moeten ze zelf weten hoor daar niet van, ik ben iemand, ook op vakantie, ik geniet van de omgeving, en ik maak af en toe een foto (maar die blijft prive, dat ga ik niet op facebook zetten in de hoop dat andere het zien en reacties geven).
Waarom jij dan een 0 score krijgt weet ik niet, jij hebt net zo goed gelijk... Alleen sommige mensen vinden het wel leuk om hun leven te laten zien via facebook, dat is hun goed recht, maar ook kijkend naar de beoordelingen op reacties.. Lijken de meeste via facebook te leven. Vertel je er iets ''negatiefs'' over omdat jij het anders ziet word je weggemod haha:D
Zo had ik laatst met mijn schoonzus en een aantal andere familieleden een uitje, we hadden een helikopter vlucht geboekt voor de jarige, schoonzus mocht mee.
Hoe hebben ze de vlucht meegemaakt? Met hun smartphone, het mooiste is, niemand zat om zich heen te kijken (zaten 5 man in de helikopter) iedereen heeft het via het beeld van hun smartphone meegemaakt.
Heel dat Facebook heeft voor mij dan ook alleen maar een 'kijk-mij-gehalte'.
Zo kan ik nog wel een aantal voorbeelden opnoemen met verjaardagen, vrijwel overal waar ik kom is wel 1 iemand redelijk afwezig, weinig lachen of iets anders. Wel maakt die gene de verjaardag in volle glorie mee, via facebook..
Nu is dat niet met iedereen zo, maar wel veel facebook gebruikers die zo leven..
Moeten ze zelf weten hoor daar niet van, ik ben iemand, ook op vakantie, ik geniet van de omgeving, en ik maak af en toe een foto (maar die blijft prive, dat ga ik niet op facebook zetten in de hoop dat andere het zien en reacties geven).
Waarom jij dan een 0 score krijgt weet ik niet, jij hebt net zo goed gelijk... Alleen sommige mensen vinden het wel leuk om hun leven te laten zien via facebook, dat is hun goed recht, maar ook kijkend naar de beoordelingen op reacties.. Lijken de meeste via facebook te leven. Vertel je er iets ''negatiefs'' over omdat jij het anders ziet word je weggemod haha:D
gewoon een jammer in huis nemen, gezeik opgelost, dan gaat hun mobiel gauw in een hoekje.
zet j er een timer op kun je je kinderen naar bed laten gaan , of de vezitte weg sturen zonder iets te zeggen
zet j er een timer op kun je je kinderen naar bed laten gaan , of de vezitte weg sturen zonder iets te zeggen
:strip_exif()/u/90159/l33t.gif?f=community){kind=small}
Maakt dat iets uit? Denk je dat die mensen als ze niet naar hun telefoon zaten te staren spontaan een leuk gesprek met je zouden beginnen? Nee hoor, in plaats van hun telefoon staren ze dan de verte in.
Waar ik wel een hekel aan heb; met bekenden/vrienden wat gaan doen en dat dan de helft op hun telefoon loopt te kloten. Dat je even kijkt als je een berichtje krijgt, of opneemt als je gebeld wordt vind ik prima; maar ik irriteer me er aan als er iemand uitgebreid een Whatsapp gesprek gaat beginnen met wie dan ook tijdens een etentje.
Ik gebruik m'n telefoon niet heel intensief; maar vind het wel handig om in de trein even wat nieuws te lezen, of een adres te navigeren als ik voor m'n werk naar een klant moet waar ik niet eerder geweest ben bijv. Niet dat ik daar gelukkiger van ben geworden, maar ben ook absoluut niet ongelukkiger door dat ding.
Waar ik wel een hekel aan heb; met bekenden/vrienden wat gaan doen en dat dan de helft op hun telefoon loopt te kloten. Dat je even kijkt als je een berichtje krijgt, of opneemt als je gebeld wordt vind ik prima; maar ik irriteer me er aan als er iemand uitgebreid een Whatsapp gesprek gaat beginnen met wie dan ook tijdens een etentje.
Ik gebruik m'n telefoon niet heel intensief; maar vind het wel handig om in de trein even wat nieuws te lezen, of een adres te navigeren als ik voor m'n werk naar een klant moet waar ik niet eerder geweest ben bijv. Niet dat ik daar gelukkiger van ben geworden, maar ben ook absoluut niet ongelukkiger door dat ding.
:strip_icc():strip_exif()/u/163189/crop5e623e52048c9_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
Ik denk juist precies het tegenovergestelde, en dat is precies één van de punten die smartphone bij mij een negatief punt achterlaat.Ik denk wel eens; wat als ik de deur uit zou gaan in alleen een boxershort, hoeveel mensen zouden het zien? Ik denk heel weinig, daar iedereen alleen nog maar bezig is met zijn of haar digitale wereld.
Het feit dat alles en door iedereen vastgelegd kan worden.
Op het moment dat je nu ook maar een beetje raar doet, raar staat te dansen op een festival, rare kleren aan hebt of enigzins afwijkt van de norm, dan wordt het vastgelegd en staat het op dumpert/youtube/watdanook
Mja, vreemde overwegingen allemaal.
Ik zie de smartphone eigenlijk sinds dag 1 als een middel, geen doel op zichzelf. Net zoals de mobiele telefoon dat was. Er is eigenlijk niets veranderd, alleen je eigen perceptie op social media en de mate van online willen zijn - er zijn gewoon opties bij gekomen om te communiceren. Zo zie ik de smartphone, als een apparaat dat veel functionaliteiten combineert in één apparaat. Handig dus, maar wel alleen als ik daar zelf behoefte aan heb.
Whatsapp vind ik een betere versie van de aloude SMS.
VOIP is een goedkopere versie van regulier bellen
Mobiel internet is verdomd handig
Navigatie is verdomd handig
Foto's kunnen maken, is geinig en scheelt ook weer een apparaat
Muziek kunnen luisteren, scheelt ook weer een apparaat
Al die negatieve connotaties bij de smartphone heb ik totaal niet. De smartphone is daar ook niet de oorzaak van. Social media bestonden langer dan vandaag - denk aan CU2 en Hyves - en de smartphone heeft de drempel zodanig verlaagd dat letterlijk iedereen daar makkelijk op kan komen en er zijn ding op kan doen, en dan ook nog op elk moment van de dag. Een groot deel van de social media storm is een hype en het 'hoppen' van de ene dienst naar de andere is al begonnen, denk aan Instagram en Snapchat, over een paar jaar is er weer een handjevol andere alternatieven.
Ik vind het tot slot ook helemaal niet belangrijk wat anderen ermee doen en/of hoeveel ze het gebruiken. Mag iedereen lekker zelf weten. Pas op het moment dat ik er daadwerkelijk last van heb zul je mij erover horen - bijvoorbeeld in het verkeer of in de openbare ruimte. Verder is het totaal niet aan mij om over andermans smartphone gebruik te oordelen - temeer omdat we vroeger óók urenlang in de weer waren met apparaten, maar dan 'even een foto maken' of 'muziek luisteren' of op een laptop films kijken.
Ik zie de smartphone eigenlijk sinds dag 1 als een middel, geen doel op zichzelf. Net zoals de mobiele telefoon dat was. Er is eigenlijk niets veranderd, alleen je eigen perceptie op social media en de mate van online willen zijn - er zijn gewoon opties bij gekomen om te communiceren. Zo zie ik de smartphone, als een apparaat dat veel functionaliteiten combineert in één apparaat. Handig dus, maar wel alleen als ik daar zelf behoefte aan heb.
Whatsapp vind ik een betere versie van de aloude SMS.
VOIP is een goedkopere versie van regulier bellen
Mobiel internet is verdomd handig
Navigatie is verdomd handig
Foto's kunnen maken, is geinig en scheelt ook weer een apparaat
Muziek kunnen luisteren, scheelt ook weer een apparaat
Al die negatieve connotaties bij de smartphone heb ik totaal niet. De smartphone is daar ook niet de oorzaak van. Social media bestonden langer dan vandaag - denk aan CU2 en Hyves - en de smartphone heeft de drempel zodanig verlaagd dat letterlijk iedereen daar makkelijk op kan komen en er zijn ding op kan doen, en dan ook nog op elk moment van de dag. Een groot deel van de social media storm is een hype en het 'hoppen' van de ene dienst naar de andere is al begonnen, denk aan Instagram en Snapchat, over een paar jaar is er weer een handjevol andere alternatieven.
Ik vind het tot slot ook helemaal niet belangrijk wat anderen ermee doen en/of hoeveel ze het gebruiken. Mag iedereen lekker zelf weten. Pas op het moment dat ik er daadwerkelijk last van heb zul je mij erover horen - bijvoorbeeld in het verkeer of in de openbare ruimte. Verder is het totaal niet aan mij om over andermans smartphone gebruik te oordelen - temeer omdat we vroeger óók urenlang in de weer waren met apparaten, maar dan 'even een foto maken' of 'muziek luisteren' of op een laptop films kijken.
[Reactie gewijzigd door Vayra op 22 juli 2024 15:11]
:strip_icc():strip_exif()/u/285051/teaglass_tweakers.jpg?f=community){kind=small}
Zolang je de smartphone een duidelijke plaats in je leven geeft, en aan die plaats ook wat grenzen stelt, kan een smartphone wel wat toevoegen. Maar ik moet wel zeggen, dat ik het ding ook regelmatig pak voor soms best dwangmatige checks. Moet ik dat wel weten, en moet ik het wel nu weten? Meestal zijn allebei de vragen met nee te beantwoorden.
Zelf heb ik wel een pesthekel aan het reactieve aspect van smartphones. Alle notificatietonen zijn bij mij ook subiet uitgeschakeld. Ik kijk naar notificaties wanneer ik er aandacht en tijd voor heb, vooral het eerste. Dat geldt zelfs voor opgebeld worden, al staat de telefoon daar wel voor aan. Opgebeld worden is eigenlijk niet meer dan een notificatie dat iemand je wil spreken. Als ik die een uurtje later opbel is dat meestal geen probleem. Het risico dat ik hiermee een heel urgent bericht zou kunnen missen moet hierbij worden gerationaliseerd. Wat is nu echt urgent? En hoe groot is de kans op zo'n bericht?
Bellen is eigenlijk hopeloos verouderd. Iemand neemt misschien niet op of heeft op dat moment geen aandacht voor wat je te zeggen hebt. En zo'n gesprek is moeilijk tot in de details te onthouden. Hoe hopeloos dat bellen eigenlijk is merk ik altijd als ik met bedrijfjes of onderhoudsdiensten moet communiceren die alleen maar telefonisch zijn te bereiken. SMS, of mail, blijft voor mij daarom het meest effectief. Wil ik echt dat iemand informatie binnenkrijgt? Dan SMS ik gewoon. Berichten via Direct message services versturen heeft nog altijd een risico dat ze niet direct verwerkt raken.
Toch helpt een smartphone wel mee met emancipatie van mensen, je weg kunnen vinden, mensen kunnen bereiken, informatie opzoeken. In een continent als Afrika is dat effect dramatisch, omdat daar weinig vaste lijnverbindingen zijn. Geïnformeerd zijn maakt onafhankelijk. Met tablets, desktops en laptops is natuurlijk hetzelfde te bereiken, soms zelfs nog beter, maar het gegeven dat je een smartphone bijna altijd wel bij de hand hebt maakt haar wel heel toegankelijk.
Dat veel mensen in het openbare leven als gebiologeerd naar de smartphone blijven kijken, zelfs als ze met mensen in gesprek zijn, geeft mij de indicatie dat het smartphonegebruik nog steeds niet voldoende in ons leven is geïntegreerd. Het is nog niet gewoon genoeg, we bevinden ons nog in het staartje van de hype-fase, al is de tegenbeweging ook al wel zichtbaar, getuige ook de reacties in dit topic.
Edit: taal
Zelf heb ik wel een pesthekel aan het reactieve aspect van smartphones. Alle notificatietonen zijn bij mij ook subiet uitgeschakeld. Ik kijk naar notificaties wanneer ik er aandacht en tijd voor heb, vooral het eerste. Dat geldt zelfs voor opgebeld worden, al staat de telefoon daar wel voor aan. Opgebeld worden is eigenlijk niet meer dan een notificatie dat iemand je wil spreken. Als ik die een uurtje later opbel is dat meestal geen probleem. Het risico dat ik hiermee een heel urgent bericht zou kunnen missen moet hierbij worden gerationaliseerd. Wat is nu echt urgent? En hoe groot is de kans op zo'n bericht?
Bellen is eigenlijk hopeloos verouderd. Iemand neemt misschien niet op of heeft op dat moment geen aandacht voor wat je te zeggen hebt. En zo'n gesprek is moeilijk tot in de details te onthouden. Hoe hopeloos dat bellen eigenlijk is merk ik altijd als ik met bedrijfjes of onderhoudsdiensten moet communiceren die alleen maar telefonisch zijn te bereiken. SMS, of mail, blijft voor mij daarom het meest effectief. Wil ik echt dat iemand informatie binnenkrijgt? Dan SMS ik gewoon. Berichten via Direct message services versturen heeft nog altijd een risico dat ze niet direct verwerkt raken.
Toch helpt een smartphone wel mee met emancipatie van mensen, je weg kunnen vinden, mensen kunnen bereiken, informatie opzoeken. In een continent als Afrika is dat effect dramatisch, omdat daar weinig vaste lijnverbindingen zijn. Geïnformeerd zijn maakt onafhankelijk. Met tablets, desktops en laptops is natuurlijk hetzelfde te bereiken, soms zelfs nog beter, maar het gegeven dat je een smartphone bijna altijd wel bij de hand hebt maakt haar wel heel toegankelijk.
Dat veel mensen in het openbare leven als gebiologeerd naar de smartphone blijven kijken, zelfs als ze met mensen in gesprek zijn, geeft mij de indicatie dat het smartphonegebruik nog steeds niet voldoende in ons leven is geïntegreerd. Het is nog niet gewoon genoeg, we bevinden ons nog in het staartje van de hype-fase, al is de tegenbeweging ook al wel zichtbaar, getuige ook de reacties in dit topic.
Edit: taal
[Reactie gewijzigd door teacup op 22 juli 2024 15:11]
Grappig wat je zegt over bellen; ik kwam een poosje terug een artikel tegen dat de generatie jongeren van nu bellen zelfs omschrijft als "socially invasive". Bellen is eigenlijk ongewenst omdat het je de mogelijkheid niet geeft even na te denken over het antwoord dat je gaat geven; messaging heeft de voorkeur.
.
In iOS zet ik regelmatig Do Not Disturb aan; notificaties maken dan geen geluid tenzij hetzelfde nummer je meerdere keren achter elkaar belt en dat nummer ook in je favorieten staat. Dan denkt iOS dat het dringend is en zet het systeem het alsnog door.
Als het echt belangrijk is staat de politie wel voor je deurHet risico dat ik hiermee een heel urgent bericht zou kunnen missen moet hierbij worden gerationaliseerd. Wat is nu echt urgent? En hoe groot is de kans op zo'n bericht?
.In iOS zet ik regelmatig Do Not Disturb aan; notificaties maken dan geen geluid tenzij hetzelfde nummer je meerdere keren achter elkaar belt en dat nummer ook in je favorieten staat. Dan denkt iOS dat het dringend is en zet het systeem het alsnog door.
Dat bellen zo'n hoge prioriteit heeft in onze samenleving vind ik fascinerend. De prioriteit is zelfs hoger dan dat van een life gesprek. Ook op mijn werk druk ik die prioriteit bewust omlaag. Ben ik met iemand in gesprek, en ik weet dat iemand met urgentie kan bellen, dan kijk ik hoogstens even wie er belt. Heb ik geen weet van die urgentie maak ik toch eerst dat gesprek even af. Dat wordt echt niet altijd begrepen. Dit zal misschien niet in iedere rol kunnen, maar er kan best wat meer regie gepakt worden zonder dat de communicatie daaronder hoeft te leiden. Leuk om van je te horen dat bij de jongeren een tegenbeweging lijkt te ontstaan.
, soms kan dat alleen gaan tegenwerken. Eens kijken of WP ook zoiets heeft[...].
Dit is inderdaad een charmante manier om het voor echt urgente signalen op te lossen. Want je wilt het natuurlijk niet meemaken dat net een belangrijk familiebericht wordt gemist. Zelf ben ik altijd niet al te subtiel in dit soort maatregelentenzij hetzelfde nummer je meerdere keren achter elkaar belt en dat nummer ook in je favorieten staat
, soms kan dat alleen gaan tegenwerken. Eens kijken of WP ook zoiets heeft[...].
[Reactie gewijzigd door teacup op 22 juli 2024 15:11]
:strip_icc():strip_exif()/u/2756/13468739.jpg?f=community){kind=small}
Die werksituatie klinkt bekend. Als ik met iemand in gesprek ben en z'n telefoon gaat, maakt dat de bellende persoon dan meteen belangrijker? Opnemen om te zeggen dat je straks terugbelt, prima. Maar als ze dan gaan opnemen om het gesprek aan te gaan loop ik direct weg; dat is ronduit asociaal. Zelf druk ik de telefoon altijd weg als ik al in gesprek ben.
Hier idem, moet eerlijk bekenen wel, net als teacup, een korte blik te werpen.
Daarentegen bestaat mijn werk uit bellen, dus dst is niet gek.
Geluk heb ik de nachtstand aan, favorieten ingesteld op familie, stuur dan maar sms/wa
Daarentegen bestaat mijn werk uit bellen, dus dst is niet gek.
Geluk heb ik de nachtstand aan, favorieten ingesteld op familie, stuur dan maar sms/wa
/u/272509/60x60-Project.png?f=community){kind=small}
Mensen reageren al jaren op een oproep tijdens een gesprek met de tekst: ik ben in gesprek, kan ik je zo terug bellen? Alle problemen opgelost...
Haha ja ik was vroeger iemand van de sms, daarna was ik iemand van de ping, daarna iemand van whatsapp en nu al een aantal jaar iemand van het bellen..
De enige reden waarom ik ping / whatsapp gebruikt heb (althans, ik heb nog altijd de mogelijkheid voor whatsapp maar het heeft niet mijn voorkeur meer) was omdat bellen duur was, en dan doel ik voornamelijk op grote belbundels.
Bellen vind ik veel leuker, prettiger, persoonlijker en bovendien: sneller.
Toevallig nu ook als ik in mijn whatsapp ''geschiedenis'' kijk, is het veelal: bel even zodra je kan, bel me even, heb je tijd om te bellen?
De enige reden waarom ik ping / whatsapp gebruikt heb (althans, ik heb nog altijd de mogelijkheid voor whatsapp maar het heeft niet mijn voorkeur meer) was omdat bellen duur was, en dan doel ik voornamelijk op grote belbundels.
Bellen vind ik veel leuker, prettiger, persoonlijker en bovendien: sneller.
Toevallig nu ook als ik in mijn whatsapp ''geschiedenis'' kijk, is het veelal: bel even zodra je kan, bel me even, heb je tijd om te bellen?
Ik kom een heel eind met je mee in wat ik vind over smartphones. De smartphone heeft mij gelukkiger gemaakt, omdat het me in een aantal gevallen veel gemak geeft. Ik kan alles opzoeken wanneer ik maar wil, ik hoef nooit meer te verdwalen, ik heb nooit meer een aparte gps nodig voor geocaching, en hoef nooit meer mijn pinpas te zoeken omdat ik met mijn telefoon betaal bij de supermarkt. Ik heb een verschrikkelijke hekel aan treuzelen, iets moet gewoon zo efficient mogelijk gedaan worden. Mensen die een eeuwigheid doen over het zoeken naar contant geld, of naar de juiste pinpas. Telefoon tegen het pinapparaat, bliep, betaald. Allemaal ontzettend handig.
Het nadeel is dat je altijd bereikbaar bent, eigenlijk wat je zelf al schetst. Ik heb wel grenzen gesteld, ik wacht tijdens het autorijden met berichten checken bijvoorbeeld gewoon tot ik op de bestemming ben. Soms leg ik mijn telefoon bewust in een andere kamer neer, en kijk ik gewoon drie uur lang niet. Toch zit je vaak onbewust als een soort dwangneurose te controleren of je nog berichten hebt. Dat laatste maakt me niet erg veel gelukkiger.
Netto ben ik door de smartphone dus een beetje gelukkiger geworden, want sommige voordelen zijn wel erg fijn
Analogie: ik laat mijn horloge wel eens per ongeluk thuis liggen. Vervolgens kijk ik de hele dag lang elke zoveel tijd naar mijn pols. Dat doe ik anders ook, maar pas als ik geen horloge om heb besef ik pas hoe vaak ik eigenlijk kijk. Vergeet je smartphone maar eens op een dag, en kijk dan hoe vaak je onbewust dwangneurotisch probeert je telefoon te pakken. Die dwang is een enorme valkuil, je kunt niet meer zonder.
In het openbare leven zie je maar al te vaak hoe vaak men meer in de telefoon geinteresseerd is dan de rest van de wereld. In de dagelijkse omgang is het meestal ronduit asociaal, maar in het verkeer is het levensgevaarlijk. Appende fietsers die zonder handen en zonder te kijken door een drukke straat fietsen. Nee, daar word je gelukkig van.
Het nadeel is dat je altijd bereikbaar bent, eigenlijk wat je zelf al schetst. Ik heb wel grenzen gesteld, ik wacht tijdens het autorijden met berichten checken bijvoorbeeld gewoon tot ik op de bestemming ben. Soms leg ik mijn telefoon bewust in een andere kamer neer, en kijk ik gewoon drie uur lang niet. Toch zit je vaak onbewust als een soort dwangneurose te controleren of je nog berichten hebt. Dat laatste maakt me niet erg veel gelukkiger.
Netto ben ik door de smartphone dus een beetje gelukkiger geworden, want sommige voordelen zijn wel erg fijn
Analogie: ik laat mijn horloge wel eens per ongeluk thuis liggen. Vervolgens kijk ik de hele dag lang elke zoveel tijd naar mijn pols. Dat doe ik anders ook, maar pas als ik geen horloge om heb besef ik pas hoe vaak ik eigenlijk kijk. Vergeet je smartphone maar eens op een dag, en kijk dan hoe vaak je onbewust dwangneurotisch probeert je telefoon te pakken. Die dwang is een enorme valkuil, je kunt niet meer zonder.
In het openbare leven zie je maar al te vaak hoe vaak men meer in de telefoon geinteresseerd is dan de rest van de wereld. In de dagelijkse omgang is het meestal ronduit asociaal, maar in het verkeer is het levensgevaarlijk. Appende fietsers die zonder handen en zonder te kijken door een drukke straat fietsen. Nee, daar word je gelukkig van.
Gelukkiger in de zin dat ik nu altijd iedereen kan bereiken. Ook in de zin dat ik meer kan doen in tijd die ik anders niet nuttig besteedde.
Ongelukkig in de zin dat je eigenlijk ook een hoop nutteloze dingen kijkt/ doet op een mobiel 😊
Ongelukkig in de zin dat je eigenlijk ook een hoop nutteloze dingen kijkt/ doet op een mobiel 😊
Mijn telefoon blijft vaak thuis omdat ik niet bereikbaar wil zijn. Winkelen, wandelen, op het terras? Ligt hij gewoon ergens thuis.
:strip_icc():strip_exif()/u/727882/crop66e07cc209d99_cropped.jpg?f=community){kind=small}
Precies daarom is er vliegtuigmodus uitgevonden.. mijn telefoon is ook mijn camera dus thuislaten is niet echt slim.
ik neem gewoon nooit op,
is het dan echt belangrijk, stuur dan een app, ik zal dan beoordelen of ik het belangrijk genoeg vind om terug te bellen, anders krijg je binnen een week of helemaal geen antwoord.
en daarbij komt dan nog kijken dat slechts een handjevol mensen me nummer hebben
is het dan echt belangrijk, stuur dan een app, ik zal dan beoordelen of ik het belangrijk genoeg vind om terug te bellen, anders krijg je binnen een week of helemaal geen antwoord.
en daarbij komt dan nog kijken dat slechts een handjevol mensen me nummer hebben
Het heeft mij wel gelukkiger gemaakt. Waarom? Als voorbeeld:
Ik ga dagelijks met de trein naar mijn school. Mijn telefoon heeft me daarbij vermaakt met kleine spelletjes, geholpen wanneer de NS de NS is en me up to date gehouden over alles wat er verder in de wereld gebeurd, wanneer ik ben vergeten iemand te e-mailen of afspraken moest maken kan dit.
Het enige wat ik hoef te doen is mijn telefoon uit de zak te halen en hem in de loop van de avond eten geven in de vorm van een USB kabel
Ik ga dagelijks met de trein naar mijn school. Mijn telefoon heeft me daarbij vermaakt met kleine spelletjes, geholpen wanneer de NS de NS is en me up to date gehouden over alles wat er verder in de wereld gebeurd, wanneer ik ben vergeten iemand te e-mailen of afspraken moest maken kan dit.
Het enige wat ik hoef te doen is mijn telefoon uit de zak te halen en hem in de loop van de avond eten geven in de vorm van een USB kabel
:strip_icc():strip_exif()/u/3572/mashell%2520avatar_klein.jpg?f=community){kind=avatar}
Toen ik met de trein naar school ging had ik uiteraard geen smartphone, niet eens een telefoon. Wat mij toen gelukkiger maakte was de bibliotheek. Ik bedoel voor klein vermaak waren er altijd al oplossingen.
Het is lastig een bibliotheek meenemen in je broekzak. 
En wat vermaak betreft heb je gelijk
En wat vermaak betreft heb je gelijk
Niet gelukkiger of ongelukkiger. Wat ik wel constateer is dat het er allemaal niet gezelliger op wordt naar mijn mening. En waar ik moeite mee heb is dat je steeds meer wordt gedwongen om alles online te doen. Betalen belasting aangifte doen, kaartjes bestellen via internet, er achter komen waar een feest is, doorgeven standen van gas/water/elektra (slimme meter heb ik geweigerd) etc, etc. Er is nu nog wel een keus maar ik denk dat dit steeds minder wordt. En ik ben van mening dat als we er helemaal afhankelijk van zijn dat internet dan ook gratis beschikbaar moet worden gesteld voor een gedeelte van de bevolking. Ik kan het makkelijk betalen maar een aantal minder bedeelden met moeite of niet. En waar ik een broertje dood aan heb zijn naasten die je feliciteren op FB en dat gelijkwaardig vinden om je fysiek te feliciteren.
Ik zal door een aantal wel weggezet worden als ouderwets.
Ik zal door een aantal wel weggezet worden als ouderwets.
Niet door mij, jij hebt het echter over internet, niet over smartphones,,,,Ik zal door een aantal wel weggezet worden als ouderwets.
Net een documentaire gekeken waarin consumeren een enorme basis was van de gevolgen om ons heen. Ook met elektronica is dit zo: door het consumeren denken wij mensen dat er een probleem wordt opgelost, dat we gelukkig zijn... Ik wordt niet echt gelukkig van een telefoon, of van ander spulletjes. Het kan handig zijn, soms. Toch is het echt wel te missen.
Nee, ik ben niet gelukkiger met een smartphone in verhouding tot de tijd dat ik nog geen smartphone had.
Nee, ik ben niet gelukkiger met een smartphone in verhouding tot de tijd dat ik nog geen smartphone had.
Mensen weten heel goed dat ze niet gelukkig worden van een smartphone. Dat blijkt ook heel goed uit deze poll. Maar 28% vind dat ze er gelukkig van worden. Net zoals ze weten dat een glas whisky of een pakje sigaretten niet goed voor ze is. Maar mensen zijn vluchtdieren en zoeken uitwegen uit hun sombere bestaan. Dan lijkt een smartphone het makkelijkste middel.
Mensen consumeren om hun miezerige bestaan even te vergeten. Want als je als mens er teveel van doordrongen bent dat je eigenlijk maar een soort robot bent in het westerse haastige leven (eten, werken, slapen...) dan hou je het niet lang vol. De meeste mensen zijn niet in staat om hun hele omgeving (woonomgeving, werk, sociale kring etc) aan te passen aan hun persoonlijke wensen. Dat vergt doortastendheid en durf. Dan blijft het dus bij de kleine, behapbare zaken om even het dagelijkse leven te vergeten en je ook even individu te kunnen voelen. Alleen een smartphone hoort dan niet bij de tools om dat doel te bereiken omdat die je juist zo bij je leven betrekt zoals het is. Dan werkt een ouderwets glas wijn of chocoladereep thuis op de bank een stuk beter.
Mensen consumeren om hun miezerige bestaan even te vergeten. Want als je als mens er teveel van doordrongen bent dat je eigenlijk maar een soort robot bent in het westerse haastige leven (eten, werken, slapen...) dan hou je het niet lang vol. De meeste mensen zijn niet in staat om hun hele omgeving (woonomgeving, werk, sociale kring etc) aan te passen aan hun persoonlijke wensen. Dat vergt doortastendheid en durf. Dan blijft het dus bij de kleine, behapbare zaken om even het dagelijkse leven te vergeten en je ook even individu te kunnen voelen. Alleen een smartphone hoort dan niet bij de tools om dat doel te bereiken omdat die je juist zo bij je leven betrekt zoals het is. Dan werkt een ouderwets glas wijn of chocoladereep thuis op de bank een stuk beter.
:strip_icc():strip_exif()/u/180748/avatar%2520nieuw%252060x60.jpg?f=community){kind=avatar}
Ik wordt zeker wel gelukkiger van mijn smartphone. Niet omdat het directe gebruik echt geluk toe voegt maar juist omdat het enorm veel onnodig gedoe uit mijn leven weg neemt waardoor ik meer tijd over heb voor de zaken waar ik echt gelukkiger van wordt.
Als we ergens heen gaan als uitje hoef ik niet eerst na te denken over een route, parkeren of hoe we daar lokaal de weg vinden. Weekendje weg is zo geboekt, Google Maps krijgt mij op de plaats van bestemming en de avond van te voren even trip advisor erbij pakken om te kijken wat er in de omgeving te doen is. Vervolgens actuele openingstijden opzoeken en 's ochtends even de route plannen. Meer daagse citytrip betekent niet meer eerst naar de winkel om een boekje te kopen maar gewoon vanuit het hotel rustig de volgende avond even plannen.
Of de simpele dingen zoals in de auto direct mijn favoriete muziek erbij zodra bluetooth koppelt. Je hoeft niet te kloten met cd's en kan lekker tracks mixen en matchen.
En wat dacht je van even snel opzoeken wat toch ook al weer de juiste kern temperatuur was voor een medium rare steak? Of welke temperatuur een beenham nodig heeft? Collega die het heeft over recept X waarbij ik direct even op zoek wat daarvoor nodig is en concludeer dat ik het gelijk kan uitproberen.
Vrienden komen langs, bezichtiging geplanned bij een leuk huis. Staat hij op Funda? Smartphone erbij en het beeld even streamen naar de tv, kan iedereen het huis alvast bekijken.
En wat dacht je van mijn oma? Die vind het prachtig om even een foto van ons te krijgen van onze tuin of onszelf. En de andere kleinkinderen die foto's van de achterkleinkinderen rond sturen. Natuurlijk kan je op visite gaan, maar dat gaat niet elk weekend. Nu kan ze wel elk weekend foto's bekijken. Dat vind zij prachtig en maakt haar echt even gelukkig. En dat maakt mij dan weer gelukkig.
Natuurlijk is voor elk van deze situaties een alternatieve oplossing of kan de hele handeling overgeslagen worden, maar de smartphone erbij pakken is vaak de meest handige oplossing.
Misschien kan jij geen afstand nemen en enkel je smartphone gebruiken wanneer het voor jou zelf waarde toe voegt maar genoeg mensen die dat wel kunnen.
Ondanks mijn smartphone ben ik trouwens lang niet altijd bereikbaar. Ik kan je berichtjes ontvangen op elk moment van de dag, dat betekent niet dat ik het direct lees en een reactie terug stuur. Ik kan ook telefoontjes ontvangen op elk moment van de dag, dat betekent niet dat ik elk moment van de dag kijk wie er belt en direct opneem.
Als we ergens heen gaan als uitje hoef ik niet eerst na te denken over een route, parkeren of hoe we daar lokaal de weg vinden. Weekendje weg is zo geboekt, Google Maps krijgt mij op de plaats van bestemming en de avond van te voren even trip advisor erbij pakken om te kijken wat er in de omgeving te doen is. Vervolgens actuele openingstijden opzoeken en 's ochtends even de route plannen. Meer daagse citytrip betekent niet meer eerst naar de winkel om een boekje te kopen maar gewoon vanuit het hotel rustig de volgende avond even plannen.
Of de simpele dingen zoals in de auto direct mijn favoriete muziek erbij zodra bluetooth koppelt. Je hoeft niet te kloten met cd's en kan lekker tracks mixen en matchen.
En wat dacht je van even snel opzoeken wat toch ook al weer de juiste kern temperatuur was voor een medium rare steak? Of welke temperatuur een beenham nodig heeft? Collega die het heeft over recept X waarbij ik direct even op zoek wat daarvoor nodig is en concludeer dat ik het gelijk kan uitproberen.
Vrienden komen langs, bezichtiging geplanned bij een leuk huis. Staat hij op Funda? Smartphone erbij en het beeld even streamen naar de tv, kan iedereen het huis alvast bekijken.
En wat dacht je van mijn oma? Die vind het prachtig om even een foto van ons te krijgen van onze tuin of onszelf. En de andere kleinkinderen die foto's van de achterkleinkinderen rond sturen. Natuurlijk kan je op visite gaan, maar dat gaat niet elk weekend. Nu kan ze wel elk weekend foto's bekijken. Dat vind zij prachtig en maakt haar echt even gelukkig. En dat maakt mij dan weer gelukkig.
Natuurlijk is voor elk van deze situaties een alternatieve oplossing of kan de hele handeling overgeslagen worden, maar de smartphone erbij pakken is vaak de meest handige oplossing.
Misschien kan jij geen afstand nemen en enkel je smartphone gebruiken wanneer het voor jou zelf waarde toe voegt maar genoeg mensen die dat wel kunnen.
Ondanks mijn smartphone ben ik trouwens lang niet altijd bereikbaar. Ik kan je berichtjes ontvangen op elk moment van de dag, dat betekent niet dat ik het direct lees en een reactie terug stuur. Ik kan ook telefoontjes ontvangen op elk moment van de dag, dat betekent niet dat ik elk moment van de dag kijk wie er belt en direct opneem.
[Reactie gewijzigd door Tsurany op 22 juli 2024 15:11]
:strip_exif()/u/31303/HMC2.gif?f=community){kind=small}
Op het toilet wel wat handiger dan die grote kranten van vroeger. 
Verder, ach, ik gebruik 'em voornamelijk voor browsen en berichtjes sturen. Handig ding, zeker, maar het heeft mijn "gelukkig zijn" weinig beinvloed, denk ik.
Verder, ach, ik gebruik 'em voornamelijk voor browsen en berichtjes sturen. Handig ding, zeker, maar het heeft mijn "gelukkig zijn" weinig beinvloed, denk ik.
:strip_icc():strip_exif()/u/436410/crop58891eaab4cb6_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
Ik vind die oude grote kranten anders wel handiger en zachter dan een smartphone, hoor!Op het toilet wel wat handiger dan die grote kranten van vroeger.
:strip_icc():strip_exif()/u/79657/crop5999e2bd51b92_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
Iets anders....
Gewoon makkelijk voor bepaalde zaken. Mocht mijn S3 het begeven weet ik niet zeker of er nog een smartphone komt.
Een ouderwetsche Nokia met een standby tijd van 2 weken en je als bier-opener kan gebruiken heeft ook z'n voordelen.
Had vroeger een Nokia 8850. Wat een bazen telefoon was dat zeg.
Gewoon makkelijk voor bepaalde zaken. Mocht mijn S3 het begeven weet ik niet zeker of er nog een smartphone komt.
Een ouderwetsche Nokia met een standby tijd van 2 weken en je als bier-opener kan gebruiken heeft ook z'n voordelen.
Had vroeger een Nokia 8850. Wat een bazen telefoon was dat zeg.
:strip_exif()/u/431173/exe.gif?f=community){kind=small}
Die
Dat is nog steeds een bazentelefoon, denk er serieus over na om er nog een te kopen.Had vroeger een Nokia 8850. Wat een bazen telefoon was dat zeg.
Definieer "de komst van de smartphone", hebben we het hier over de allereerste smartphones, of over de meer recente hype?
Smartphones an-sich hebben me zeker gelukkiger gemaakt, de recente hype rondom smartphones maakt me wel lichtelijk ongelukkig, de hele markt is nu verpest en het gaat alleen nog maar over wie de grootste resolutie heeft en welke 'app' voor het meeste geld van hand is gegaan.
Smartphones an-sich hebben me zeker gelukkiger gemaakt, de recente hype rondom smartphones maakt me wel lichtelijk ongelukkig, de hele markt is nu verpest en het gaat alleen nog maar over wie de grootste resolutie heeft en welke 'app' voor het meeste geld van hand is gegaan.
vind je? dat is toch alleen als je hier zelf tracht in mee te gaan dat zoiets je (lichtelijk) ongelukkig kan maken?
Mij stoort dit helemààl niet; van mij mag iedereen de grootste en de duurste hebben met de meeste megapixels, dat staat in géén geval mijn eigen geluksgevoel in de weg... maar ik ben op dat gebied echt niet hypegevoelig... eerder een beetje anti-hype... hetzelfde met wagens overigens; vind het grappig hoeveel mensen anderen hun succes/welvaren/tot zelfs persoonlijkheid afwegen a.d.h.v. de wagen waarmee men rijdt... tot in m'n eigen familie- en kennisenkring zijn er zo'n mensen, die dan apetrots in hun (bvb.) BMW X6 stappen en letterlijk en figuurlijk neerkijken op al wie met een goedkopere blikken doos rijdt...
opmerking: dit is een voorbeeldje uit mijn eigen kring van mensen waarvan ik wéét dat ze zo zijn, ik weet best dat dit geen veralgemening is en dat niet iedereen zo oppervlakkig/snob is.
Maar het gebeurt weliswaar vaak, het gebeurt wanneer materiële objecten zoals wagens, smartphones,... verheven worden tot statussymbool
het is het niet waard om van zulke vluchtige zaken je geluk te laten afhangen...
Mij stoort dit helemààl niet; van mij mag iedereen de grootste en de duurste hebben met de meeste megapixels, dat staat in géén geval mijn eigen geluksgevoel in de weg... maar ik ben op dat gebied echt niet hypegevoelig... eerder een beetje anti-hype... hetzelfde met wagens overigens; vind het grappig hoeveel mensen anderen hun succes/welvaren/tot zelfs persoonlijkheid afwegen a.d.h.v. de wagen waarmee men rijdt... tot in m'n eigen familie- en kennisenkring zijn er zo'n mensen, die dan apetrots in hun (bvb.) BMW X6 stappen en letterlijk en figuurlijk neerkijken op al wie met een goedkopere blikken doos rijdt...
opmerking: dit is een voorbeeldje uit mijn eigen kring van mensen waarvan ik wéét dat ze zo zijn, ik weet best dat dit geen veralgemening is en dat niet iedereen zo oppervlakkig/snob is.
Maar het gebeurt weliswaar vaak, het gebeurt wanneer materiële objecten zoals wagens, smartphones,... verheven worden tot statussymbool
het is het niet waard om van zulke vluchtige zaken je geluk te laten afhangen...
:strip_icc():strip_exif()/u/58845/crop57b61353a8cb8.jpeg?f=community){kind=small}
Ik wil op mijn smartphone:
- Nintendo en playstation games willen spelen en series en films willen bekijken via een ingebouwde beamer.
- Met een vingerscanner al mijn fysiologische waarden bekjken; vitamines, suiker, cholesterol, hartslag etc.
- Met de camera grondstoffen analyseren, gebouwen, mensen etc.
Dan komt het geluk toch wel akelig dichtbij.
- Nintendo en playstation games willen spelen en series en films willen bekijken via een ingebouwde beamer.
- Met een vingerscanner al mijn fysiologische waarden bekjken; vitamines, suiker, cholesterol, hartslag etc.
- Met de camera grondstoffen analyseren, gebouwen, mensen etc.
Dan komt het geluk toch wel akelig dichtbij.
:strip_icc():strip_exif()/u/299039/dv3.jpg?f=community){kind=small}
Ik wil vooral op mijn smartphone een app die iedereen, behalve een zeer selecte groep vrienden en familie (broers, ouders), blokkeert als ik buiten de deur ben. Ik wil niet altijd bereikbaar zijn, en ik wil niet dat mensen dat van mij verwachten.
Priority modus in Android, kan je zelf aangeven dat je enkel door favoriete contacten (die met een sterretje) bereikbaar bent. Dat kan je dan zo aan en uit zetten vanuit de taakbalk.
Op dit item kan niet meer gereageerd worden.