Poll

Helemaal mee eens:)
Als ik met de vrouw ga uit eten (wat 99% van de tijd is) dan blijft me foon mooi in me broek, met vrienden wil het nog wel eens voorkomen dat ik bij dode momenten op de foon ga loeren. Maar ook dat ligt aan het gezelschap. Een groepje is vrij mak en saai (saaie gesprekken over het werk en de familie etc) dus dan wil het nog wel es voorkomen dak regelmatig met me foon bezig ben om de tijd te doden. Andere vriendengroepje is veel te boeiend om ook maar een seconden met de foon bezig te zijn.

Vroeger thuis wel veel aan tafel met de foon bezig. Tegenwoordig dat ding bewust op de bank laten liggen om er maar niet mee bezig te zijn. Is toch wat gezelliger en relaxer:)

Yep als ik met vrienden of collega's uit eten ga speel ik gewoon wordfeud en check ik mijn mail.

Ook dat is uit eten en ook daar kun je onder het eten het fatsoen opbrengen om je telefoon even tot rust te laten komen.

Ik gok dat zij dan bezig zijn met de typische berichten op FB: ''Het is echt super gezellig hier!''

Dat was voor mijn vader de reden om zijn Facebook account te verwijderen

_{Ook de mailtjes overigens}

Ik heb liever zo'n familie langs me zitten dan eentje waarvan het kind constant herrie zit te maken. Althans, dan moet de Apple-familie wel het geluid uit hebben staan anders word je daar weer knettergek van

Er zijn nog altijd veel mensen die hun telefoon niet of nauwelijks gebruiken bij het uit-eten hoor Natuurlijk is er ook een groep die vastgeroest zit aan dat kleine schermpje, maar die moet je gewoon links laten liggen

Is eigenlijk een moderne vorm van (vervormd) existentialisme (wiki (doe je stoelgordeltje om en je alu hoedje op, de page is behoorlijk zweverig)).

Ik foon dus ik besta. Foon ik niet besta ik niet. Het met elkaar eten en lol hebben is vermoedelijk niet voldoende om de gezelligheid volledig te beleven. We weten blijkbaar pas echt dat we het gezellig hebben als anderen (likes) onderstrepen dat we het gezellig hebben.

Is dit een vorm van onzekerheid? Zijn we bang dat onze eigen indrukken niet juist zijn? Dat we iets van de werkelijkheid missen (als we niet zelf op de telefoons kijken)? Of vinden we het belangrijk te weten wat anderen vinden van wat wij doen? Dan zouden zekere, doelgerichte mensen geen smartphones gebruiken, of gebruiken ze ze misschien op een andere manier?

Er is zo'n grappige autoreclame op dit moment, een auto zwanger van de connectiviteit, een mooi ding (noem geen merk). Een grappige statement in die reclame in de trant van: om alles over je leven in opgeslagen te hebben, maar dat leven moet je eerst geleefd hebben.

Zelf heb ik trouwens nog steeds geen smartphone, de grote uitsteller, kom er eigenlijk niet aan toe, er komt steeds wat tussen. Wil er wel een, een Nokia 620, voor de connectiviteit.

Ik luister meestal naar MP3, bekijk youtube video's en facebook en whatsapp aan tafel. Soms kijk ik ook een film. YOLO en bovendien is het vaak nog interessanter dan de gemiddelde tafelconversatie. Ik heb het wel gehad met de lokale politiek, vermiste kindertjes en de 'nieuwe' gadgets in Nederland. Doordat men te weinig bezig is met hun smartphone, is de gemiddelde tafelgast zo slecht geinformeerd dat ze: A. Geen inzicht heeft in wat voor politiek nog economie dan ook en alleen nog maar glazig en verwonderend kan kijken wanneer dit onderwerp wordt aangehaald met enige inhoud en context. B. zich primair bezig lijkt te houden met de onzin en ellende van een ander. C. geinteresseerd is in gadgets die al 2 tot 7 jaar op de tekentafel liggen en dus geen relevantie meer hebben voor wat voor ontwikkeling dan ook, behalve die van een of ander beursaandeel. D. actief betrokken lijkt te zijn bij internationale voetbaltransfers en daar graag over speculeert maar ondertussen niet de rekening betaald. E. oninteressant werk heeft dan wel werkloos is.
Moet ik er wel nog aan toevoegen dat ik alleen met mn smartphone speel in het gezelschap van 35+ers..