Ja en zo gijzelen we elkaar in het gezin via onze apparaten. Is dit wenselijk?
Sociologie, psychologie...een grootschalige implementatie zal gevolgen hebben voor hoe mensen met elkaar omgaan.
Een heel simpel voorbeeld. Iemand gaf het al aan, ruzie over welk kanaal. Wel, op de eerste plaats is de tv al bron van haat en nijd. Zo verslaafd zijn we aan dat ding dat we er ruzie over maken. De oplossing, meer apapraten zodat pa en ma tussen hen ruzie kunnen maken en ieder kind een eigen tv heeft op de kamer. verdeel en heers. Er is minder interactie tussen gezinsleden. Gezellig samen voor de verslavingsdoos is niet mogelijk meer, ieder voor zich is beter want dit geeft 'harmonie', geen ruzie immers. Maar ook geen samenzijn van gezinsleden, want zoonlief kijkt X en dochterlief wil Y op hun eigen kamers en pa en ma praten zowiezo al niet met elkaar in een modern huwelijk.
Op de tweede plaats wordt dan het apparaat gelocked door wie de broek aan heeft, pa of ma in de meeste gevallen, hoewel er gezinnen zijn waar de kids het uitmaken. Pappa bijvoorbeeld kan nu Gezag Uitoefenen en dwingt gedrag af waar hij zich het beste bij voelt. Want anders blijft de tv uit. Communicatie vervalt tot machtsspel rondom de verslavingsdoos. Het idee van de dealer die met de macht van zijn stem bepaald hoeveel de rest van het gezin mag gebruiken. Als pappa overstag gaat en de wensen van mamma inwilligt dan dient pappa alsnog van kanaal te wisselen. Hoe werkt dat in op je psyche? Dat alles wat je wenst letterlijk uitgesproken dient te worden door degene met de grootste macht? Wat leren kinderen hiervan? In ieder geval niet communicatie met als doel het bereiken van een consensus
Vroeger, als we dan even aannemen dat de verslavingsdoos in de huiskamer 'normaal' is, was er een momentje van communicatie. Met deelde met elkaar de wensen rondom de kijkbare programma's en er werd beslist. Deze momenten van communicatie zijn belangrijk om tot wederzijds begrip te komen. Er wordt van elkaar geleerd wat men belangrijk vindt, wat de voorkeuren zijn en het is dus ook opvoedkundig erg handig. Je kunt nog eens praten over wat je ziet, hoewel dat meestal uitmond in 'ik zit te kijken hou je commentaar nou effe voor je'.
De kijkdoos isoleert mensen maar dat is dus al normaal. Pa en ma weten niet welke programma's de kids kijken, terwijl ze hun eten mee naar boven nemen want ze willen een show niet missen. In die zin is een voice control al zinloos.
Ten derde weten kids al heel goed de rest optie te vinden die de kijkdoos unlocked. En wie weet, nemen ze pappa's stem eens op met hun mp3 speler of GSM of wat dan ook en houden de tv voor de gek.
In wat voor sfeer groeien kinderen dan op? Elkaar bedonderen vanwege de tv verslaving. Minder communicatie en waar de stem wordt gebruikt dan is het Machthebber Over Apparaten die je niet kunt passeren, goed er is dan communicatie, maar op een manier die duidelijk maakt dat jouw stem letterlijk niets waard is.
En dan vraagt men zich op een dag af binnen de samenleving waarom er zo veel kinderen ontsporen.
Technologie heeft invloed op hoe we denken, hoe we samen leven in een gezin of de samenleving als geheel. En op de persoonlijkheid van mensen en hoe die zich ontwikkelt binnen gezin en samenleving.
Als je over die dingen nadenkt voordat je ze toestaat op de markt te worden gebracht, dan vermijd je veel problemen in de toekomst. Dan ben je technorealist.
[Reactie gewijzigd door Verwijderd op 27 juli 2024 21:10]