Tikcomfort
De 113 oled-displays worden beschermd door een laagje transparant en krasbestendig plastic. De toetsaanslag komt in de praktijk op ons echter wat sponsachtig en indirect over; een duidelijk voelbaar aanslagpunt ontbreekt. De toetsen zijn degelijk, maar relatief zwaar, omdat bij een toetsaanslag het complete oled-scherm moet worden bewogen. Ook is het oppervlak van 20x20mm voor het merendeel van de toetsen aan de forse kant, waardoor het regelmatig gebeurt dat een karakter pas na de nodige moeite wordt gevonden. De twee toetsen die normaal gesproken als F en J zullen functioneren, zijn in elk geval wel van een klein richeltje voorzien. Getrainde typisten kunnen daarmee zonder te kijken hun handen in de juiste positie leggen, al is de Optimus vermoedelijk het enige toetsenbord ter wereld waar blindtypen een gevoel van teleurstelling oproept.
Uiteraard blijft de beoordeling van het tikcomfort van elk toetsenbord grotendeels een subjectieve aangelegenheid, maar de Tweakers.net-redactie was vrijwel unaniem van mening dat je de Optimus Maximus niet moet gebruiken om het complete werk van Shakespeare in te voeren. Een qwerty-grootverbruiker kan dus beter elders kijken. Ten slotte moet nog worden opgemerkt dat de tikplank relatief veel herrie produceert tijdens invoerwerkzaamheden. Dat is vaak geen probleem voor de eindgebruiker, maar soms wel voor de nabije omgeving.
Configurator
Het compleet kunnen tweaken van de layout is de meest in het oog springende eigenschap van de Optimus Maximus. Zodra bijvoorbeeld de shift-toets wordt ingedrukt, veranderen de getoonde onderkast-letters - met een geringe vertraging - in hoofdletters, maar de kapitalen kunnen ook vervangen worden door andere karakters. Ook kan de gebruiker de tien functietoetsen aan de linkerzijde geheel naar eigen inzicht indelen. Momenteel is de hiervoor meegeleverde Configurator-software beschikbaar voor Windows en OS X; een Linux-variant zou nog in het vat zitten. Na installatie onder Windows XP werkt de update-functie voor zowel de firmware van het keyboard als de configuratietool zelf prima.
Configurator biedt een overzichtelijke interface en werkt eenvoudig: de gebruiker kan het uiterlijk van elke toets veranderen, waarbij zowel tekst, afbeeldingen en zelfs video's geselecteerd kunnen worden. Verder kan gekozen worden uit een aantal system monitors, waaronder metertjes voor cpu-activiteit, beschikbaar geheugen en de doorvoersnelheid van de netwerkverbinding. Ook de mogelijkheid om het aantal nieuwe mailtjes in de inbox van Gmail weer te geven, is een vondst: het is niet langer nodig een losse applicatie of browser-plugin te installeren. De Apple-versie van Configurator biedt op dit moment nog enkele extra's ten opzichte van de Windows-versie, zoals ondersteuning voor Applescript en het tonen van data als de uptime en de cpu-temperatuur.
De software biedt verder de mogelijkheid om applicatie-specifieke indelingen te maken die actief worden zodra de gebruiker naar het betreffende programma overschakelt. Een Photoshop-gebruiker ziet bijvoorbeeld de alfanumerieke toetsen veranderen in de vertrouwde iconen uit de gereedschapsbalk, terwijl een video-editor zijn favoriete shortcuts krijgt voorgeschoteld. Deze zogeheten layers zijn in de praktijk relatief eenvoudig te maken en kunnen naast elkaar actief zijn. Bovendien circuleren op internet kant-en-klare layouts. Ondanks de intuïtieve software missen we wel de mogelijkheid om de default-waarden snel te herstellen.
/i/1295877956.png?f=fpa)
/i/1261659841.png?f=fpa)