Er is dus een overkoepelende arc die veel verder reikt dan wat er in Noorwegen en Engeland allemaal gebeurt. Dat is niet alleen te merken aan de vroege scène met Layla, maar komt ook terug in de visioenen en dromen die Eivor erop nahoudt. In die visioenen duikt Odin veelal op, maar ook de andere goden komen aan bod. Dat gebeurt met name in een segment van de game dat je na enkele uren in Engeland vrijspeelt. Zodra Valka, een soort priesteres van Eivors Raven Clan, arriveert in Engeland, kan zij een speciaal drankje voor je maken. Drinkt Eivor dat drankje, dan raakt ze in een diepe slaap en droomt ze over Asgard. Voor de speler opent op dat moment een nieuw speelbaar deel, in de stad van de Goden. Je speelt als Havi (Odin) en ontmoet ook al snel andere bekende namen als Thor, Loki en Freija. Ben je bekend met de Marvel-films waar Asgard in voorkwam, dan zul je de regenboogbrug, de toren van Heimdal en de namen van de Goden allicht herkennen. En het levert je weer de nodige uren aan gameplay op, van een net wat andere soort dan je meemaakt met Eivor in Noorwegen - ook al een aardig groot gebied - en Engeland, waar de game voornamelijk om draait.
Dorp opbouwen
Er is dus veel aan de hand, er is veel mogelijk en er zijn allerlei plaatsen die bezocht moeten worden voordat dit epos ten einde is. Dat grotere plaatje verdwijnt echter met de regelmaat van de klok naar de achtergrond. Vanaf het moment dat de Raven Clan landt in Engeland, heeft Eivor genoeg aan haar hoofd. Bij afwezigheid van Sigurd, die als voornaamste leider van de clan belangrijkere dingen heeft te doen, is Eivor verantwoordelijk voor de groei van het dorp. Een van de taken daarbij is het bouwen van diverse voorzieningen die het dorp meer uitstraling geven en die tegelijkertijd handige extra’s opleveren voor de gameplay. Bij de Cartographer kun je bijvoorbeeld kaarten kopen die je vertellen waar alle rijkdommen zijn verstopt, terwijl het bouwen van hutjes voor jagers of vishandelaren nieuwe sidequests met zich meebrengt.
Om te kunnen groeien heeft Eivor echter wel voldoende grondstoffen nodig, en die liggen niet voor het oprapen. De nodige spullen kunnen worden opgehaald bij de diverse kloosters die het Engeland van Assassin’s Creed: Valhalla rijk is. Zo’n klooster wordt echter bewaakt, dus dat regel je niet zomaar even. Gelukkig is daar een oplossing voor. Eivor kan met haar Longship naar een dorp of klooster varen en een Raid beginnen. Ze bestormt de vijand dan met haar Vikingen en berooft haar doelwit dan van alle rijkdommen en grondstoffen, zodat ‘Ravensthorpe’ verder kan worden uitgebouwd. De statuur van het dorp verandert echter ook naarmate Eivor erin slaagt meer bondgenoten voor zich te winnen. De weg naar deze samenwerkingen geeft vorm aan het grootste deel van de main quest. Elke regio kent zijn eigen verhaal en Eivor raakt daarbij betrokken. Zo’n verhaal duurt enkele uren en eindigt er meestal mee dat de partij die door Eivor is geholpen aan de macht komt en als dank de loyaliteit naar Eivor en haar Raven Clan uitspreekt. Eivor kan daarop het dorp meestal weer wat uitbreiden en vervolgens op zoek gaan naar de volgende bondgenoot.
Verhalen komen bij elkaar
Deze aanpak geeft Assassin’s Creed: Valhalla een wat andere structuur dan andere games in de serie. Vaak tonen de games je al vroeg een einddoel, in de vorm van een oppervijand die je aan het eind moet zien af te maken. Valhalla werkt anders. Eivor leeft min of meer van missie naar missie en heeft geen ander doel in haar hoofd dan zorgen dat de Raven Clan een veilig bestaan kan opbouwen. Wanneer je wat verder komt, beginnen de losse takjes van de verschillende verhalen vaker bij elkaar te komen. Ineens blijkt aan een van de verhalen een extra lading te kleven die te maken heeft met de strijd tussen de Hidden Ones en de Order of the Ancients, oftewel: de Assassins en de Templars. Ook blijkt dan meer en meer dat Sigurd en Eivor, die ooit onafscheidelijk waren, steeds vaker verschillen van inzicht hebben en andere dingen belangrijk vinden. Dat is een fijne ontwikkeling. Het geeft de verhalen langzaam wat meer gravitas in de opmaat naar de uiteindelijke climax.