De basis gameplay is nog steeds hetzelfde. Je speelt met kleine teams op verschillende veldjes en pleintjes en in kooien. Het is nog steeds zaak zoveel mogelijke stijlvolle goals maken met de gekste moves, trucjes en stunts. Door spectaculair spel te vertonen, vult de Gamebreaker zich. Dit balkje lijkt nog altijd verdacht veel op de stuntbalk van Burnout. Is de Gamebreaker gevuld, dan druk je op de schouderknop en bij een vrij schot is het bijna altijd raak. Deze schoten zijn sowieso nagenoeg onhoudbaar dus als verdedigende partij is het zaak de bal zo snel mogelijk af te pakken. Jammer genoeg zijn sommige moves ook zonder inzet van de Gamebreaker al bijzonder goed.
Ook deze keer is de verdediging weer erg zwak uitgewerkt. Je kunt nu een blok zetten, maar die dien je goed te timen, anders duw je in het luchtledige. Daarbij komt dat de AI van je teamleden onder de maat is, waardoor het spel uitdraait op egoïstische galleryplay. De moves ogen spectaculair, al blijft de verleiding groot om zomaar op wat knoppen te rammen. Ook in dit derde deel blijft FIFA Street chaotisch en snel, al baart oefening hier wel kunst. Toch is het jammer dat de AI in singleplayer matig is uitgewerkt en dat het spel het weer voornamelijk moet hebben van de multiplayer. Daar kun je verschillende speltypes doen, met leuke variaties op de standaard gameplay. Toch staat dit alles in schril contrast met de veelvoud aan toernooien en modes in bijvoorbeeld FIFA 2008. FIFA Street 3 is wat dat betreft meer een lekkere snack voor tussendoor dan een uitgebreid diner.
