Digital rights management is de methode die ervoor had moeten zorgen dat de muziekindustrie de exclusieve distributierechten op muziek behield. Immers, gewapend met muziek in het onbeschermde mp3-formaat is het tevens de internetter die in staat is de muziekwerken te verspreiden.
De platenbonzen gingen vraagtekens zetten bij het gebruik van rechtenbeheertechnologie toen bleek dat de verkoop van digitale muziek in 2006 minder hard was gegroeid dan het jaar daarvoor. Bovendien werd de teruggang in de cd-verkoop er niet door gecompenseerd. Het gebruik van drm werd al als problematisch ervaren vanwege het gebrek aan compatibiliteit tussen verschillende afspeelsystemen, met gefrustreerde gebruikers als gevolg. Daar kwam nog bij dat geen enkele techniek de kraaklustigheid van het hackersgilde had weten te overleven.
Amazon, de grootste Amerikaanse online retailer, had halverwege 2006 al aangekondigd drm-vrije muziek te willen gaan verkopen. Op dat moment had het webwarenhuis in het geheel geen downloadfaciliteit voor muziek, en de retailer leek te geloven dat het zonder drm het gemakkelijkst zou zijn om zich een plek te verwerven op de door Apples iTunes gedomineerde markt. Tegen de zin van de grote labels verkocht Apple muziek voor een vast bedrag van 99 dollarcent. Het is niet onwaarschijnlijk dat Amazon met de belofte van variabele prijzen, waarmee de hits duurder verkocht kunnen worden, heeft geholpen de muziekmaatschappijen warm te maken voor de drm-vrije verkoop.
Eind januari bleek tijdens een jaarlijkse beurs voor de muziekindustrie dat de vraag of drm nog wel nuttig was, prominent op de agenda's van de grote platenbazen stond. Enkele dagen later riep Apple-voorman Steve Jobs de muzieklabels op om de drm-handdoek in de ring te gooien. Hij wees er daarbij op dat Apple, net als andere muziekretailers, door de muziekmaatschappijen gedwongen was een rechtenbeheersysteem - Fairplay - te gebruiken. Weliswaar zou Apple ook Fairplay in licentie kunnen geven om compatibiliteitsproblemen op te lossen, maar Jobs was bang dat dat dit ertoe zou leiden dat het sneller zou worden gekraakt, als gevolg waarvan boze platenbonzen de muziekverkooplicentie in zouden trekken. Het afschaffen van drm zou dus het beste zijn, aldus Jobs.
De eerste grote platenmaatschappij die drm op de helling zette, was EMI. Het enthousiasme over de eerste geruchten hierover zakte echter enigszins in toen duidelijk werd dat de muziekmaatschappij hier wel een hogere prijs tegenover wilde zetten, en hierin kreeg het bedrijf begin april zijn zin: iTunes zette EMI's drm-loze tracks voor 1,29 dollar in de etalage. Er zou echter worden overwogen om deze te verlagen naar 99 dollarcent, dezelfde prijs als er voor beschermde tracks moet worden betaald. Ook Microsoft heeft overigens aangegeven drm-vrije tracks in zijn Zune-muziekshop te willen zetten.
Op de valreep van het afgelopen jaar kondigde ook Warner aan dat het, via Amazons webshop, zijn hele catalogus als drm-vrije mp3'tjes zal aanbieden. Universal was toen al bezig met de overstap naar een drm-loos aanbod. De eerste stap die de maatschappij op dit vlak heeft gezet, is het in mp3-formaat aanbieden van de muziek van zijn in klassieke muziek gespecialiseerde dochter Deutsche Grammophon. Sony BMG zal dus de laatste van de grote vier zijn die overstag gaat - de vraag is enkel wanneer.
Als de cijfers van de Britse online muziekwinkel 7 Digital als toonaangevend mogen worden opgevat, is het wellicht een goed idee als Sony BMG niet te lang afwacht. Volgens deze retailer verkoopt drm-loze muziek namelijk viermaal beter dan beschermde tracks.
/i/1293121185.png?f=ankeiler_small)
/i/1261507670.png?f=ankeiler_small)
