De toekomst van de fotografie

Mooiere foto's met minder moeite

Tot slot

Waar gaat het technisch gezien heen met fotografie? Er is niemand die het zeker weet, maar zoals we hebben gezien zijn er diverse veelbelovende technieken die in de nabije toekomst kunnen worden ingezet. Zo is er computational photography, waarbij rekenkracht helpt om het resultaat van een foto te verbeteren, meer kunstmatige intelligentie, zodat camera's de omgevingsfactoren beter begrijpen en daarop kunnen anticiperen, en slim gebruik van hdr bij lastige lichtomstandigheden.

Over hdr gesproken, als die sensor met individueel aan te sturen pixels er echt komt, kan een hdr-opname dus al met een enkele foto worden gemaakt. Als smartphonefabrikanten dan nog eens vaart zetten achter alternatieven voor optische zoom, zoals Nokia's PureView-concept of het idee van Corephotonics om twee verschillende lenzen te gebruiken, zou dat een andere flinke stap kunnen zijn. Stills halen uit 4k video is voor covers al realiteit als we Red moeten geloven, al lijkt 8k-video nog ver weg. En of Lytro's lichtveldtechniek in de nabije toekomst volwassen wordt, is nog maar de vraag.

Dat de term fotografie aan verandering onderhevig is, is een feit en dat roept nog heel andere discussies op. Is een door de camera geoptimaliseerd beeld met gebruik van computational photography nog wel een echte foto? Je hoeft dan immers nog amper moeite te doen om een mooie foto te maken. Dankzij de toenemende rekenkracht en slimme software zou een camera een verkeerde belichting of een scheve horizon automatisch kunnen herstellen. En als je dankzij lichtveldfotografie niet meer hoeft scherp te stellen en niet meer exact het juiste moment hoeft te pakken doordat je met 120fps plaatjes in 4k schiet, kun je dan nog wel spreken van enig vakmanschap?

Toch zien we de toekomst wat dat betreft zonder vrees tegemoet. Dezelfde vragen werden immers ooit gesteld over autofocus, auto-iso en digitale fotografie in het algemeen, zaken die tegenwoordig door iedereen worden gebruikt. Gelukkig is fotografie zo breed en creatief, dat er altijd manieren blijven om je te onderscheiden.

Reacties (171)

Grappig dat de definitie van "mooi" hier word bepaald door de techniek. Mooi is niet meetbaar, techniek wel - dus lekker makkeljik.

Hoe beter de techniek word hoe minder mooi ik de fotografie vind worden; de plastische perfectheid, met hetzelfde gevoel als LCD TV's.

Laten we Vivian Maier als een voorbeeld nemen, misschien wel 1 van de beste fotografen van de 20e eeuw (pas in 2009 ontdekt).

Boeide het met welke camera ze schoot...nee. Waarom word ze dan zo geroemd ? Visie, moment, inzicht. De term "mooi" word binnen fotografie bepaald door een moment, visie en inhoud.

Juist die technische imperfectie helpt de mooiheid aan haar werk. Tevens de reden waarom iedereen op instagram zit te klooien om een "oud" gevoel in het beeld terug te krijgen.

De foto's die je search opleveren lijken heel sterk op die van de Nederlander Ed van der Elsken. Ik zie vele parallelen tussen hen. Hij is 11 maanden eerder geboren als zij, alleen stierf hij 19 jaar eerder aan kanker. Beiden waren begin jaren '50 in Frankrijk. Beiden worden straatfotograaf genoem. Beiden fotografeerden met een Rollei 6x6 camera. Met de laatste twee punten raak je wel aan de techniek. De filmemulsies waren destijds nog niet zo gevoelig. De lenzen (beide Zeiss) waren nog ongecoat. Ook het grote filmformaat heef een gigantische invloed op de toonweergave en de plasticicteit.

Kan iedereen dan fotograferen als die beschikt over een Rolleicord (Ed) of Rolleiflex (Vivian), nee. Het gaat er om hoe je omgaat met de beperkingen van de techniek en die omzet in een beeld. Inzicht, visie, en het moment zijn bepalend, maar de techniek heeft zeker invloed. Je kunt die twee niet los van elkaar zien.

Zelf heb ik gemerkt dat de foto's die maak met zoomlenzen minder sprekend zijn als die ik maak met vastbrandpuntobjectieven. Juist de beperking dwingt je tot het maken van keuzes en die keuzes helpen je om te benadrukken wat je belangrijk vind in het beeld. Gebruik van een beperkte scherptediepte, waarmee het onderwerp los komt van de achtergrond is slechts één voorbeeld daarvan.

Met de in het artikel genoemde ontwikkelingen wordt je als fotograaf steeds minder gedwongen om zulke keuzes te maken. HDR lijkt me nog wel een voordeel aangezien hoog contrast juist gepaard gaat met mooi of interessant licht. Bij digitale zoom wordt het al twijfelachtig. Uiteraard is bijsnijden iets dat veelvuldig gebeurt maar als je dat ongelimiteerd lijkt te kunnen doen betekent dat al snel dat je niet meer het onderwerp van dichtbij gaat bekijken, je kunt toch (achteraf) inzoomen terwijl juist door het verplaatsen van je standpunt je vaak een interessanter perspectief krijgt. Ook het achteraf scherpstellen kan al snel resulteren in het niet meer beslissen waar de scherpte moet liggen en dus tot foto's die altijd van voor tot achter scherp zijn of waar men door het ontbreken van de keuze van het scherpstelvlak andere elementen in beeld krijgt die afbreuk doen aan de totale foto, juist omdat men niet gekozen heeft om ze buiten beeld of buiten de scherpte te houden. Voor video ipv stills geld hetzelfde. Wie gaat er voor één stil 4 seconden x 60 beelden = 240 UHD afbeeldingen (of meer) bekijken om de beste te selecteren. In de praktijk zal menigeen niet de moeite doen en is die ene still gemaakt op het juiste moment al snel mooier of beter als datgene wat uit de video gedistileerd wordt.

Kortom, de techniek opent nieuwe mogelijkheden maar het gevaar loert dat die ons lui maken en dat het uiteindelijke resultaat minder sprekend, minder 'mooi' wordt. Daar moeiten we voor uitkijken.

Dat is ook waarom ik (tegen beter weten in) stilletjes nog steeds hoop dat zoiets als de efs-1 e-film die Imagek/SiliconFilm in 1998/1999 wilde uitbrengen (en waarmee je iedere analoge camera in een digitale kon veranderen) alsnog op de markt komt. Fotograferen zoals toen, met de lenzen en (mechanische) camera's van toen, maar dan digitaal.
http://www.epi-centre.com/reports/imagek.html
http://www.image-restore.co.uk/blog/tag/imagek-efs-1/
http://szene.digitalkamer...p-in-der-filmpatrone.aspx

Dat is ook waarom ik (tegen beter weten in) stilletjes nog steeds hoop dat zoiets als de efs-1 e-film die Imagek/SiliconFilm in 1998/1999 wilde uitbrengen (en waarmee je iedere analoge camera in een digitale kon veranderen) alsnog op de markt komt.

Er staat mij bij (klok en klepel) dat zoiets wel is uitgebracht voor, ik dacht, een Mamiya 645. Een digitale achterwand voor een oorspronkelijk analoge camera.

Het idee blijft interessant. En dan ook nog in verschillende megapixxelvarianten. Leuk.

Juist die technische imperfectie helpt de mooiheid aan haar werk. Tevens de reden waarom iedereen op instagram zit te klooien om een "oud" gevoel in het beeld terug te krijgen.

Vandaar ook dat de aloude vinyl platen weer voorzichtig aan een opmars bezig zijn. De liefhebbers vinden het geluid toch net iets meer hebben dan dat van een CD.

Wat betreft de fotografie, ik vind het juist een leuke sport om mijn foto's zelf te bewerken. Het blijven daardoor ook veel meer mijn foto's.

Vandaar ook dat de aloude vinyl platen weer voorzichtig aan een opmars bezig zijn. De liefhebbers vinden het geluid toch net iets meer hebben dan dat van een CD.

en verderop:

Grappig. Zo zijn er velen die een LP mooier vinden dan de steriele CD. De tikjes, ruis en andere 'foutjes' geven karakter aan de plaat en maken hem persoonlijk.

Als vinyl bij de introductie gelijk tik- en ruisloos zou zijn geweest, zouden er enkele decennia later dan mensen zijn geweest die ineens een medium met tikken en ruis omarmen als 'beter'?
Ik noem het valse nostalgie.

Een goede opname laat de muziek klinken zoals het in de studio klonk, of in elk geval zoals de muzikant wil dat jij het hoort (de loudness war laat ik even links liggen). Als iemand er dan liever ruis bij hoort, of de 'warmte' (feitelijk vervorming) van buizen is het alsof hij een kwak mayo op het gerecht van de chef gooit. Moet je zelf weten, maar dat is niet wat de maker voor ogen had.

De maker van muziek had natuurlijk ook een 'afspeelsysteem'. Als daar toevallig een buizenversterker in zat, kan het best zijn dat de maker deze dus 'mee nam' in het maken van het album. Zoals hij/zij het terug luisterde, inclusief buizengeluid, is hoe het hoort te zijn...

In veel fancy restaurants staat geen mayo (of zout/peper/azijn/olie) op tafel... Krijg je het dan toch, dan hoort het er dus blijkbaar bij?

In een opnamestudio is de weergaveapparatuur zo neutraal mogelijk.
Dus als de muzikant een buizensound voor ogen (oren) heeft voor zijn luisteraars, dan wordt het inclusief buizensound opgenomen, als effect . Prima. Maar als jij dan thuis ook weer luistert op je buizenversterker, heb je buis+buis en dat was dan weer niet de bedoeling (hoe mooi je het wellicht ook vindt).

Ik ben een jonge leek op dit gebied, maar ik betwijfel of de muzikant vroeger geen muziek maakte met de buizenversterker en het medium Vinyl in het achterhoofd. Als je weet waar de meerderheid iets over afspeelt, en als dat invloed heeft op jouw sound, dan zou je daar toch rekening mee houden? En, ten tweede, was dezelfde afspeelapparatuur (in betere kwaliteit dat wel) niet de enige beschikbare in de studio?

Verder is de notie van (valse?) nostalgie wel waar. Moderne albums op Vinyl luisteren is eigenlijk gek, tenzij je echt die oneffenheden zo tof vindt.

Ik denk dat het meer een verhaal is van jezelf onderscheiden/bij een bepaalde groep horen dan een verhaal van kwaliteit.

Vinyl platen mogen dan met een opmars bezig zijn, kwaliteits platenspelers en versterkers etc gaan niet ineens evenredig hard.

Je onderschat de zoektocht naar het perfecte CD geluid. De eerste generaties CD-spelers wisselen nog steeds voor aardige bedragen van eigenaar omdat mensen waarde hechten aan de oudere Philips CDM (swing-arm) transportmechanieken.

Zoals Dr. Ego ook al aangeeft denk ik ook dat er verschil zit tussen kwaliteit zoeken en het bij een bepaalde groep horen. Het lijkt me best aannemelijk dat veel Vinyl-adepten ook nog nooit een CD op zijn best gehoord hebben.

Voorkeuren in audio zijn uiteindelijk ook ontzettend subjectief, kijk maar naar de discussie over versterkers met voorkeuren voor buizen, klasse A/B versterkers of klasse D versterkers. Ik weet niet of ik het verschil zou kunnen horen, niet dat ik als student echt de keuze heb in mijn pricerange

Moet je eens kijken wat er aan analoge synthesizers aan het uitkomen is op de NAMM 2015 die op dit moment bezig is.

Het hangt natuurlijk ook af van het soort foto. Als je foto's maakt van mensen heb is detail minder belangrijk, aangezien het vooral gaat om de emoties of uitstraling van die mensen. Maak je echter close-up's van dieren of objecten, dan is detail wel belangrijk. Natuurlijk blijven compositie en juiste focus belangrijker.

En volgens mij is 99% van de mensen met filters in instagram aan het klooien om te proberen een bagger foto interresant te doen lijken.

En volgens mij is 99% van de mensen met filters in instagram aan het klooien om te proberen een bagger foto interresant te doen lijken.

En hoe anders is dat met Photoshop of Lightroom ?

Met photoshop kun je wel wat meer dan alleen maar filters eroverheen gooien..

Moet je nagaan...er is dus iets wat men zoekt maar niet krijgt uit z'n camera, niemand weet z'n vinger er op te leggen en rommelt ondertussen verder in photoshop/filterappjes.

Moet je nagaan...er is dus iets wat men zoekt maar niet krijgt uit z'n camera, niemand weet z'n vinger er op te leggen en rommelt ondertussen verder in photoshop/filterappjes.

De fotografe die je aanhaalt is zeker interessant en maakt prachtige foto's. Alleen je uitspraak

Grappig dat de definitie van "mooi" hier word bepaald door de techniek.

is in mijn optiek te kort door de bocht. Zie de titel van tweakers: Mooiere foto's met minder moeite Techniek zorgt ervoor dat je net zo mooie foto's kan maken als deze fotografe, die veel meer inzicht heeft hoe je een goede foto kan maken en hoe je het beste scherp kan stellen, welke diafragma je moet moet gebruiken en welke sluitertijd verstandig is. Hierdoor krijg je een perfecte scherptediepte. Ook Lofi foto's (zoals die van haar) zijn haarscherp met een perfect contrast, dat het een oude camera is maakt niet uit, maar wel de kwaliteit van de camera (lenzen).

Wat in dit artikel wordt vermeld is dat de kwaliteit foto's net zo mooi worden met veeeeel minder moeite. Neem HDR, in het artikel wordt expliciet gezegd dat HDR er voor zorgt dat je foto's tegen het zonlicht in kan maken. Iedere fotograaf weet dat je NOOOOIIT een foto moet maken tegen de zon in wanneer je een hoog contrast wilt krijgen.

Dit is maar één de voorbeelden. Je vergeet trouwens wel iets heel belangrijks: portret fotografie is een hele andere tak van sport dan natuurfotografie, macrofotografie, nachtfotografie, sportfotografie.

Instragram vergelijken met Lichtroom /photoshopis zoiets als sample app voor je iPhone vergelijken met een Yamaha keyboard, ze kunnen beide geluiden produceren. Maar de echte muzikant zal nooit een dergelijke app gebruiken (en zal zelfs een oude synthesizer pakken). Daarnaast is

Lightroom is tevens niet hetzelfde als photoshop, laat staan Instagram(de naam zegt het al) bedoelt als lichtkamer vervanger, waar je kleine aanpassingen kunt doen, die ook Vivian Maier (hetzij met meer moeite) deed.
Bronnen: Photo manipulation Lichtkamer

[Reactie gewijzigd door Bliksem B op 21 januari 2015 14:03]

Techniek zorgt ervoor dat je net zo mooie foto's kan maken als deze fotografe, die veel meer inzicht heeft hoe je een goede foto kan maken en hoe je het beste scherp kan stellen, welke diafragma je moet moet gebruiken en welke sluitertijd verstandig is.

Maar daarbij gaat 'de techniek' wel uit van een ideaal plaatje, dus zal de fotograaf die techniek moeten begrijpen om bij wat extremere onderwerpen toch nog een goed plaatje te krijgen. Als voorbeeld hoef je eigenlijk alleen maar de belichtingsmeter te nemen - traditioneel probeert die de foto zodanig te belichten dat de gemiddelde belichting van het plaatje op 18% grijs ('middengrijs') uitkomt. Nou worden belichtingsmeters steeds slimmer, o.a. door matrixmetingen en gezichtsherkenning. Maar een sneeuwlandschap moet je nog steeds overbelichten, en een foto van zwarte lava moet je onderbelichten om goed resultaat te krijgen.

Gaat 'de techniek' dat in de toekomst oplossen? Misschien. En dat is goed nieuws voor mensen die gewoon een leuk plaatje willen schieten zonder zich te verdiepen in de technische kant van de fotografie.

Iedere fotograaf weet dat je NOOOOIIT een foto moet maken tegen de zon in wanneer je een hoog contrast wilt krijgen.

Een mooi silhouet (toch het toppunt van hoog contrast) maak je niet met de zon achter je...

In een doka werd vroeger ook lekker aangerommeld om een foto te krijgen zoals de fotograaf deze voor zich zag en ook retoucheren is ouder dan digitale fotografie.

Sterker nog: een hoop tools in Photoshop zijn gebaseerd op technieken uit de analoge tijd. De legendarische fotograaf Ansel Adams gebruikte graag de techniek 'Dodge and Burn' bij het ontwikkelen van zijn foto's. Laat deze nou net toevallig in Photoshop aanwezig zijn

Nou, de titel van dit artikel is heel goed gekozen want als ik om mij heen kijk zijn er steeds meer mensen hobbymatig of zelfs semi-professional met "fotografie" bezig. Omdat hun (betaalbare) spiegel reflex camera toevallig mooie foto's kan schieten waar geen fotoshopkennis voor nodig is.
Met een 64Gb kaartje schiet je gewoon even een zooi foto's waar wel een collectie van 10 uit te halen is die direct te gebruiken zijn. Dus helemaal niets foroshop.

Ik merk ook dat in de kunstwereld veel foto's lo-fi zijn. Voorbeelden zijn Daido Moriyama en Sakiko Nomura. Als je alleen maar op tech sites rond hangt, zou je denken dat foto's altijd super schoon moeten zijn, maar dat is dus helemaal niet zo.

In de kunstwereld zie je vooral het onderscheidende vermogen van het overbrengen van inhoud of een achterliggende gedachte. Dit kan op vele manieren, daar zit net zo goed strak en gepolijst werk bij. De techniek van de camera speelt daarbij 99 van de 100x geen rol, technieken zijn tools en je past ze toe om iets bewerkstelligen.

Rembrandt had net zo goed kunnen schilderen met een kwast van de Gamma, als ie deed met de paardenhaar kwast. De ene zal fijner hebben gewerkt dan de ander.

[Reactie gewijzigd door z1rconium op 21 januari 2015 10:09]

Veel woorden voor iets simpels: er zit een verhaal achter kunst, ongeacht of dat nu de kunst van fotografie, schilder/teken of muziek is.

Tegelijkertijd de reden dat ik er altijd veel moeite mee heb het verhaal van de kunstenaar te begrijpen dan wel te matchen met mijn idee over een kunstwerk.

En dan nog wat basis principes in fotografie in het algemeen:

• De beste camera, is de camera die je bij je hebt.
• Als je dicht genoeg op een foto zit is deze altijd slecht.
• Kleurbalans kan een warme sfeer in een koude kermis veranderen.

Beauty is in the eye of the beholder.

Boeide het met welke camera ze schoot...nee. Waarom word ze dan zo geroemd ? Visie, moment, inzicht. De term "mooi" word binnen fotografie bepaald door een moment, visie en inhoud.

Dat is natuurlijk weer persoonlijk, maar ik vind in het in zo'n gevallen juist wel weer bijzonder interessant om te weten welke camera ze gebruikte omdat dit zoveel bijdraagt aan haar verhaal. Bijvoorbeeld dat ze vooral schoot met een Rolleiflex - waardoor duidelijk is dat ze jaren gespaard heeft om deze aan te schaffen en dus veel vertelt over haar toewijding. Ook omdat die camera's niet het toonbeeld zijn van snelle & juiste focus en toch kon ze een hoog technisch niveau bereiken. Ook het feit waarom ze vaak selfie's nam, door de manier van fotograferen gemakkelijker dan bijvoorbeeld met haar latere Leica.

En waarom werd ze beroemd? Een combinatie van verschillende dingen. Waaronder de pure omvang van haar straatfotografie - 150.000 negatieven. In haar laatste jaren was ze arm en werden haar negatieven verkocht om schulden te betalen. Iemand kreeg die negatieven in bezit en plaatste ze online. Bijna een rommelmarkt vondst dus. Het artikel ging virale en de rest is geschiedenis.

Ongetwijfeld zijn er nog vele Vivian Maiers die gewoon nooit aan de oppervlakte gekomen zijn.

Een rolleiflex is uiteraard gewoon manual focus en verders geen "auto", daar is niets snel aan. Haar moeder fotografeerde ook, met een box-camera. Enige wat mij boeit als ik haar foto's zie heeft niets met techniek te maken maar alles met de visie, tamelijk briljant.

Misschien moet je even de documentaire bekijken over de achtergrond (overigens sowieso heel boeiend). Het eerste deel is gekocht via een veiling, daarna is er een speurtocht begonnen naar de rest en het achterliggende verhaal.

Een rolleiflex is uiteraard gewoon manual focus en verders geen "auto", daar is niets snel aan.

Hmm waar had ik gezegd dat het Rolleiflex automatisch scherpstelt? Ik heb er zelf een staan en weet perfect hoe het werkt. Daarom zeg ik: scherpstellen is niet snel en moeilijk om nauwkeurig te krijgen, vooral in het genre van straatfotografie waar het vaak om een fractie van een seconde gaat.

Ik ben volledig op de hoogte van de achtergrond en het verhaal van Maier sinds ze ontdekt werd en een heb selectie van haar originele beelden gezien op groot formaat een paar maand geleden.

Wat maakt een goede fotograaf een goede fotograaf?
Je zegt het al: omdat de fotograaf een situatie anticipeert, een prachtige compositie weet te vangen, etc.

Het is weliswaar voor een groeiende groep mensen makkelijker om degelijke foto's te maken omdat de technische barrière wegvalt. Echter maakt dit foto's slechts technisch goed en niet creatief of kunstzinnig goed, daar heb je een talent en inzicht voor nodig. Dit is niet te ondervangen met techniek.

Daarmee schaart fotografie zich in het rijtje van vakken dat door techniek toegankelijk is geworden voor het grote publiek, maar waarbij de expertise los staat van de techniek. Je zou bijna de uitspraak 'easy to learn, hard to master' kunnen gebruiken.

Andere voorbeelden hiervan zijn:
Muzikant / Producer
Met easy-to-use software kan je tegenwoordig makkelijk goed klinkende mixen maken.Drumcomputers, plugins en samples geven je met een paar klikken een sound waar ze 20 jaar geleden gigantische studios voor nodig hadden. Zelfs als je vals zingt kan je dat nog rechttrekken. Toch blijft het de compositie en de creativiteit dat een nummer goed of slecht maakt.

Webdesigner
Met WYSIWYG editors kun je hele websites bouwen die er goed uit zien. Ook CMS-en als Wordpress zorgen voor veel degelijk ogende websites. Toch maakt dit alles niet gegarandeerd een goede website, daar moet je namelijk met veel meer over structuur, bezoekersflow, enz. nadenken.

Filmmaker
Dit is bijna identiek aan de fotograaf. Met makkelijke movie edit software kun je tegenwoordig heel gemakkelijk filmpjes maken die er redelijk uitzien. Maar ook hier geldt: de kwaliteit van de film wordt niet bepaald door de techniek, maar door het talent en de creativiteit van de regisseur.

PS Leuk artikel overigens. Compliment aan de schrijver!

[Reactie gewijzigd door MarvinJames op 21 januari 2015 11:31]

Kleine correctie van iemand die zich bezighoud met het kwantificeren van de mens:
"Mooi" is wel degelijk meetbaar maar uiteraard is het persoonlijk.
Wel degelijk meetbaar als elektrochemisch signaal in jouw brein dus en op basis van die informatie kunnen weer modellen en patronen gegenereerd worden.

Dat technieken toegankelijker worden en voor iedereen beschikbaar vind ik alleen maar mooi aangezien het nu iedereen dezelfde (technische) kansen bied.

Jouw weerstand tegen de technische perfectie is ook een terugkomend verschijnsel. Gomdruk is een van de eerste voorbeelden van die weerstand, en Instagram een van de laatste. Niks nieuws dus. Feit is dat de fotograaf tegenwoordig de keuze heeft. Als je technische perfectie bij de foto vindt passen, pas je dat toe. Heb je liever een waziger/abstracter beeld, dan is dat ook geen probleem.

Interessante reactie Blazing-Studios, ik dacht hier ook aan.
Compositie en creatief gebruik van eigenschappen als belichting, sluitertijd, focus, diafragma etc. worden door de fotograaf gebruikt om een bepaald beeld vast te leggen.
Het creatieve proces van fotograferen bouwt volgens mij vooral op de visie en het oog van de fotograaf zelf.
Uiteindelijk is dat volgens mij een belangrijke factor voor een 'mooie' foto.

Laat onverlet dat technische ontwikkelingen wel kunnen helpen om de aandacht wat meer bij het creatieve proces te houden, zonder dat je je druk hoeft te maken om techniek.
Zo gebruik ik tegenwoordig steeds vaker de 'automaat' om de juiste combinatie van sluitertijd en ISO waarde in te stellen en wijk ik daar alleen van af als een onderwerp of situatie daar om vraagt.

(edit, naam toegevoegd)

[Reactie gewijzigd door Montfrooij op 21 januari 2015 14:15]

Grappig. Zo zijn er velen die een LP mooier vinden dan de steriele CD. De tikjes, ruis en andere 'foutjes' geven karakter aan de plaat en maken hem persoonlijk.

Wat wil je met een foto, dat is de vraag. Wil je een super-realistische verslaglegging van de werkelijkheid op dat moment? En kan dat wel, als de een het moment als donkerder ervaart dan een ander naast hem?

Of mag een foto ook een vervorming hebben of een ander soort foutje?

Het is duidelijk dat er enige frictie is tussen aan de ene kant onze neiging met techniek de neutraal-collectieve werkelijkheid te willen nabootsen of vastleggen, zo natuurgetrouw mogelijk en aan de andere kant onze neiging tot individualisme en daarmee het persoonlijk gevoel van een situatie te willen onderkennen.

Als je alles zo subjectief wil gaan beoordelen dan geld natuurlijk exact hetzelfde voor de fotograaf die jij benoemde. Verder is het ook geen geheim dat in een tijd waarin analoog en zwartwit weer populair is het niet verbazend is dat dit soort fotografen als betere worden gezien. Volledig subjectief en smaak gebonden. Het voorbeeld ontkracht veel van je verhaal

Mooi verwoord.

Helemaal gelijk!. Word zowat misselijk van de titel. Wat een oppervlakkig karakterloos artikel op tweakers zeg.

Misschien wordt het steeds minder gewaardeerd, omdat iedereen denkt te kunnen fotograferen met enkel een goede camera, en dan zou het maken van een bijzondere foto minder worden gewaardeerd.
niet dat iedereen daadwerkelijk mooiere foto's maakt met beter materiaal inderdaad..

Fotografie is schrijven met licht. En de technische evolutie maakt dat we dat kunnen met allerlei lettertypes in allerlei kleuren... maar geen enkele technologie zal het ooit halen van de kalligrafie met Chinese inkt of van de hanepoten van een Herman Brood. Moment, visie, inhoud,... en ook licht nog natuurlijk!

De kwaliteit van de fotoe wordt. Bepaald door het inzicht van de fotograaf compositie licht vlak verdeling soort objectief en afdruk kwaliteit kleur bepaling.

Er wordt over camera"s geschreven voor een bepaalde doelgroep
De goede camer"s die. Professioneel zijn
De. Linhoff tot en met 18 bij 24 cm formaat
De hasselblad
En leica s niet vergeten
Analoog. Is. Echt nog niet weg

Primair de fotograaf maakt de foto

Ik heb een Red camera, maar zou hem nooit voor fotografie gebruiken.
De Red Dragon kan enkel tot 12FPS zonder compressie schieten... alles daarboven heeft een 1:3 tot 1:12 compressie ratio. JPEG kwaliteit dus. Maakt voor bewegende beelden niet zo veel uit, maar het is ongeschikt voor fotografie.

Daarnaast is de OLPF, de blur filter die moire tegengaat, veel te sterk. Moire kan je vrij makkelijk uit fotos halen. maar video is een stuk lastiger... zoniet onmogelijk.

Dan heb je nog het gewicht, het prijskaartje, de omvang van de camera... de hoeveel diskruimte dat zo'n ding slurpt.
batterijen van 2kg en een APS-C sensor. Nee bedankt. Doe mij maar een DSLR of Sony A7 full frame mirrorless voor fotografie.

[Reactie gewijzigd door black9wolf op 22 januari 2015 06:24]

Volgens mij blijft de fotograaf de zwakste schakel in het geheel. Je apparatuur kan nog zo goed zijn en worden, een gefotografeerde boom (om maar even een voorbeeld te noemen) blijft een saai geheel. Daar helpt nieuwe technologie weinig tegen, of de camera moet nu opeens de 'beste' compositie kunnen zien...

Gelukkig sluit het verhaal af met een passende quote

Gelukkig is fotografie zo breed en creatief, dat er altijd manieren blijven om je te onderscheiden.

Ook voor mij is de laatste zin de meest belangrijke uit het hele artikel.
Zeker daar waar je fotografie als hobby ziet is het omgaan met mogelijkheden en beperkingen een van de uitdagingen een belangrijk aspect van het spel.
Ik denk dat de meeste amateurfotografen meer verlevendigen om meer ruimte in belichtingsmogelijkheden encontrast, dan met automatische optimalisaties die een foto technisch wel beter maken maar voor de sfeer volledig verpesten.

Ik kan mij zo voorstellen dat sommige fotografen gruwelen van al die kunstmatige methoden om een leuk plaatje te maken. Neem de soms al te agressieve manier van ruisonderdrukking in sommige camera's.

Mee eens. Compositie blijft sowieso mensenwerk (hoewel, we zullen afwachten waar creatieve camera makers mee komen ). Maar de kans dat je thuis komt met een goede foto wordt wel telkens iets groter. Wanneer zaken als "net niet de juiste focus" en "net niet het juiste moment" door de camera worden opgelost, ben ik daar wel blij mee. Maar daar zijn we nog niet

Exact mijn gedachte. Zelfs al maak je het onmogelijk voor de eindgebruiker om het technische gedeelte te vernagelen, als de foto die je maakt niet boeit dan heb je nog steeds geen foto waar mensen graag naar zullen kijken. En tot op zekere hoogte is imperfectie ook fijn denk. Ik zag laatst toevallig een oud foto album van mezelf en ik vind die foto's uit de eind jaren 80 begin jaren 90 eigenlijk een stuk leuker om te zien dan wat ik zelf met mn telefoon schiet op vakantie. Natuurlijk is dat ook een stukje emotie maar is dat ook niet waar fotografie voor een groot gedeelte om draait?

Maargoed dit is niet veel anders dan in bv de film, games of muziek industrie. Techniek kan een hoop valkuilen wegnemen maar als jij geen boeiend verhaal, goede gameplay of goede compositie kan maken dan mag het technisch misschien perfect zijn, maar mensen zullen het naar alle waarschijnlijkheid niet goed vinden.

De titel van het artikel is dan ook "mooiere foto's met minder moeite", en niet "mooiere foto's met minder kennis".

Volgens mij blijft de fotograaf de zwakste schakel in het geheel.

Volgens mij blijft de fotograaf de sterkste schakel in het geheel. Zonder fotograaf geen foto. Het zou wat zijn, ik stuur de camera naar de Oostvaardersplassen en ga zelf op een terrasje zitten. In Lelystad.

Een foto moet juist zo origineel mogelijk zijn, het liefst moeten de na bewerkingen zo veel mogelijk worden beperkt. Ik vindt dat een fotograaf, juist zo veel mogelijk moet doen om een goede foto te kunnen maken. Als het te makkelijk wordt. Daalt het niveau. Omdat iedereen het zonder enige moeite dan zou kunnen.

Nabewerking is nodig omdat een camera geen orginele plaatjes kan schieten. Lensen, het dynamisch bereik van de sensor, etc voorkomen de werkelijkheid.

Ik ben het wel met je eens dat nabewerken ook het tegenovergestelde kan doen, te ver van de werkelijkheid af raken.

Ik ben het niet met je eens dat als het te makkelijk word het niveau daalt. Veel creatievelingen zonder technische knobbel kunnen nu eigenlijk niet fotograferen. Als technische kennis niet meer nodig is kan aandacht naar het plaatje. Er zijn nu veel foto nerds die technisch perfecte plaatjes schieten maar waarvan de plaatjes zelfs niet bijzonder zijn.

De creatieveling zal zich technisch moeten bijscholen om bij te blijven.

Volgens mij al vaker gezegd in de reacties. Uiteindelijk is de compositie wat een foto maakt of breekt. Nabewerkingen doen er eigenlijk niet zoveel toe. Ik denk ook dat het niet eens makkelijker wordt, moeilijker zelfs, want omdat je in de toekomst zoveel achteraf kunt aanpassen, krijg je een compleet nieuw gamma aan mogelijkheden. Het enige dat veranderd is dat een fotograaf zich meer met compositie moet gaan bezighouden en minder met de opties op de camera.

Ik denk dat het voor het niveau niet zoveel uit zal maken eerlijk gezegd. Ik denk dat goede fotografen, minstens net zulke mooie foto's blijven maken, maar dat de amateurs betere foto's gaan maken (technisch gezien) Dus eigenlijk stijgt het niveau alleen maar

Dat is even kort door de bocht mijn 2 centen.

Correct nabewerken maakt een enorm verschil. Ook vroeger was zeker een zwart-wit-kunstfotograaf vaak een avond (of een paar avonden) bezig om het gevoel in zijn afdruk precies te krijgen zoals hij dat zelf wou. Met doordrukken en tegenhouden en tonen (en opnieuw en opnieuw en opnieuw). Voor hem zijn met de overgang naar digitaal de tools veranderd en de mogelijkheden wat uitgebreid.

Vooral voor de mensen die vroeger geen eigen donkere kamer hadden en afhankelijk waren van een fotograaf, maar niet het geld hadden voor een professionele manuele afdruk, hebben die mogelijkheden nu wel. Vooral het grote deel van deze groep dat zich hier nog altijd niet in wil verdiepen, krijgt er automatisch een 'light' versie van die zo goed als altijd technisch uitstekende resultaten aflevert.

Een foto moet juist zo origineel mogelijk zijn, het liefst moeten de na bewerkingen zo veel mogelijk worden beperkt.

Daar is men rap van afgestapt toen na het glasplaten-tijdperk het celluloid op rolletjes uitkwam. Met bijbehorende vergrotingsapparatuur.

Ben ik niet met je eens. Een foto is in mijn ogen een interpretatie van een situatie. En met name in de compositie, standpunt, uitsnede, timing enz... maakt de fotograaf het verschil. Het na bewerken of ontwikkelen dient enkel om die interpretatie zichtbaar te maken. Soms zit daar weinig werk in (bijsnijden, resizen, verscherpen in het juiste kleurenprifiel zetten) soms wat meer.

Na bewerking kan een slechte foto niet goed maken. Hooguit een goede foto slecht.

Als de gemiddelde consument zijn foto's van zijn telefoon al goed tot zeer goed vind dan ben ik bang dat het vak fotograaf toch steeds kleiner gaat worden en het alleen nog voor tijdschriften en kranten gebruikt gaat worden. Dus bedrijf foto's.

Steeds meer mensen zien gewoon weg niet het verschil tussen een goede fotograaf met goed materiaal en iemand die gewoon op de auto stand foto's klikt.

Ik behoor niet tot die doelgroep maar ik zie om mij heen dat die doelgroep enorm is. Ik zie ook tijdens buirloften steeds vaker jantje of pietje die gewoon foto's maakt ipv een proffesional omdat die net zulke goede foto's kan maken hoor je ze dan zeggen...

Dat klopt: om daar een voorbeeld van te noemen:

Ik heb ooit mee moeten helpen bij de bewerking van een stel bruidsfoto's. De bruid wijst 1 foto aan als bijzonder, haar favoriet. Die gingen we dus extra aandacht geven.

De foto? Zowat de slechtste die ik ooit heb gezien, met alle fouten die je kunt bedenken:
- Keiharde flits, veel overbelichting, harde shaduwen, flits die terugketst via een spiegel in de achtergrond
- Blauwe kleurtemperatuur
- Schuin
- Diverse mensen half afgeknipt
- 2 mensen met de ogen dicht

Het is serieus parels voor de zwijnen. Maar niet alleen bij dergelijke gewone mensen, ook bij veel hobbyisten is middelmatigheid troef. Ik ben lid van veel fotografie groepjes op Facebook waar je enig niveau mag verwachten, maar ze worden gedomineerd door slechte fotos gevolgd door comments als "mooie foto!!!!". En inhoudelijke kritiek is uiteraard niet welkom, dan dreigt men met opstappen.

De bruid zou waarschijnlijk zeggen "maar op die foto kijk ik leuk!"

Aangezien het bruidspaar hier de klant is en de klant koning is, zeg ik dat de fotograaf zijn arrogantie moet laten varen en zich moet inleven in zijn klanten (klanten met zwijnen vergelijken getuigt niet van veel respect). Misschien had de fotograaf beter moeten opletten op dat hij de mensen die er toe doen (het bruidspaar, de naaste familie, de beste vrienden) er voordelig uitzien op de foto en wat minder op de perfecte belichting en focus.

Bruiloftsfotografie is geen kunst en de fotograaf die het zo benadert heeft misschien het verkeerde vak gekozen.

Het was geen klant, eerder een vriend die de foto's nam. En die vriend lette op geen enkele correcte weergave, en dat is mijn punt: blijkbaar maakt ook dat niet uit.

Dit was gewoon universeel slecht. Alle beginnerfouten die je kunt maken. En toch maakte het niets uit. Dat noem ik wel degelijk parels voor de zwijnen.

Je hebt tegenwoordig ook bizar veel fotografen die er praktisch een sport van hebben gemaakt om foto's af te kraken. En vaak beperkt het zich tot de technische zaken en gaan ze het rijtje af: onderbelicht, een stukje overbelicht, schaduw niet goed, focus point ligt een mm verkeerd, teveel ruis, bewegingsonscherpte, storende reflectie blablabla. Niet dat je als enthousiaste fotograaf niets kan leren van kritiek, maar een foto is veel meer dan dat. Vaak weet je het zelf ook, maar lieten de omstandigheden het niet toe omdat je binnen een fractie van een seconde iets moet fotograferen. Of je hebt geen fullframe, statief, flitser, polarizer en peperdure lens bij de hand. Een aantal vijn mijn beste foto's zijn in verschillende bladen gepubliceerd, maar waren technisch absoluut niet perfect. Wel waren ze een stuk interessanter en leuker dan het gros van wat ik schiet. Voor de meeste mensen is het ook een uit de hand gelopen hobby.

Je kan ook naar een amateurvoetbalclub gaan en elke speler ongevraagd voorzien van tips, maar grote kans dat ze er niet op zitten te wachten. Ook bij fotografie draait het vaak net zoveel om de plezier en de gezelligheid. Ik ben op de tofste plekken en events gekomen en heb de leukste mensen ontmoet. Bar weinig aan verdiend, maar meestal waren de betrokken partijen (de gefotografeerden en de organisatoren) dolblij. Dat er ergens een zure fotograaf is die alles beter kan snapt iedereen.

Wat betreft de echte fotografen. Zo heb je ook veel van die professionele studiofotografen in elke stad met van die rare geposeerde familiefoto's. Perfect belicht, haarscherp, maar totaal niet spannend, zonder enige emotie en als je het mij vraagt meestal gewoon foeilelijk. Hetzelfde geldt voor de lui die 'shoots' maken met van die ongemakkelijke iets te naakte middelmatige vrouwen in de natuur. Vaak technisch best prima, maar softporn ziet er netter uit.

[Reactie gewijzigd door BarôZZa op 21 januari 2015 17:35]

Natuurlijk, dergelijke kritische fotografen die uitsluitend naar techniek kijken zijn er. Toch ervaar ik heel erg veel meer het effect van mensen die totaal niet tegen kritiek kunnen en meteen doorslaan in de verdediging, of erger. Mensen die in een bubbeltje zitten waarbij iedereen zegt "leuk! geweldig!", terwijl goedbedoelde kritiek als regelrechte aanval wordt gezien.

Over het smaakeffect ga ik het niet hebben, dat is altijd persoonlijk.

Overigens is het vaak overduidelijk wanneer een technisch aspect minder is vanwege omstandigheden of omdat de fotograaf de techniek niet onder de knie heeft.

Dat is volgens mij het probleem van het digitale fotografie tijdperk.

In de tijd van de 35mm SLR fotografie werd het meest door enthousiastelingen gedaan.
De meeste SLR fotografen verdiepte zich ook echt in de fotografie.
Tevens waren de SLR camera's in die tijd ook relatief duur.

Door de DSLR zijn de prijzen flink omlaag gegaan van de camera en de de kosten van een foto.
Daardoor kan iedereen een DSLR camera kopen.
Veel/sommige mensen denken dat ze door het hebben van een DSLR direct een goede fotograaf zijn. Wat zeker niet het geval is.

Mijn mening:

Jij bent de fotograaf, dus bepaald welke foto's getoond/picked worden. Als je dus zo'n "slechte" foto hebt die naar iemands ander mening gekozen is ben jij niet alleen de fotograaf maar zei ook een deel.
- Door zo'n "slechte" foto krijgt iedereen - die de foto ziet - een beeld van: dit is een goede foto
- Jij als fotograaf door andere mensen gezien als een "minder" goede fotograaf (omdat dus die echte mooie foto niet de parel werd)
- Als iedereen zulke foto's kiest en als beste foto publiceert; dan domineren uiteindelijk ook alleen maar de "slechtste" foto's

Ik ben fotograaf, iedereen heeft een andere mening over dezelfde foto maar vakfotografen moeten doen waar ze het beste in zijn.

Zolang je geen 8K RAW kan schieten zie ik geen directe bedreiging voor de fotografie.
Misschien voor mensen die in JPG schieten of zo nu en dan op hun smartphone schieten, maar dat schaar ik niet onder fotografie. Dat zijn meer kiekjes en vakantie plaatjes.

Daarbij is de ruis, lichtgevoeligheid e.d. enorm belangrijk van de sensor. Het draait niet puur om resolutie.

8K op een crop sensor ten opzichte van een 8K full frame is tevens een heel ander verhaal. Resolutie alleen is niet alles.

Waarom en hoe zou "de fotografie" bedreigd worden door een technische ontwikkeling als 8k RAW?

Ik denk dat hij bedoelt dat de traditionele fotografie (d.w.z. door een zoeker of naar een scherm kijken en dan pas een of meerdere losse frames schieten). Voor sommige toepassingen zou video het makkelijker kunnen maken om de beste momenten vast te leggen die je anders zou kunnen missen. Misschien zou de camera ook korte videos kunnen schieten en bijv. zelf frames die bewegingsonscherpte hebben automatisch of waarbij het hoofdonderwerp buiten het kader komt weggooien.

Neem aan dat je 8K RAW filmen bedoelt. Foto's schieten in 8K raw is natuurlijk al gewoon mogelijk.

Maar zelfs als dat straks wel mogelijk is, is dat nog geen bedreiging voor fotografie. Het maakt niet uit hoe lang je 8K RAW schiet, zolang je geen gevoel voor fotografie hebt, zal er nooit een mooie plaat tussen zitten. En hetzelfde geldt voor alle hier besproken technieken.

Een goede foto is dat ene moment. Die ene geweldige compositie. Dat verhaal. Daar heb je geen super goede techniek voor nodig of dat beste en duurste camera. Een goede fotograaf kan hele mooie foto's maken met bv een Canon 350D.

Dat gezegd hebbende, zijn een groter dynamisch bereik en hogere lichtgevoeligheid (lees hogere ISOs en minder ruis) natuurlijk van harte welkom.

Voor mij is het grote probleem dat ik weinig of niets kan regelen.
Ik druk af op het moment dat het beeld goed is, vervolgens begint de intelligentie van het apparaat te werken.

Op zijn elfendertigst scherp stellen, nochtans was ik tevreden over wat ik op het scherm had staan, de actie die ik probeerde vast te leggen is inmiddels een stuk verder, en "de camera heeft gezien" dat er een hand van iemand voor mij in het kader van de lens is gekomen en besluit dat daarop scherpgesteld moet worden.
Die hand werd door een flits van iemand anders goed belicht dus nog even kloten met een diafragma en voila mijn camera legt iets totaal anders vast, als op het moment van afdrukken op het beeldscherm stond.

Klinkt dit iemand bekent in de oren? De technologie weet het beter!!

GUI's for dummies, GUI's voor idioten.

Ik snap dus echt niet waarom dit allemaal moet.

Helemaal met je eens wat je zegt, maar dit geldt vooral voor mobiele fototoestellen.

Gelukkig kan je bij enkele toestellen (waaronder bijvoorbeeld Lumia - Windows Phones) de hele foto ook handmatig maken, waardoor je dus zelf het scherpstellen, sluitertijd etc. kan bepalen. Ideaal voor de net iets meer eisende persoon.

Er zijn veel telefoons waarin je handmatig (een aantal) aanpassingen kan maken. Maar het gemak van de gebruiker laat deze opties achterwegen.
Ik ben zelf fotograaf maar gebruik zelden deze opties op mijn telefoon. ISO pas ik wel graag aan, maar vaak zijn het snelle kiekjes die ik schiet.

Wel herkenbaar, maar ook oplosbaar: dan zet je je toestel toch op manual ? Mijn wat oudere Panasonic DMC FZ28, en dat is geen eens een DSLR, kan ik helemaal instellen zoals IK dat wil. Het klassieke probleem van 2 mensen tegenover elkaar met een boom/berg op de achtergrond kan ik dus makkelijk oplossen, zodat hij scherp stelt op de mensen, en niet op de boom/berg. Maar voor snelle fotografie: kinderen, dieren, die totaal onvoorspelbaar handelen, is 100 vol-automaat geweldig.

Die techniek van dual ISO binnen één sensor om HDR te bereiken met 1 enkele exposure (van Sony) bestaat al 1,5 jaar in de praktijk bij Canon. De hardware ondersteunt het al, en met de Magic Lantern software kan je hem ook gebruiken op de meeste fullframe modellen van Canon.

http://www.magiclantern.fm/forum/?topic=7139.0

Hierbij worden de beeldlijnen om beurten op ISO 100 en ISO 1600 belicht (bijvoorbeeld), voor 4 stops extra dynamisch bereik.

de grap waarom HDR voornamelijk nodig is is omdat het ook een truuk is omdat onze schermen momenteel niet HDR zijn, in de zin dat een scherm nooit echt zwart is (hopelijk veranderd oled dit)
en echt fel zoals buiten in de zon (of zelfs recht in de zon kijken bij een lage zon bijv)

als onze schermen echt HDR zouden zijn zouden we met 1 foto (op zeg 16 bits) die echt kunnen tonen en zouden onze irissen het normale aanpassen doen afhankelijk van waar je kijkt.

het probleem is dat we proberen een "deel" van dit beeld te showen met wat we verwachten wat onze ogen doen, (bijv stop 5-9) in plaats van de volledige range 0-11 bijvoorbeeld.

als we dat doen (en dat initiatief is onderweg met oa rec2020) dan wordt fotografie VEEL beter, en films ook!

Ik denk niet dat monitoren de beperkende factor zijn. Volgens mij gebruiken we HDR omdat de sensoren in onze camera niet hetzelfde dynamische bereik hebben als onze ogen. Als dit in de toekomst wel het geval is, is HDR gewoon overbodig.

Details die er niet zijn (omdat bepaalde delen van de foto buiten het dynamische bereik van de senser vielen en dus compleet wit of zwart zijn) kun je zelfs met de beste monitor van de wereld niet tevoorschijn toveren. En de goede monitoren van tegenwoordig zijn prima in staat om zeer fijne nuances in zwart en wit (die met HDR wel aanwezig zijn), prima te tonen. Dus volgens mij is de sensor de grootste beperkende factor en niet zozeer de monitor.

En zou een foto die op het scherm er niet HDR uitziet omdat de monitor het niet aan kan, er als fysieke afdruk wel goed uitzien? Een professionele afdruk kan wel gitzwart zijn dus dan zou je daar wel ineens het HDR effect terug moeten zien. Maar dat is ook niet zo.

Nee en ja. Monitoren zijn zeker wel een beperking en kunnen HDR simpelweg niet weergeven, maar het is ook waar dat camera's dit inderdaad nog niet kunnen vastleggen. Ik heb op een beurs (wel al jaren geleden) wel een keer een HDR-monitor mogen bekijken, dat was wel erg bijzonder om te zien maar ik denk niet dat je er lang achter wilt zitten. Dat was ook een prototype.

Met HDR krijg je alle onderdelen van de foto lekker helder op de plaat, maar wordt het plaatje er mooier van? Zie de grafzerken op pagina 3: doe mij maar de HDR loze foto.

Straks moet je je kunstmatige HDR foto's zelf nog weer terug gaan bewerken naar iets wat sfeer heeft. Laten we hopen dat je de kunstmatige trucendoos altijd uit kunt blijven zetten.

Vroeger werden bij het afdrukken van een dergelijke foto de donkere graven een beetje tegengehouden of werd de lichte lucht een beetje doorgedrukt.

Met film was het zonesysteem de truc om het soms grote dynamische bereik van de realiteit vast te leggen en moest het contrast om af te drukken vaak nog wat omlaag gebracht worden door de lichte partijen door te drukken en de donkere partijen tegen te houden. Digitaal gebruiken we HDR om de realiteit vast te leggen en doen we tonemapping om op het scherm weer te geven of af te drukken.

Maar er blijft toch een belangrijke rol weggelegd voor de fotograaf en dat zie ik in de nabije toekomst nog niet direct veranderen. Er zijn namelijk een heleboel resultaten die technisch in orde zijn, maar een volledig ander gevoel geven bij een foto. Er zijn een paar blogs van zwart-wit-fotografen die hun proefprints laten zien, waarop je goed ziet dat een paar subtiele veranderingen aan een technisch correcte afdruk een enorm verschil maken. http://www.twelvesmallsqu...the-print-glencoe-cottage is een voorbeeldje dat ik zo direct kan vinden, maar er zijn er veel meer te vinden.

Je verwart HDR met tonemapping. HDR wordt gebruikt om beperkingen van de sensor op te vangen, tonemapping wordt gebruikt om de beperkingen van een scherm op te vangen.

Hele goeie !
Onze schermen zijn nog steeds 8 bits, ver onder het dynamisch bereik van onze ogen.
En een beeldscherm is eenmaal niet de minst belangrijke schakel. Afdrukken van foto's doet bijna niemand meer, tenzij voor posters, enz.

[Reactie gewijzigd door skatebiker op 21 januari 2015 12:54]

Bitdiepte zegt niks over het verschil tussen het donkerste en lichtste wat een scherm kan weergeven. Enkel iets over het aantal stapjes tussen die twee uitersten.

Leuk artikel, maar klein puntje:

Moest je met een analoog filmrolletje twee dagen wachten voordat je je foto's kon zien, met een digitale camera zie je direct het resultaat. Het gevolg is dat het percentage mislukte foto's in elk geval in potentie is afgenomen.

Dat je direct de foto's ziet zorgt er niet voor dat er mislukte foto's zijn. Als ik mijn camera niet stil hou, blijf ik in de gemaakte foto bewegingsonscherpte houden. Echter er worden (doordat je digitaal de foto kan zien) minder mislukte foto afgedrukt. Dat is het gevolg! Alleen dat zie je ook overal in terug. Steeds minder mensen laten hun foto's afdrukken en bewaren ze alleen nog maar digitaal.

Daarom staat er ook "in elk geval in potentie".

Dat je direct de foto's ziet zorgt er niet voor dat er mislukte foto's zijn.

Dat je direct de foto's ziet zorgt er niet voor dat ergeenn mislukte foto's zijn. Maar het feit dat je de foto''s wel direct kunt zien houdt tevens in dat je ze zo mogelijk opnieuw kunt maken. En niet dat je er na een maand Australie thuis pas achterkomt dat je film niet helemaal lekker in de camera zat.

Klopt, maar daarmee is dus nog steeds niet het percentage mislukte foto's wat gemaakt is minder
Daar doelde ik op.

"Fabrikanten werken lensfouten als vertekeningen en vignettering steeds vaker softwarematig weg, waardoor die niet of nauwelijks zijn terug te zien in de jpegs. In de raws zijn ze natuurlijk nog steeds zichtbaar,"

Is dat zo, volgens mij hebben al mijn Olympus m4/3 camera's in body correctie ook voor RAW's.

Bij Olympus-camera's worden de lenscorrecties in de metadata van de RAW's bewaard. De RAW-data zelf wordt niet bewerkt. Maar bij het importeren in Lightroom (of ACR) worden de correcties in het geval van Olympus inderdaad automatisch doorgevoerd. Bij andere software zoals Capture One is dat niet het geval.

En met Apple Aperture? Heb nog nooit lensfouten hoeven corrigeren.

Aperture 3 doet dat inderdaad ook.

Lekker makkelijk maar maakt van een mislukte foto of een gemist moment geen goede foto.

Dat lijkt nogal een open deur die je intrapt.

De in-body correctie is dan ook niet ontworpen met als doel om mislukte foto's goed te maken. Het is ontworpen om zo lichtere en kleinere objectieven te kunnen ontwerpen zonder in te hoeven leveren op het eindresultaat.

[Reactie gewijzigd door Thorgrem op 21 januari 2015 22:53]