Far Cry 4 Review

Sterke basis, aardige vernieuwingen

Voor gamers die Far Cry 3 geweldig vonden, zal de herhaling die optreedt in de gameplay wellicht geen probleem zijn. Meer van hetzelfde van iets dat je oprecht fantastisch vindt is immers meestal meer dan welkom. Toch zullen zij ook op zoek zijn naar redenen om Far Cry 4 als nieuwe game te kunnen zien, en gelukkig zijn die er uiteindelijk ook. Voordat we die uitlichten, staan we echter nog even stil bij de basis. We geven namelijk veel kritiek op het feit dat er zo veel is overgeheveld van deel drie naar deel vier, maar gaan ondertussen voorbij aan het feit dat Far Cry 4 daarmee wel snoeihard profiteert van de meer dan solide basis die die aanpak oplevert.

Veel basiselementen, zoals het lopen, het richten, het schieten en zelfs het rijden werkten in Far Cry 3 al prima en het is geen straf om die elementen terug te zien in Far Cry 4. Dan kunnen we wel lekker recalcitrant willen doen en Ubisoft veroordelen over alles wat niet nieuw is, maar waarom zou je willens en wetens een werkende formule compleet afbreken en opnieuw het wiel proberen uit te vinden? De juiste conclusie: Far Cry 4 speelt lekker dankzij Far Cry 3. Daar komt dan nog bij dat enkele kleine pijnpuntjes uit dat spel zijn aangepakt. Wij schreven over Far Cry 3 bijvoorbeeld dat we de platformelementen niet soepel genoeg vonden, en die werken nu een stuk vloeiender. Hoewel het vervelend kan zijn om weer tientallen torens te moeten beklimmen, gaat dat in elk geval wel iets beter.

Lol op een olifant

Dan zijn er nog de nieuwe elementen, met als meest in het oog springende vernieuwing de coöp, waarover je op de volgende pagina meer kunt lezen. Spelend in je eentje maak je ook een aantal noemenswaardige nieuwe dingen mee. Het leukste daarvan vonden we de mogelijkheid om op een olifant te rijden. Het klinkt misschien stom en het lijkt wellicht een klein, onbenullig stukje gameplay, maar er is weinig leuker dan zittend op een olifant een Outposts in de pan te hakken. Je beukt elke soldaat en zelfs elke auto die in de buurt durft te komen met het grootste gemak opzij. Daarbij komt nog dat de olifant aardig wat kan hebben, en dus hebben we het hier over een soort tank van moeder natuur. Op een gegeven moment trokken we zelfs met een en dezelfde olifant van Outpost naar Outpost als een soort tweemansleger. Geloof ons: auto's de lucht in flippen gaat nooit vervelen.

Het is een prima voorbeeld van hoe Far Cry 4 zich ook prima leent om gewoon 'lekker te klooien' zonder dat je direct met een missie bezig bent. Speel je liever wel echt missies, dan zijn de nieuwe Shangri-La-missies waarschijnlijk meer jouw stijl. Hier verplaatst Ajay zich in een herinnering van de oude strijder Kalinag. Gewapend met alleen een mes en een boog, en met een tijger aan je zijde, moet je het mythische paradijs Shanri-La ontdoen van de demonische Rakshasa die er bezit van hebben genomen. Het vechten met een boog blijft leuk, maar vooral het gevoel een tijger op vijanden af te kunnen sturen is cool. Het helpt dat het ook nog eens de mooiste tijger is die je ooit in een game hebt gezien.

Prachtig

Mooi is Far Cry 4 trouwens sowieso. De besneeuwde bergtoppen van de Himalaya liggen er altijd prachtig bij en zorgen er voor dat je zelfs na twintig uur spelen nog af en toe even stilstaat om van het uitzicht te genieten. De grafische pracht gaat niet altijd gepaard met heel veel geloofwaardigheid, maar dat is ook niet het belangrijkste. We hebben sprongen op een quad overleefd waar zelfs de beste extreme sporters ter wereld niet aan zouden beginnen. We zijn, glijdend met een wingsuit, naar vliegtuigen toe gevlogen om er vervolgens een granaat in te gooien en zelf weer weg te zweven terwijl het toestel achter ons explodeert. Geloofwaardig? Nee. Leuk? Absoluut.