In de basis is iOS 7 uiteraard hetzelfde besturingssysteem als iOS 6; alles werkt hetzelfde, er zijn nog altijd geen widgets als in Android of live tiles als in Windows Phone, en ook de manier van apps gebruiken en notificaties ontvangen gebeurt nog altijd als voorheen.
Is iOS 7 dan een nieuwe laklaag over een inmiddels volwassen besturingssysteem? Grotendeels is dat zeker waar. De kleurrijke iconen, knoppen zonder het uiterlijk van knoppen, het dunne lettertype en de oprfrisbeurt van het notificatiecentrum zijn allemaal slechts uiterlijkheden. Voor sommige mensen maakt dat een groot verschil, ten goede of ten kwade, voor anderen is dat niet relevant.
Uiteraard zijn er wel nieuwe functies en daarvan had Apple er een paar te lang uitgesteld. Het bedieningspaneel met toggles is daarvan een goed voorbeeld, maar ook het nieuwe menu om van apps te switchen had al in een eerdere iOS-versie kunnen en misschien moeten zitten. AirDrop is een van de weinige nieuwe toevoegingen die echt iets toevoegt.
Apple toont lef met iOS 7, door een interface neer te zetten die sommige gebruikers wellicht zal vervreemden en anderen de wenkbrauwen doet fronsen. Er is bovendien nog veel werk aan de winkel, maar Apple gunt zichzelf nog een paar maanden.
Het is vooral een noodzakelijke upgrade en, zoals Apple terecht zei bij de presentatie, de grootste verandering aan iOS sinds de eerste iPhone. Met een grondige verbouwing lijkt een huis misschien weer even als nieuw, maar aan veel elementen verander je niets. Daarmee probeert Apple bestaande gebruikers niet te vervreemden en tegelijk mensen terug te halen of te behouden die iOS saai begonnen te vinden. Of dat gelukt is, zal moeten blijken, maar iOS 7 is in elk geval totaal anders en dat iets wat we sinds 2007 of 2008 niet meer konden zeggen van het besturingssysteem van de iPhone.