Binary Domain

Tegen de bots

Je strijdt in Binary Domain tegen robots, eindeloze hoeveelheden robots die kennelijk allemaal in de gaten hebben dat jij er op uit gestuurd bent om hun positie te ondermijnen. Sommige robots hebben inderdaad menselijke trekken en dito formaat, al zijn ze een stuk vasthoudender. Je kunt de individuele lichaamsdelen van de bots kapot schieten, maar dat is niet genoeg om ze uit te schakelen. Een bot zonder benen zal naar je toe kruipen en een bot zonder hoofd zal al schietend als een kip zonder kop rond blijven dolen. Uiteraard zijn er ook grotere exemplaren, in diverse formaten. We konden zelf aan de bak tegen een bot die minstens twee keer zo groot was als wijzelf, maar zagen bovendien een bot voorbijkomen die minstens vier keer de menselijke maat had. Een manier om die bot uit te schakelen was om via een gebouw bovenop de bot te springen. Een conventionelere oplossing is om met vereende krachten de bepantsering van de bot te slopen door herhaalde salvo's er op te schieten, en zo langzaam door te dringen tot de gevoeliger delen van de robot.

Tijdens de eerste missies moesten we niet alleen tientallen robots neerknallen en aan een bot van gigantische proporties zien te ontsnappen, we moesten ook zwevende drones ontwijken en hangend aan de romp met een tanker meeliften tot we in veiliger water waren. De levels lijken behoorlijk lineair, maar ze zijn wel volgepropt met actie. Het duurt even voor het verhaal op gang komt, maar dan lijkt zich een avontuur te ontrollen waarin de strijd tussen mens en robot centraal staat. Het verhaal lijkt daarbij voorzichtig de kant op te gaan van Ghost in the Shell, Battlestar Galactica en Bladerunner, en dat zijn niet de minste referenties. Of Binary Domain dezelfde diepgang heeft, hopen we in een volgende speelronde te ontdekken.

Voorlopige conclusie

Van dat verhaal moet Binary Domain het hebben. Daaronder zit een shooter verborgen die voortborduurt op een bekend stramien, waar Nagoshi het fenomeen 'vertrouwen' aan toevoegt. De samenwerking binnen je squad is afhankelijk van het vertrouwen dat je teamgenoten in je hebben en daar zul je in moeten investeren. Als ze dat vertrouwen hebben, kun je opdrachten aan ze geven. Dat kan met je controller, maar ook met voice commands, al was dat laatste tijdens onze speelsessie helaas nog niet mogelijk.

Titel	Binary Domain
Platform	Xbox 360, PlayStation 3
Ontwikkelaar	Sega Japan
Uitgever	Sega
Releasedatum	februari 2012

Reacties (60)

Als FPS gamer was ik bang dat dit weer een RPG game werd, maar van wat ik nu heb kunnen zien, wordt dit een zeer mooie verdeling tussen FPS en RPG (RPG lite kan ik nog wel mee leven en brengt net die extra dimensie in het spel).
Ik denk voor de die-hard FPS gamers, net genoeg FPS om hem zeker een kans te geven. Ik ga hem in ieder geval zeker overwegen!

Zoals je ziet in de trailers is het geen FPS, maar een Third person shooter, zoals Gears of War, dus het wordt zeker geen die-hard FPS game.
Verder zeer zeker een interessante verhaallijn omdat er denk ik wel mensen zijn die dergelijke catastrofes verwachten. Ik ben benieuwd

Qua eigenlijke gameplay vind ik die 2 nu niet veel verschillen eigenlijk, behalve dan dat je over de schouder meekijkt. In schietmodus al helemaal niet, dan zoom je nog een stuk verder in. Third Person Shooters zijn wat dat betreft beetje een evolutie van FPS, voor de console. Een echte 3rd person game is het niet echt, want je hebt geen controle over de camera.

Genoeg mensen die daar anders over denken. Persoonlijk kan ik absoluut geen 3PS games spelen, als schieten echt het voornaamste is wat je doet. Ik kan er mee leven als er ook nog genoeg andere actie is (zoals Mass Effect bv), maar schieten is niet fijn voor mij.

Het is zeker wel een third-person shooter, en je kunt om de hoeken kijken met de camera.

Je hebt me dan ook niet horen zeggen dat het geen third person shooter is, alleen dat ze voor mij persoonlijk niet veel van elkaar verschillen qua gameplay. Hooguit dat je een wat leukere view van de speelwereld hebt tussen het schieten door . Ik doelde op het verschil tussen een 3rd person shooter en gewone 3rd person view game, zoals bijvoorbeeld Tomb Raider, waar je de camera nog eens 360 graden om je personage heen kan draaien etc. Maar goed, we dwalen af...

In de trailer zie dat bots in lijn al schietend voorwaarts opkomen. Neem aan dat ze precizie kunnen schieten , maar niemand schijnt last te hebben van de voorbij vliegende kogels.....en dan de megabot met het ik weet niet hoe zware geschut. Alles lijkt gewoon heel te blijven aan omgeving . Had liever gezien, wat minder zwaar bewapend of realistischer effect op de omgeving.
Wel interessante gameplay door de uitgebreide omgeving. Ik zal waarschijnlijk alleen voor de fun de demo een keertje spelen.

Lol, als de Robopocalypse echt komt of ze maken er een realistisch spel van dan is het een kort verhaal. Elke kogel zal zijn doel raken of gericht mis (dekking voor flanken).

You died! Robots win!

De soundtrack lijkt erg veel op die van 28 weeks later (1.10)
http://www.youtube.com/watch?v=dMyIG2EKPoE

het verhaal kan best interessant zijn. Vooral om te zien hoe robots zich hebben weten te nestelen in de mensheid.

Zeker, daar moest ik ook direct aandenken. De opdracht was zeker 'doe maar graag zoiets als 28 days later'...

Is het een custom soundtrack? Of komt dit van een bestande band/artiest? Ik vind het wel vet!

De soundtrack lijkt erg veel op die van 28 weeks later (1.10)
http://www.youtube.com/watch?v=dMyIG2EKPoE

In heel veel trailers, zeker in die van de film wereld, zit de soundtrack er nog niet in. Die wordt veelal later gemaakt, om deze zo precies mogelijk aan de beelden en emotie aan te passen.

Volgens mij zijn bijna alle shooter verhalen fantasieloze variaties op hetzelfde thema.

Mensheid moet overleven (gaap).
Vijand in en in slecht, wil mensheid vernietigen (gaap)
Daarom niet nadenken maar schieten (gaap)

Volgens mij zijn zulke games gewoon een oefening om je hersens wat verder af te stompen en geven ze vooral een uitlaatklep om even de valse hond uit te laten, onder het mom de frustraties af te reageren. En wat doet dat voor de mens? Nou niet veel goeds. We hebben steeds meer malloten die het ook even in praktijk gaan brengen. Het laat mensen lekker fantaseren over geweld en destructie.

Ja voor alle problemen is er één oplossing: bommen vrij. Amerikanen hoor je bijna niet anders meer praten, dan over gevaren die onschadelijk moeten worden gemaakt. Een benauwend koker denken uit een gewelddadige maatschappij.

Zoals een spreekwoord zegt: Als mensen alleen de hamer als oplossing kennen wordt elke probleem vanzelf een spijker.

Het valt me tegen dat een Japanse uitgevers ook deze rommel brengen. Maar zij redeneren natuurlijk, als de westerling die vulles graag vreet dan zullen we ze er wel mee bedienen. En het is waar mensen vragen er inderdaad zelf om, het kan ze niet rauw, bloederig, stompzinnig genoeg zijn.

Nou ik wil jullie plezier niet bederven, veel plezier met jullie pogingen, ahum, de mensheid te redden.

Waarom niet gewoon een keer iets maken dat wat meer vraagt dan reflexen, overlevingsinstincten en zelfzuchtig denken? Het antwoord is dat daar in het Westen geen markt voor is. Daar zijn wij nog niet beschaafd genoeg voor. Je kan een miljard omzetten met Call of Duty maar niet met iets verheffenders. Daarvoor is het gemiddelde peil hier gewoon te laag.

Breivik heeft ook mooi laten zien wat er voor gedachtenwereld mee samen gaat. Kokerdenken en angstvisioenen die bestreden moeten worden met gewelddadige uitbarstingen. Tja tot het in praktijk wordt gebracht is het allemaal fantasie. Net als bij pedofielen wordt het eerst in fantasie beoefend.

Maar het gebeurt toch niet echt? De wikileak filmjes van de helicopter bemanning laat juist zien met hoeveel enthousiasme die mensen op onschuldige mensen lopen schieten en juichen bij elke hit. Waar zouden ze dat enthousiasme geleerd hebben? Nou waar Breivil het ook geleerd heeft. Je kan zoiets immers niet in de praktijk oefenen, dat geeft problemen. Je moet het simuleren. Dat geeft een zelfde soort ervaring dus het verschil tussen realiteit en fantasie is veel dunner dan mensen denken.

Je programmeert je zelf dus gewoon om een killer te zijn. Het is een rare gedachte dat het iets anders zou opleveren. Als je piano oefent op de computer wordt je toch ook geen harpspeler. En vreemd om te beweren dat je daar niet echt piano van zou leren spelen omdat het een simulatie is.

Argumenten als ik ben een relaxte jongen ik heb nog steeds niemand vermoord, zijn echt overtuigend. Waarom zien wij dan regelmatig moordpartijen van mensen die door hun omgeving als relaxed worden omschreven. En ja geweld neemt systematische toe in de samenleving. Daarin passen deze games. Of ze nu oorzaak zijn of gewoon symptoom van een verloederde samenleving is niet te bewijzen, maar waarschijnlijk beide.

De Japanners doen het in ieder geval nog wat netter door de vijand voor te stellen als robots, weliswaar menselijke robots, maar toch robots. De vraag die vermeden wordt is of het eigenlijk wel ethisch is om intelligente robots af te schieten? Of dat dan geen moord is? Dat soort vragen wordt in dit soort games altijd vermeden door er een zaak van overleving van te maken. We kunnen niet anders, dus leef je zelf maar lekker ongegeneerd uit. Laat het beest maar lekker naar buiten, wentel je in je eigen machtsgevoelens terwijl je iedereen lekker in het stof laat bijten. Want overleven hoeft niet onaangenaam te zijn.

Dit is de moderne variant van de gladiatoren spelen van de Romeinen, ook die konden niet buiten een portie bloed aan de paal. Zoals Senaca het ooit beschreef, elke keer dat je naar het colloseum gaat kom je weer een stuk rauwer en hongeriger naar buiten.

Helemaal slim is het jonge geesten hier mee te doordrenken die zijn nog flexibel en kunnen zich er aan aanpassen. Zelf merken ze daar niets van want de geest ervaart zichzelf immer als vanzelfsprekend. Dus ook als de sociale vaardigheden tekort schieten ervaart de geest dit niet als zijn eigen probleem. Nee dat geeft frustratie je het best weer even wegschiet door een gewelddadig computerspelletje op te zetten.

Nou ja veel plezier. Knal ze maar lekker af, die hersencellen.

[Reactie gewijzigd door Anoniem: 425494 op 18 december 2011 20:01]

Je heb deels gelijk, maar dit is voornamelijk entertainment en een deels agressie afblazen. Persoonlijk blaas ik liever agressie af op een computer game of een sandbag dan in een barfight zoals we die door de eeuwen heen kennen (en nu nog voorkomen). Dit is allemaal fictie en dat houden we graag zo, want persoonlijk wordt ik alleen maar heel kwaad om zaken die gebaseerd zijn op realiteit. Een reden waarom ik bitter weinig WWII holocast gerelateerde films kijk of films over apartheid. Het moet duidelijk zijn dat dit niet echt is, als mensen dat verschil niet kunnen maken zal het weinig uitmaken of ze een gewelddadig schietspel spelen of de bijbel lezen en denken dat 'God' ze verteld om een hoop mensen te doden. Waar ik op hoop dat weldenkende mensen een andere boodschap meenemen uit zo een spel/film/boek, "War is hel, and it makes everyone into badguys.".

Moet je mensen van zichzelf beschermen, ja, maar tot bepaalde hoogte. Als je ze voor alles gaat beschermen stompt de samenleving af tot een mechanische hel waar iedereen hetzelfde doet en binnen hele strikte lijnen moet lopen.

Voor gladiatoren spelen moet je niet kijken naar gewelddadige computer games, maar moet je naar 'sport' gaan kijken en dan voornamelijk naar bv. cage fights, maar het oude WWW was een goede voorloper. Zelfs het voetbal is tegenwoordig behoorlijk gewelddadig, als het geen asso ouders zijn die langs de linie staan te roepen, zijn het wel 'top' sporters die een hoek proberen uit te delen in de veronderstelling dat de scheidsrechter niet goed oplet...

De geest werkt heel simpel. Wat je er in stopt, komt er op de een of andere manier ook weer uit.

Nee niet direct, het gaat eerst het onderbewuste in. En net zoals het lichaam ook niet direct de nadelige gevolgen ondervindt van ongezond eten, is dat bij de geest ook zo. Het vergif hoopt zich eerst op. Tegen de tijd dat het naar buitenkomt is het voor mensen moeilijk om het verband te leggen. Ze zullen juist zeggen: Daar kan het niet aan liggen, dat doe ik al mijn hele leven en heeft mij nooit geschaad.

Wat je omarmt dat wordt deel van jou. Het idee dat je door afreageren iets kwijtraakt is een verkeerde gedachte. Hoe meer je oefent, hoe meer je je bekwaamt. Niemand word liefdevoller door geweld te beoefenen of dat nu in fantasie is of in woord, of in daad. Voor de geest is het verschil veel minder groot dan de mensen denken. Het verschil bestaat voor de wet, niet voor de geest. De wet zegt dat je het een ongestraft kan beoefenen en het ander niet. Het Amerikaanse leger heeft de waarde van computergames al lang ontdekt. Om van mensen soldaten te maken, moet je ze desensibiliseren, minder gevoelig maken. Dat doe je door ze aan geweld te laten wennen. Psychologisch onderzoek heeft ook bewezen dat games met grof geweld inderdaad dit effect hebben. Ook dat ze een gevaar opleveren voor degenen die ze oefenen. Als iemand zich bedreigd voelt, gebruikt hij zijn reflexen. Angstige mensen die gewelddadige games spelen, neigen sneller naar wapens te grijpen en mensen te doden. De natuurlijke drempel is geslecht. Zelf merken ze daar weinig van in normale situaties. Nee, ze programmeren zichzelf voor bedreigende situaties. En zo wordt een relaxte jongens ineens een moordenaar en snappen ze zelf niet waarom.

Maar het is verslavend en daar zit het probleem. Net zoals je tegen een alcoholist ook niet hoeft te vertellen dat drank niet goed voor hem is, of een gokker dat gokken hem alleen verlies bezorgd, zo wil de gamer ook niet horen dat zijn favoriete bezigheid hem schaadt. Nee, ik reageer me lekker af, daardoor ben ik minder agressief. En van een drankje wordt je lelker ontspannen en gokken is ook een ontspannende bezigheid. Rationaliseren kunnen we allemaal als de beste. We weten dat geweld niet goed is, dus zoeken we manieren die "onschudlig" zijn. Net zo onschuldig als je aftrekken bij plaatjes van jonge kinderen. Ik doe het toch niet echt. Het is maar fantasie.

Je geest desensibiliseren is het domste wat een mens kan doen. Je geluk gevoel is direct afhankelijk van het vermogen om te voelen. Hoe ongevoeliger de geest hoe grauwer het leven wordt en hoe meer je moet zoeken naar sterkere prikkels om het een beetje dragelijk te houden. Maar sterke prikkels stompen altijd af. Kijk maar eens in fel licht, of zet de luidsprekers maar eens op standje tien en onderzoek wat je daarna nog ziet of hoort. Dat effect is tijdelijk als het sporadisch gebeurt, maar hoopt zich op als je het vaak herhaalt.

Dus je moet het zelf maar weten. Waar gaat tegenwoordig de meeste geld in om? Sex, drugs, gokken, gewelddadige games. Waarom? Omdat het hele sterke prikkels zijn, waar je mensen aan kan verslaven. "Gebruikers" tellen daar veel geld voor neer. Na een tijdje zijn ze uitgewerkt en heb je weer vervanging nodig. Stel je daar kinderen aan bloot dan kan je zeer langdurige verslavingen creëren omdat de hersenen zich er naar gaan vormen.

Onderzoek heeft bewezen dat de hersens bij sterke emoties stoffen afscheiden waar de hersencellen aan verslaafd raken. Ze hebben daarvoor speciale receptoren en ontwikkelen meer receptoren als ze je steeds verwend. Receptoren voor gezondere bouwstoffen worden zelfs afgebouwd. Daarom heeft alcoholist geen honger meer. Hoe heftiger de emoties hoe meer stoffen vrij komen. Dat leidt weer tot grotere zucht omdat er meer receptoren zijn die om de stof vragen. Daarom worden games alsmaar gewelddadiger. Om het zelfde effect te krijgen, het oversturen van de receptoren, heb je meer nodig, omdat zich meer receptoren gevormd hebben.

Om het plat te zeggen, je loopt jezelf af te stompen. Maar daar merk je weinig van omdat je zelf niet merkt dat je ongevoeliger wordt. Je voelt niet dat je minder gevoel hebt, want daar zou je meer gevoel voor moeten hebben.

[Reactie gewijzigd door Anoniem: 425494 op 18 december 2011 22:13]

"Maar sterke prikkels stompen altijd af. Kijk maar eens in fel licht, of zet de luidsprekers maar eens op standje tien en onderzoek wat je daarna nog ziet of hoort. Dat effect is tijdelijk als het sporadisch gebeurt, maar hoopt zich op als je het vaak herhaalt. "
is een drogreden van verkeerde vergelijking.
Wat je noemt zijn geen prikkels in de zin van interpretatie, zoals bijvoorbeeld het nadenken over onderwerpen in games, maar fysiek schadelijke factoren.

Je stelling aan het begin van je commentaar (het brein werkt simpel) en jouw zojuist gequote feitelijk onjuiste uitspraak zijn een contradictie.

Verder is je zevende alinea een drogreden vanwege weggelaten waarheden: Dat receptoren steeds meer worden gemaakt betekent niet dat er geen remming op zit. Je doet het lijken alsof alle acties positieve terugkoppeling veroorzaken, zonder grens. Er is een maximum aan de capaciteit van je cellen, ze moeten ook nog kunnen blijven functioneren.
En raak je verslaafd aan het gevoel dat je had toen, ik noem maar iets, je vader overleed? Dat lijkt mij een sterke emotie.

"Alsmaar gewelddadiger"?
Kijk eens naar dungeons & dragons, een tabletop uit '70 waar je AL je voorstellingsvermogen gebruikte om drakenhoofden af te hakken, mensen te bestelen en weet ik niet wat.
Anders nog de Kennedy-moord, was dat voor of na de gewelddadige games?
Oh en het riddertijdperk, telt dat mee?

Ik zie geen klimmende lijn in de agressiviteit-tijd grafiek. Wel in de hoeveelheid in de media verschenen voorvallen van doorgedraaide einselgangers.

"Het brein werkt simpel" is onverstandig om te roepen, al helemaal als je kennis blijkbaar nèt tekort schiet.
Je hebt een boel bijna goed, maar net niet helemaal. En niet helemaal = niet.

Het zou best kunnen dat ik onverschilliger wordt, maar dat kan me toch niks schelen

Je wordt er ook helemaal niet onverschilliger van. Onverschilliger wordt je als je ouder wordt en als je op jezelf gaat wonen. Ik geeft bijvoorbeeld tegenwoordig veel minder aan bedelaars en straatkrantverkopers dan twee jaar geleden.

Magalaan, die maakt zoveel denkfouten, je hoeft het niet serieus te nemen.

[Reactie gewijzigd door Mejust op 18 december 2011 23:05]

Ik heb geen zin om deze hele lap tekst te gaan lezen maar de manga Pluto gaat grotendeels over of als je een robot hebt die even slim is als een mens, eruit ziet als een mens en zich gedraagt als een mens ook een mens is. Linkje: http://www.bookdepository...oki-Urasawa/9781421519180

GOW met robots ?
Beter goed gejat....
Maar heb er wel vertrouwen in dat SEGA weer eens een klasse game neer gaat zetten !

Deze game klinkt voor mij echt interessant, ik hoop op kruising tussen Army of Two en Mass Effect wie weet gaan we dat ook echt krijgen .

Graphics en een paar characters doen me denken aan Yakuza graphics.

Zelfde engine waarschijnlijk?

Dit had zo de trailer voor Mass Effect 3 kunnen zijn, zelfs de pakken hebben er wel wat weg van. Laat staan die bar!

Vind het allemaal niet zo orgineel maar misschien is het wel grappig

deze slaan we dan maar over dan...
dit is echt een dertien in een dozijn spel...

Zat me enorm te ergeren aan de ingame filmpjes, waar de 'held' zich in het slachtveld werpt alsof het niets is en ook nog zo arrogant mogelijk probeert te gedragen.

Is dit niet ongeveer het verhaal van de film irobot?

Oh kijk het zoveelste "Mensheid is doomed maar jij kan ons redden van de ondergang als je maar iedereeen neermaait"-spel. Even, worden jullie niet ZELF moe van alsmaar precies hetzeflde spel te reviewen...?

Het is niet voor niets dat reviewers altijd zo hameren op vernieuwing (terwijl uit verkoopcijfers blijkt dat consumenten daar veel minder in geïnteresseerd in zijn).

consumenten kopen alles wat je ze voorhoudt, al is het een dampende drol.

Als je het maar goed genoeg hyped