Panasonic Lumix GF2

Flitser en kitlens

Flitser

Net als de GF1 heeft de GF2 een flitser die uitgeklapt redelijk ver voor de body uitkomt. De vergrendeling is mechanisch terwijl het uitklapmechanisme een veer gebruikt. De constructie is ten opzichte van de GF1 iets gewijzigd en voelt stevig aan. De constructie is grotendeels vergelijkbaar met die van de Olympus E-PL2 en ook het richtgetal van 6m is gelijk aan dat van de flitser van die camera.

De schroefdraad voor een statief zit netjes midden onder de lensmount. Aan de onderkant vinden we ook het klepje waarachter zich de accu en het sd-slot bevinden.

Accu

De accu van de GF1 kan niet in de GF2 gebruikt worden. Voor de nieuwe camera maakte Panasonic de DMW-BLD10-accu, die een capaciteit van 1010mAh heeft. Dit is aanzienlijk minder dan de 1250mAh van de vorige accu. Met de accu van de GF2 kunnen volgens de Cipa-teststandaard ongeveer driehonderd foto's gemaakt worden, waarmee het toestel in de middenmoot zit. De E-PL2 scoort vergelijkbaar, maar de NEX-5 kan bijvoorbeeld 380 foto's op een acculading maken.

14mm f/2,5-lens

Panasonic leverde het GF2-recensie-exemplaar met de nieuwe Lumix G 14mm F2.5 ASPH-kitlens. Deze primelens heeft een grootste diafragma van f/2,5 en een brandpuntsafstand van 14mm, wat met de 2x-cropfactor neerkomt op een brandpuntsafstand van 28mm in kleinbeeldformaat.

We hadden graag een lichtgevoeligere lens gezien, aangezien de 14-42mm-kitlens al begint bij f/3,5 - maar waarschijnlijk was de lens anders te groot en te zwaar geworden, en mogelijk ook te duur. Het gewicht van de 14mm-lens, 55 gram, is zowat verwaarloosbaar in vergelijking met het gewicht van de GF2.

De lens stelt intern scherp zodat het voorste lenselement niet meedraait bij het scherpstellen. Verder heeft de 14mm een diafragma met zeven bladen, een metalen lensmount en een niet al te indrukwekkende minimale scherpstelafstand van 18cm. Het scherpstellen werkt redelijk geruisloos, maar de lens is iets trager dan de nieuwe 14-42mm-kitlens van Olympus. Onder andere fotograaf Steve Huff heeft zich in een review lovend over de lens uitgelaten.

De scherpte is in het midden al bij f/2,5 redelijk acceptabel, terwijl de scherpte aan de randen bij een diafragma van f/3,5 of meer redelijk bijtrekt. Het lichtverlies aan de randen is bij een diafragma van f/2,5 goed zichtbaar, maar bij een diafragma van f/5,6 is de vignettering al zo goed als verdwenen. Wel vertoont de lens een lichte tonvormige vertekening.

• Volgende pagina 5. Touchbediening