Eternal Sonata

Licht en schaduw

Ondanks dat het vechten nog steeds via een soort ‘turn-based’-systeem werkt, heeft de game veel meer actie en speelt hij veel sneller dan soortgelijke games waarbij je alleen maar hoeft te klikken, te wachten, te klikken en nog meer te wachten. Zo is er bijvoorbeeld het licht/schaduw-systeem: elk personage heeft bepaalde krachten, maar sommige ervan - zoals genezende krachten - werken alleen als je in het licht staat, terwijl andere krachten vereisen dat je de schaduw opzoekt. Daarnaast heb je in elk gevecht per personage slechts een geringe hoeveelheid tijd om te reageren, waardoor het spel veel dynamischer is dan soortgelijke games. Het is dit soort gameplay-elementen dat ervoor zorgt dat je in Eternal Sonata veel meer spelcontrole houdt. Daardoor is het spel ook geschikt voor een - al dan niet Westers - publiek dat doorgaans wat minder geduld heeft bij dit soort games.

Levels

De gameplay van Eternal Sonata gaat erg diep, maar alle elementen worden goed gedoseerd. Als speler word je nooit overladen met een stortvloed aan spelmogelijkheden waarbij je door de bomen het bos niet meer ziet. Veel spel-elementen worden pas geïntroduceerd als het spel vordert, waardoor de game ook je interesse blijft wekken op de langere termijn. Zo kunnen personages niet alleen ‘experience’ opdoen waarmee ze sterker worden, ze kunnen ook in level stijgen, tot een maximum van zes levels. Bij elk level speel je nieuwe vecht- en spelmogelijkheden vrij, waardoor het spel tot het eind toe fris blijft.

Lichtgevende rioolratten

Grafisch is Eternal Sonata zeer indrukwekkend. Vooral de omgevingen waarin je rondloopt zijn een lust voor het oog. Ondanks het gebrek aan camerabesturing en de geringe interactie, is rondlopen in dit spel een genot op zich. Het enige minpunt is dat het aantal verschillende vijanden, hoe mooi ze ook zijn vormgegeven, wel erg gering is. De eerste uren ben je vooral bezig met het bestrijden van wandelende bloembollen en lichtgevende rioolratten. Ook op het gebied van audio is Eternal Sonata bijzonder goed verzorgd, maar dat mag je ook wel verwachten van een spel dat is gebaseerd op het leven van een componist. De soundtrack bestaat uit veel bekende en minder bekende werken van Chopin en de Engelse stemmen zijn niet zo tenenkrommend als doorgaans het geval is bij Japanse games. Voor de liefhebber is het overigens ook mogelijk om de originele Japanse stemmen te horen en het spel daarbij te voorzien van Engelse ondertiteling.

• Volgende pagina 3. Conclusie