Grafisch is Overkill voor Wii-begrippen een meer dan degelijke game. De 3D-modellen van zowel de zombies als de monsterlijke eindbazen zien er fantastisch uit, en ook de omgevingen en special effects zijn geweldig. De animatie van de vijanden is prima en de gruwelijke manier waarop ze uit elkaar geschoten worden is smerig en over de top. Helaas duikt op sommige punten in de game een framerate-drop op. Gelukkig komen deze momenten niet vaak voor en worden ze enigszins verhuld door de toch al vlekkerige en soms haperende beeldkwaliteit, zoals die is afgekeken van grindhouse-producties. Sterker nog, net als in de eerdergenoemde films Planet Terror en Deathproof duikt zo nu en dan de boodschap ‘missing reel’ op, kleine framerate-probleempjes vallen daardoor eigenlijk nauwelijks op.
Kort door de bocht
Naast een uitermate geslaagde grafische standaard zet de game ook een briljante soundtrack neer. Elk level heeft een eigen thema en sfeer, en telkens weer wordt die sfeer versterkt door de bijbehorende track. De voice acting is goed, maar bijzonder bot en kort door de bocht. De levels, die vaak spotgoedkope titels dragen als ‘Scream Train’ en ‘Papa’s Palace of Pain’, worden op treffende wijze met een soort filmtrailer ingeluid. Deze trailers worden ingesproken door een absolute B-acteur, die poogt zijn tekst zo boeiend mogelijk in te spreken, in een poging te verhullen dat hij geen idee heeft waar hij het over heeft. Dit laatste werkt bijzonder goed en draagt op overtuigende wijze bij aan het spel. Het enige dat echt tegenvalt is het geluid van de minigun in het laatste level. Het wapen heeft pit, maar het geluid ervan mist kracht en impact.
Director's cut
Zo komen we aan bij wat de meeste lightgun-games uiteindelijk de das omdoet, namelijk de replaywaarde. Hoe lang blijft het écht leuk om zombies weg te blazen, terwijl bloed, ingewanden en bijzonder grof taalgebruik je om de oren vliegen? In het geval van Overkill gelukkig bijzonder lang. Door simpelweg goed te spelen krijg je steeds een klein handjevol dollars, waarmee je hooguit één wapen of upgrade kunt kopen. Elk level uitspelen beloont je als alles mee zit met een snippertje concept art of een plaat voor in de jukebox. De game uitspelen levert uiteindelijk iets volledig nieuws op, onder de naam ‘director’s cut’ - dat een stuk moeilijker is en bovendien een eigen scala aan extra’s herbergt ten opzichte van de rest van het spel. En dan zijn er nog de geheime wapens, de drie leuke minigames en de speciale modes die alles nog langer boeiend houden.
:fill(white):strip_exif()/i/1233353993.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_exif()/i/1325774429.jpeg?f=fpa)
:strip_icc():strip_exif()/u/596126/crop58d924150461d_cropped.jpeg?f=community)