Het besluit om het geweld in de game op deze wijze in te bouwen roept een tweede vraag op. Wat zullen de fans denken? De DC-fans zullen ongetwijfeld vrede hebben met de manier waarop er met hun helden wordt omgegaan. Kombat-fans zouden echter teleurgesteld kunnen raken, over het feit dat voor het eerst in de geschiedenis van 'hun' serie een game minder gruwelijk is dan zijn voorganger. De jarenlange traditie om steeds gruwelijker te werk te gaan wordt immers doorbroken. Een traditie overigens, die in alle delen altijd duidelijk aanwezig is geweest en na al die tijd eigenlijk niet meer weg is te denken. Om antwoord te geven op de vraag of het besluit om uitgerekend het hoofdingrediënt in verminderde mate toe te passen goed uitpakt, moet uiteraard worden gekeken naar wat de game wél te bieden heeft. Dat kan nog wel eens meer zijn dan je zou verwachten.

Verkeerd verbonden
In de storymode wordt uiteen gezet hoe de wereld van DC Universe in contact is gekomen met die van Mortal Kombat. Op exact hetzelfde moment dat Raiden zijn broer Shao Kahn verslaat, wordt in een andere dimensie de bad guy Darkseid door Superman verslagen. In beide gevallen worden de verslagen slechteriken een portal in geramd, wat tot gevolg heeft dat de twee werelden met elkaar worden verbonden. Langzaam maar zeker vermengen de twee dimensies en komen helden en slechteriken van beide werelden met elkaar in conflict. Hoewel het verhaaltje natuurlijk belachelijk klinkt, wordt het ingame opmerkelijk geloofwaardig aan de man gebracht. Zo zijn bijvoorbeeld de voice-overs en de character-modellen van beide kampen goed uitgewerkt. Batman is écht Batman, compleet met brede onderkin, bloedserieuze houding en ziekelijk strikt plichtsbesef en eergevoel. Aan de andere zijde valt vooral Baraka op, door zijn werkelijk gruwelijke voorkomen, zijn dreigende houding en ronduit angstaanjagende mes-armen.

Op het menu
Aan het begin van de storymode kun je kiezen aan welke zijde, DC of MK, je het verhaal wilt spelen. In beide gevallen word je door een aantal hoofdstukken geleid waarin verhitte gevechten worden afgewisseld met interessante filmpjes die het verloop van het verhaal uiteenzetten. Beide versies van de storymode zullen de gemiddelde gamer zo'n drieënhalf uur vermaken, waarna je ze hoogstwaarschijnlijk niet meer hoeft te zien. Dat de beide storymodes aan de korte kant zijn betekent echter niet dat de game slechts voor korte duur boeiend blijft. De arcademode kan bijvoorbeeld met niet minder dan 22 personages worden doorgespeeld, met voor iedere vechter een bijzonder interessant einde. Geloof me, je zult ze allemaal willen zien voordat ook deze mode zijn glans verliest. Dat ook dat moment niet eeuwig op zich laat wachten wordt opgevangen door een erg pittige nieuwe modus, genaamd kombo challenge. In deze modus, die voor de echte diehard-fighter lijkt te zijn gereserveerd, is het de bedoeling met elk van de vechters een tiental in moeilijkheid oplopende combinaties uit te voeren. Die combinaties leiden uiteraard niet alleen tot veel achievements, ze zijn ook een uitstekende oefening voor de laatste uitdaging, namelijk het vechten tegen vrienden, familie en, erger, via Xbox Live.