The Callisto Protocol Review

Aardig Dead Space-achtig tussendoortje

Crashen op planeet Callisto

The Callisto Protocol

The Callisto Protocol is een survival-horrorgame die doet denken aan Dead Space, maar niet over de hele linie dezelfde kwaliteit laat zien. De game ziet er uitstekend uit. Vooral de gezichtsanimaties gooien hoge ogen, wat de tussenfilmpjes en daarmee de manier waarop het verhaal binnenkomt, direct naar een hoger plan tilt. De gameplay is vermakelijk genoeg, maar ook wat repetitief en traag. Met name dat laatste is op sommige momenten vervelend. De game geeft je weinig mogelijkheden om te ontsnappen als er veel monsters om je heen staan. Ook is het wat raar dat de game je in de aanloop naar de eindbaas vier keer hetzelfde type tussenbaas voorschotelt: daar was meer creativiteit welkom geweest. Het staat het spelplezier maar beperkt in de weg, want The Callisto Protocol is alsnog goed voor een aantal sterke momenten, bijvoorbeeld wanneer je sluipend de Black Iron Prison en het omliggende gebied verkent, maar het had allemaal een onsje meer mogen zijn. Dat geldt ook voor de hoeveelheid content trouwens: met een uur of tien ben je er wel doorheen en dat is niet veel speeltijd voor een game die voor de volle mep in de winkels ligt. Er komt nog een hardcoremodus en New Game+, maar die zijn er nog niet. The Callisto Protocol is een leuk tussendoortje voor gamers die Dead Space en vergelijkbare games erg missen, maar niet veel meer dan dat.

Pluspunten

• Gezichten hoofdpersonages
• Spannend
• Verkennen loont
• Aardig verhaal

Minpunten

• Voelt nodeloos traag/log
• Checkpoints soms ongelukkig geplaatst
• Herhalende tussenbaasgevechten
• Vrij kort

Getest

The Callisto Protocol - Day One Edition, PS5

Prijs bij publicatie: € 59,99

Vanaf € 27,99

Vergelijk prijzen

Bekijk alle uitvoeringen (7)

Sommige games zijn vanaf het moment dat ze worden aangekondigd meteen ‘grote games’. Duizenden gamers zetten die titels meteen in wensenlijstjes, houden het laatste nieuws in de gaten en plaatsen preorders. Andere games vliegen meer onder de radar en komen binnen als welkome verrassingen of weten überhaupt niet door te breken richting een breder publiek. The Callisto Protocol valt er voor mijn gevoel een beetje tussen. De game is zeker eerder ‘AAA’ dan ‘indie’, meer groot dan klein dus, maar de onvoorwaardelijke hype die ontstaat rond releases van écht grote games, is er rond The Callisto Protocol niet. Toch is er genoeg reden om met een positief gevoel naar deze game te kijken. Het is immers een project van regisseur Glen Schofield, de man achter de Dead Space-games van Electronic Arts. Die games hebben toen veel fans vergaard en al die gamers zullen The Callisto Protocol met interesse gevolgd hebben dit jaar.

Natuurlijk is The Callisto Protocol geen nieuwe Dead Space-game. Motive Studios werkt immers voor EA aan een Dead Space-remake en die staat voor 2023 op de kalender. The Callisto Protocol vindt zijn oorsprong in het ontstaan van Striking Distance Studios als onderdeel van PUBG Studios. De wens van het bedrijf achter PlayerUnknowns Battlegrounds was een meer verhaalgedreven game, als aanvulling op PUBG. Aanvankelijk zou dat een game zijn die dichtbij PUBG zou liggen, maar dat idee veranderde al snel in een game die wat dichterbij de visie van Schofield lag. Het concept voor The Callisto Protocol had hij zelfs al een tijdje als idee liggen. En ja, dat concept heeft zeker de nodige gelijkenissen met Dead Space.

Black Iron Prison

The Callisto Protocol draait om de planeet Callisto en ruimtepiloot Jacob Lee, gespeeld door acteur Josh Duhamel. Het spel speelt zich af in 2320 en begint wanneer Jacob en zijn partner worden aangevallen terwijl ze een mysterieus, gevaarlijk goedje aan het transporteren zijn. Door de aanval stort hun schip neer op Callisto. Tot zijn eigen verbazing wordt hij daar in de boeien geslagen en meegevoerd naar de Black Iron Prison. Hij probeert uit te leggen dat hij onschuldig is en daar niet hoort, maar daar heeft niemand een boodschap aan: hij krijgt een implantaat in zijn nek en wordt in een cel gesmeten.

Dat is al geen lekkere start, maar kwaad wordt al snel erger als blijkt dat er een mysterieuze ziekte rondgaat in de gevangenis, die zowel gevangenen als bewaarders in zombieachtige wezens verandert. Jacob is amper gevangengenomen of het gaat goed mis. Jacob ziet bewakers rennen voor hun leven en daar meestal niet in slagen. Hij weet uit zijn cel te ontsnappen en met hulp van medegevangene Elias Porter begint hij aan een weg die hem hopelijk ver weg brengt van de gevangenis en de planeet. Makkelijk is dat natuurlijk niet: de gevangenis wordt meer en meer overspoeld door de monsters, terwijl ook de beveiliging van de gevangenis, in de vorm van enkele dodelijke robots, nog steeds actief is. In leven blijven is dus een flinke uitdaging.

De weg leidt uiteindelijk door diverse gebieden in en rond het gevangeniscomplex. Gaandeweg leer je meer over de uitbraak en wie er verantwoordelijk voor zijn. In dat verhaal spelen ook Karen Fukuhara, James C. Mathis III en Sam Witwer een rol. Die laatste kun je kennen van Star Wars: The Force Unleashed; Witwer speelde in die game de geheime leerling van Darth Vader, genaamd Starkiller. De cast doet het goed, maar het meest opvallende aan hun aanwezigheid is de manier waarop ze zijn nagemaakt. De gezichten van de acteurs zijn levensecht nagemaakt en geanimeerd. Dat is in een game die voor veel spanning moet zorgen wel zo fijn. Het maakt zeker de tussenfilmpjes meteen een stuk beter en aantrekkelijker dan ze anders zouden zijn geweest.

Schaduwen

De tussenfilmpjes zijn goed en The Callisto Protocol ziet er over het algemeen ook goed uit. De gezichten trekken de aandacht, maar de manier waarop de omgevingen zijn opgebouwd en vooral ook hoe ze belicht worden, verdient een vermelding. Striking Distance ontwikkelde voor deze game een soort hybride lichtmodel dat deels gebruikmaakt van features van Unreal Engine 4 en deels door henzelf is ontwikkeld. Het ging de makers daarbij vooral om schaduweffecten die zich centraal in het gezichtsveld van de speler bevinden. Meer informatie over hoe dat werkt hebben we helaas niet, maar het resutlaat mag er zijn. De game kan leunen om mooie lichteffecten, die natuurlijk ook belangrijk zijn in een vooral vrij donkere survival-horrorgame.

Ontwijken, meppen en schieten

De op de vorige pagina genoemde spanning komt voort uit dat The Callisto Protocol een horror-survivalgame is. Bij dat soort games kun je verwachten dat er wat schrikmomenten zijn en dat je over het algemeen met een wat verhoogde hartslag aan het gamen bent. Daar houdt niet iedereen van, maar het moet gezegd worden dat ik, als zelfbenoemd horrorhater, me best goed vermaakt heb met The Callisto Protocol. Dat komt mede doordat de game niet zo heel eng is. Ja, er zijn zeker wat schrikmomenten, maar het valt mee. Het is meer zo dat er continu een beklemmende sfeer hangt. Je weet immers dat de gevangenis vol monsters zit. Zeker de momenten dat je ergens rondsluipt en niet opgemerkt mag worden omdat je anders een zekere dood tegemoet gaat, kunnen voor klamme handjes zorgen.

Flink veel 'gore'

Daarnaast zit er een flinke portie ‘gore’ in de game. Misschien is dat nog wel het meest horrorachtige element van het spel. Jacob wordt, als het even niet zo goed gaat, soms letterlijk in stukken uiteen gereten. Dat soort beelden bevalt niet iedereen, maar is wel wat je kunt verwachten van een horrorgame.

Wie beschikt over een voldoende sterke maag om dat soort beelden geen probleem te vinden, kan dus met een gerust hart aan de ontsnappingspoging beginnen. Dat begint op een laag tempo. Je loopt wat rond, probeert wat hekken of deuren te openen en baant je een weg naar de toren van waaruit een deel van de gevangenis bestuurd wordt. Daar volgt de eerste confrontatie met een van de monsters en ook meteen de introductie van het melee-vechtsysteem. Dit is het belangrijkste stukje, want het succesvol kunnen ontwijken van klappen van de monsters is belangrijk. Vechten doe je in The Callisto Protocol vaak op korte afstand, dus je zult zeker aanvallen moeten ontwijken, anders zal Jacob er niet in slagen de Black Iron Prison te verlaten.

Het ontwijken werkt vrij simpel, maar het duurde even voordat ik het helemaal in de vingers had. Je hoeft feitelijk alleen de linker thumbstick afwisselend naar links en rechts te bewegen om klappen te ontwijken, maar soms doen vijanden meerdere aanvallen achter elkaar en vergeet je een van de klappen te ontwijken. Hierin bouw je snel ervaring en meer handigheid op, maar toch: af en toe zorgde het melee-systeem voor wat lichte irritatie. Je moet namelijk wel je kans grijpen als de vijanden stoppen met slaan. Dat is immers het moment om hen een paar rake klappen te verkopen. En als je te vroeg stopt met ontwijken, gaat dat natuurlijk pijn doen.

Wapens en upgrades printen

Melee is de basis van het vechten, omdat je handwapen onbeperkt te gebruiken is. Jacob krijgt ook al snel de beschikking over vuurwapens, maar die hebben kogels nodig en die kogels zijn zeker niet onbeperkt. Hoeveel ammo je vindt, hangt af van hoe goed je de Black Iron Prison verkent en op welke moeilijkheidsgraad je speelt. De omgeving goed onderzoeken, loont in elk geval wel. Vaak zijn er specifieke, optionele zijpaden die je kunt nemen, die dan leiden naar wat extra lekkere loot. Dat kunnen injectienaalden zijn die je gezondheid kunnen herstellen, kogels voor je wapen of wapens en waardevolle spullen die je kunt verkopen bij de ‘printing stations’ die je her en der in de spelwereld tegenkomt.

Die spullen leveren vaak een flink aantal credits op. Die credits heb je nodig bij diezelfde printing stations. Dat is de plek waar je gevonden blauwdrukken van wapens kunt laten maken, zodat je dat wapen kunt gebruiken en ook de plek waar je die wapens vervolgens kunt upgraden. Het lijkt niet mogelijk om zo veel credits te verzamelen dat je alles kunt upgdraden, dus je zult keuzes moeten maken in welke wapens je verbetert en welke niet. Keuzes maak je ook onderweg. Je kunt maar een beperkt aantal items bij je dragen, dus soms loont het om wat ammo te droppen, om dan een waardevoller item mee te nemen om te verkopen. Door je wapens te upgraden doen ze meer schade, of je kunt zelfs nieuwe aanvallen doen. Hier goed gebruik van maken, maakt je avontuur een stuk makkelijker.

Traag en log

The Callisto Protocol is zeker geen moeilijke game zoals Elden Ring en Hades moeilijke games zijn, maar de middelste van de drie niveaus bezorgt je af en toe best wat moeilijkheden. De reden dat er moeilijkheden zijn is echter niet altijd positief en ook de opbouw van en de wisselingen in het niveau voelen soms wat vreemd aan. Zo geven de ‘standaardmonsters’ je al vrij snel geen problemen meer. Je leert de aanvallen te ontwijken en te voorkomen dat je wordt ingesloten, want dat is altijd slecht nieuws. Bovendien gaan de meeste van de vijanden die je tegenkomt vrij rap neer: een paar goed gerichte schoten of rake klappen kan al voldoende zijn. Dat maakt het vreemd dat een baasgevecht dat je tegenkomt al snel minutenlang duurt. Vooruit, dat kan nog, maar ga dan niet diezelfde baas vier keer herhalen, zonder dat er inhoudelijk iets aan hem verandert. Hier schiet de game tekort op creativiteit en wat dan leuke, uitdagende baasgevechten hadden kunnen zijn, blijken dan niet meer dan een hinderlijke onderbreking van je voortgang.

Gebrek aan snelheid en wendbaarheid

Op zichzelf is dat nog niet zo erg. Het zijn vier momenten die, als de hele verdere game ijzersterk is, niet zo veel hadden uitgemaakt. Helaas is de verdere game zeker niet perfect. Het is voor games in dit genre niet vreemd dat het tempo laag ligt. Horrorgames draaien om sluipen, om voorzichtig omgevingen verkennen. Die zorgvuldigheid betaalt zich uit doordat je goed voorbereid bent op confrontaties en geen belangrijke items mist. Toch misten we regelmatig wat snelheid of wendbaarheid. Jacob kan een klein beetje rennen, maar al zijn bewegingen voelen traag en log aan. Over een muurtje heen wippen werkt op zich wel, maar de game heeft altijd een seconde nodig voor de input van de speler is begrepen en Jacob zich daadwerkelijk voorbereid om over dat muurtje heen te klimmen. Raak je ingesloten, dan is je instinctieve reactie: wegwezen. In veel games kun je dodgen, of sneller sprinten. In The Callisto Protocol ben je eigenlijk gewoon de sjaak als je tussen een stuk of vier monsters in staat. De logge manier van bewegen valt wel vaker op. Het is niet altijd storend, maar soms dus zeker wel.

Gelukkig zijn er meer momenten in de game dat het lage tempo helemaal geen probleem is. In donkere gangen of duidelijk geïnfecteerde gebieden rondsluipen en met je zaklamp rondkijken of je gevaar of iets interessants ziet, is tof. Deze gameplay brengt The Callisto Protocol af en toe naar een aardig hoog niveau. Daar komt bij dat het verhaal op een goede manier stukje bij beetje duidelijker wordt. Zeker als je onderweg de audiofiles oppikt en beluistert, wordt steeds duidelijker wat zich heeft afgespeeld in Black Iron Prison en de mijnkolonie op de planeet. Die elementen samen maken dat je de game probleemloos uitspeelt. De genoemde minpunten zorgen niet voor afhaakmomenten. Het enige dat onze zin om door te spelen wat hinderde, was de plaatsing van enkele checkpoints. Soms was een serie handelingen niet meegenomen na een checkpoint, waardoor ik die handelingen, zoals het upgraden van wapens, telkens opnieuw moest doen als ik in het gevecht daarna doodging. Dat is een tikkeltje irritant en had makkelijk beter gekund.

We hebben de game echter wel gewoon uitgespeeld. Dat is vooral omdat de game meeslepend genoeg is om dat te bewerkstelligen, maar ook omdat de game niet zo heel lang is. Met een uurtje of tien ben je er wel doorheen. Dat kun je natuurlijk langer maken door op het hoogste niveau te gaan spelen, maar we vragen ons af hoeveel dat toevoegt aan het spelplezier. Toch zou een paar uur extra wel lekker zijn, want tien uur speeltijd is niet veel voor een game die gewoon voor de volle mep in de winkels ligt.

Minder stabiel op pc en Xbox?

Een laatste puntje dat we nog even willen aanstippen, is dat wij waarschijnlijk de beste, ofwel meest stabiele versie hebben gespeeld. The Callisto Protocol lijkt op de pc en Xbox meer last te hebben van prestatieproblemen dan op de PlayStation 5. In de credits van de game is te zien dat de ontwikkelaars met Sony hebben samengewerkt. Schofield heeft via social media laten weten dat die samenwerking specifiek gericht was op het vastleggen van de prestaties van de acteurs. Volgens de regisseur heeft Sony geen ander werk aan de game verricht, dus dat The Callisto Protocol op Sony’s console het meest stabiel draait, zou dan toeval moeten zijn. Hoe dan ook: Striking Distance Studios heeft inmiddels al een patch uitgerold en heeft aangegeven snel met andere updates te komen. Daarnaast zal de ontwikkelaar de komende maanden ook nog een hardcore spelmodus en een ‘New Game +’-modus toevoegen aan de game, wat de totale speeltijd nog wat kan verlengen.

Conclusie

The Callisto Protocol is een game waar liefhebbers van survival-horrorgames, met fans van Dead Space in het bijzonder, best naar uitgekeken zullen hebben. De game is het spelen waard, maar er valt behoorlijk wat op aan te merken. Een deel daarvan is ook smaak en ervaring. Speel je vaker survival-horrorgames, dan ben je waarschijnlijk wat meer gewend aan het lage tempo en de wat beperkte manier waarop Jacob zich kan bewegen. Een game als Resident Evil heeft dat ook een beetje en daar zit het gamers niet in de weg. Iets dynamischere gameplay had The Callisto Protocol een leukere game gemaakt. Ook had er wat meer aandacht naar variatie kunnen gaan, zeker als je kijkt naar de tussenbaasgevechten. Het feit dat de game je niet veel langer dan tien uur bezighoudt, maakt het niet beter; dat is vrij weinig voor een game die wel gewoon voor de volle mep in de winkels ligt. Op termijn zal New Game+ dat wellicht iets beter maken, maar dat is voor nu toekomstmuziek. The Callisto Protocol is al met al geen game die je absoluut moet spelen en tegelijkertijd is het ook geen game die je hoe dan ook zal teleurstellen: het hangt er tussenin. Het is een lekker tussendoortje, wellicht als warmhoudertje totdat de Dead Space-remake volgend jaar verschijnt. Nu maar hopen dat die het niveau van de oude Dead Space-games wel weet te benaderen.

Pluspunten

• Gezichten hoofdpersonages
• Spannend
• Verkennen loont
• Aardig verhaal

Minpunten

• Voelt nodeloos traag/log
• Checkpoints soms ongelukkig geplaatst
• Herhalende tussenbaasgevechten
• Vrij kort

Getest

The Callisto Protocol - Day One Edition, PS5

Prijs bij publicatie: € 59,99

Vanaf € 27,99

Vergelijk prijzen

Bekijk alle uitvoeringen (7)

Reacties (58)

[ItalianStyle]

Ik heb The Callisto Protocol 2 keer uitgespeeld en deed er gemiddeld 16-18 uur over per keer omdat ik ook alles wilde verkennen want ik had al snel door dat er soms wat extra valt te halen of ik ging terug voor health. De 2e playthrough ging ik voor alle bios logs mede het verhaal en trophy's. Ik moet nu nog 1 trophy halen dus ik moet de game nog op maximum security uit spelen en dat is behoorlijk pittig en soms wat frusterend.

Minimum security is al redelijk pittig en je moet de infected wel leren kennen en de speelstijl daar op aanpassen. Ze kwam ik er achter dat er een heel deel gelukkig met stealth play was te spelen om zo heel wat ammo te besparen en Callisto dollars te bemachtigen om daar mee de gear te upgraden.

Al met al vind ik The Callosto Protocol een goede game mede omdat het veel van Dead Space weg heeft. De schrik momenten en geluiden maken het creapy en daar hou ik wel van. Ook langzame gameplay zoals ook in Dead Space maakt het extra intense.

Het safe systeem op de PC werkt niet lekker helaas, je kunt wel handmatig opslaan maar dat is dan gewoon je laatste auto save waar je dan weer begint. Bij de release was de game ook niet te spelen op de PC want ik had constant last van extreme stutters maar dat was na 2 dagen opgelost, ik ervaar nog wel af en toe wat stutters maar dat is minimaal.

RT heeft nog wel wat optimalisaties nodig want de GPU word met RT aan nog maar half benut. Ook de CPU doet bijna niets en dit zou ook meer aan de unreal 4 engine liggen.

[Jittikmieger]

Die stuttering komt van de shader compilation. Dus dat is dan ook de reden dat je bij later spelen minder of nauwelijks stutters had.

https://www.youtube.com/watch?v=Psetdjz01mI

[ItalianStyle]

Bij de release was er wel wat meer aan de hand, toen hielp een keer spelen ook niet tegen de enorme stutters bij het rond kijken of als je in een nieuw gedeelte kwam. Na de eerste patch was het stutter probleem grotendeels verhopen.

[HerasHackwerk]

Sterker nog, zelfs de intro filmpjes die je krijgt als je de game opstartte was één groot 3 FPS feest. Nu gelukkig verholpen

[ReVision.]

@Tweakjur Even een vraag waar verder niets mee bedoelt wordt overigens, maar is er een reden dat Tweakers altijd een stuk later is met het uitbrengen van hun game reviews? Je geeft zelf aan al dat het een korte game is, waarom kon deze review dan niet net zoals de meeste andere review sites op releasedatum geplaatst worden? Bij de vorige paar reviews was dit precies hetzelfde ook meestal pas een een week of twee na release datum.

Nogmaals bedoel er niets mee, maar ik vraag me af waarom dat zo is? Zoveel game reviews doen jullie toch niet?

[Tweakjur]

Ik was tot vorige week nog met een andere game bezig. Dat is inderdaad een stelselmatig probleem: sinds Paul weg is doe ik alles in mn eentje, met af en toe een freelancer of redactielid (Donny met Diablo) tussendoor. Betekent dat als ik games binnenkrijg ter review, ik vaak pas een week ofzo later kan begonnen, simpelweg omdat ik mijn handen nog niet vrij had. Ik ben bijv nu pas aan NFS Unbound begonnen, omdat ik t/m gisteren nog met Callisto bezig was.

Ik ben pas ergens vorige week begonnen aan The Callisto Protocol. Dan moet er nog een video opgenomen en gemaakt worden, de tekst moet geschreven en langs eindredactie en dan moet alles nog klaargezet worden. Deze review is nog best snel gemaakt. Kanttekening trouwens: de game is kort, maar de keren dat je doodgaat worden niet meegerekend. 10 uur speeltijd is in de praktijk meer, afhankelijk van hoe goed slecht je bent.

Geloof me als ik zeg dat ik zo hard doorga als mogelijk. Maar de meeste andere sites doen de gamereviews met meerdere personen, ik doe ze grotendeels alleen en kan ook maar een game tegelijk spelen. En aangezien ik ze wel goed wil reviewen, kost dat tijd, en moeten games langer wachten op een review tegenwoordig. Zou het zelf ook graag anders zien, maar dat is de realiteit.

[Reactie gewijzigd door Tweakjur op 23 juli 2024 07:54]

[ReVision.]

Bedankt voor de duidelijke toelichting Jurian Moet Tweakers dan misschien niet op zoek naar een Fulltime vervanger voor Paul i.p.v. af en toe een freelancer?

[Tweakjur]

Als dat zou kunnen... maar dat is een budgetkwestie. De vrijgekomen plek (uren) als redacteur is opgevuld door een redacteur die met andere dingen bezig is dan games. We hebben helaas niet de financiële vrijheid om er even een nieuwe gameredacteur aan te nemen. Dus voorlopig is dit wat het is.

[Vyrvs]

Ga jezelf ook niet pushen om alles snel uit te spelen. Uiteindelijk is het belangrijkste dat je geniet van een game, en je mist zo veel als je jezelf pusht.

Verder vind ik het dus totaal geen probleem dat hij wat later online is. Ik koop toch nooit een spel bij launch en uiteindelijk vind ik het alleen maar fijn als ik later nog een hoge kwaliteit review heb om te lezen

[spoonman]

Klinkt als een zware job, en zo te horen kan je wel wat hulp gebruiken, ik stuur je zo dadelijk mijn cv 😉

[WaterFire]

Ik persoonlijk vind de functie ‘game-reviewer’ van het niveau ‘ ik wil steward(ess) worden’. En daarna ga je kleffe broodjes ronddelen.
Op voorhand heel vet, je speelt wat anderen nog niet mogen zien, maar je moet ook de games door die 30 uur lang volkomen k** zijn, jouw genre niet, de boel opnemen, noteren, monteren, enzovoorts.

[eggsforpedro]

Ik ervaar geen last van latere reviews. Tweakers check ik dagelijks, andere (game) sites niet. Dus voor mij een prima manier om af en toe nog eens op de hoogte te raken van een nieuwe game, ook als dat wat later is dan op andere sites.

[erickov]

Ik moet je eerlijk zeggen dat ik deze review ook eerder had verwacht. Ik ben ook wel benieuwd hoe dat zit. Wellicht is het een bewuste keuze om de massale review releases een beetje te ontwijken?

[Tweakjur]

Geen bewuste keuze dus, zie antwoord hieronder hierboven. Simpelweg te druk met te veel games, dus moeten games soms wat langer wachten voor ik ze kan spelen.

[Reactie gewijzigd door Tweakjur op 23 juli 2024 07:54]

[kevlar01]

Ergens is zo'n 'latere' review ook eerlijker omdat er vaak dan al een day-one patch is geweest. Hierdoor is de spelervaring dichter bij de realiteit van wat de game zou moeten zijn.

[ReVision.]

Maar we weten niet of dat wel het geval is, het kan best zijn dat de game al volledig is uitgespeeld voor de releasedatum d.m.v. een reviewcopy en dat er gewoon nog geen tijd was om de volledige review te schrijven.

[4Lph4Num3r1c]

Dat zou misschien een aardige aanvulling zijn, bij reviews. Nu staat er vaak wel op welk apparaat er gespeeld is, maar deze gegevens inderdaad niet.

Verder eens met de eerder vermelde reacties, om niet te haasten. De reviews zijn inhoudelijk vaak erg goed. Dat is me veel meer waard, dan meer en snellere reviews van wisselende kwaliteit.

[ArremeR]

Tweakers is ook niet alleen een gamesite, dus zullen ze de topics en genres moeten spreiden lijkt me.

[Roko]

Als groot Dead Space fan heb ik deze natuurlijk ook gespeeld aangezien de vergelijking met elkaar bijna verplicht lijkt. Maar misschien is dat ook gelijk de grootste manco, want je blijft constant de 2 games met elkaar vergelijken. Als je dat loslaat is het een prima game waar je genoeg plezier aan beleeft, al vind ik hem wel erg kort. Dat is iets wat een soort nieuwe constante aan het worden is; hoe meer "next-gen" toeters en bellen hoe korter de game. Helaas.

[Fraaank]

Gelukkig zijn niet alle games tegenwoordig 40+ uur. Heb nog meer te doen

[harmvzon]

Je hoeft het niet in een keer uit te spelen toch? Ook al heb ik niet altijd veel tijd op te spelen, toch is het fijn om even met een spel te doen. 40-50 uur vind ik altijd wel een goed gemiddelde. Beetje waar voor je geld.

[Cid Highwind]

Hangt van het verhaal en de content af. Sommige spellen rekken het te ver op. Liever een toffe game van 25 uur dan eentje die het dubbele weet te klokken middels flinke padding.

[harmvzon]

True, het Dragon Ball Z equivalent van een game hoeft ook niet. Maar een goed spel kan van mij niet lang genoeg duren.

[Bulls]

Dat is zeker waar, soms is het na, maakt niet uit hoe lang je er ook mee bezig bent, altijd jammer als de aftiteling rolt. Dan heb ik liever een game met veel herspeel waarde, verschillende builds etc.

[Bulls]

Dat komt natuurlijk ook door de hoeveelheid detail, vergelijk eens de omgeving van games uit 2000 daar was een muur gewoon een plaat met wat vormpjes erop, nu zijn het complexe industriële decors.

Ik geef toe dat ik hem ook wat kort vond maar als je dat vergelijkt met andere lineaire Shooters valt het ook weer mee. Dead space zelf of Half Life is niet veel langer, die zijn na 12 uur ook klaar. https://howlongtobeat.com/?q=Dead%2520space Het zijn niet allemaal Elden Ring games waar je makkelijk 100+ uur mee zoet bent met 1 playthrough.

[RoamingZombie]

Ik denk niet dat je dat zo kan stellen. Echt niet dat de oude Wolfenstein, Duke Nukem en dergelijke met hun relative simpelheid meer content en speeltijd hadden.

Daarnaast zijn er genoeg tools die de creatie van die details zeer efficiënt maken.

[Zoop]

Ik geloof dat duke3d op zon 9 tot 14 uur staat, dus zeker gewoon vergelijkbaar. En wolfenstein is zelfs maar iets van 6 uur. De kracht zit hem meer in wat de community bracht, de talloze maps en mods.

En als je kijkt wat unreal met nanite kan, kan je prachtig veel detail toepassen zonder al te veel werk.

[harmvzon]

Moet je wel op de Unreal 5 Engine draaien. Meeste game makers kiezen daar niet voor zodat ze niet afhankelijk zijn van een externe engine en niet het je game in Unreal te hoeven maken.

[Zoop]

Ziet er naar uit dat Callisto Protocol nog Unreal 4 is ...

[harmvzon]

Op de wiki staat Unreal 5.
Nanite is een vette feature, maar je moet het wel eerst modellen.
In principe moet je models, textures, materials, details, vfx, etc allemaal maken, ongeacht de engine.

[harmvzon]

Wat dat betreft is de grafische kwaliteit voor mij ook altijd onderschikt aan gameplay en story. Alle content in een game moet gewoon gemaakt worden. Dus wil je een super groot spel en top notch graphic, dan gaat dat veel geld en ontwikkeltijd kosten. Dat betekend dan weer veel investeerders en daar wordt het spel ook niet altijd beter op
Bovendien, hoe lang kun je een shooter interessant houden.

[Slckaer]

Toen ik zag dat die maar 10 uur duurt, dacht ik: daar ga ik geen volle mep voor betalen.

Ik wacht wel even totdat die in de budget bak komt, zal niet lang duren

[Reactie gewijzigd door Slckaer op 23 juli 2024 07:54]

[Bulls]

Ik had hem bij nedgame gekocht, scheelde toch weer wat op de prijs in de Playstation store. Maar ik moet eigenlijk ook meer geduld hebben, er komen vaak wel snel aanbiedingen of je kan ze op marktplaats scoren. (Console versies in elk geval) ik kreeg hem 2 dagen voor release in de bus. Er waren wel over 5 dagen elke dag een patch van 10gb met een beetje wachten krijg je wel een betere ervaring aangezien dan de meeste launch bugs gefixed zijn.

[WaterFire]

En ze schrijven ook nog eens trots op de cover ‘day one edition’..

[Bulls]

Beta versie 😅

[Bozebeer38]

Buggy, clunky, slecht camera werk, loopt voor geen meter. (hoewel het iets beter is sinds patch)
Een van de slechtste games tot nu toe.

[HADES2001]

En je vergeet nog het gehele "dodge" systeem wat neer komt op heen en weer bewegen wat vaak niet werkt omdat er een klein obstakel ligt en je niet kan dodgen. Dus je wil stealthen maar je moet eigenlijk ook midden van het gangpad lopen voor het geval je gezien word want anders kan je niet dodgen. Heb hem na 5 uur spelen uit gezet, voor mij de miskoop van het jaar

[yinx84]

Ik moest gniffelen om de YT-video thumbnail met Jurian z'n gezicht, in combinatie met het eerste pluspunt

[Atari]

Had hier ook wat meer van verwacht. Ik hoop dat ie een week voor de Dead Space release eind januari al in de budgetbak ligt als opwarmertje. Dead Space wel goeie herinneringen aan, dus iets meer vertrouwen dat die wel goed gaat komen.

[PinusRigida]

Horror(sf)-gamefan hier en idd. ik snap je opmerking over hoge hartslag en je doodschrikken wel, als fan van het genre heb ook ik daar soms last van.

Voor mij zijn er dan ook games die ik dus heb en amper speel of zelfs nooit in geslaagd ben om uit te spelen, niet omdat ik ze niet goed vind, integendeel zelfs, maar omdat ze me echt teveel stress bezorgen. (yes, Alien: Isolation, I'm talking about you! )... Maar waar het voor mij persoonlijk om draait zijn de sfeer en de al-dan-niet technologische toekomstbeelden die het subgenre SF-horror met zich meebrengt, voor iemand die van kindsaf, nog lang voor ie begon te gamen, al gek was van alles wat ook maar met de ruimte te maken had. In dat opzicht was de Dead Space franchise echt wel m'n ding, en ja, dat was inclusief DS:2 en -al was het slechts gedeeltelijk- DS:3 (vooral het ruimte-deel in het begin)... al had ik bij DS:1 ook wel van die momenten dat ik even moest 'uitklokken' eens die hunter achter je aan zit. Ik kijk dan ook enorm uit naar de remaster.

Zéker games waar een goeie balans is tussen hoge hartslag-momenten, en gewoon "gezonde" spanning tijdens je sessie spreken mij als fan van het genre aan... de gamewerelden, de uitzichten, de benauwde donkere gangetjes in ruimteschepen of gebouwen waar alles naar de **** is gegaan en jij het nu helemaal alleen moet zien te redden. Het hoeven niet altijd monsters te zijn, maar het helpt.

En ook na de langere speelsessies, je mag het gerust raar vinden maar.... als ik geluk heb droom ik er ook nog eens van, anderen noemen het wellicht nachtmerries maar ik ben een lucide dromer en ik hou dus van dromen waar ik -vaak- in post-apocalyptische droomwerelden moet ontsnappen van een steeds onbekend gevaar. Wat voor mij nachtmerries zijn komt er dus binnenkort in het echt aan: Jingle-bells.

The Callisto Protocol spreekt me dus wel aan... al heb ik wel m'n twijfels over het combat-aspect.

[Reactie gewijzigd door PinusRigida op 23 juli 2024 07:54]

[Fri303]

Alien: Isolation is verreweg het beste horror sci fi spel wat ik ooit heb gespeeld. Ongeevenaard qua schrik- en paniekmomenten. Helaas nooit de tijd genomen om Dead Space te proberen.

[PinusRigida]

Alien: Isolation is verreweg het beste horror sci fi spel wat ik ooit heb gespeeld. Ongeevenaard qua schrik- en paniekmomenten. Helaas nooit de tijd genomen om Dead Space te proberen.

Idd. de manier waarop het in elkaar zit, de muziek, de sfeer, hoe goed ze zich aan de old-school look en feel uit de eerste film gehouden hebben, de Xeno's AI, maar vooral: de schiere kwetsbaarheid van je character; je kàn het niet winnen van de Xeno, het zorgt voor een dynamiek die we niet zo gewoon zijn van 1'st person games en zorgt zelfs op makkelijke moeilijkheidsgraad voor koudzweet bij mij. (en neen, ik wààg het gewoon niet op nightmare )

DS 1 komt op het punt van spanning en schrikmomenten wel aardig in de buurt op hogere moeilijkheid -zéker als het je eerste keer is! - maar is nét dat ietsjes vergevingsgezinder dus best wel een aanrader, zeker als de remaster uitkomt zou ik 'm toch meepikken moest ik jou zijn want dan heb je het nog in recente graphics ook!

[Bulls]

Alien Isolation is idd erg gaaf, heb hem afgelopen maand voor het eerst gespeeld maar kan nog prima mee vandaag de dag. Op de ps5 helaas maar 30 fps, maar dat was nog niet heel vervelend gezien de pacing.

De unkillable stalker is idd een ander manier van spelen, en je wordt daadwerkelijk bang om te verliezen. Het safe system is ook geweldig via de terminal.

Ik hoop dat ze nog eens een waardig vervolg maken.

[Starscreamer]

Probleem bij dat spel (Alien: Isolation) is dat er bij mij motion sickness optreed

[Wouterie]

Het enige wat ik hier uit kan concluderen is dat het geen €50 waard is.

[Phydomir]

Ben er nog mee bezig maar 10 uur is voor mij juist een pluspunt. Meer games zouden zich wat mij betreft mogen richten op 10 tot 15 uur.

[harmvzon]

Toch snap ik deze niet zo goed? Waarom zou je niet zo lang met een game bezig willen zijn. Als het toch te gek is? Je hoeft het niet in een keer uit te spelen toch. Kun je er weken, misschien wel maanden mee doen.