Waarom is dat? Voor muziek hoor je te betalen, met een abonnement, per nummer of met advertenties, dat is al meer dan honderd jaar zo. Deze bots spelen wel de muziek, maar leveren niemand geld op. Dat is ergens wel krom, natuurlijk.
Dat is zo omdat de prijs veel te hoog is. En dan bedoel ik niet zo zeer de prijs van een CD of Spotify-abonnement, maar de prijs voor onze maatschappij als geheel.
Niemand hier zegt dat je nergens voor hoeft te betalen dus laten we het daar niet over hebben maar het wat zakelijker bekijken. Wat kost het en wat levert het op?
De kosten voor de maatschappij bestaan uit 3 delen:
- a) de prijs in de winkel, die wordt bepaald door de vrije markt
- b) de prijs van de rechtzaken, politieinzet, etc. die nodig is om de wet af te dwingen. Een wet uitvoeren kost geld. Dat moet je meewegen in de waarde van zo'n wet.
- c) de sociaal culturele kosten. Cultuur is een gedeelde activiteit. Samen van muziek genieten heeft een zekere waarde, net als muziek uit je eigen jeugd doorgeven aan je kleinkinderen.
Met a heb ik niet zo veel problemen, die prijs wordt min of meer gestuurd door de markt.
Met b en c heb ik wel problemen. Niet omdat er kosten worden gemaakt, maar omdat we afspraken hadden gemaakt over de rekening die niet worden nagekomen. De afspraak was namelijk dat we werken tijdelijk zouden beschermen tegen kopieren en in ruil daarvoor zouden de werken daarna vrij beschikbaar komen voor iedereen. Tevens zou dat neuwe werk stimuleren, aan oud werk verdien je immers maar een bepaalde tijd. Maar dat wordt iedere keer uitgesteld, inmiddels duurt het meer dan 100 jaar. De platen die mijn grootouders speelden mag ik nog steeds niet kopieren en het had niet veel gescheeld of de appartuur daarvoor was al helemaal verdwenen. De casettebandjes uit mijn eigen jeugd zullen nooit door mijn kleinkinderen geluisterd worden. Boeken van 2000 jaar geleden zijn makkelijker toegankelijk dan e-books van 20 jaar geleden.
De maatschappij schiet dus wel de kosten van de wet voor maar de afrekening komt maar niet.
Enigszins gerelateerd is dat de wet behoorlijk verouderd is. Ik weet dat er updates zijn geweest maar de geest van de wet is meer dan honderd jaar oud. Het oorspronkelijke systeem was gericht op de zakelijke wereld, die van uitgevers en grote bedrijven. Het was niet de bedoeling dat gewone mensen in hun privé-leven daar last van zouden hebben. Het horen van muziek is niet verboden, net als het zelf maken van muziek en het zelfs het delen van muziek in huiselijke kring is (was?) ook toegestaan.
Maar moderne techniek en internet hebben de wereld veranderd. Enerzijds heeft iedereen tegenwoordig een computer waarmee je razendsnel media kan vermenigvuldigen, anderzijds is onze huiselijke kring veel groter geworden. We delen lief en leed met mensen van over de hele wereld. En cultuur, maar daar schuurt het want we hebben wél aanpassingen gemaakt die erkennen dat vermenigvuldiging en verspreiding makkelijker is geworden, maar er zijn geen aanpassingen voor onze wereldwijde huiselijke en sociale kring.
Zo betalen we een steeds hogere 'thuiskopie' vergoeding waar we in praktijk niks mee mogen.
Ten slotte is het steeds moeilijker om op te komen voor de rechten die we nog wel hebben. Je staat eigenlijk altijd als individu tegen een groep miljardenbedrijven met de beste advocaten. Aan zo'n proces beginnen is voor de meeste mensen eigenlijk niet te betalen.
Dat is dus waarom deze industrie te veel macht heeft gekregen. De wet wordt steeds weer behoorlijk eenzijdig aangepast om de positie van de industrie te versterken ten koste van de maatschappij.
[Reactie gewijzigd door CAPSLOCK2000 op 13 september 2021 11:00]