Hooggerechtshof VS: personen mogen niet van sociale media worden geweerd

Het Amerikaanse Supreme Court, de hoogste rechterlijke instantie, heeft in een uitspraak bepaald dat de autoriteiten een man die is veroordeeld voor een zedendelict, niet mogen verbieden om op sociale media te komen.

De zaak draait om Lester Packingham, een veroordeelde zedendelinquent die in 2002 toegaf als 21-jarige seks te hebben gehad met een dertienjarig meisje. De staat North Carolina heeft in 2010 bepaald dat Packingham niet langer gebruik mocht maken van Facebook. Dit verbod werd ingesteld op basis van een wet uit deze staat die geregistreerde zedendelinquenten verbiedt om op een commerciële sociale netwerksite te komen als zij weten dat deze website minderjarigen toelaat een profiel aan te maken.

Het Amerikaanse Hooggerechtshof heeft hier een streep door gehaald en bepaald dat een dergelijke wet, die toegang tot sociale media in het geheel verbiedt, het Eerste Amendement van de Amerikaanse grondwet schendt. Daarin is de vrijheid van meningsuiting vastgelegd. Volgens de rechters is een fundamenteel principe van het Eerste Amendement dat alle personen toegang moeten hebben tot plaatsen waar ze hun mening kunnen geven, andere meningen kunnen aanhoren en na enige reflectie in discussie kunnen treden. Volgens de rechter geldt dit ook en soms vooral voor veroordeelde personen; zij kunnen juist baat hebben bij toegang tot plaatsen waar ideeën worden uitgewisseld, vooral als ze proberen hun leven te beteren.

Volgens de rechters heeft North Carolina niet voldaan aan de verplichting om aan te tonen waarom het verbod zo breed moet zijn en waarom de wet noodzakelijk is om veroordeelde zedendelinquenten weg te houden van kwetsbare slachtoffers. Het hof oordeelt dat de wet weliswaar een legitiem doel dient, maar dat hij niet verder mag gaan in het beperken van de vrijheid van meningsuiting dan strikt noodzakelijk is. De rechters vinden dat de wet in zijn toepassing veel te ver gaat; volgens de criteria kan zedendelinquenten ook de toegang tot websites als Amazon en The Washington Post worden ontzegd, aangezien hier ook profielen met foto's en namen kunnen worden aangemaakt, en gebruikers er de mogelijkheid hebben om onderling te communiceren.

Reacties (69)

Heel belang aspect hier, dat uit de kop misschien niet goed naar voren komt, maar uit het artikel wel.

Deze uitspraak betekent niet dat een sociale media-site mensen niet zou mogen weren. Het betekent dat de overheid niet mag bepalen dat (als straf) mensen niet op al-dan-niet specifieke sites berichten mogen plaatsen.

Dit gaat heel vaak ook mis in discussies over vrijheid van meningsuiting. Dan hoor je wel eens iemand zeggen "Jij ontneemt me de vrijheid van meningsuiting". Dat is misplaatst. De vrijheid van meningsuiting is een bescherming tegen de overheid.

Dat een individu/particuliere instelling je meningsuiting ongepast vind of ongewelvallig is, heeft daar niet zo veel mee te maken en het is geen misdaad om de discussie proberen te smoren. Zorgt doorgaans niet voor een goede discussie, overigens.

Kort gezegd: als individu mag je altijd zeggen "wat jij zegt bevalt me niet, en daarom mijn huis/kroeg/site/nieuwsbrief uit". De overheid, die mag dat niet.

Dit gaat heel vaak ook mis in discussies over vrijheid van meningsuiting. Dan hoor je wel eens iemand zeggen "Jij ontneemt me de vrijheid van meningsuiting". Dat is misplaatst. De vrijheid van meningsuiting is een bescherming tegen de overheid.

Klopt. In het verlengde hiervan: je hebt het recht op vrijheid van meningsuiting, maar niet de plicht om anderen hiervoor een platform aan te bieden. Andersom hoeven anderen hiervoor jou ook geen platform aan te bieden.

Andersom hoeven anderen hiervoor jou ook geen platform aan te bieden.

In principe klopt dat helemaal, maar er zijn grenzen zodra de overheid zich er mee gaat bemoeien. Als de regering ergens een zaaltje in een hotel afhuurt voor een publieke bijeenkomst dan is die ruimte nog steeds prive terrein, maar gedurende de vergadering geldt het toch als publieke ruimte. Het hotel mag je de toegang niet weigeren en de overheid ook niet.

Door deze rechtszaak weten we dat dit principe ook op internet geldt en met name voor Social Media. Dat is interessant omdat er nog een rechtszaak aan zit te komen die dit vlak raakt. Er is namelijk een groep mensen die door Twitter-account van Trump zijn geblokkeerd. Die zijn een zaak begonnen omdat ze vinden dat de Twitter-account van de president gezien moet worden als publieke ruimte, net als iedere andere vorm van communicatie tussen overheid en burgers. Als dat zo is (en ik ben het er eigenlijk wel mee eens) dan zou dat flinke gevolgen kunnen hebben.

Het hotel mag je de toegang niet weigeren en de overheid ook niet.
hoho, dat is erg kort door de bocht. Ook de overheid heeft bijeenkomsten die niet publiek toegankelijk zijn. Neem bijvoorbeeld de commissie Stiekem.
Maar ook lokale overheden hebben bijeenkomsten die lang niet altijd publiek toegankelijk zijn.

Daarnaast is het zo, dat de organisator van een bijeenkomst bepaalt wie er spreekrecht heeft. Zelfs het feit dat een overheid een bijeenkomst organiseert wil niet zeggen dat zo maar iedereen het woord mag nemen (anders zou er nooit een einde komen aan de vergaderingen in de Tweede Kamer ).
Feit is wel, dat de overheid zal moeten onderbouwen waarom iets niet publiek toegankelijk is. En vaak wat beter/uitgebreider dan een prive-persoon.

Wat betreft het blokkeren van mensen op Twitter: ik hoop dat Trump die zaak verliest, maar dat is meer persoonlijk dan feitelijk: zolang Trump (of zijn staf) geen mensen blokkeert van het officiële account van de president (@potus45), zal het mij niet verbazen als de rechter het ziet als een prive-aangelegenheid en het toestaan, ondanks het feit dat Trump regelmatig "officiele" tweets de wereld in stuurt vanaf zijn prive-account...

Het hotel mag je de toegang niet weigeren en de overheid ook niet.
hoho, dat is erg kort door de bocht.

Klopt, is het ook, er zijn inderdaad grenzen en uitzonderingen, maar het leidende principe is toch wel dat iedereen in verregaande mate toegang heeft tot alle informatie en communicatie van de overheid.

Wat betreft het blokkeren van mensen op Twitter: ik hoop dat Trump die zaak verliest, maar dat is meer persoonlijk dan feitelijk: zolang Trump (of zijn staf) geen mensen blokkeert van het officiële account van de president (@potus45), zal het mij niet verbazen als de rechter het ziet als een prive-aangelegenheid en het toestaan, ondanks het feit dat Trump regelmatig "officiele" tweets de wereld in stuurt vanaf zijn prive-account...

Het Witte Huis heeft desgevraagd zelf gezegd dat we het als officiele uitlatingen moeten zien. In andere zaken (travel ban) wordt daar al naar verwezen. Het blijft grijs gebied, het kan net zo goed de andere kant op uitpakken.

[Reactie gewijzigd door CAPSLOCK2000 op 21 juni 2017 16:23]

Het Witte Huis heeft desgevraagd zelf gezegd dat we het als officiele uitlatingen moeten zien.

Probleem met het huidige Witte Huis is alleen dat ze op de meeste vragen antwoorden met "ja", "nee", "misschien" én "dat weten we niet" (en ook vaak met een compleet blaatverhaal dat niks met de oorspronkelijke vraag te maken heeft).

Ik zie vooral een practisch probleem met die rechtszaak: het wordt aangespannen door een groep burgers, dus die mogen niet rechtstreeks naar het Hooggerechtshof; ze moeten "onderaan" beginnen en eerst alle uitspraken, beroepen en vertragingstactieken afwachten. Tegen de tijd dat dat eindelijk klaar is, dan is ie al geen president meer (hopelijk omdat ie binnenkort wordt afgezet, maar in het allerslechtste geval omdat je maximaal acht jaar president kunt zijn en het zomaar tien jaar kan duren voordat de zaak bij het Supreme Court aankomt).

Ik denk dat vooral de strekking is dat wanneer men een straf heeft uitgezeten hij of zij niet langer nog gestraft hoeft te worden voor het vergrijp. Hoe de samenleving daarover denkt is wat anders dan de strafmaatregel conform rechtspraak. In dit specifieke geval ligt de zaak uitermate gevoelig in de samenleving en vind ik de wet uit Carolina niet eens zo gek.

Terugval vanuit het vergrijp kan extreem in de hand worden gewerkt bij toegang tot netwerken waarbij minderjarigen zich kunnen aanmelden (in het kader van lekker veilig vanuit je luie stoel). Wat eventueel de wet zou kunnen afdekken is een test na afloop van de straf en/of een proefperiode waarin de veroordeelde laat zien onder normale omstandigheden te kunnen terugkeren in de maatschappij. Immers, sociaal zijn kan ook op straat, in de winkel of openbare gelegenheden. Ik vind ook, je bent gestraft voor iets maar om echt te laten zien dat je bent veranderd moet je wat moeite doen. En dat is geen moralistische gedachte, je hebt je nou eenmaal te houden aan de wet.

Bij een positief 'herstel' en opbouw van een welvarend (sociaal) leven kunnen de restricties worden opgeheven omdat je bent teruggekeerd in de maatschappij onder zogeheten normale omstandigheden.

Dit is dus niet wat er aan de hand is in North Carolina. Er was geen sprake van een specifiek reclasseringsprogramma, zoals je bedenkt in je laatste alinea.
Wat er gebeurde was dat NC een wet heeft ingevoerd die maakt dat alle registered sex offenders, ongeacht hun status, toegang ontzegt tot alle sites waar jongeren een profiel op aan kunnen maken.

Dat is een gigantische inbreuk. Het doet er niet toe of je ergens anders ook sociaal kunt zijn, het gaat erom dat de staat mensen niet zonder noodzaak zomaar mensen mag beperken in hun vrijheid van meningsuiting (en vrijheid van vereniging lijkt me?) Dat de staat niet zomaar willekeurig en zonder goede onderbouwing ingrijpende beperkingen mag opleggen aan iemand die zijn straf al heeft uitgezeten, lijkt me best essentieel.
Ook de staat North-Carolina heeft zich wat dat betreft te houden aan de wet.

Juist des te meer reden voor de staat NC om de wet verder af te bakenen. Immers bestaat het recht op vrijheid van meningsuiting maar hierop zijn wel beperkingen opgenomen in de grondwet (relevant of niet aan dit topic).

De overheid, staat e.d. hebben ook een primaire taak de bevolking te beschermen. Wanneer je je straf hebt uitgezeten betekent dit nog niet dat je hebt geleerd van je fouten (hoewel in Amerika zijn ze in de gevangenis niet erg fan van dit soort delinquenten). De veroordeelde personen kunnen niet zomaar een leven opbouwen na de uitgezeten straf. Naam en feiten zijn namelijk bekend waardoor een baan vinden bijzonder lastig kan zijn. Negativiteit in je levensomgeving kan zorgdragen voor een snellere terugval in oude 'gewoontes'.

Daarom is het begrijpelijk deze mensen te weren van sites waarbij het bijzonder eenvoudig is om contact te leggen met minderjarigen. Het zij, binnen een x periode na de straf. En uiteraard heb je dan gelijk, de staat NC moet dit soort zaken goed onderbouwen om de wet actueel te houden.

"De overheid, staat e.d. hebben ook een primaire taak de bevolking te beschermen."

Dan ben ik wel benieuwd: welke aanwijzingen heb je dat dit uberhaupt werkt? Dat het uberhaupt iets positiefs oplevert, dat het werkelijk ook maar 1 situatie voorkomt? (Het is makkelijk om een verhaal te verzinnen hoe jij denkt en hoopt dat het zou kunnen werken, maar is dat gebaseerd op kennis of onderzoek?)
Dat lijkt me het eerste belangrijke aspect van elke beperkende maatregel: doet het wat het moet doen? Is het effectief?

Daarnaast hoort bij die taak van bescherming dat de overheid op meerdere aspecten beschermt. Ook de ex-veroordeelde is een mens en een burger, die dus ook recht op bescherming heeft, oa tegen willekeur van de overheid.

Dat willen we makkelijk vergeten want het is fijn en makkelijk om te denken dat er een grote dikke lijn te trekken is om de 'foute' mensen en de 'goede' en dat je zelf zeker weten goed bent en dus niets te maken hebt met hoe we omgaan met de 'foute' mensen.
Maar de geschiedenis leert al: zo werkt het niet. Er zijn allerlei redenen waarom mensen soms fouten maken, of waarom de rechtstaat fouten maakt, en de grenzen worden steeds opgerekt (steeds meer mensen worden aan de kant van de fouten geplaatst, en omdat we die dan niet meer als mensen willen zien vinden we het ok dat ze bv neergeschoten worden bij politieaanhoudingen, of verkracht, zoals waar jij op hint als je zegt dat ze 'in de gevangenis niet erg fan zijn van dit soort delinquenten', maar het lijkt me meer dan duidelijk dat het toevoegen van extra trauma en misbruik niets helpt en alleen maar meer problemen geeft) en de gevolgen kunnen dan ingrijpend zijn. Dat is onrechtvaardig en ook gevaarlijk: en ja, ook voor jou uiteindelijk. Want een systeem met teveel willekeur is uiteindelijk voor iedereen ongeschikt.

Ten derde lijkt het me overduidelijk dat aan dit soort maatregelen grote nadelen kleven. Oftewel: de staat werkt zo actief mee aan het verslechteren van iemands positie wat alleen maar meer problemen geeft, niet minder. Daarin maakt het ook op die manier de wereld actief onveiliger.

De grondwet die stelt dat de Staat niet van alles mag afpakken en inperken, die is er niet zomaar. Het is zeker nuttig om je daar eens in te verdiepen en het goedkope wraak-idee (overgoten met het idee dat als je mensen maar genoeg pest, ze zich beter gaan gedragen) los te laten.

Ik zie een hoop loze aannames terwijl je eerst heel feitelijk aan het onderbouwen was. Het behoeft geen verdere aanwijzingen om te kunnen concluderen dat ieder geval onze overheid en autoriteiten werk verrichten om de burger te beschermen. Effectiviteit en efficiency zijn vaak ver te vinden maar dat is overal waar politiek, bedrijfsvoering (overheidsorgaan) en democratie samen komen.

Uiteraard heeft ook veroordeelde burger zijn rechten (én plichten) waarbij de overheid ook moet zorgdragen dat een persoon tegen zichzelf wordt beschermd. En dat kan ook zeker met een bepaalde wet of traject (reclassering) zodat je niet terugvalt in fouten. Vergeet niet dat het begaan van strafbare feiten en hierbij horende veroordeling niet automatisch leidt tot totale vergeving in de samenleving. Dat is te idealistisch gedacht, de samenleving werkt zo niet (ook historisch genoeg over te vinden).

En helaas(?) is er wel een grote dikke streep tussen goed en fout waarbij de grens hier tussen bewust of onbewust wordt opgezocht door burgers (en in zekere mate ook de overheid). In onze democratie en wetten is precies vastgelegd wat goed en fout is. Bij twijfel of onduidelijkheid verschaft de rechter ons duidelijkheid. Nee, dat is niet de discussie over het spelen van de brave burger die ik wil starten.

Je derde punt vind ik wat vaag. Tegenover de nadelen staan ook voordelen. Laat ik ook voorop stellen dat de overheid ook wordt aangekeken als een veroordeelde weer de fout in gaat, zij kunnen het blijkbaar dan nooit goed doen.

Liefst ook je laatste alinea wat in te perken aangezien je een ongegronde aanname doet op mijn persoon.

"Het behoeft geen verdere aanwijzingen om te kunnen concluderen dat ieder geval onze overheid en autoriteiten werk verrichten om de burger te beschermen."

Huh, dat wordt dan ook niet bestreden.

"Effectiviteit en efficiency zijn vaak ver te vinden maar dat is overal waar politiek, bedrijfsvoering (overheidsorgaan) en democratie samen komen."

Maar dat is niet het punt. Het punt is dat in een rechtstatelijke maatschappij waar vrijheid een belangrijke kernwaarde is (en in de VS is het 'life, liberty and the pursuit of happiness' beperkende maatregelen niet op z'n plek zijn als de effectiviteit niet aannemelijk is. Dat gaat niet om de uitvoering, maar om het fundament. Doet een bepaalde regel concreet iets om het beoogde doel te bereiken? Zo nee, dan heeft die maatregel niet het recht om mensen in te perken. Dat lijkt mij fundamenteel voor vrijheid.
In dit geval is dat fundament al twijfelachtig: dat het uberhaupt ook maar iets zou doen om mensen te verbieden om op youtube of facebook te komen. Ik denk werkelijk niet dat het misbruik voorkomt, terwijl het wel heel beperkend is.

"Uiteraard heeft ook veroordeelde burger zijn rechten (én plichten) waarbij de overheid ook moet zorgdragen dat een persoon tegen zichzelf wordt beschermd. "

Dat laatste volgt niet uit het eerste, en 'tegen zichzelf beschermen' is een makkelijk excuus om de kern van het beperken van iemand goed te praten, maar voorlopig moet er dan eerst worden aangetoond dat het dat ook inderdaad doet. Wat ik in jouw reactie heel erg teruglees is de aanname dat het op een of andere manier zinnig is om mensen van die sites te houden. Dat dat ook daadwerkelijk voorkomt dat mensen de fout in gaan. Terwijl dat niet eens onderbouwd is.
(Het lijkt mij vooral wensdenken van de politici in NC, niet gebaseerd op een reele analyse.)

"En helaas(?) is er wel een grote dikke streep tussen goed en fout waarbij de grens hier tussen bewust of onbewust wordt opgezocht door burgers (en in zekere mate ook de overheid). In onze democratie en wetten is precies vastgelegd wat goed en fout is."

In de wetten is vastgelegd welk gedrag goed en fout is. Niet welke mensen goed en fout zijn. (Dit is niet helemaal waar, en zeker niet in de VS waar de rassenwetten een belangrijk deel van de geschiedenis hebben uitgemaakt, maar... laat ik voor het gemak even aannemen dat we dat dus juist iets fouts vinden.)
Een belangrijk verschil. Dat seksueel misbruik fout is, daar heeft volgens mij niemand op deze pagina erg veel verschillende opvattingen over, dat was fout, dat is fout en dat blijft fout. Maar de vraag is dus of dat ook moet betekenen dat een persoon die ooit, lang geleden, over de schreef is gegaan ook als mens moet worden gebrandmerkt, en in hoeverre het aanvaardbaar is om iemand - buiten de strafoplegging om dus, en buiten de reclassering - in grote mate in zijn vrijheid te beperken. (En ja, Facebook en andere social network sites zijn dusdanig groot dat het wel degelijk gaat om een grote inperking van vrijheid.)

En dat is wat ik nu toch vaak zie gebeuren: we vinden het heel makkelijk om niet alleen gedrag te benoemen als fout, maar om ook die mens dan maar vast af te schrijven en grotendeels buiten de bescherming van de wet te plaatsen. Maar de bescherming van de grondwet hoort te gelden voor iedereen.

Bij twijfel of onduidelijkheid verschaft de rechter ons duidelijkheid. Nee, dat is niet de discussie over het spelen van de brave burger die ik wil starten.

"Je derde punt vind ik wat vaag. Tegenover de nadelen staan ook voordelen."
Welke dan? Die voordelen zijn voorlopig nergens onderbouwd, maar berusten voor zover ik kan inschatten op hoe men denkt/hoopt dat het zou moeten werken.

Dit gaat heel vaak ook mis in discussies over vrijheid van meningsuiting. Dan hoor je wel eens iemand zeggen "Jij ontneemt me de vrijheid van meningsuiting". Dat is misplaatst. De vrijheid van meningsuiting is een bescherming tegen de overheid.

Dat een individu/particuliere instelling je meningsuiting ongepast vind of ongewelvallig is, heeft daar niet zo veel mee te maken en het is geen misdaad om de discussie proberen te smoren. Zorgt doorgaans niet voor een goede discussie, overigens.

Kort gezegd: als individu mag je altijd zeggen "wat jij zegt bevalt me niet, en daarom mijn huis/kroeg/site/nieuwsbrief uit". De overheid, die mag dat niet.

Toch wel wat nuanceren aan de hand van het ICCRP:Article 19

1. Everyone shall have the right to hold opinions without interference.

2. Everyone shall have the right to freedom of expression; this right shall include freedom to seek, receive and impart information and ideas of all kinds, regardless of frontiers, either orally, in writing or in print, in the form of art, or through any other media of his choice.

3. The exercise of the rights provided for in paragraph 2 of this article carries with it special duties and responsibilities. It may therefore be subject to certain restrictions, but these shall only be such as are provided by law and are necessary:

(a) For respect of the rights or reputations of others;

(b) For the protection of national security or of public order (ordre public), or of public health or morals.


Dus neen het recht op vrijheid van meningsuiting is niet onbeperkt.

De vrijheid van meningsuiting is een bescherming tegen de overheid.

Dit wordt door veel mensen te vaak vergeten. Verder betekend vrijheid van meningsuiting niet automatisch een recht op een platform of vrijheid van consequentie van hetgeen gezegd is.

Nvm

[Reactie gewijzigd door gamejunk58 op 21 juni 2017 15:27]

Dit klopt niet, want dat bestaat alleen in de vorm van censuur en onderdrukking. Anders zijn er altijd platforms voor iedereen

"Onderdrukking" is direct weer een brug te ver. Censuur, misschien, maar private partijen hebben daar alle recht toe, de overheid alleen niet. Je bent altijd vrij om je eigen platform op te zetten, maar de bestaande platformen zijn niet verplicht om jou te faciliteren.

Censuur, misschien, maar private partijen hebben daar alle recht toe, de overheid alleen niet.
Ook de overheid heeft de mogelijkheid tot het toepassen van censuur, hoewel daar (gelukkig) erg terughoudend gebruik van wordt gemaakt. Neem bijvoorbeeld het verbod op het boek Mein Kampf: dat is een vorm van censuur.

Ook is het zo, dat de overheid belangen af moet wegen: jij hebt misschien wel het recht op vrijheid van meningsuiting, maar daarmee is niet gezegd dat jij het recht hebt je mening altijd en overal te kunnen ventileren. Zo kan je door de politie afgevoerd worden als jij met je Ajax-shirtje rond gaat lopen in het Feijenoord stadion: jouw veiligheid is dan belangrijker dan jouw vrijheid van meningsuiting.

Neem bijvoorbeeld het verbod op het boek Mein Kampf: dat is een vorm van censuur.

Slecht voorbeeld. Er is geen verbod op dat boek. En er is ook nooit een verbod op het bezit van dat boek geweest. Er was een verbod op het drukken en verkopen van het boek, maar dat had een andere reden dan een directe censuur.
De rechten van het boek lagen (uiteraard) bij de schrijver, Hitler. Na zijn zelfmoord vervielen die rechten (bij gebrek aan een rechtmatige erfgenaam) aan de Duitse staat. De Duitse staat koos ervoor om als bezitter van het auteursrecht, het boek niet uit te geven en geen uitgaven door anderen toe te staan. In de praktijk komt het natuurlijk op hetzelfde neer, maar principieel is het niet uit laten geven van een boek waar je zelf de rechten op hebt iets totaal anders dan het op grond van de inhoud verbieden van een boek waar een ander de rechten op heeft.

Neem bijvoorbeeld het verbod op het boek Mein Kampf: dat is een vorm van censuur.

Slecht voorbeeld, zie de uitleg van CivLord.

Het standaard-voorbeeld van censuur in Nederland is het ontzeggen van toegang tot "18+ films" voor personen die te jong zijn. Dit is voornamelijk een interessant voorbeeld omdat "censuur" een hele slechte naam heeft (en inderdaad enorm misbruikt kan worden), maar niet per definitie slecht is.

Van Wiki: De Nederlandse regering deelde in 1997, in antwoord op de gestelde Kamervragen, mee dat het ten verkoop aanbieden van Mein Kampf verboden is en dat slechts een wetenschappelijk verantwoorde heruitgave niet strafbaar zou kunnen zijn
Bezit is dus niet verboden. Maar mocht je het idee hebben het boek te gaan verspreiden (met commercieel oogmerk), kun je wel degelijk een gesprek verwachten met een rechter.
Dat is in de Tweede Kamer in 2007 nog eens bekrachtigd.

Maar het is inderdaad niet het beste voorbeeld

[Reactie gewijzigd door Pietervs op 22 juni 2017 12:37]

Nvm

[Reactie gewijzigd door gamejunk58 op 21 juni 2017 15:26]

Vrijheid van meningsuiting zoals vastgelegd in het eerste amendement van de VS is een bescherming tegen censuur van de overheid. Dat betekent niet dat censuur van private partijen niet bestaat, of dat het per definitie hun recht is (of zou moeten zijn).

Wat mij betreft zijn partijen als Facebook en YouTube zo groot en essentieel voor de uitwisseling van ideeën dat ik een wet zou steunen die dezelfde eisen stelt als waaraan de overheid gehouden wordt. Een soort netneutraliteit voor communicatie: niemands idee mag door het platform worden voorgetrokken of weggemoffeld.

Natuurlijk kunnen mensen zelf besluiten of ze een mening acceptabel vinden (niemand heeft het recht om populair te zijn), en ik zeg niet dat mensen ook het recht hebben om er geld mee te verdienen (hoewel dergelijke middelen vaak veel te grof worden ingezet). Maar het recht om ongemanipuleerd een communicatieplatform te kunnen gebruiken, met filtering die alleen door jou wordt bepaald (en dus niet door Facebook die jou blij probeert te houden door je in een zeepbel te stoppen), daar zie ik wel wat in.

[Reactie gewijzigd door Mitsuko op 21 juni 2017 09:57]

De zaak draait om Lester Packingham, een veroordeelde zedendelinquent die in 2002 toegaf (...)

Ik ben niet zo bekend met de Amerikaanse wetgeving, maar is het gebruikelijk dat verdachte/veroordeelde in Amerika met naam genoemd worden? Of heeft hij zelf de media opgezocht?

Verder ben ik het eens met de uitspraak. Veroordeelden mensen voor onder andere zedendelicten moet je niet isoleren van de samenleving. Het weer normaal functioneren in de samenleving wordt dan belemmerd.

[Reactie gewijzigd door BeToBe op 21 juni 2017 09:05]

Het 'censureren' van de naam van een verdachte/veroordeelde doen we eigenlijk alleen in Nederland. Daar is geen wet voor, dat is gewoon een ongeschreven regel die de Nederlandse media hanteert. In buitenlandse media die verslag doen over een Nederlandse verdachte/veroordeelde noemen namelijk altijd wel gewoon de volledige naam. In de officiële juridische documenten staat dat ook met volledige naam en toenaam.

Volgens mij worden voornamelijk verdachten met alleen de eerste letter van hun achternaam genoemd. Als ze eenmaal veroordeeld zijn, wordt achternaam vaak wel volledig genoemd.
Gedachten er achter is, dat privacy van een verdachte zwaarder weegt, omdat hij formeel nog onschuldig is.
Ik vind dat in ieder geval een goede gewoonte.

het ligt aan de krant, de gelderlander doet heel vaak "Peter H." en het AD gebruikt voor hetzelfde artikel "P. Huizinga".

Leuk zijn altijd die artikelen in de trant van: de verdacht Henny O. Volgens zijn zus Katy Otto.....

Bij Volkert van de Graaf is daar dan wel weer een uitzondering op gemaakt, en uit onderstaande uitspraak blijkt dan ook dat het in NL een leidraad voor de journalistiek betreft.

Terug naar het geschil tegen Quote. In de zaak bij de voorzieningenrechter vordert JT, kort gezegd, dat zijn naam geïnitialiseerd, de tag met zijn naam verwijderd en zijn portretfoto van de publicaties gehaald wordt. De voorzieningenrechter overweegt dat de initialenregel uit de Leidraad van de Raad voor de Journalistiek waar JT zich op beroept geen wettelijke status heeft. - See more at: http://www.mediareport.nl...ren/#sthash.q7ziFpgp.dpuf

Ja in Amerika doen ze niet zo moeilijk over privacy.

Een recent voorbeeld is de publicatie van de beelden van de arrestatie van Tiger Woods. In Nederland is het ondenkbaar dat dergelijke beelden vrijgegeven worden.

In nederland is het niet ondenkbaar dat dergelijke beelden vrijgegeven worden, maar dan wordt het wel als 'Tiger W.' en een blur over het hoofd gedaan.

Destijds de gevalletjes Kluivert en Bakker werden toch uitgebreid in de pers genoemd (toen ging het dus niet om Patrick K. of Marco B.). Voor publieke personen wordt in Nederland dus ook vaak gewoon de volledige naam gebruikt. Wat betreft de beelden weet ik het niet.

In Amerika is dat de norm. Vaak zelfs met de straat waar ze in wonen erbij.

De gedachte erachter is zorgvuldige verslaggeving: dat is om speculatie te voorkomen dat het een andere, niet verdachte persoon zou zijn en die last ervan zou krijgen.

Overigens zijn op dit gebied ook de Nederlandse journalistieke gebruiken aan het verschuiven. De standaard is om geen achternaam te geven, maar dit is een journalistieke keuze, geen wettelijke plicht.

[Reactie gewijzigd door Keypunchie op 21 juni 2017 09:08]

Dat ligt daar anders. Je bent als zedendelinquent vaak zelfs verplicht jezelf te registreren in een publiek toegankelijk register. Als je even zoekt vind je veel sites die en overzicht geven van alle geregistreerde zedendelinquenten, met naam, foto en adres.

Dat is inderdaad gebruikelijk.
In 1994 werd een wetsvoorstel aangenomen dat in de volksmond "Megan's Law" heet (naar aanleiding van de moord op Megan Kanka). Het verplicht veroordeelde zedendelinquenten bijvoorbeeld de buurt waarin ze na hun straf (komen te) wonen in te lichten over het feit dat ze veroordeeld zijn voor een zedendelict; fysiek, deur tot deur.

Daarnaast kunnen burgers op een speciale website precies zien waar veroordeelde zedendeliquenten wonen.

Volgens mij is dat een ziekte en kan je je gedrag niet voor de rest van je leven aanpassen, onttrekken uit de samenleving is dan de beste oplossing l
mijn inziens.

Er zijn voldoende pedofielen die wel zulke gevoelens hebben, maar er NIETS meedoen... je kan ze helpen.. alleen is het euvel dat als Jantje meld gevoelens voor kinderen te hebben standaard de hooivorken erbij komen.

Er zijn voldoende pedofielen die wel zulke gevoelens hebben, maar er NIETS meedoen...

Het zijn dan ook pedofielen, geen pedoseksuelen..
Jantje moet dat niet melden, hij doet toch niks ?

Stel... Pieter meld aan zijn naasten pedoseksueel te zijn.. dan komen de hooivorken vaak tevoorschijn.. daarom is de weg richting hulp psychologisch gezien heel moeilijk.
Kijk maar wat er gebeurd als een pedoseksueel hier in Nederland in een huis wordt geplaatst...

Stel... Pieter meld aan zijn naasten pedoseksueel te zijn..

Dan is hij reeds dader. En waarom zou je het melden /rondbazuinen ?

Misschien omdat de weg naar hulp alleen zeer moeilijk is?

Misschien omdat de weg naar hulp alleen zeer moeilijk is?

Er zijn hier in Nederland volgens mij hulpinstanties voor iedere vermeende kwaal.
Zoekt hij geen hulp dan loopt hij de kans bij de volgende misstap een keer gesnapt te worden.
Het is een keuze. Maar off-topic.

Alleen niet op Facebook mogen is als een straatverbod. Alle social media verbieden is als een verkapt computer-en-internetverbod. Dat voorkomt hoogstens lokken van minderjarigen maar voorkomt natuurlijk niet dat men die buiten in grote getalen kan tegenkomen.

Heb jij het nieuws van afgelopen dagen soms niet gevolgd?

Rare beredenering: Een ziekte waar je niets aan kan doen, dus weren uit de samenleving?
En wat nu als die ziekte besmettelijk is? Dan moet iemand zeker maar weggestopt worden?
Dus volgens jouw beredenering zouden alle AIDS patienten uit de samenleving geweerd moeten worden?

Ik vind jou juist raar reageren, wanneer je ziekte zodanig is dat een onderdeel ervan bestaat uit schade berokkenen aan de maatschappij ( pedofilie, zwaar psychotisch zijn etc ) dan is mijn inziens dat deze personen uit de reguliere maatschappij gehaald worden, totdat men dit kan genezen.
Dat wil niet zeggen dat men die in een gevang ofzo moet gooien, deze geïsoleerde omgeving mag best aangenaam vertoeven zijn wat mij betreft.

Er zijn er zoveel dat dat onmogelijk is...

Ten eerste: seksueel misbruik van een meisje van 13 door een jongeman van 21 is fout en zeer kwalijk - maar is niet automatisch pedoseksualiteit.

Ten tweede: zelfs als iemand pedofiele gevoelens zou hebben, betekent dat dus niet automatisch dat iemand de maatschappij voortdurend schade berokkent. Veel mensen doen dat niet. Het gaat hier nadrukkelijk om iemand die z'n straf heeft uitgezeten en waarbij geen enkele aanwijzing is dat hij iets verkeerds doet.

(Overigens, ook veel mensen met zware psychoses doen niemand kwaad. In het algemeen worden mensen met een psychische aandoening bovendien vaker slachtoffer dan dat ze dader zijn.)

Gevoelens/gedachten kun je niet zelf beheersen
Maar gedrag kun je wel degelijk aanpassen, dat is een keuze !

Ik weet niet of je een pedofiele afwijking kunt typeren als een ziekte. Dat zal ook afhangen van je definitie van ziekte. Maar dan nog hoeft zo iemand geen gevaar voor de samenleving te zijn. Dat ligt meer aan de controle die hij over zichzelf heeft.
Ikzelf val niet op kinderen, maar op volwassen vrouwen. Volwassen vrouwen zijn bij mij veilig, ik heb geen enkele behoefte om avances te maken naar willekeurige vrouwen, laat staan om ze te misbruiken. Ik zou niet weten waarom dat voor pedofielen anders zou zijn. Voor pedofielen gelden dan natuurlijk nog wat meer restricties, omdat ik zonder problemen op internet mijn 'doelgroep' naakt kan zien en zij niet. Maar in het overgrote deel van de wereld is heteroseksueel naakt buiten het huwelijk ook taboe.

Voor pedofielen gelden dan natuurlijk nog wat meer restricties, omdat ik zonder problemen op internet mijn 'doelgroep' naakt kan zien en zij niet.

Daarentegen kan de pedofiel wel naar de kust om vanaf een boulevard ongebreideld te genieten van alle fraais op het strand. En op vakantie naar naaktgebieden.

In Nederland mag je ook voor en achternaam gebruiken zodra iemand veroordeeld is.

Ik ben niet zo bekend met de Amerikaanse wetgeving

Ben blij. Als je dat zo wilt houden, stop hier met lezen, want ik sta op het punt om je mening over de VS grondig te beschadigen.

Verder ben ik het eens met de uitspraak. Veroordeelden mensen voor onder andere zedendelicten moet je niet isoleren van de samenleving. Het weer normaal functioneren in de samenleving wordt dan belemmerd.

In de VS doen ze niet aan privacy, vooral niet voor veroordeelden van (ik zeg opzettelijk niet "schuldigen aan" vanwege het door-en-door kapotte concept van plea bargains, maar dat terzijde) zedenmisdrijven. Als je ooit veroordeeld bent dan moet je de rest van je leven, elke keer dat je verhuist, al je nieuwe buren vertellen over die veroordeling (dan weten ze tenminste waar ze de Molotov cocktails naar binnen moeten gooien). Om het allemaal nog net iets erger te maken, is de minimumleeftijd voor seks op veel plaatsen achttien jaar en bestaat er meestal geen uitzondering voor mensen van bijna dezelfde leeftijd. Dus als je net achttien geworden bent en in bed duikt met je partner die volgende week achttien wordt, dan moet je de rest van je leven iedereen vertellen dat je veroordeeld bent als verkrachter.

[Reactie gewijzigd door robvanwijk op 21 juni 2017 20:03]

..bestaat er meestal geen uitzondering voor mensen van bijna dezelfde leeftijd. Dus als je net achttien geworden bent en in bed duikt met je partner die volgende week achttien wordt, dan moet je de rest van je leven iedereen vertellen dat je veroordeeld bent als verkrachter.

Maar alhier mag je als ongeveer die leeftijd hebt wel verlekkerd kijken naar een schone fraaie achttienjarige. Maar moet je naar mate je ouder wordt ineens 30-, 40-, 50 jarigen gaan bewonderen of bijna-dooien als Patricia Paai. Maak je keuze..

Maar moet je naar mate je ouder wordt ineens 30-, 40-, 50 jarigen gaan bewonderen

Waar heb je het over...!? Bij mijn beste weten is er in Nederland (juridisch gezien) niets mis met een 18-jarige die iets heeft met een 80-jarige.

Ah mooi. Dan kan de Playboy met Viola Van Emmenes in de bak en bewaar ik alleen nog de meisjes die achttien lijken. Dank.

Dat klopt niet meer. Minderjarigen koppels vanaf 16 of zo kunnen bij de " gemeente" registreren dat ze een koppel zijn en dan krijgen ze een papiertje waarmee ze aan de politie kunnen aantonen dat ze een koppel zijn. Bovendien is sex onder de 18 niet verboden maar het kopen/huren en of kijken van porno weer wel.

Volgens de rechters is een fundamenteel principe van het Eerste Amendement dat alle personen toegang moeten hebben tot plaatsen waar ze hun mening kun geven, andere meningen kunnen aanhoren en na enige reflectie in discussie kunnen treden

Dat is dus letterlijk overal....
Voor deze veroordeelde pedofiel zou dat dus ook in een kinderdagverblijf kunnen, daar kan men ook meningen ventileren, aanhoren en in discussie treden

Volgens de rechters heeft North Carolina niet voldaan aan de verplichting om aan te tonen waarom het verbod zo breed moet zijn en waarom de wet noodzakelijk is om veroordeelde zedendelinquenten weg te houden van kwetsbare slachtoffers.

In het geval van een gebiedsverbod rond kinderdagverblijven (maar ook speeltuinen en scholen) is dat vrij eenvoudig aan te tonen. Zeggen dat de veroordeelde man niet op Facebook mag komen omdat er ook kinderen kunnen zijn, is zeggen dat iemand niet meer op straat mag komen omdat er potentieel ook kinderen rondlopen. In het geval van kinderdagverblijven is het evident dat er kinderen zullen zijn, dus daar is de argumentatie vrij eenvoudig rond te krijgen.

[Reactie gewijzigd door the_shadow op 21 juni 2017 09:36]

De rechter heeft bepaald dat de overheid dat niet mag verbieden, maar elke bedrijf mag zelf wel.

In jouw geval mag de overheid deze man niet verbieden naar het KDV te gaan, maar het KDV mag deze man wel de toegang verbieden.

Precies, en in dit geval mag Facebook deze persoon ook weren als ze dat willen.

De overheden in alle landen in de hele wereld (ook de VS) verbieden dat nochtans vaak.
Een bedrijf kan onmogelijk weten wie een pedofiel is.

Beetje onduidelijk, het leest alsof een totaal Social media verbod niet mag omdat dat te breed is, maar in het artikel wordt gesproken over enkel Facebook (wat toch een stuk minder breed is, het is één specifieke dienst)

De wet noemt facebook niet specifiek maar alle sites waar je profielen aan kan maken en met een ander kan communiceren. Dat het nu alleen om facebook gaat maakt niet zoveel uit, met zo'n brede wet kun je dus iemand verbieden om op zo'n beetje elke site te komen.

Maar die dienst is in Amerika huge, alsof er niks anders is om je mee te vermaken.

Zoals Keypunchie hier ook schrijft, maar dan nog even net iets korter: De huidige wet in North Carolina die een verbod oplegd voor social media voor zedendelinquenten, is in strijdt met vrijheid van meningsuiting.

De wet is te generiek. Er staat niet dat bedrijven mensen niet mogen weren, en ook niet dat social media gebruik helemaal niet aan banden gelegd kan worden, maar het verbod mag niet zo breed zijn als nu.

Onder het mom van pedofilie wordt een hoop ingevoerd en gemonitoord.

Dit lijkt mij een terechte uitspraak.

Beetje onzin als je bedenkt dat sociale media als Facebook juist heel erg gericht zijn op een binnenste cirkel van mensen of een bepaalde sociale klasse/laag. Dus ik vraag me af hoe sterk deze bewering staat?

Terechte uitspraak, je kan niemand verbieden van sociale media gebruik te maken.

Wat misschien niet helemaal naar voren komt in het artikel, maar wel op andere sites genoemd word, is dat de rechters hebben geschreven dat het nog steeds mogelijk moet zijn om wetten aan te nemen die het pedofielen verbieden lid te worden van bepaalde websites, bijvoorbeeld een tiener-dating-site. Het huidige verbod was echter gewoon te breed en vaag geformuleerd.
En Facebook verbiedt trouwens al pedofielen om lid te worden. (Ze kunnen het uiteraard niet controleren, maar ze hebben het wel opgenomen in hun voorwaarden)

[Reactie gewijzigd door michaelkamen op 21 juni 2017 11:25]

Het zou ook mogen zijn dat personen sociale media eenzijdig mogen opleggen dat niks over hen gelogd mag worden of niks mag geschreven worden. Ik meen dat recht te mogen hebben als individu. Privacy Rulez.